قله کلیمانجارو: بام آفریقا

قله کلیمانچارو | پادکست دکوپاد

    مگه داریم مگه میشه کسی اسم کلیمانجارو رو نشنیده باشه پس چه شنیدی و چه نشنیدی اینجا قراره کلی اطلاعات عالی راجع به این قله دوست داشتنی بهت بدم حاضری؟؟ درود بر شما و وقت بخیر با یه قسمت دیگه از دکوپاد در خدمت شما هستم من یوسف تقی‌زاده هستم و قراره که امروز سفری کنیم به آفریقا. پس صدا رو تا ته زیاد کن و با من همراه شو.

    5895 متر یک عدد شانسی نیست، یا نوبت شما در صفی که هر روز عادت داریم توش وایسیم هم نیست. 5895 متر جمع تریلیون‌ها دونه شن و خاک و سنگ و برف و یخ هستش که روی هم جمع شدن تا تبدیل شدن به بلندترین نقطه در یک قاره پهناور. به این فکر کن که بین این همه خاک و سنگ چقدر خوش اقبالن اینایی که دست به دست هم شدن تا تبدیل به مهمترین جاذبه کوهستانی یک قاره بشن که تقریبا 20% از مساحت خشکی‌ها و 6% از مساحت کل زمین رو پوشونده. خداییش ولی از انصاف نگذریم همین دماوند خودمون که بلندترین قله آتشفشانی قاره کهن هستش اگه یه ذره دیگه زور می‌زد می‌تونست کلیمانجارو رو بگیره ها اما حتی اگر میگرفت هم اتفاقی نمیافتاد و هنوز خیلی راه بود تا 8848 متر.

    اینجوری که به قضیه نگاه کنین و سرعت تشکیل کوه‌ها و اینارو همینجوری بهش فکر کنی می‌فهمی که یک سانتی‌متر هم خیلیه، 1 سانتی‌متر کوه ارتفاع بگیره می‌دونی چقدر خاک و شن و سنگ باید هنوز همدیگر رو کمک بکن من که فکرم نمی‌تونم بهش بکنم. خودمونی یه چیزی بگم فرقی نمی‌کنه کوهنوردی باشی یا نباشی، یه ذره که کوه دوست داشته باشی امکان نداره که به صعود به قله کلیمانجارو فکر نکرده باشی. اگه واقعا اینجوری بوده کامنت کن بگو که مطمئن شم گفتم بی راه نیست. کلیمانجارو فکر کن یه لحظه نزدیک خط استوا باشه، کلی جنگل و مرتع و اینا داشته باشه. رنگ آدماش باهات فرق کنه، طبیعت و حیات وحش که وای اصلا نمی‌خوام بگم چه خبره اونجا. حالا با این همه جذابیت بگی من اصلا نمی‌خوام برم کلیمانجارو!! نه بابا من که باورم نمیشه.

    بخش آخر جذابیت‌های کلیمانجارو رو بخوام بهت بگم که خیلیا هم این رو ملاک قرار میدن این هست که اگر یه روزی خواستی 7 تا قله بلند 7 تاره جهان رو فتح کنی باید پات به بالای این گنبد آفریقایی هم برسه. پس 5895 همینجوری یه عدد شانسی و اتفاقی نیست. عددی هستش که باید بری و بری و بری تا برسی به نوک قله کلیمانجارو: گنبد آفریقا

کشور تانزانیا

    کلی بخوام بگم یه کشوری هستش که در شرق آفریقا قرار گرفته که نزدیک به 64 میلیون نفر جمعیت داره از ایران خودمون حدودا یه 20 میلیون تایی کمتر و مساحتش هم حدودا 60% ایران هستش. نمی‌دونم چرا گفتم شاید بخواین اینجوری بهتر بشناسین. اما می‌خوام چند تا چیز باحال راجع به تانزانیا بهتون بگم که شاید هیچوقت نمی‌دونستید. تانزانیا نزدیک به 30% از مساحتش رو پارک‌های ملی پوشش دادن که یکی از مهمترین‌هاش پارک ملی سرنگیتی هستش که خیلیاتون هم شنیدید و یا حتی رفتید.

    در مهاجرت بزرگ حیات وحش که یکی از پدیده‌های تکرار نشدنی هستش در تانزانیا نزدیک به 1.5 میلیون حیوان بین تانزانیا و کنیا جابجا میشن که خب خیلی عدد زیادیه. برزگترین دریاچه جهان کجا بود؟ شما توی کامنتا بهم بگید ولی دریاچه تانگانیکا دومین دریاچه بزرگ جهان هستش که در بین چند تا کشور سهیم شده. دو تا کشور مهم این حوزه کنیا و تانزانیا هستند قطعا. میزیان گونه‌ای از شیرها هستش که می‌تونن از درختا برن بالا که جاهای دیگه نداریم.

    برای دیدن 5 پستاندار بزرگ جهان یکی از بهترین جاهایی که می‌تونید برید دهانه آتشفشانی آنگورونگو هستش که یه پارک ملی دیگه هم به همین اسم وجود داره و در بخش شمالی تانزانیا قرار گرفته. دریاچه اولدووادی هم که دیگه خیلی زیباست اما جالبه که بدونید فسیل انسان داره توش اونم از میلیون‌ها سال پیش.  جزیره زنگبار محل جابجایی بردگان دوران قدیم بوده مخصوصا بردگان عرب. زیباترین آبشارهای آفریقا در تانزانیا هستش و نهایتا کوتاه‌ترین جنگ جهان هم که با نام جنگ آنگلو-زنگبار نام گذاری شده هم اینجا رخ داده که شروع و پایانش کمتر از یک ساعت طول کشیده البته میگن بین 38 دقیقه تا 45 دقیقه طول کشیده که جزئیاتش رو برید دنبال کنید خیلی جالبه.

کشف و معرفی

    کلیمانجارو تقریبا در مرز کنیا و تانزانیا قرار گرفته ولی توی کشور تانزانیا قرار گرفته، یعنی اگه بخوای بری به این قله زیبا باید خودت رو برسونی به کشور تانزانیا و فرودگاه بین المللی کلیمانجارو پذیرای تو خواهد بود اگر بخوای بری به سمت این صعود. کلیمانجارو سه قله آتشفشانی دارد که نام بزرگ‌ترین آنها کیبو است. همچنین دو قله دیگر ماونزی و شیرا نام دارند. براساس آخرین تحقیقات، مخروط شیرا تقریبا 2.5 میلیون سال پیش فورانش را آغاز کرده است. اما شروع فعالیت اصلیش مربوط به حدود 1.9 میلیون سال پیش است. فعالیت آتشفشانی پس از آن به سمت مخروط‌های ماونزی و کیبو مسیر خود را تغییر داده است. ماونزی و کیبو در مقایسه با شیرا بسیار جوان‌تر هستند و از حدود یک میلیون سال پیش فعالیت آتشفشانی خود را آغاز کرده‌اند.

    اولین تلاش‌های ثبت شده کاوشگران اروپایی برای صعود به قله کلیمانجارو را باید مربوط به اواسط و اواخر قرن نوزدهم دانست. ماجرا از این قرار بود که یک کاشف آلمانی به نام بارون کارل کلاوس فون در سال 1861 راهی تانزانیا شد و در این سفر با یک زمین شناس بریتانیایی به نام ریچارد تورنتون دیدار نمود. این دو شخص راهی یک سفر خطرناک به این منطقه شدند. منطقه را بررسی نمودند و ظاهرا تا حدود 2500 متر هم صعود کردند. تخمین آنها از ارتفاع بلندترین قله مجموعه 6100 متر بوده است. شاید جالب باشد که بدانید ریچارد تورنتون اولین فردی بود که اعلام کرد این کوهستان در واقع یک آتشفشان است.

    اما شخصی به نام هانس کسی بود که اولین تلاش واقعی برای صعود به کلیمانجارو را در سال 1887 انجام داد. او توانست تا 5500 متری این کوهستان را فتح کند اما مجبور شد، بازگردد چراکه نمی‌توانست از دیوار یخی بزرگ روبروی خود بالا برود. در تلاشی دیگر شخصی به نام مایر از لودویگ پرشلر – یک کوهنورد بسیار باتجربه– کمک گرفت و در سال 1889 به تانزانیا بازگشت. او یک گروه از از باربران و کوهنوردان را تشکیل داد و مردی جوان به نام یوهانی لاوو نیز آنان را همراهی می‌کرد.

    در 6 اکتبر 1889، این گروه برای اولین بار توانستند به قله کلیمانجارو برسند و این افتخار را به نام خود ثبت کنند. یوهانی لاووو به مدت 70 سال به هدایت تیم‌های کوهنوردی کلیمانجارو پرداخت و تا سن 125 سالگی زندگی بود. اولین زنی که توانست به این قله دست یابد؛ اهل اسکاتلند بود. او در دوران کودکیش زمان زیادی را با پدرش در راه فتح قله‌های اسکاتلندی گذرانده بود. این زن تصمیم گرفت به کوه آتنا در سیسیل صعود کند و پس از انجام این کار، برای دیدار با خویشاوندان خود به آفریقا سفر کرد.

    این زن به گروهی از ماجراجویان پیوست و سفر خود را به کلیمانجارو آغاز کرد. بنا به گزارش، او در طول کوهنوردیش شامپاین و ویسکی نوشید تا قدرت خود را حفظ نماید – شاید برایتان جالب باشد که بدانید، در جایی از مسیر همراهانش تلاش خود را برای رسیدن به قله رها نمودند، اما این زن ادامه داد و ظاهرا در 27 سپتامبر 1927 موفق شد قله کلیمانجارو را صعود نماید.

مسیرهای صعود به قله کلیمانجارو

    برای صعود به کلیمانجارو در حال حاضر شش مسیر رسمی وجود دارد که کوهنوردان باید یکی از این مسیرها را انتخاب نمایند.این مسیرها از سمت جنوب شامل مارانگو، ماچامه و اومبوه و از سمت غرب شامل لیموشو، شیرا و مدار شمالی می‌شود. صعود از هر کدام این مسیرها بین 4 تا 9 روز زمان لازم دارد. اما چیزی که باید بدانید این است که به طور کلی مسیر صعود به قله کلیمانجارو زیاد فنی نیست و نیاز به تکنیک فوق‌العاده بالایی ندارد.

    در صورتی که مسیرهای مارانگو، رونگای، ماچامه بیشترین ترافیک و تردد صعود به قله کلیمانجارو را دارند، مسیر لموشو به عنوان یکی از مجبوب‌ترین جایگزین‌ها همواره مطرح بوده است. دلیل این مساله هم ساده است؛ نه تنها مسیری که از طبیعت عبور می‌کند بسیار زیباست بلکه از محل زندگی ساکنان بسیار جذابی نیز عبور می‌کند که به افراد اجازه می‌دهد در کنار انجام فعالیت‌های مختلف به هم هوایی خوبی نیز دست یابند. در نهایت یال لموشه به عنوان یکی از بهترین  مسیرهایی که در آن می‌توان قله را نیز با موفقیت صعود کرد همواره مطرح بوده است.

مسیر صعود به قله کلیمانجارو از یال لموشو

     مسیر صعود به قله کلیمانجارو از یال لموشو از محلی نزدیک به دروازه لوندروسی در جبهه شمالی این کوه زیبا آغاز می‌گردد. بسیاری از شرکت‌های ارائه دهنده خدمات پیمایش خود را در نیمه روز آغاز می‌کنند. اولین مرحله از مسیر رسیدن به Big Tree Camp (کمپ درختی بزرگ) در ارتفاع 2650 متری است که کوتاه است و حدود 2 تا 4 ساعت زمان نیاز دارد. علی رغم اینکه در گرمترین ساعت از روز پیمایش آغاز می‌شود وجود درختان بسیار زیاد و ایجاد پوشش کافی گرمی هوا را کنترل می‌کند.

    هر چند در شرایطی که هوا رطوبت زیادی داشته باشد سرعت پیشرفت کم می‌شود و بعد از چند روز بارش پیوسته مسیر می‌تواند به گل خالی تبدیل گردد. در دومین روز از پیمایش از جنگل‌ها خارج می‌شویم و دما افزایش می‌یابد. حتما یک کلاه آفتاب گیر، کرم ضد آفتاب و مقدار کافی آب همراه داشته باشید. مدت زمان پیمایش حدود 5 تا 7 ساعت می‌باشد. همچنین استفاده از باتوم کوهنوردی نیز توصیه می‌شود.

    در کمپ 1 شیرا برای اولین بار منظره زیبایی از کوهستان را مشاهده خواهید کرد و بعد از یک پیاده‌روی طولانی به این نتیجه خواهید رسید که ارزشش را داشت. در ارتفاع 3350 متری، ارتفاع می‌تواند برای بعضی از افراد مشکلاتی ایجاد کند – افزایش ضربان قلب استراحت به چیزی بین 70 تا 90 ضربه در دقیقه و مقدار غلظت اکسیژن نیز می‌تواند بین 85 تا 95% باشد. این مساله همچنین در بین جوانان نیز شایع است، حتی در بین جوان‌هایی که سرعت حرکت آنها در طول مسیر از همه بیشتر بوده است.

    افرادی که درگیر این عارضه می‌شوند از یک سردرد نبض مانند شکایت می‌کنند. همواره گذران اولین شب در این ارتفاع برای بسیاری از کوهنوردان ناامید کننده است. اگرچه بعضی از افراد از تشک دست دوم و کیسه خواب سرد شکایت می‌کنند اما غالبا دلیل این مساله ارتفاع است. نیاز به تنفس عمیق و همچنین دفع ادرار غالبا سبب می‌شود این افراد در نیمه شب از خواب بیدار شوند. در روز بعد، شاید بتوان اولین نشانه‌های فیزیکی ارتفاع را در افراد مشاهده کرد.

کدام مسیر بهترین مسیر برای صعود کیلیمنجارو است؟

    کلیمنجارو، بلندترین کوه آفریقاست و به ارتفاع ۵۸۹۵ متر ایستاده است، با قله‌ای که از دور قابل مشاهده است. واقع در تانزانیا، شرق آفریقا، کیلیمنجارو در لیست آرزوهای بسیاری از افراد قرار دارد و هدف نهایی بسیاری از ماجراجویان است! اما کدام مسیر برای صعود به کیلیمنجارو بهتر است؟ هفت مسیر برای صعود به بلندترین کوه خودمختار جهان وجود دارد، هرکدام با مزایا و معایب خود. انتخاب مسیر به ویژه به تجربه کوهنوردی شما، تجربیاتی که می‌خواهید در طول مسیر داشته باشید، ملاحظات سازگاری و هزینه وابسته است.

در زیر یک بررسی مختصر از هفت مسیر آورده شده است:

• مسیر مارانگو - مسیر گردشگری

مسافت: ۷۰ کیلومتر / ۵ - ۶ روز

    مسیر مارانگو به نام "مسیر گردشگری" یا "مسیر کوکاکولا" شناخته می‌شود، به دلیل محبوبیتش و واقعیت اینکه در گذشته کوکاکولا در تمام کلبه‌ها در طول مسیر فروخته می‌شد. این یکی از آسان‌ترین مسیرها به سمت قله است، با پیروی از یک شیب پایدار و تدریجی تا آخرین شب - زمانی که شیب به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. موفقیت این مسیر کم است، به دلیل اینکه صعود پنج روزه اجازه کافی برای سازگاری نمی‌دهد. همچنین، مسیر مارانگو جذب زیادی از گردشگرانی که آماده نیستند و آموزش ندیده‌اند دارد، که منجر به انصراف بسیاری از افراد قبل از رسیدن به قله اوهورو می‌شود.

    مسیر مارانگو همچنین تنها مسیر روی کوه است که از همان مسیر بالا و پایین می‌روید - بنابراین انتظار داشته باشید این مسیر نسبت به گزینه‌های دیگر شلوغ‌تر باشد. با این حال، این تنها مسیر است که در طول مسیر از کلبه‌های خوابگاهی استفاده می‌شود و اجازه ارائه کمپینگ داده نمی‌شود. بنابراین، اگر نتواستید از اینکه یک هفته کمپینگ کنید، آنگاه این گزینه برای شماست!

• مسیر ماچامه - مسیر محبوب

مسافت: ۶۱ کیلومتر / ۶ - ۷ روز

    مسیر ماچامه یکی از مسیرهای زیباتر به قله کیلیمنجارو است. همچنین به نام "مسیر ویسکی" هم شناخته می‌شود - زیرا سخت‌تر از مسیر مارانگو (کوکاکولا) است. با اینکه صعود دشوارتر است، اما نرخ موفقیت آن بسیار بالاتر از مسیر مارانگو است.

    گزینه‌های برنامه‌ریزی شش روزه و هفت روزه وجود دارد، با انتخاب گزینه هفت روزه که یک روز اضافه سازگاری را فراهم می‌کند. این مسیر بخش‌هایی کمی شیب‌دار دارد و شامل بسیاری از بالاها و پایینهاها - از جمله مواجهه با دیوار بارانکو! اما با آماده‌سازی صحیح، مسیر ماچامه قطعاً قابل دستیابی است.

    چشم‌اندازها در طول مسیر بسیار زیباست، زیرا شما از چهار منطقه اقلیمی متنوع عبور می‌کنید و از مناظری همچون سطح شیرا و برج لاوا لذت می‌برید. این مسیر برای سازگاری عالی است، زیرا می‌توانید به ارتفاع بالا بروید و در ارتفاع پایین بخوابید. همچنین این مسیر است که ما به سمت سقف آفریقا می‌رویم! برای جزئیات بیشتر از برنامه ما، چالش کوهنوردی کیلیمنجارو ما را بررسی کنید.

• مسیر لموشو - زیباترین مسیر (اما گران‌ترین)

مسافت: ۶۷ کیلومتر / ۷ - ۸ روز

    مسیر لموشو از سمت غرب کوه شروع می‌شود و مناظرهای شگفت‌انگیزی از گردونه‌های نمناک سمت غرب کیلیمنجارو را ارائه می‌دهد. مسیر با عبور از جنگل بارانی دورافتاده شروع می‌شود، پیش از اینکه به مسیر ماچامه بپیوندد. این مسیر می‌تواند در هفت یا هشت روز کامل شود، با زمان کافی برای سازگاری - و نرخ موفقیت بالا! یکی از تنها نقاط منفی این گزینه این است که به دلیل طول و دوری، معمولاً گزینه گران‌تری است.

• مسیر شیرا - مسیر "سازگاری ناپذیر"

مسافت: ۵۸ کیلومتر / ۶ - ۷ روز

    مسیر شیرا همچنین از سمت غربی کیلیمنجارو شروع می‌شود، اما با نقطه شروع بالاتری نسبت به لموشو. روز اول مسیر از راهیابی با خودرو چهار چرخ پیروی می‌کند و بنابراین می‌تواند هم طی شود هم رانندگی شود. با این حال، رانندگی زمانی که ارتفاع شروع ترک را بیش از ۳۵۰۰ متر است، زمان سازگاری بدن شما را کاهش می‌دهد! مسیر شیرا می‌تواند در شش یا هفت روز کامل شود و شما باید به قدرت پیاده‌روی خود اطمینان داشته باشید. تعداد کمتری از افراد در مسیر حضور دارند نسبت به مسیر ماچامه، اما گران‌تر است.

• مسیر رونگای - مسیر آسان

مسافت: ۷۴ کیلومتر / ۶ - ۷ روز

    مسیر رونگای تنها مسیری است که از شمال کوه شروع می‌شود. این مسیر نسبت به شیب‌های جنوبی خشکتر است و به همین دلیل در فصل بارانی ترجیح داده می‌شود. مسیر کم‌مناظره‌تر از گزینه‌های دیگر است - با این حال، کمپ زیر قله ماونکسی یکی از زیباترین کمپ‌های کوه است! پیاده‌روی با یک صعود تدریجی و پیاده‌رویهای خوبی آغاز می‌شود و کمپ‌ها به خوبی واقع شده‌اند. برنامه‌ریزی معمولاً هفت روزه است، با نرخ موفقیت بالای رسیدن به قله اوهورو.

• مسیر اومبوه - مسیر دشوارترین

مسافت: ۴۸ کیلومتر / ۵ - ۷ روز

مسیر اومبوه شامل یک صعود سریع به کمپ بارانکو است، که در شب دوم به کمپ می‌رسد، به جای شب سوم یا چهارم که در مسیرهای جایگزین است. مسیر بسیار شیب‌دار و باز است - و برای افرادی که از ارتفاعات می‌ترسند مناسب نیست. این مسیر سخت‌ترین از هفت مسیر است، با فرصت‌های سازگاری ضعیف و نباید برداشته شود مگر اینکه تجربه‌ای در صعود کوه داشت.