قله دنالی

قله دنالی (مک‌کینلی)

    قله دنالی را باید ارتفاع سختی برای صعود دانست دلیل این سختی شرایط آب و هوایی این کوهستان است. شرایط جوی دنالی بسیار متغیر و سرد است و به همین دلیل کوهنودانی که به این سرما فکر نکرده‌اند را دچار مشکل می‌کند. در مطلب قله دنالی، قصد داریم سیر تا پیاز را درباره این بلندترین قله در آمریکای شمالی بررسی کنیم. ابتدا به معرفی این کوه خواهیم پرداخت و سپس درباره مسیرهای صعود و دیگر اطلاعات مهم آن حرف خواهیم زد. اگر شما هم علاقمند به کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه هستید، با ما تا انتهای این مطلب از وب سایت دکوول همراه شوید.

قله دنالی کجاست؟

    قله دنالی بلندترین قله در آمریکای شمالی است که با 6190 متر ارتفاع در لیست هفت قله بلند هفت قاره قرار دارد. این قله را باید یکی از ارتفاعات رشته کوه راکی دانست که در آلاسکا واقع شده است. دنالی  در پارک و منطقه حفاظت شده ملی دنالی قرار دارد. این پارک را باید سومین پارک ملی پهناور در آمریکا دانست که ۲۴٬۵۸۵ کیلومتر مربع وسعت دارد. نام دیگر قله دنالی، مک کینلی است و باید آن را یکی از قله‌های سخت برای صعود معرفی کرد. کوهنوردان معتقدند صعود قله نالی نه تنها در میان قله‌های شش هزار متری سخت به حساب می‌آید بلکه در میان شماری از قلل هشت هزار متری نیز سخت محسوب می‌شود.

    نکته جالبی که درباره قله دنالی وجود دارد این است که اگر مبنای ارتفاع قله‌ها را فاصله عمودی کمپ اصلی تا قله در نظر بگیریم، دنالی را باید مرتع‌ترین کوه دنیا دانست. برای صعود به این قله باید به صورت عمومی از کمپ 5500 متر ارتفاع زیاد کنید. بنابراین از نظر فاکتور ارتفاع نسبی قله‌ها پس از قله اورست و قله آکانکاگوا در کشور آرژانتین، دنالی بلندترین قله جهان است.

    قله دنالی آب و هوای متغیر و بسیار سردی دارد و از این نظر هم چالشی پیش روی کوهنوردان قرار می‌دهد. این قله در عرض جغرافیایی 63 درجه قرار دارد و دلیل تغییرات آب و هوایی و سردی بیش از حد هوا را هم باید در همین موضوع جستجو کرد. کوهنودان که قصد صعود به دنالی را دارند؛ همیشه باید تجهیزات و لباس مناسب با چنین شرایطی را همراه خود داشته باشند تا غافلگیر نشوند.

مختصری از تاریخچه قله دنالی

    برای اولین بار بومیان آمریکا که توانستند به دامنه این کوه دسترسی پیدا کنند. پس از آن که ناخدا و کاوشگر نیروی دریایی بریتانیایی به نام جورج ونکوور توانست به عنوان اولین اروپایی قدم روی این کوهستان بگذارد. یک کاشف روسی لاورنتی زاگوسکین در سال‌های 1843 و 1844 توانست اولین اروپایی باشد که این کوهستان را از سوی دیگر فتح می‌کند. در سال 1897 یک کاشف طلا به نام ویلیام دیکی، ساکن نیوهمپشایر ساکن سیاتل، واشنگتن پس از بازگشت از سفرش با قله دنالی برخورد کرد و در گزارشی درباره این قله نوشت، "ما شک نداریم که این کوهستان، مرتفع‌ترین قله در آمریکای شمالی است و حدس می زنیم که بیش از 6000 هزار متر ارتفاع داشته باشد."

اولین صعود به قله دنالی

    برای اولین بار در سال 1902 فردی به نام آلفرد بروکز در این کوهستان حاضر شد اما به قله آن صعود نکرد. یک سال پس از آن شخصی به نام جیمز ویکرشام برای صعود تلاش کرد. در سال 1904 یک گروه به رهبری دکتر فردریک کوک راهی این قله شدند. اما اولین صعود به قله اصلی در سال 1913 توسط گروهی به رهبری هودسون و کارستنس انجام شد. از این گروه فقط والتر هارپر و روبرت تاتوم توانستند به قله برسند.

مختصری از زمین شناسی و جغرافیای قله دنالی

    این قله را باید یک توده گرانیتی دانست که بیشتر آن از مونزونیت کوارتز صورتی تشکیل شده است. این کوه از فشار زمین ساختی ناشی از فرورانش صفحه اقیانوس آرام در زیر صفحه آمریکای شمالی به وجود آمده است. دنالی دو قله مهم به نام‌های قله جنوبی و قله شمالی دارد که ارتفاع قله جنوبی بیشتر است. برخی از کوهنوردان قله شمالی را یک قله جداگانه می‌دانند و کمتر کسی این قله را فتح می‌کند مگر اینکه کوهنوردان بخواهند از مسیرهای شمالی خود را به قله اصلی برسانند از دامنه این کوه پنج یخچال بزرگ با نام‌های پیترز، مولدرو، ترالیکا، روت و کاهیلتنا سرازیر هستند که این یخچال‌ها نقش مهمی در جغرافیای منطقه ایفا می‌کنند.

صعود به قله دنالی از مسیر کازین

    یکی از مسیرهای محبوب صعود به قله دنالی، که باید آن را یکی از 50 مسیر کلاسیک صعود به این قله دانست، کازین نام دارد. این مسیر که 2400 متر طول دارد، در جبهه جنوبی قرار گرفته و فقط چند متر مانده به قله به پایان می‌رسد. این مسیر از آن جهت جذاب است که آن را برف پرشیب و یخ پوشانده و معمولا کسانی که علاقه مند به مسیرهای آلپی و ورزش‌های زمستانی هستند، به سراغ آن می‌روند.

    البته بسته به اینکه شما چه فصل از سال وارد این مسیر می‌شوید؛ ممکن است همه آن پوشیده از برف و یخ باشد و یا با یک مسیر ترکیبی رو به رو شوید. به طور کلی جای استراحت مناسبی در این مسیر وجود ندارد و باید یک مسیر 300 متری را طی کنید تا به لبه کازین برسید. در این قسمت به اندازه دو چادر فضا برای شب مانی وجود دارد. پس از اینکه کمی از کمپ فاصله گرفتید، وارد خط الراس کابوی خواهید شد، این خط‌الراس یک لبه چاقویی شکل به طول 300 متر است. پس از یک تراورس برفی، اولین نوار صخره‌ای پیش رویتان قرار می‌گیرد که عبور از آن بسیار سخت است. در نوار سنگی سوم یک شکاف برای صعود خواهید دید. پی از عبور از آخرین قسمت سنگی قسمت‌های سخت و فنی مسیر تمام خواهد شد.

کلام آخر

    در مطلب آشنایی با قله دنالی هر آنچه را که باید درباره بلندترین قله آمریکای شمالی بدانید، بررسی کردیم. قله دنالی را باید یکی از هفت قله بلند هفت قاره دانست که در آلاسکا قرار گرفته است. کوهنوردان کمی تصمیم می‌گیرند زمستان برای صعود به این قله اقدام کنند چرا آب و هوای این کوهستان بسیار سرد و متغییر است و صعود زمستانی به آن کار دشواری است. اگر نکته دیگری درباره قله دنالی وجود دارد که در این مطلب بدان اشاره نشد، حتما آن را با ما و دیگر خوانندگان به اشتراک بگذارید تا دیگران هم بتوانند از آن استفاده کنند. امید است این مطلب برایتان مفید بوده باشد و بتوانید از آن استفاده کنید.