محمد اوراز: اوایل زندگی و شروع کوهنوردی محمد اوراز از خانواده‌ای ساده و با امکانات محدود برخاست، اما علاقه و پشتکار او در کوهنوردی باعث شد تا به سرعت در این ورزش پیشرفت کند. وی با پیوستن به گروه‌های کوهنوردی محلی، قدم‌های نخستین خود را در این زمینه برداشت. توانایی‌های فیزیکی و ذهنی او در کوهنوردی و همچنین اراده قوی‌اش، او را به یکی از امیدهای بزرگ کوهنوردی ایران تبدیل کرد. محمد اوراز در شامگاه ۲۵ شهریور ۱۳۴۸ در شهرستان نقده و در خانواده‌ای متشکل از پدری کرد و مادری ترک به دنیا آمد. در زمان تولد او، پدرش، حاج احمد اوراز، دوران محکومیت خود را در زندان فلک‌الافلاک سپری می‌کرد. محمد سال‌های اولیه زندگی خود را به دلیل دستگیری و تبعید پدرش به شهرستان کاشمر، در آنجا سپری کرد. پس از سه سال، خانواده‌اش به نقده بازگشتند. او در سال ۱۳۵۵ تحصیلات ابتدایی خود را آغاز کرد و دوران ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان را در نقده به پایان رساند. در سال تحصیلی ۶۵-۶۶ موفق به دریافت دیپلم در رشته اقتصاد و علوم اجتماعی شد. از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۶۹ خدمت سربازی خود را گذراند و پس از آن در سال ۱۳۷۳ وارد دانشگاه ارومیه شد و در رشته تربیت بدنی شروع به تحصیل کرد. او در سال ۱۳۷۹ از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. در سال ۱۳۶۷، محمد با تشکیل گروه قندیل نخستین گام‌های خود را در دنیای کوهنوردی برداشت. سپس فعالیت‌های خود را در گروه کوهنوردی سامرند در نقده ادامه داد. در سال ۱۳۷۳ به همراه دوستان پیشکسوت خود، گروه کانون کوهنوردان نقده را تأسیس کرد که می‌توان آن را نقطه آغاز حرفه‌ای شدن او در کوهنوردی دانست. در سال ۱۳۷۶، محمد اوراز پس از دعوت فدراسیون کوهنوردی به اردوهای آماده‌سازی تیم ملی برای صعود به قلل گاشربروم ۲ و راکاپوشی در پاکستان، به عضویت تیم ملی درآمد و با موفقیت قله راکاپوشی با ارتفاع ۷۷۸۸ متر را صعود کرد. این تجربه اولین صعود او به قلل هیمالیا بود. سال ۱۳۷۷ نقطه عطف زندگی محمد اوراز بود. در این سال، او به همراه سه عضو دیگر تیم ملی کوهنوردی ایران، به قله اورست، بلندترین قله جهان، صعود کرد و به‌ عنوان اولین کوهنورد ایرانی که به قله اورست صعود کرده، شناخته شد.  صعودهای برجسته  محمد اوراز در طول دوران حرفه‌ای خود به بسیاری از قله‌های بلند جهان صعود کرد. از جمله مهم‌ترین دستاوردهای او، صعود به قله اورست، بلندترین قله جهان، در سال ۱۳۷۷ بود. این صعود نه تنها یک افتخار برای اوراز بود، بلکه برای کوهنوردی ایران نیز یک موفقیت تاریخی به شمار می‌آمد. او همچنین به قله‌های دیگر ماکالو، شیشاپانگما، چوآیو، لوتسه و اورست و قلل دیگری پرداخت که در رشته کوه‌های هیمالیا و سایر نقاط جهان قرار داشتند. این صعودها نشان‌دهنده توانایی‌های برجسته او در مواجهه با شرایط سخت و خطرناک کوهستان بود. در ادامه به بعضی از صعودهای انجام شده توسط محمد اوراز می‌پردازیم. سال 1376 صعود به قله راکاپوشی سال 1377 صعود به قله اورست سال 1378 صعود به قله چوایو به ارتفاع 8201 متر سال 1378 صعود به قله شیشاپانگما به ارتفاع ۸۰۱۲ متر سال 1378 صعود به قله مون بلان در رشته کوه آلپ سال 1380 صعود به قله ماکالو بدون استفاده از اکسیژن مصنوعی سال ۱۳۸۱ صعود به قله لوتسه بدون استفاده از کپسول اکسیژن مصنوعی به ارتفاع ۸۵۱۶ متر سپتامبر ۲۰۰۱ صعود به قله آرارات در معیت تیم پیشکسوتان سال ۱۳۸۱ انتخاب به سمت امور اجرایی فدراسیون کوهنوردی سال ۱۳۸۲ اخذ گواهینامه مربیگری درجه ۲ سنگنوردی سال 1382 صعود به قله گاشربروم یک تا ارتفاع ۷۹۰۰ متر مرگ و میراث حادثه مرگ محمد اوراز در جریان صعود به قله گاشربروم 1 در رشته‌کوه قراقروم، یکی از تلخ‌ترین و تکان‌دهنده‌ترین اتفاقات در تاریخ کوهنوردی ایران محسوب می‌شود. گاشربروم 1 که با ارتفاع 8,080 متر یکی از قلل بلند جهان است، همیشه به دلیل شرایط آب و هوایی نامساعد و مسیرهای خطرناک، به‌عنوان یکی از سخت‌ترین قلل برای صعود شناخته می‌شود. در تابستان سال 1382، محمد اوراز به همراه یک تیم کوهنوردی ایرانی تصمیم گرفت به این قله صعود کند. تیم او شامل کوهنوردان برجسته‌ای بود که همگی تجربه صعود به قلل بلند را داشتند. اما در جریان این صعود، شرایط جوی بسیار نامساعد شد و گروه با دشواری‌های زیادی مواجه گردید. در یکی از مراحل صعود، تیم با یک بهمن شدید روبه‌رو شد. این بهمن باعث شد که چندین عضو تیم دچار جراحات جدی شوند. محمد اوراز نیز در این حادثه به شدت آسیب دید. او به سرعت به کمپ اصلی منتقل شد، اما به دلیل شدت جراحات و نبود امکانات پزشکی کافی در منطقه، وضعیت او وخیم‌تر شد. پس از انتقال او به بیمارستان در پاکستان، تلاش‌های زیادی برای نجات جان او صورت گرفت. اما متأسفانه، اوراز به دلیل جراحات وارده و همچنین عفونت ناشی از زخم‌ها، چند روز پس از حادثه درگذشت. این حادثه در تاریخ کوهنوردی ایران به عنوان یک فاجعه بزرگ ثبت شد و جامعه کوهنوردی کشور را در سوگ فرو برد. مرگ محمد اوراز باعث شد تا توجه بیشتری به ایمنی در کوهنوردی و همچنین اهمیت تجهیزات و آمادگی جسمانی و روانی در این رشته معطوف شود. یاد و خاطره او همچنان در میان کوهنوردان و علاقه‌مندان به کوهستان زنده است و نام او به عنوان یکی از بزرگ‌ترین کوهنوردان ایران برای همیشه در تاریخ این ورزش ثبت شده است. البته ناگفته نماند همانطور که مرگ این کوهنورد بزرگ تاثیر زیادی در جامعه کوهنوردی ایران داشت مناقشات بسیاری را نیز به بار آورد. از این جمله می‌توان به جلسات متعددی که به بررسی علل مرگ این کوهنورد پرداخته شد اشاره کرد و همچنین ابهامات زیادی پیرامون فرآیند این انتقال که منجر به سقوط محمد اوراز و افزوده شدن به آسیب وی شد اشاره کرد. این موضوع نیازمند مقالات و بررسی بیشتری است که در مقاله دیگری حتما به این موضوع خواهیم پرداخت. یادبود و تأثیرات محمد اوراز نه تنها به‌خاطر دستاوردهای ورزشی خود بلکه به‌خاطر شخصیت فروتن و اخلاق حرفه‌ای‌اش در یادها باقی مانده است. پس از مرگ وی، برنامه‌ها و یادبودهای زیادی در ایران به نام او برگزار شد و کوهنوردان بسیاری از او به‌عنوان الگو یاد می‌کنند. محمد اوراز با تلاش‌هایش در کوهنوردی و عبور از مرزهای توانایی انسان، به یکی از نمادهای کوهنوردی ایران تبدیل شد و نام او برای همیشه در تاریخ این ورزش جاودانه خواهد ماند. کلام آخر محمد اوراز به عنوان یکی از پیشکستوان و کوهنوردان صاحب سبک در ایران توانست افتخارات زیادی را برای کشور به ارمغان آورد. از این جمله می‌توان برپایی اردوهای هیمالیانوردی مختلف و صعود به قلل هشت هزار متری مختلفی اشاره کرد. اینجا دکوول است و این مقاله به بررسی یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های کوهنوردی ایران یعنی محمد اوراز اختصاص داده شد. به افتخار این مرد بزرگ ما را از نظرات خود بی بهره نگذارید.

ادموند هیلاری: فاتح اورست و الهام‌بخش بشریت     سر ادموند پرسیوال هیلاری (Edmund Hillary)، کوهنورد افسانه‌ای نیوزلندی، نامی است که همواره با فتح قله اورست، بلندترین نقطه زمین، گره خورده است. او به همراه تنزینگ نورگای در سال ۱۹۵۳، به این افتخار دست یافتند و نام خود را برای همیشه در تاریخ کوهنوردی و اکتشاف ثبت کردند. ادموند هیلاری در 20 ژوئیه 1919 در اوکلند، نیوزیلند به دنیا آمد.     از همان دوران کودکی به طبیعت علاقه‌مند بود و عشق او به کوه‌ها در سفرهای خانوادگی به منطقه آلپ جنوبی نیوزیلند تقویت شد. هیلاری به تحصیل در رشته علوم در دانشگاه اوکلند پرداخت و در همین زمان به کوهنوردی نیز روی آورد. او در دوران نوجوانی به عنوان یک راهنمای کوهنوردی فعالیت می‌کرد و این تجربه‌ها، پایه‌های موفقیت‌های آینده او را بنا نهاد.     هیلاری در ۳ سپتامبر ۱۹۵۳، پس از صعود به اورست، با لوئیز مری رز (۱۹۳۰–۱۹۷۵) ازدواج کرد. او اعتراف کرد که از پیشنهاد ازدواج به او بسیار وحشت داشت و برای این کار به مادرش تکیه کرد تا از طرف او پیشنهاد دهد. آنها سه فرزند داشتند: پیتر (متولد ۱۹۵۴)، سارا (متولد ۱۹۵۶) و بلایندا (۱۹۵۹–۱۹۷۵).     در ۳۱ مارس ۱۹۷۵، در حالی که لوئیز و بلایندا در راه پیوستن به هیلاری در روستای فاپلو بودند، جایی که او در حال کمک به ساخت بیمارستان بود، در یک سانحه هوایی کشته شدند (سانحه پرواز ۱۹۷۵ رویال نپال ایرلاینز پیلوتوس PC-6 پورتر) که کمی پس از برخاستن در نزدیکی فرودگاه کاتماندو رخ داد. در سال ۱۹۸۹ او با جون مولگرو، بیوه دوست نزدیکش پیتر مولگرو که در پرواز ۹۰۱ ایر نیوزیلند در سال ۱۹۷۹ جان باخته بود، ازدواج کرد. جون، لیدی هیلاری، در ۱ ژوئن ۲۰۲۴ در اوکلند درگذشت. اکسپدیشن‌های ادموند هیلاری     در ژانویه 1948، هیلاری و دیگر هم تیمی‌هایش از یال جنوبی آوراکی / کوه کوک، بلندترین قله نیوزلند، صعود کردند. او در سال 1948 در یک نجات طاقت فرسا در لا پروز شرکت کرد و با هم‌ طناب خود نورمن هاردی دوست شد. در سال 1951، او بخشی از یک تیم شناسایی بریتانیایی به سرپرستی اریک شیپتون (Eric Shipton) برای صعود به اورست بود.     قبل از پیوستن به تلاش موفق بریتانیایی در سال 1953. در سال 1952، هیلاری و جورج لو بخشی از تیم بریتانیایی به سرپرستی شیپتون بودند که برای صعود قله چوآیو تلاش کردند. پس از شکست این تلاش به دلیل عدم وجود مسیر از سمت نپال، هیلاری و لو از گذرگاه نپ لا به تبت گذشتند و به کمپ دوم قدیمی، در سمت شمالی، جایی که تمام اعزام‌های قبلی اردو زده بودند، رسیدند. صعود تاریخی به اورست     هیلاری در سال 1951 به تیم اکتشافی بریتانیایی پیوست که هدفش صعود به قله اورست بود. پس از یک تلاش ناموفق در سال 1952، تیمی دیگر در سال 1953 به سرپرستی جان هانت (John Hunt) برای فتح قله اورست راهی هیمالیا شد. این تیم به دو گروه تقسیم شد. اولین گروه که به قله نرسیدند، راه را برای گروه دوم یعنی ادموند هیلاری و تنزینگ نورگی باز کردند.     در 29 می 1953، هیلاری و نورگی موفق شدند به قله اورست، که ارتفاع آن 8848 متر است، دست یابند. این موفقیت نه تنها در نیوزیلند و نپال بلکه در سراسر جهان جشن گرفته شد و هیلاری به یک قهرمان جهانی تبدیل شد. این دستاورد تاریخی، نه تنها برای خود هیلاری بلکه برای تمام بشریت، یک پیروزی بزرگ محسوب می‌شد. اکسپدیشن سال 1953 در اورست     در سال 1949، مسیر طولانی صعود به قله اورست توسط تبت تحت کنترل چین بسته شد. در چند سال بعد، نپال تنها به یک یا دو تیم اعزامی در سال اجازه ورود داد. یک تیم سوئیسی (که تنزینگ نیز در آن شرکت داشت) در سال 1952 تلاش کرد به قله برسد، اما به دلیل هوای بد و مشکلات مربوط به کپسول‌های اکسیژن، 800 فوت (240 متر) پایین‌تر از قله مجبور به عقب‌نشینی شد.     در سال 1952، هیلاری مطلع شد که او و لو توسط کمیته مشترک هیمالیا برای تلاش بریتانیایی در سال 1953 دعوت شده‌اند و بلافاصله پذیرفتند. شیپتون به عنوان سرپرست انتخاب شده بود اما با هانت جایگزین شد. هیلاری اعتراض کرد اما بلافاصله تحت تأثیر افکار و عزم راسخ هانت قرار گرفت. هانت از چارلز ایوانز و هیلاری خواست تا با او یک گروه کوچک سه نفره برای برنامه‌ریزی در این اعزام تشکیل دهند. زندگی پس از اورست     هیلاری در صعودهای بعدی در سال‌های ۱۹۵۶، ۱۹۶۰–۱۹۶۱ و ۱۹۶۳–۱۹۶۵ به ده قله دیگر در هیمالیا صعود کرد. او همچنین به عنوان بخشی از سفر اکتشافی مشترک کشورهای مشترک‌المنافع به قطب جنوب، که در آن بخش نیوزیلندی را سرپرستی می‌کرد، در ۴ ژانویه ۱۹۵۸ به قطب جنوب رسید. گروه او اولین گروهی بود که پس از آلموندسن در سال ۱۹۱۱ و اسکات در سال ۱۹۱۲ به قطب از طریق زمین رسید و همچنین اولین گروهی بود که این کار را با استفاده از وسایل نقلیه موتوری انجام داد.     در سال ۱۹۶۰، هیلاری سفر اکتشافی "کلبه نقره‌ای" در سال ۱۹۶۰–۱۹۶۱ را با همکاری گریفیث پوگ سازماندهی کرد. پوگ نشان داد که می‌توان قله اورست را بدون اکسیژن صعود کرد، با این شرط که دوره طولانی‌تری از تطبیق با ارتفاع، با زندگی در ارتفاع ۶۱۰۰ متری (۲۰,۰۰۰ فوت) به مدت شش ماه، طی شود. تلاش برای صعود به ماکالو، پنجمین قله بلند جهان، ناموفق بود. هیلاری پنج ماه با این سفر اکتشافی همراه بود، اگرچه کل سفر ده ماه به طول انجامید.     این سفر اکتشافی همچنین به دنبال یتی افسانه‌ای بود. هیچ مدرکی از وجود یتی‌ها یافت نشد؛ در عوض، ردپاها و آثار به دلایل دیگری اثبات شدند. در طول این سفر، هیلاری به معابد دورافتاده‌ای سفر کرد که در آنجا "پوست یتی" نگهداری می‌شد؛ اما پس از بازگرداندن سه اثر، دو تا از آنها متعلق به خرس‌ها و یکی به یک بز آنتیلوپ بود. هیلاری پس از این سفر گفت: "یتی موجود عجیب و فراانسانی که تصور می‌شد نیست. ما توضیحات منطقی برای بیشتر پدیده‌های مرتبط با یتی پیدا کرده‌ایم." میراث و تأثیر ادموند هیلاری     ادموند هیلاری نه تنها به عنوان یک کوهنورد بزرگ، بلکه به عنوان یک انسان‌دوست و الهام‌بخش نیز شناخته می‌شود. روحیه ماجراجویی، پشتکار و انسان‌دوستی او، الهام‌بخش میلیون‌ها نفر در سراسر جهان بوده است. ادموند هیلاری به خاطر دستاوردهایش افتخارات و جوایز بسیاری دریافت کرد.     او در سال 1953 از سوی ملکه الیزابت دوم به مقام شوالیه ارتقا یافت و به عنوان "سر ادموند هیلاری" شناخته شد. همچنین، در سال 1995 به عنوان شوالیه صلیب بزرگ نشان امپراتوری بریتانیا (Order of the British Empire) منصوب شد. وی در نیوزیلند به عنوان یک قهرمان ملی شناخته می‌شود و تصویر او بر روی اسکناس‌های 5 دلاری نیوزیلند به چشم می‌خورد. برخی از مهم‌ترین دستاوردهای ادموند هیلاری عبارتند از: فتح قله اورست: اولین انسانی که به همراه تنزینگ نورگای به قله اورست صعود کرد. فعالیت‌های بشردوستانه: تأسیس بنیاد کمک به نپال و انجام فعالیت‌های مختلف برای توسعه این کشور. الهام‌بخشی به نسل‌ها: الهام‌بخش میلیون‌ها نفر برای دنبال کردن رویاهای خود و غلبه بر چالش‌ها. مرگ ادموند هیلاری     در ۲۲ آوریل ۲۰۰۷، در حالی که در سفر به کاتماندو بود، هیلاری دچار سقوط شد و پس از بازگشت به نیوزیلند بستری شد. در ۱۱ ژانویه ۲۰۰۸، او در بیمارستان شهر اوکلند بر اثر نارسایی قلبی در سن ۸۸ سالگی درگذشت. پرچم‌ها بر روی ساختمان‌های عمومی نیوزیلند و در پایگاه اسکات در قطب جنوب به حالت نیمه‌ برافراشته درآمدند و نخست‌ وزیر، هلن کلارک، مرگ هیلاری را «ضایعه‌ای عمیق برای نیوزیلند» توصیف کرد.     در ۲۱ ژانویه، تابوت هیلاری به کلیسای جامع ترینیتی مقدس در اوکلند منتقل شد تا به حالت افتخار قرار گیرد. یک مراسم تشییع جنازه دولتی در ۲۲ ژانویه ۲۰۰۸ برگزار شد و پس از آن بدن او سوزانده شد. در ۲۹ فوریه ۲۰۰۸، طبق خواسته‌اش، بیشتر خاکستر او در خلیج هوراکی اوکلند پخش شد. باقی‌مانده آن به یک صومعه نپالی نزدیک اورست منتقل شد؛ برنامه‌ای برای پخش آن در قله در سال ۲۰۱۰ لغو شد. کلام آخر     ادموند هیلاری در طی زندگی خود دستاوردهای شگفت انگیزی را به جای گذاشت که نه تنها در تاریخ کوهنوردی بلکه در تاریخ جهان برای همیشه ماندگار خواهند ماند. این مقاله به احترام ادموند هیلاری به بررسی زندگی وی اختصاص یافت. امید داریم مورد توجه قرار گرفته باشد. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران.

معرفی کلی کتاب مسیر ایران بر فراز برودپیک     اساس این کتاب حول محور بررسی قله برودپیک و همچنین خاطرات نگارش شده توسط یکی از نفرات اصلی صعود به نام آیدین بزرگی می‌چرخد. در بخش ابتدایی کتاب نگاهی به قله برودپیک، مسیرهای صعود شده روی قله برودپیک، تاریخچه صعودهای زمستانی قله برودپیک و اتفاقاتی که در صعود زمستانی این قله رخ می‌دهد صحبت به میان می‌آید.     در مرحله بعد به بررسی برنامه ایرانیان در سال 1388 پرداخته می‌شود که تمام بر پایه یادداشت‌های آیدین بزرگی بنا شده است و نگارند‌ه‌ها در این بخش سعی کرده‌اند بدون هیچ دخل و تصرفی متون را وارد کتاب کنند. در ادامه به تلاش دوم بر روی برودپیک در سال 1392 اشاره می‌شود که مجدد بر پایه یادداشت‌های روزانه و خاطرات نوشته شده آیدین بزرگی است و بخش آخر نیز تلاش سوم بر روی برودپیک است که در اواخر بهار و تابستان سال 1392 رخ می‌دهد.     از آنجایی که در تلاش سوم تیم سه نفره از پنج نفره اعزام شده دچار حادثه می‌شوند بنابراین یادداشت‌ها نیمه تمام باقی می‌مانند و ادامه به استناد شنیده‌ها و صحبت‌های کیومرث بابازاده با آیدین بزرگی از طریق تلفن ماهواره‌ای می‌پردازد. کیومرث بابازاده در این بخش ادعا می‌کند تا جایی که ممکن است سعی دارد مکالمات را به عین انتقال دهد که دیگران بتوانند در این زمینه تفکر کنند. در بخش‌های آخر کتاب نیز مصاحبه با خانواده‌های هر سه نفر آورده شده است که به دنبال آن نوشته‌هایی از رضا زارعی و عباس محمدی آورده شده است و به این ترتیب کتاب به پایان می‌رسد. نگاهی به یادداشت‌های آیدین بزرگی     در این دست نوشته‌ها آیدین با تمام دقت سعی کرده است از قبل از برنامه گرفته تا خود برنامه به بررسی جزئیات بپردازد. اگر بخش‌های اولیه این خاطرات را به شکل خلاصه بخواهیم با شما در میان بگذاریم تقریبا تمامش را می‌توان در دو عبارت خلاصه کرد. دلتنگی و مشکلات مالی. مسائل مالی که برای انجام صعود الزامی است و شامل بلیط هواپیما و دیگر هزینه‌های برنامه می‌شود و همیشه همواره گریبان‌گیر تیم‌های کوهنوردی اعزام شده هستند و دلتنگی و خداحافظی‌هایی که باید با عزیزان و خانواده صورت گیرد.     به شخصه هیچ برخوردی با هیچکدام از بزرگوارانی که در تلاش برودپیک جاودانه شدند نداشته‌ام. چه پویا کیوان چه آیدین بزرگی و چه مجتبی جراهی و آرزو می‌کنم روحشان قرین رحمت باشد و مطالبی که عرض خواهم کرد هم برداشت‌هایی است که از قلم شخص نویسنده کتاب و آیدین بزرگی گرفته شده است و هم احساسات منعکس شده در این کتاب.     آیدین در کنار اینکه سعی کرده است جزئیات را مطرح کند احساسات هم در هر بخشی از نوشته‌اش موج می‌زند. چه آنجایی که سعی می‌کند هر طور شده باشد در اختیار تیم باشد و زحمت دیگران را کم کند و چه آنجایی که رو به برودپیک در نزدیک کمپ سه فریاد می‌زند: "من برمی‌گردم".     تلاش سال 88 علی رغم تمام تلاش‌هایی که انجام شد تا ارتفاع 7100 متری نزدیک به کمپ سوم مسیر عادی ادامه پیدا کرد و قرار بر این بود که تیم از اینجا مسیر عادی را به قله ادامه بدهد اما به دیلی بارش برف زیاد و مناسب نبودن هوا مجبور به بازگشت می‌شوند. سالی که هیچ کسی نمی‌تواند بر روی برودپیک بایستند و تمام تلاش‌ها به بن بست رسیدند. به این ترتیب آیدین بزرگی با تجربه‌ای گرانبها از این صعود بازگشت و به زعم خویش با تجربه‌ای گرانبها از این برنامه بازگشت.     در سال 90 اوضاع به هیچ عنوان مطابق با انتظارات پیش نمی‌رود. تشکیل برنامه و اعزام تیم تا آخرین لحظه به هیج عنوان مشخص نیست. تاخیر زیاد در هماهنگ نفرات تیم و همچنین هماهنگی تیم صعود کننده به وضوح در یادداشت‌های آیدین مشهود است. شاکی بودنش از سرپرست سابق برنامه یعنی آقای بابازاده و برخوردهایی که بین آنها وجود داشته است حاکی از این مساله بود. امسال آقای بابازاده در کنار تیم نیست و کس دیگری وظیفه سنگین سرپرستی تیم را بر عهده گرفت است.     تیم با تاخیر بسیار زیاد به منطقه اعزام می‌شود. چیزی حدود 25 روز بعد از تاریخی که باید اعزام می‌شدند. الان که تمام این قضایا گذشته است به وضوح می‌توانیم متوجه بشیم که این مساله تا حد زیادی به زیان تیم بوده و از همان شروع شانس آنها برای تکمیل مسیر و اتمام برنامه کم بوده است. اما به عنوان کوهنوردی که در فرآیندهای آماده سازی و لوژستیک تیم‌های هیمالیانوردی و اکسپدیشن‌های سخت بوده‌ام می‌توانم حق بدهم که زمانی که در داخل تیم هستید و در زمان حال این اتفاقات زندگی می‌کنید دیدن همه اینها عملا ممکن نیست و غرق در جریان برنامه قرار می‌گیریم.     در این سال تیم قصد دارد که از مسیر معمول تا جایی که قبلا صعود را انجام داده است پیش رفته و از آنجا اقدام به گشایش و ادامه مسیر کند. در نتیجه بلافاصله پس از رسیدن به کمپ اصلی فرآیند شروع برنامه را از سر می‌گیرند. تازه جالب است که از تهران تا کمپ اصلی فقط در 9 روز طی می‌شود. سرعت باور نکردی در اجرای برنامه علی رغم تاخیرهایی که در بزرگراه قراقروم و دیگر مسیرها داشته‌اند سرعتی واقعا عالی بوده است.     هدف مشخص بود کم کردن زمان از دست داده شده به دلیل اعزام دیر هنگام اما این مساله قطعا در آمادگی و هم هوایی نفرات تاثیر مستقیم داشته است و خستگی که از همان شروع بر ذهن و جسم کوهنوردان می‌نشیند و شرایط را سخت می‌کند. صعود به کمپ‌های بالاتر سریع در حال انجام است. کمپ اصلی به 1 و سپس به 2 و سپس تا 3 صعود می‌شود.     در تمام این برنامه آیدین به نوعی بار زیادی از نظر پیشروی تیم را به دوش می‌کشد و البته مجتبی هم در این مسیر وی را همراهی می‌کند. اما به دلیل عدم داشتن زمان کافی و فشارهایی که روی تیم بوده است به تدریج روحیه‌ها به منظور صعود تضعیف می‌شوند. آنچه که از دست نوشته‌های آیدین بر می‌آید ناامیدی تمام از حضور در جمعی بود که به قولی برای اینکه به برودپیک بیایند فقط 5 میلیون تومان پول داشتند ولاغیر. ارتباط او با کیومرث بابازاده به هم می‌ریزد و همچنین با رضا سرپرست وقت نیز ارتباط خود را از دست می‌دهد.     آیدین به درستی درکی صحیح از جو حاکم بر جامعه کوهنوردی ایران ارائه می‌دهد. جایی که می‌داند پس از برگشت به ایران تلاش ارزشمند با تمسخرهای زیادی مواجه خواهد شد و این مساله او را که برای بار دوم بدون دستاورد خاصی به نظر خودش (که همان قله باشد) سرافکنده می‌کند. این فرهنگ غلط در جامعه ایران که فقط ارزش‌ها را در قله نهادینه می‌کند را خود من هم در برنامه خانتنگری زمستانی که اولین اکسپدیشن زمستانه ایرانیان بود به شکل کامل حس کردم و به همین دلیل آیدین همدردی می‌کنم.     نکته دیگری که در قلم آیدین برایم جالب است به نوعی من را یاد کوکوچکا می‌اندازد و شاید بتوان گفت آیدین، یرزی را به عنوان الگوی خود داشته است. شاید. وی که متاسفانه در حال حاضر در قید حیات نیست که از وی پیرامون احساسات وقت وی بپرسیم و بیشتر از فضای ذهنی آنها لذت ببریم. با این حال تلاش‌ها برای برودپیک به همینجا ختم نمی‌شود.     آیدین پس از برگشت از برنامه به یک نتیجه مهم می‌رسد و آن این است که باید به شکل انفرادی کوهنوردی کند. در جمله‌ای در دست نوشته‌هایش اشاره به تباه شدن تلاش‌هایش در جنگ بین بابازاده و فدراسیون می‌کند که خود این موضوع واقعا نیاز به بررسی در قالب مقاله‌ای جداگانه دارد که چطور و چگونه این کشمکش‌ها به دلیل عدم تایید صعودهای برودپیک از جانب فدراسیون کار را به اتاق‌های دادگاه رسانید.     آیدین پس از بازگشت مدتی طول می‌کشد تا خودش را از لحاظ جسمانی و روحی بازیابد و سپس به اجرای برنامه‌های شاخص می‌کند که از جمله اجرای برنامه در دیواره علم کوه و همچنین خط الراس پسندکوه به علم کوه در زمستان اشاره کرد که کلنگ طلایی و صعود شاخص ایرانیان را نیز به خود اختصاص داد.     بار سوم و بار آخر آیدین و پویا و مجتبی در اواسط خرداد ماه به سمت پاکستان حرکت می‌کنند. علی رغم تمام مشکلاتی که بر سر گرفتن مجوز صعود می‌کشند در نهایت خود را به کمپ اصلی می‌رسانند و فرآیند هم هوایی را شروع می‌کنند. آخرین نوشته‌های آیدین پر از درد است، پر از استرس‌هایی که هر کسی قبل از انجام ریسک‌های بزرگ در دلش ایجاد می‌شود. گویی در دل آدم رخت می‌شورند. گویی اتفاقی نیفتاده را حس کرده باشی. گویی خود را به دست تقدیر سپرده باشی. گویی همه چیز در نقطه شروع پایان می‌پذیرد یا شاید در نقطه پایان تازه شروع می‌شود.     آیدین تمام کارهایش را انجام داد و در 20 تیرماه به سمت کمپ‌های بالاتر و در نهایت پس از سه روز به سمت قله تلاش کنند. تیم سال 92 متشکل از 5 نفر بود که برای تاکید بیشتر دوباره اینجا نگاهی به اسامی میاندازیم. رامین شجاعی، آیدین بزرگی، پویا کیوان، مجتبی جراحی و افشین سعیدی. تیم قله متشکل از سه نفر شد و حرکت خود را همانطور که گفته شد در 20ام تیر ماه از سر گرفتند.     بعد از رسیدن به قله به دلیل ناتوانی در یافتن مسیر معمول صعود به برودپیک آنها با مشکل مواجه می‌شوند و در تاریخ 26ام تیر ماه آخرین تماس‌ها با آیدین برقرار می‌شود و دیگر هرگز اخباری از آنها دریافت نمی‌شود. کتاب به نظرم همینجا تمام می‌شود و واقعا با خواندن متن مصاحبه‌هایی که کیومرث بابا زاده از مکالمات لحظات آخرش با آیدین بزرگی وارد کرده است فقط و فقط باید چشم‌ها را بست تا بتوان تصور کرد که چطور در کنار دوستانش آخرین نفس‌هایشان را کشیدند و در برودپیک جاودانه شدند. کلام آخر     ترجیح می‌دهیم این مقاله را با خاموش شدن چراغ دل این سه عزیز به پایان برسانیم پس شما هم اگر علاقه‌مند به خواندن این کتاب هستید دعوت می‌کنیم تا نوشته‌های آیدین بزرگی را به شکل کامل درک کنید و سعی کنید در محیط کوهستان پا به پای وی و دوستانش قدم بگذارید. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران.

 قله سیولا گرانده     سیولا گرانده یک کوه در رشته کوه کوردیلرا هوآی هوش (Cordilera Huayhush) در رشته کوه آند پرو است. سیولا گرانده 6344 متر ارتفاع دارد و دارای یک قله با ارتفاع فرعی به نام سیولا چیکو با ارتفاع 6260 متر دارد.  رشته کوه آند پرو جذابیت‌های بسیار بالایی دارد و کوهنوردان زیادی را از جای جای جهان به آن جلب کرده است.     پرو کشوری در آمریکای جنوبی است که به دلیل تاریخ غنی، فرهنگ متنوع و طبیعت بکرش شهرت جهانی دارد. این کشور زادگاه تمدن باستانی اینکاها بوده است و آثار تاریخی باشکوهی از جمله ماچو پیچو را در خود جای داده است. پرو همچنین به دلیل رشته کوه‌های آند که بخش بزرگی از کشور را پوشانده‌اند، شناخته می‌شود.     ارتفاع زیاد این کوه‌ها باعث ایجاد مناظر خیره کننده‌ای شده و فرصت‌های بی‌نظیری را برای کوهنوردی، اسکی و سایر ورزش‌های زمستانی فراهم کرده است. پرو کشوری است که با تضادهای جالبی روبرو است؛ از شهرهای شلوغ و مدرن تا روستاهای کوچک و سنتی، از سواحل آرام اقیانوس آرام تا قله‌های برفی آند، همه و همه در این کشور زیبا به چشم می‌خورد. ژئوگرافی هوآی هوش     رشته کوه هوآی هوش 30 کیلومتر طول دارد و شامل هفت قله بیش از 6000 متر از جمله سیولا گرانده و یراپوچا است که با ارتفاع 6617 متر، دومین قله بلند پرو است. قله قابل توجه دیگر، سیولا گرانده به ارتفاع 6344 متر پس از کتاب لمس خلاء مشهور شد. در مقایسه با کوردیلا بلانکا (Cordillera Blanca) همسایه، هوآی هوش دره‌های باریک‌تر و گذرگاه‌های کوهستانی بالاتری دارد.     بسیاری از قله‌های کوچکتر در اطراف آن پوشیده از یخ هستند و چندین گذرگاه بیش از 5000 متر ارتفاع دارند. برای یافتن زمین کمتر از 3000 متر، حتی در کف دره‌ها، لازم است مسافت قابل توجهی از رشته مرکزی سفر کنید و این رشته اغلب شامل این منطقه بسیار بزرگ‌تر است. این منطقه به ندرت جمعیت دارد و فقط شامل روستاهای کوچک است که معمولا در زیر 4000 متر یافت می‌شوند (خط برف در این منطقه در حدود 4800 متر است).     نزدیک‌ترین روستاها چیکوآین در ارتفاع 3400 متر است و کاجاتامبو در ارتفاع 3375 متر هستند که برای سکونت ارتفاعی بسیار بالا به شمار می‌روند. در این منطقه برخی فعالیت‌های معدنی انجام می‌شود، بنابراین در شمال کوه‌ها یک جاده آسفالت نشده وجود دارد که تا ارتفاع 4750 متر امتداد دارد. در سال 2002، وزارت کشاورزی پرو رشته کوه هوآی هوش را به عنوان "منطقه حفاظت شده" اعلام کرد و برخی فعالیت‌های اقتصادی، از جمله هرگونه معدن‌کاری آینده را ممنوع کرد. صعودی با عنوان "لمس خلاء"     در سال 1985، جو سیمپسون و سیمون یاتس در طی تلاشی فوق العاده توانستند به قله سیولا گرانده صعود کردند. صعودی که از دیواره غربی انجام شد و آنها را به اولین کسانی تبدیل کرد که از این مسیر به قله رسیدند، اما این دو نفر در برگشت تصمیم گرفتند از طریق یال شمالی، مسیر اولین صعود و فرود در سال 1936، اقدام به فرود کنند. این فرود به دلیل هوای بسیار طوفانی تقریبا غیرممکن شد که باعث سقوط سیمپسون و شکستگی شدید پای او شد.     بنابراین در طی کتابی با عنوان لمس خلاء که پیرامون این صعود و نجات شگفت انگیز نوشته شد و در نهایت در سال 2003 تبدیل به فیلم لمس خلاء شد می‌توان گفت جزئیات این نجات از زبان صعود کنندگان به شکل کامل ارائه شده است. لحظات سختی که جو سیمپسون بعد از سقوط در داخل یک شکاف تجربه می‌کند بسیار حماسی و دراماتیک هستند و به نوعی وی غیر ممکن را به ممکن تبدیل کرده است که از طریق فرود رفتن بیشتر در داخل شکاف و در نهایت چندین روز طی مسیر به شکل سینه خیر صورت گرفته است.     در دکوول حتما توصیه می‌کنیم این فیلم و کتاب را مورد بررسی قرار دهید تا تصاویری بی نظیری که از سیولا گرانده تهیه شده و همچنین مرزهای توانایی‌های انسان‌ها را مشاهده کنید. تمام صعودکنندگان بعدی دیواره غربی از یال اجتناب کرده و از طریق دیواره فرود آمده‌اند. تاریخچه صعودهای سیولا گرانده پرو     در این بخش سعی می‌کنیم به بخشی از تلاش‌های انجام شده و همچنین صعودهای انجام شده در سیولا گرانده اشاره کنیم. پس با ما همراه باشید. 28 ژوئن 1936، یال شمالی، توسط آرنولد آورزگر و اروین شنییدر از اتریش 21 ژوئن 1966، چهارمین صعود، توسط اوبستر، شولتز و مانفرد استورم از طریق یال شمالی در مسیر به سیولا چیکو 1983، دیواره غربی به یال شمالی، پس از عقب نشینی از دیواره مستقیم غربی به دلیل خطر ریزش سنگ. 2 شب مانی. دیوید فیش فولتون و اسکات فلاول 1985، دیواره غربی، توسط جو سیمپسون و سیمون یتس 16 ژوئن 1999، مارک پرایس و کارلوس بوهلر از مسیر "اجتناب از لمس" صعود کردند. مسیر آنها تا حدود وسط دیواره، از مسیر صعود یاتس/سیمپسون پیروی می‌کرد. در این نقطه، آنها از یک دره باریک و فنی بالای دیواره یخ اولیه بالا رفتند و سپس یک دیواره کوتاه را به سمت بالا و چپ به سمت دره یخ که مستقیما به قله اصلی می‌رسید، صعود کردند (در مجموع 24 طول). 13 جولای 2001، "آرامش جنوبی"، دیواره جنوبی، توسط میشل ون در اسپک، جی بوربی و جرمی فریمر 17 جولای 2001، "شب‌های جشن"، دیواره غربی 3 جولای 2002، دیواره شمال شرقی، "Los Rapidos" توسط مارجان کوواچ و پاول کوزجک از اسلوونی قله فرعی سیولا چیکو     سیولا چیکو یک قله فرعی با ارتفاع حدود 6260 متر است که توسط یک گذرگاه حدود 6000 متری از سیولا گرانده جدا شده است. کوهنوردان معتقد بودند که آسان‌ترین مسیر به قله آن از طریق قله سیولا گرانده است و به همین ترتیب توسط تیم مانفرد استورم در سال 1966 صعود شد. کوهنوردان اسپانیایی جوردی کورومیناس و وریول بارو در ماه مه 2007 اولین صعود از دیواره غربی چیکو و دومین صعود به قله را انجام دادند. یخچال‌های طبیعی منطقه سیولا گرانده     طبق گفته برخی محققان، یخچال‌های طبیعی بین سیولا گرانده و یروپاچا (Yerupaja) افزایش چشمگیری در تعداد، اندازه و فرکانس شکاف‌های یخی نشان می‌دهند. در نتیجه، مسیرهای کوهنوردی که در دهه 1970 استفاده می‌شد، امروزه غیرقابل استفاده تلقی می‌شوند. این مساله را می‌توان تا حد زیادی تاثیر گرمایش کره زمین دانست. کلام آخر     سیولا گرانده از جمله قله‌های بسیار جذاب و زیبایی است که در کشور پرو قرار گرفته است. این مقاله از دکوول به بررسی قله سیولا گرانده اختصاص یافت. از شما دعوت می‌کنیم با ما همراه باشید و نظرات خودتان را نیز با ما در ارتباط بگذارید.

معرفی بهترین برنامه‌ها و سایت‌ها برای بررسی هوای کوهستان     کوهنوردی و طبیعت‌گردی از جمله فعالیت‌هایی هستند که به شدت تحت تأثیر شرایط جوی قرار دارند. تغییرات ناگهانی آب و هوا می‌تواند خطرات جدی برای کوهنوردان و طبیعت‌گردان ایجاد کند. بنابراین، اطلاع از پیش‌بینی دقیق هوا از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. در این مقاله، به معرفی برخی از بهترین وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌های هواشناسی برای کوهنوردی و طبیعت‌گردی می‌پردازیم که به شما کمک می‌کنند تا سفر خود را با خیالی آسوده و با آمادگی کامل آغاز کنید.     بنابراین پیش بینی هواشناسی و یا داشتن دانش کافی در پی بردن به علائم موجود در آسمان و تصمیم گیری بر اساس آنها یک مهارت لازم و ضروری است که می‌توانید در طی کلاس‌های آموزشی مختلف از آنها بهره بگیرید. اینجا می‌توان اساس این آموزش را دوره آموزش هواشناسی فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی که با عنوان هواشناسی کوهستان ارائه می‌شود را خدمت شما عزیزان معرفی کرد در انتهای این مقاله می‌توانید جزوه این دوره را دانلود نمایید. اینجا دکوول است و در ادامه قصد داریم اطلاعات مفیدی پیرامون هواشناسی کوهستان را با شما به اشتراک بگذاریم. چرا پیش‌بینی هوا برای کوهنوردی مهم است؟ تغییرات ناگهانی آب و هوا     در مناطق کوهستانی، تغییرات آب و هوایی بسیار سریع و غیرقابل پیش‌بینی هستند. بارش باران، برف، طوفان و مه از جمله مخاطراتی هستند که می‌توانند در طول یک کوهنوردی رخ دهند. علاوه بر اینکه تغییرات می‌تواند سریع رخ دهد عامل دوم این است که سرعت عکس العمل انسان نسبت به تغییرات رخ داده آب و هوایی نیز کندتر است و این مساله را به حساب تغییرات ناگهانی می‌گذاریم. خطرات بهمن     در فصل زمستان، خطر بهمن یکی از جدی‌ترین تهدیدات برای کوهنوردان است. پیش‌بینی دقیق برف و شرایط بهمن برای جلوگیری از حوادث ناگوار ضروری است. بنابراین بررسی شرایط جوی شامل مقدار بارش رخ داده و همچنین مقدار برف موجود و در نهایت وزش باد می‌تواند عاملی بسیار مهم در افزایش ایمنی ورزش‌هایی مانند کوهنوردی و اسکی باشد. تهیه تجهیزات مناسب     با توجه به پیش‌بینی هوا، می‌توانید تجهیزات مناسب برای کوهنوردی را انتخاب کنید. قطعا کوهنوردی در یک هوای آفتابی تجهیزات متفاوتی نیاز دارد تا زمانی که در یک هوای کاملا بارانی و یا برفی قصد پیمایش دارید. بنابراین پی بردن به وضعیت آب و هوایی منطقه مقصد نه در کوهنوردی بلکه در زندگی روزمره نیز به شما ذهنیت خوبی می‌دهد از آنچه که با آن مواجه خواهید شد. برنامه‌ریزی مسیر     پیش‌بینی هوا به شما کمک می‌کند تا مسیر خود را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنید که از مناطق خطرناک دور بمانید. با توجه به اینکه درجه سختی مسیرهای مختلف متفاوت است می‌توانید با توجه به تغییرات رخ داده شده در وضعیت هوایی شاید تغییری در مسیر خود داشته باشید. برای مثال اگر قصد صعود به یک قله را دارید که مسیر از داخل یک دره می‌گذرد و پیش بینی بارش باران یا برف دارید برای جلوگیری از بروز هر گونه خطر کافی است مسیر خود را به سمت یال تغییر دهید تا از خطرات موجود در امان باشید. بهترین وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌های هواشناسی برای کوهنوردی نرم افزار ویندی (Windy)     این اپلیکیشن به شما امکان می‌دهد تا نقشه‌های باد، دما و بارندگی را با جزئیات بالا مشاهده کنید. همچنین، پیش‌بینی موج برای ورزش‌های آبی را ارائه می‌دهد. ویندی به دلیل دقت و قابلیت اطمینان بی سابقه‌اش، در صدر این لیست قرار گرفته است. مردم قبلا هرگز چنین ابزار هواشناسی دقیقی را در نوک انگشتان خود نداشتند. Windy.com توسط یک تاجر بسیار ثروتمند که شیفته ورزش‌های اکشن مانند کایت سرفینگ، اسکی در طبیعت و پرواز با جت‌های پرسرعت شد، ساخته شد.     او به این نتیجه رسید که اکثر گزارش‌های هواشناسی نادرست و غیرقابل اعتماد هستند، بنابراین با استفاده از ثروت خود، تصمیم گرفت تا دقیق ترین نقشه آب و هوا را که در دسترس است ایجاد کند. رابط کاربری آن روشن و رنگارنگ است و با وجود گزینه‌های فراوان، استفاده از آن همچنان آسان و سرگرم‌کننده است. پوشش‌های عالی زیادی مانند جریان‌های اقیانوس، عمق برف و پیش‌بینی 10 روزه انباشت برف وجود دارد که تنها چند نمونه از آن‌ها هستند. این اپلیکیشن برای هر ماجراجوی فضای باز ضروری است. Mountain-forecast     این وب‌سایت به طور تخصصی به پیش‌بینی هوا در مناطق کوهستانی می‌پردازد. اطلاعات دقیق و قابل اعتمادی را در مورد دما، بارندگی، باد، برف و سایر پارامترهای هواشناسی ارائه می‌دهد. بیشتر افرادی که در هر فصلی به مناطق دورافتاده سفر می‌کنند با Mountain-Forecast.com آشنا هستند. بهترین ویژگی این سایت این است که شما می‌توانید برای تقریبا تمام کوه‌های شناخته شده و نقشه برداری شده در سراسر جهان، پیش‌بینی آب و هوا دریافت کنید.     این تنها سایتی از این نوع است که آن را برای کوهنوردان بسیار ارزشمند می‌کند. اگر کوهنوردی می‌کنید، به احتمال زیاد این سایت، پیش‌بینی‌ای برای شما خواهد داشت. این سایت پیش‌بینی روزانه شامل دما، بارش برف پیش رو و ارتفاع یخبندان را ارائه می‌دهد. در کل، دقت کلی گزارش‌های هواشناسی این سایت فقط خوب است، اما اعداد مربوط به سطح یخ‌بندان (Freezing Level) معمولا بسیار دقیق هستند و بسیار کاربردی‌اند. این سایت در کنار Windy.com، یک ترکیب عالی برای پیدا کردن آن روز آفتابی ایده‌آلی که به دنبالش هستید، به شما ارائه می‌دهد. کانال هواشناسی آقای هاشم نژاد     شاید در نقشه‌های هواشناسی داخل ایران معتبرترین اطلاعات هواشناسی کوهستان را مربوط به کانال هواشناسی کوهستان دانست که از جانب مدرس و استاد این حوزه آقای هاشم نژاد ارائه می‌شود. بدون شک نقشه‌های ارائه شده به دلیل بررسی مقیاس میکرو در مقابل مقیاس ماکرو ارائه شده از جانب وب سایت‌های دیگر ارزش تحلیلی بسیاری دارند و می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.     اطلاعات ارائه شده از جانب این کانال بدون هیچ چشم داشتی به شکل رایگان در اختیار جامعه کوهنوردی ایران قرار می‌گیرد و با توجه به شهری که در آن هستید، ارتفاعی که قصد فعالیت دارید و همچنین روزی که قصد کوهنوردی یا فعالیت در طبیعت دارید اطلاعات مختلفی از جمله مقدار بارش، باد، وضعیت جوی ارائه می‌شود. نکته بسیار مهم و مثبت پیرامون نقشه‌های ارائه شده این است که به شکل کامل نقشه‌ها دارای راهنما هستندن و بدون هیچگونه تخصصی قادر خواهید بود تا اطلاعات را مورد بررسی قرار دهید و بر اساس آنها بهترین تصمیم برای فعالیت خود را بگیرید. وب سایت snow-forecast      Snow-Forecast.com یکی از منابع محبوب برای پیش‌بینی‌های دقیق برف، به ویژه برای علاقه‌مندان به اسکی و اسنوبرد است. این وب‌سایت اطلاعات جامعی در مورد عمق برف، شرایط بهمن، دما، و سایر عوامل مرتبط با اسکی را برای مناطق کوهستانی سراسر جهان ارائه می‌دهد.     با استفاده از نقشه‌های تعاملی دقیق و پیش‌بینی‌های چند روزه، Snow-Forecast.com به کاربران کمک می‌کند تا بهترین مکان‌ها برای اسکی و اسنوبرد را پیدا کرده و از شرایط آب و هوایی مطلع شوند. این وب‌سایت همچنین اطلاعات مفیدی در مورد تجهیزات و ایمنی در ورزش‌های زمستانی ارائه می‌دهد. نرم افزار MyRadar    اپلیکیشن MyRadar به شما امکان می‌دهد تا رادارهای هواشناسی را به صورت زنده مشاهده کنید و حرکت طوفان‌ها را دنبال کنید. البته عیب این نرم افزار این است که به طور تخصصی برای کوهنوردی ارائه نشده است و همچنین بسیاری از نقشه‌های ارائه شده پولی هستند و این مساله کاربران ایرانی را نسبت به امکانات این وب سایت تا حد زیادی دور از دسترس می‌کند. اما با این حال ارائه نقشه‌های به روز و فعال از وضعیت جوی می‌تواند پارامتری بسیاری مثبت برای این نرم افزار باشد. نکات مهم هنگام استفاده از پیش‌بینی هوا اطلاعات را از چندین منبع تأیید کنید: به جای تکیه بر یک منبع، بهتر است اطلاعات را از چندین وب‌سایت یا اپلیکیشن مختلف بررسی کنید. به پیش‌بینی‌های کوتاه‌مدت توجه کنید: تغییرات آب و هوایی در مناطق کوهستانی بسیار سریع است. بنابراین، به پیش‌بینی‌های کوتاه‌مدت (24 تا 48 ساعت آینده) بیشتر توجه کنید. اطلاعات محلی را در نظر بگیرید: پیش‌بینی‌های کلی ممکن است برای مناطق کوهستانی بسیار خاص دقیق نباشند. سعی کنید اطلاعاتی را پیدا کنید که به طور خاص برای منطقه‌ای که قصد کوهنوردی در آن را دارید، ارائه شده است. به شرایط محلی توجه کنید: حتی اگر پیش‌بینی هوا خوب باشد، ممکن است شرایط محلی مانند بهمن، ریزش سنگ یا سیلاب خطراتی را ایجاد کند. کلام آخر     استفاده از وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌های هواشناسی برای کوهنوردی و طبیعت‌گردی بسیار مهم است. با توجه به اطلاعات دقیق و قابل اعتماد، می‌توانید برنامه‌ریزی بهتری داشته باشید و از خطرات احتمالی جلوگیری کنید. توجه: این مقاله صرفا به عنوان یک راهنما ارائه شده است و جایگزین مشاوره حرفه‌ای نیست.     قبل از هرگونه کوهنوردی، بهتر است با افراد با تجربه مشورت کنید و اطلاعات خود را از منابع معتبر به روز نگه دارید. ممکن است مراجع دیگری نیز وجود داشته باشد که از آنها برای برنامه‌ریزی فعالیت‌های خود بهره می‌گیرید. بنابراین نظرات خود را در قالب نظرات با ما در میان بگذارید. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران.

صعود به قله خرونرو؛ مرز میان جنگل و کویر     قله خرونرو در بین کوهنوردان ایرانی بسیار شناخته شده است اما نمی‌توان آن را جزو قلل پر صعود به شمار آورد در حالی که زیبایی‌های بی نظیری در دل آن نهفته شده است و با طبیعت بی نظیر خود به عقیده بسیار همانند قلل رشته کوه آلپ است. این قله همراه با خط الراس خود در رشته کوه البرز قرار داد و آن را به نوعی می‌توان بخشی از البرز شرقی به شمار آورد.     این نکته را نیز باید اضافه کنیم که این خط الراس تا حدودی فنی به شمار می‌رود و می‌بایست هم تجهیزات فنی کافی و هم دانش کافی برای انجام صعود در آن را داشته باشید. همچنین اگر در زمستان قصد صعود به این منطقه را دارید نیز باید تجهیزات کافی برای مقابله با موانع مختلف از جمله برف عمیق و یخ و طناب برای انجام صعود یا فرود را داشته باشید. وجه تسمیه خرونرو     با بررسی‌های مختلف به این نکته رسیدیم که خرو به معنی چشمه کم آب و نرو به معنی چشمه پر آب در گویش محلی است. صعود به قله خرونرو     سه مسیر اصلی برای صعود به قله خرونرو وجود دارد: مسیر جنوبی از آریم و گلرد: مسیری بدون پوشش جنگلی و با شیب نسبتا تند. مسیر روستای ورپی: مسیری با چشم‌اندازهای زیبا از جنگل و کوهستان. مسیر روستای سنگده: زیباترین و فنی‌ترین مسیر، با عبور از جنگل‌های هیرکانی و دره‌های سرسبز.     مسیر معمول صعود به قله خرونرو از منطقه سنگده انجام می‌گیرد. برای رسیدن به این منطقه اگر تهران بخواهیم بگوییم باید از سمت شرق به سمت جاده فیروزکوه حرکت کنید. در نهایت پس از عبور از گردنه گدوک و منطقه خاک سفید روستایی به نام سنگده در انتظار شما خواهد بود. از این روستا می‌بایست پیمایش را به سمت منطقه‌ای به نام دودانگه به انجام برسانید.     البته هرچند می‌توانید تمام مسیر را پیمایش کنید اما معمولا تیم‌ها از این منطقه تا جایی به نام چشمه تلار سربند را با نیسان طی می‌کنند تا خود و از آنجا پیمایش به سمت قله آغاز می‌شود. قالب صعودهای انجام شده در این منطقه به شکل دو روزه است که روز اول تیم‌ها خود را به پای صعود می‌رسانند و شب مانی انجام می‌دهند و صبح روز بعد حرکت خود را به سمت قله در پیش می‌گیرند و نهایتا می‌توانند قله را صعود کنند. درجه سختی صعود به قله خرونرو     صعود به این قله عملا بدون کار فنی است، البته راجع به صعود در فصل گرم سال صحبت می‌کنیم. در فصول سرد و برفی می‌توان این منطقه را بسیار پر چالش در نظر گرفت و درجه سختی آن را نسبتا بالا در نظر گرفت. تا اینجا بگوییم که صعود این قله از طریق خط الراس در زمستان به عنوان یک برنامه شاخص شناخته شد. به شکل کلی توجه داشته باشید که در فصول معمول صعود انتخاب مسیر و داشتن راهنما ضروری است زیرا در صورت گم کردن مسیر امکان رسیدن به پرتگاه‌های مختلف وجود دارد.     ارتفاع پای صعود این قله حدود 1400 متر است و تا قله نزدیک به 2200 متر ارتفاع باید افزایش یابد و مسافت پیمایش شده در رفت و برگشت نیز بیش از 20 کیلومتر می‌باشد. بنابراین این قله را از متوسط به بالاتر می‌توان ارزیابی کرد. شاید بتوان قله شاه نشین را معیاری مناسب برای صعود به این قله در نظر گرفت. البته برای کسانی که در تهران هستند و این قلل را می‌شناسند. نکات مهم در صعود به قله خرونرو فصل مناسب صعود: اواخر بهار تا اوایل پاییز. تجهیزات مناسب: لباس مناسب کوهنوردی، کفش کوهنوردی، باتوم، کوله پشتی، آب آشامیدنی کافی، غذا، چراغ پیشانی، کیت کمک‌های اولیه و امکانات شب مانی و پخت پز مناسب. مجوز: اخذ مجوز از اداره منابع طبیعی الزامی است. راهنما: همراهی با یک راهنمای محلی باتجربه، به ویژه برای مسیرهای فنی، توصیه می‌شود. در صورتی که راهنما همراه ندارید مطمئن شوید که فایل GPS دقیق و درست همراه دارید که از مشکلاتی مانند گم شدن در مسیر صعود و یا فرود به دور باشید. محیط زیست: صعود به قله خرونرو، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی از طبیعت بکر ایران است. پس سعی کنید با رعایت اصول محیط زیست این زیبایی را هر چه بیشتر حفظ کنید. کلام آخر     صعود به قله جذاب و زیبای خرونرو در فصل مناسب این صعود لذت‌های زیادی را برای شما به همراه خواهد داشت. کوهنوردی کردن در منطقه‌ای بکر با مناظر بسیار زیبا در کنار خط الراس فنی و نمای صخره‌ای کوه‌های روی خط الراس شما را به وجد خواهد آورد. این مقاله از دکوول را به بررسی قله خرونرو اختصاص دادیم لطفا نظرات خود را پیرامون این منطقه در بخش نظرات با ما در میان بگذارید. دکوول رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران.

کوه سات     قله سات به ارتفاع 4007 متر در منطقه طالقان استان البرز قرار گرفته است. بیشتر دو قله سات و شاه البرز از دو روستای کرکبود و حسنجون صعود می‌شوند. البته به طور مشخص روستای کرکبود پای صعود قله سات و روستای حسنجون پای صعود قله شاه البرز است مگر اینکه قصد داشته باشید به شکل خط الراسی اقدام به صعود این دو قله بکنید.     از نظر موقعیت جغرافیایی سات از شمال منتهی به دره الموت و قله سیالان می‌شود. از غرب به شکل خط الراسی به سمت قلل شاه البرز و سفید قطور می‌رود. جنوب آن روستای کرکبود و منطقه طالقان قرار گرفته است و در بخش شرقی نیز منطقه تخت سلیمان با قله علم کوه قرار گرفته است.     شهرت قلل منطقه طالقان در پیمایش طولانی و سختی دسترسی به آنهاست. هر سه قله سات، شاه البرز و سفید قطور این شاخصه را دارند و البته فاصله پیمایش خط الراسی این قلل نیز قابل توجه می‌باشد. در این میان می‌بایست به وجه تسمیه نام قله سات نیز اشاره کنیم که به معنی عریان است. عریان و خالی اسمی است که مردمان محلی به این قله اختصاص داده‌اند و بسیاری دلیل این نامگذاری را نبود پوشش گیاهی قابل توجه در منطقه می‌دانند.     از روی خط الراس این قله می‌توان قلل بسیاری را مشاهده کرد. به سمت علم کوه که در موقعیت شرقی نسبت به سات قرار دارد نگاه کنید قلل زیادی مانند لشگرک‌ها و خط الراس منتهی به آن، قلل خرسان و ویرانه کوه و همچنین خط الراس هفت خوان‌ها که همگی به نوعی به هدف مشترک علم کوه می‌رسند قابل مشاهده هستند. تازه تمام اینها در سمت شرق است. همانطور که می‌دانید قلل مرتفع استان قزوین نیز در بخش شمالی این قله‌ها هستند.     در ادامه قصد داریم به مسیرهای صعود به قله سات بپردازیم پس با ما همراه باشید. مسیرهای صعود به قله سات     مسیر معمول صعود به قله سات از روستای کرکبود می‌گذرد. از تهران به طالقان 138 کیلومتر است که حدود 2 ساعت زمان نیاز دارد. سپس از طالقان تا روستای کرکبود حدود 15 کیلومتر است. جالب است بدانید که سات و شاه البرز و خط الراس این قلل دقیقا در مرز دو استان قزوین و البرز قرار گرفته است و چشم انداز زیبایی از مناطق مختلف دو استان را برای شما به نمایش می‌گذارد.     نکته مهم سعی کنید برای صعود به قله سات از حضور یک راهنمای با تجربه یا کسی که مسیر را به خوبی می‌شناسد بهره بگیرید یا در صورتی که تجربه بالایی دارید با استفاده از یک فایل GPS قابل اعتماد و قابل اطمینان وارد منطقه شوید. به دلیل اینکه منطقه دارای تردد بالایی نیست می‌توان گفت پاکوبی که از ابتدا تا انتهای مسیر وجود داشته باشد در این منطقه نیست.     ارتفاع پای صعود قله سات 2270 متر در روستای کرکبود می‌باشد. پس از روستا جایی که به عنوان امامزاده جوئری در روی نقشه‌ها ثبت شده است می‌گذرید. مسیر بسیار طولانی است و فراز و فرود بسیاری در دل خود دارد که نشان از این می‌دهد که مسیر برگشت هم خالی از چالش نیست.     مسیرهای دیگری نیز برای صعود به قله سات وجود دارد که از آن میان می‌توان به امکان صعود از یال بوزج نیز وجود دارد و همچنین از سمت الموت نیز مسیری برای صعود به قله سات وجود دارد که نگارنده در تلاش خواهد بود تا بتواند بهترین اطلاعات را در این زمینه برای شما به ارمغان آورد. لطفا اگر در این زمینه تجربه‌ای دارید آن را در قالب نظرات برای ما ارسال کنید. درجه سختی قله سات     دو پارامتر عمده در در تعیین درجه سختی وجود دارد. یکی مقدار مسافت مورد نیاز برای پیمایش است که از مسیر رفت و برگشت هر کدام نزدیک به 15 کیلومتر می‌بایست پیمایش مسیر انجام گیرد. همچنین مورد دوم نیز ارتفاع قله است که با توجه به چهار هزار متری بودن قله می‌توان آن را یک برنامه چالش برانگیز به شمار آورد. از نظر درجه سختی سات و شاه البرز در یک سطح هستند و شاید صعود آنها را بتوان به عنوان صعود چالش برانگیز طبقه بندی کرد. کلام آخر     قله سات از آن قله‌هایی است که صعود به آن به طور کلی شاید فرآیند کوهنوردی‌تان را وارد یک فاز بسیاری جدی و خاص کند و شاید مسیر کوهنوردی شما را به شکل کامل متحول کند. قله سات را در این مقاله مورد بررسی قرار دادیم و موضوعات مختلفی پیرامون این قله را مورد بررسی قرار دادیم.

سفید قطور     قله سفید قطور با ارتفاع 4141 متر در منطقه طالقان استان البرز قرار گرفته است. این قله که بخشی از رشته کوه البرز به شمار می‌رود و در بخش البرز مرکزی قرار گرفته است در لیست بلندترین قلل استان البرز جایگاه بالایی دارد. در جدولی که قله شاه البرز یعنی همسایه شرقی این قله با ارتفاع حدود 4170 متر بلندترین قله استان البرز به شمار می‌رود.     قله سفید قطور در گزارش‌ها ارتفاعات بسیاری را به خود دیده است برای مثال از ارتفاع 4040 متری تا 4100 متری و حتی 4140 متری برای آن گزارش شده است که صحت آن را باید با توجه نقشه‌های توپوگرافیک و همچنین اطلاعات GPS صحه گذاری کرد. اما واقعا اطلاعات زیادی در این حوزه در دست نیست و نتوانستیم بیش از این اطلاعات دقیقی را برای شما فراهم آوریم.     قله سفید قطور نیز همانند دیگر قلل خط الراس در مرز دو استان قزوین و استان البرز قرار گرفته است. از سمت شرق منتهی به قله شاه البرز است که در نهایت ادامه آن شما را به قله سات می‌رساند. از جهت شمالی این قله به دره الموت منتهی می‌شود و نمای بسیار زیبایی به قله سیالان دارد. نکته‌ای که مهم است باید توجه کنید این است که در جبهه شمالی شیب‌ها بسیار تند است و به این سادگی امکان صعود به این قلل از دره شمالی وجود ندارد.     قله سفید قطور با نام کوه خاس نیز شناخته می‌شود و در بسیاری از مراجع این دو نام را معادل هم و برای یک قله در نظر گرفته‌اند. مسیرهای صعود به قله سفید قطور     صعود به قله سفید قطور از مسیرهای مختلفی انجام می‌پذیرد که در این میان دو مسیر عمده وجود دارد. مسیر اول مسیری است که از روستای سوهان در طالقان شروع می‌شود و مسیر دیگری که شاید مسیر فرعی در نظر گرفته شود مسیری است که از روستای حسنجون برای این قله در نظر گرفته می‌شود به شکل کلی روستای حسنجون برای صعود به شاه البرز در نظر گرفته می‌شود.     اما بعد از پیمایش کوچه باغ‌ها به سمت یال شاه البرز درست قبل از سوار شدن بر یالی که در صعود زمستانی مورد استفاده قرار می‌گیرد دره سمت چپ شما را به سمت سفید قطور هدایت می‌کند. نکته مهم این است که توجه کنید مسیرهای این منطقه را باید به خوبی بشناسید یا از حضور یک راهنمای مجرب بهره بگیرید.     در غیر اینصورت امکان بروز مشکلات مختلفی وجود دارد که قطعا مشکل آفرین خواهند بود. بنابراین در این مسیر توجه کنید. به توانایی جسمانی خود دقت کنید، تجهیزات کافی به همراه داشته باشید و همچنین از حضور راهنمای محلی بهره بگیرید. درجه سختی قله سفید قطور     قله سفید قطور یک قله چهار هزار متری است که مسیر پیمایش آن نیز نسبتا طولانی است و بیش از 15 کیلومتر و این باعث می‌شود که درجه سختی این قله به نسبت در بین قلل دشوار قرار گیرد. شاید بتوان صعود به قله سفید قطور را کمی آسان‌تر از قله شاه البرز تلقی کرد اما با این حال یک قله دشوار به شمار می‌رود. کلام آخر     قله سفید قطور یا کوه خاس شاید کمتر شناخته شده باشد، اما از قلل بسیار جذاب در منطقه طالقان است و صعود به آن را شاید بتوان از جمله صعودهای بسیار خوب و عالی در نظر گرفت. مسیرهای صعود به این قله را بشناسید و همچنین برای آن برنامه ریزی کنید. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران. با ما همراه باشید.

فیل زمین     قله فیل زمین در منطقه لواسانات قرار گرفته است. مسیر خط الراس غربی شرقی موجود در این منطقه از سمت شرق قله فیل زمین را به سیاه کبود متصل می‌کند و ادامه این خط الراس در جهت غربی به سمت گاوبینی، سرسیاه غارها، پرسون، آتشکوه و از آنجا به سمت مهرچال و پیرزن کلون و همچنین همهن نیز متصل می‌شود.     خط الراسی که اشاره کردیم بسیار طولانی بوده و پیمایش آن را می‌توان نیازمند توان بالای فیزیکی و ذهنی دانست. با این حال قله فیل زمین در منتهی الیه شرقی این خط الراس قرار گرفته و از قلل به نسبت ارتفاع پایین به شمار می‌رود. کاملا واضح است که در بخش شمالی این قله دشت لار زیبا قرار گرفته است.     نمای جبهه غربی قله دماوند را نیز می‌توانید از فراز این قله مشاهده کنید و در بخش جنوبی این قله منطقه لواسانات وجود دارد. در واقع پای صعود به این قله را می‌توان لواسان بزرگ دانست که بعد از گذر از لواسان، روستای افجه و روستای برگ جهان می‌توانید به آن برسید.      همچنین قله فیل زمین از جمله قللی است که می‌تواند در فصول مختلف مانند تابستان و زمستان مورد صعود قرار گیرد و قله‌ای عالی برای انباشت تجربه به شمار می‌رود. هرچند بهترین فصل صعود به قله فیل زمین را می‌‌توان بهار و تابستان دانست اما در زمستان نیز با برنامه‌ریزی، انتخاب مسیر درست برای صعود به قله فیل زمین و همچنین داشتن توانایی کافی به سادگی امکان صعود به قله وجود دارد. مسیرهای صعود به قله فیل زمین     مسیرهای بسیار زیادی برای صعود به قله فیل زمین وجود دارد. مسیر معمول انجام این صعود از لواسان بزرگ و از کنار امام زاده سلطان خواجه احمد است که تقریبا می‌توان آن را یال جنوب یا جنوب غربی به شمار آورد. این مسیر به این شکل است که پس از رسیدن به امام زاده در کنار آن و در سمت چپ مسیری وجود داره که شما را به کوچه باغ‌ها و در نهایت به یال منتهی به قله می‌رساند.     همچنین امکان صعود به قله از طریق مسیر خط الراسی قله سیاه پالاس نیز وجود دارد که تقریبا مسیر شرقی محسوب می‌شود. همچنین مسیر نهایی صعود نیز از خط الراس غربی است از قله گاوبینی یا از دیگر قلل خط الراس می‌توان به قله فیل زمین دسترسی پیدا کرد. این قله معمولا به شکل یک روزه صعود می‌شود و این منطقه هم جانپناه و پناهگاه خاصی وجود ندارد و معمول‌ترین مسیر صعود به قله شاید بتوان گفت در بیش از 90 درصد موارد مورد استفاده قرار می‌گیرد. درجه سختی صعود به قله فیل زمین     این قله از درجه سختی بالایی برخوردار نیست و می‌توان با پیمایش و به دوری از هر گونه دست به سنگ به قله دست یافت. هرچند در بخش‌هایی از مسیر مخصوصا اوایل یال شیب مسیر نسبتا زیاد است اما به راحتی امکان پیمایش وجود دارد. این قله را می‌توان هم درجه قله اسپیلت به شمار آورد، البته اگر توان کمتری دارید این قله را همانند قله توچال یا قله ساکا برای خود بدانید.     بدیهی است در فصل زمستان تا حدودی به درجه سختی مسیر افزوده می‌شود اما با این حال باز با قللی که در بالا اشاره کردیم قابل مقایسه است. کلام آخر     در این مقاله به بررسی قله فیل زمین پرداختیم. قله‌ای که  در منطقه لواسان بزرگ قرار گرفته است از جمله قلل نسبتا پر طرفدار این منطقه به شمار می‌رود. البته ناگفته پیداست که با توجه به موقعیتی که دارد کمی دسترسی این قله نسبت به قلل دیگر کمی سخت‌تر است. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران و از شما دعوت می‌کنیم تا نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.

قله کمانکوه     کمان کوه، با ارتفاع تقریبی ۴۲۵۰ متر (در بعضی از مراجع 4235 متر نوشته شده است)، یکی از قلل مرتفع و با شکوه رشته کوه البرز مرکزی است. این قله به دلیل موقعیت استراتژیک خود، چشم‌اندازهای بی‌نظیری از قلل اطراف و مناطق مجاور را به کوهنوردان هدیه می‌دهد. کمان کوه تقریبا در قلب منطقه البرز مرکزی قرار دارد و از روی آن می‌توان بسیاری از قلل مشهور این منطقه را مشاهده کرد.     از جمله این قلل می‌توان به آزادکوه در شمال، سوتک کوچک و بزرگ، سرخاب و دونا در شمال غرب، دماوند در شرق و قله‌های دیگر خط الراس مانند سرماهو، یخچال و نرگس‌ها در سمت شرق و خلنو و برج و خط الراس سه چال، سکنه نو در جنوب و جنوب شرق اشاره کرد. مسیرهای صعود به قله کمانکوه     رایج‌ترین مسیر صعود به قله کمان کوه از روستای وارنگه رود آغاز می‌شود. این مسیر دارای پاکوب مشخصی است و در طول مسیر، کوهنوردان می‌توانند از زیبایی‌های طبیعی منطقه لذت ببرند. برای رسیدن به روستای وارنگه رود باید از جاده چالوس به سمت هتل دیزین حرکت کنید (مسیری که از فشم منتهی به این روستا می‌شد در حال حاضر بسته است و امکان تردد از آن وجود ندارد).     از تهران باید حدد مسافت 66 کیلومتری را برای رسیدن به روستای وارنگه رود طی کنید. این مسیر را می‌توان مسیر معمول صعود به قله کمانکوه دانست که از یال شمالی و از جبهه شمالی به قله صعود می‌کند. در واقع موقعیت قله نسبت به دره وارنگه رود شمالی و نسبت به آزادکوه جنوبی است و در روی خط الراس شرقی غربی پالون گردن و نرگس به سوتک بزرگ قرار گرفته است.     مسیر دیگر صعود به این قله نیز همانطور که مشخص است مسیر خط الراسی است که توان بالای فیزیکی و ذهنی نیاز دارد و صعود آن از مسیر خط الراسی به این سادگی نیست. اما هم از سمت غرب و هم از سمت شرق امکان صعود به این قله وجود دارد. نکات مهم برای صعود به قله کمانکوه آمادگی جسمانی: صعود به قله کمان کوه نیازمند آمادگی جسمانی مناسب است. تجهیزات مناسب: همراه داشتن تجهیزات فنی و کوهنوردی مناسب، از جمله کفش کوهنوردی، لباس گرم، کوله پشتی، آب و غذا، ضروری است. راهنمای محلی: همراهی با یک راهنمای محلی با تجربه، به ویژه برای صعود‌های فنی، بسیار توصیه می‌شود. البته در صورت داشتن دسترسی به فایل جی پی اس قابل اعتماد نیز می‌توانید به این قله صعود کنید. اطلاع از وضعیت آب و هوا: قبل از صعود، حتما از وضعیت آب و هوای منطقه مطلع شوید، شما می‌توانید با استفاده از سایت www.mountain-forecast.com از وضعیت آب و هوا مطلع شوید. درجه سختی صعود به قله کمانکوه     قله کمانکوه با توجه به مسیرهای مختلف درجه صعودهای مختلفی دارد. اگر مسیر معمول آن را از وارنگه رود در نظر بگیرید با توجه به طولانی بودن پیمایش در مسیر رفت و برگشت، هر کدام حدود 12 تا 14 کیلومتر و همچنین افزایش ارتفاع از روستا تا قله نیز چیزی بالغ بر 1800 متر است بنابراین برنامه‌ای نه چندان ساده به شمار می‌رود و می‌بایست توان کافی را داشته باشید.     درجه سختی صعود به این قله را شاید بتوان به نوعی با صعود به قله علم کوه از مسیر حصارچال(هسارچال) یکی دانست البته مسیر حصارچال قدری طولانی‌تر است و در ارتفاع بالاتری پیمایش می‌شود. یا قله خلنو نیز شباهت به قله کمانکوه از نظر مدت زمان پیمایش دارد. بهترین فصل صعود به قله کمانکوه     با توجه به وضعیت وارنگه رود و همچنین خود قله اواخر بهار و تابستان و حتی اوایل پاییز را می‌توان برای صعود مناسب دید. اما قطعا تابستان فصلی عالی برای صعود به شمار می‌رود. در بیشتر بخش‌های دره وارنگاه رود و پای صعود دسترسی به چشمه‌های آب وجود دارد اما پناهگاه یا جانپناهی در منطقه وجود ندارد و این مساله تا حدودی به سختی مسیر می‌افزاید. کلام آخر     آیا می‌خواهید اطلاعات بیشتری در مورد صعود به کمان کوه، بهترین زمان برای صعود، یا تجهیزات مورد نیاز داشته باشید پس در قالب نظرات نکاتی را که به آنها پاسخ نداده‌ایم را با ما در میان بگذارید. تلاش کردیم در این مقاله به نکات مختلف و جامعی پیرامون این قله بپردازیم که از آن میان به مسیرهای صعود، معرفی قله، نکات مهم پیرامون صعود اشاره کردیم. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران.

کوه دالاخانی     کوه دالاخانی رشته کوهی است که در استان کرمانشاه قرار گرفته است. موقعیت دقیق این کوه را می‌توان در 85 کیلومتری شمالی شرقی شهر کرمانشاه ارزیابی کرد. همچنین فاصله دالاخانی تا شهر سنقر نیز فقط 10 کیلومتر است و سنقر را می‌توان نزدیک‌ترین شهر به این رشته کوه زیبا دانست.     بلندترین قله این مجوعه همان قله دالاخانی است که ارتفاعی بالغ بر 3350 متر دارد. قله کل فرج و همچنین قیط قلعه از دیگر قلل مهم این کوهستان به شمار می‌روند. استان کرمانشاه قلل مرتفع بسیاری دارد که از آن جمله می‌توان به قله شاهو، پراو و قلل دیگری اشاره کرد و دالاخانی رتبه پنجم بلندترین قله استان را به خود اختصاص داده است. مسیرهای صعود به دالاخانی     قله دالاخانی دارای مسیرهای مختلفی است که در این بخش قصد داریم به بررسی آنها بپردازیم. صعود به دالاخانی از مسیر شمالی     مسیر شمالی صعود به قله دالاخانی مسیر حسین آباد است که به دلیل فنی بودن و نیاز به دست به سنگ بودن کمتر از باقی مسیرها مورد توجه قرار می‌گیرد. درجه سختی این مسیر نسبت به دیگر مسیرها بالاست و باید دانش و تجهیزات کافی را در اختیار داشته باشید و همچنین نسبت به مسیر نیز آگاهی کافی داشته باشید. این مسیر دسترسی به آب ندارد و برای انجام صعود می‌بایست آب کافی همراه داشته باشید. این یال به عنوان یال سیاه نیز معروف است. البته از بخش‌های اول این مسیر در جایی می‌توان به سمت مسیر شمال غربی که با عنوان مسیر قوری چای معروف است تغییر مسیر داد. صعود به دالاخانی از مسیر شمال غربی     مسیر شمال غربی قوری چای از روستایی به همین نام در جنوب شهر سنقر قرار گرفته است. نزدیک به 10 کیلومتر از سنقر به سمت روستای قوری چای می‌رسید و سپس از این مسیر که شاید معمول‌ترین مسیر صعود به قله دالاخانی باشد به سمت قله حرکت می‌کنید. مسیر صعود به قله دالاخانی از جنوب غربی     از آنجایی که دالاخانی در جنوب سنقر قرار دارد مجدد از سنقر به سمت جنوب حرکت کنید. حدود 15 کیلومتر برای رسیدن به روستای تینمو مسافت باید پیمایش کنید. این مسیر هم در فصول مختلف قابل صعود است و در تابستان و زمستان امکان صعود آن وجود دارد. این مسیر همچنین دارای چشمه نیز می‌باشد و امکان تامین آب از طریق چشمه پونه وجود دارد. پس مسیر صعود به دالاخانی از مسیر جنوب غربی به عنوان روستای تینمو شناخته می‌شود. مسیر صعود به قله دالاخانی از غربی     مسیر غربی از روستایی به نام گونیان آغاز می‌شود. نزدیک به راهدارخانه هدهدی جاده به سمت گونیان مشخص است. این مسیر را می‌توان در فصول مختلف صعود کرد. مسیر کمی طولانی است اما جاذبه‌های طبیعی بسیاری دارد که این مسیر را بسیار جذاب می‌کند. مسیرهای دیگر صعود به قله دالاخانی     مسیر آقبلاق از مسیر شمال شرقی است و مسیر قشلاق که در بخش شرقی قرار گرفته است همچنین مسیر روستای ده آسیاب هم مسیر در بخش جنوب شرقی قرار گرفته است که می‌تواند مجدد برای صعود انتخاب شود. درجه سختی دالاخانی     قله دالاخانی با توجه به اینکه مسیرهای مختلفی برای صعود دارد درجه سختی‌های مختلفی نیز دارد. در میان مسیرهای صعود شاید بتوان مسیر شمالی که از روستای حسین آباد شروع می‌شود دانست که دست به سنگ دارد و شیب مسیر زیاد است و مسیرهای مانند مسیر تینمو و همچنین قوری چای را به عنوان مسیرهای معمول صعود به حساب آورد.     با توجه به اینکه ارتفاع قله 3350 متر است شاید این قله را معادل صعود به قله کلکچال دانست. به هر حال اگر قصد صعود به قله دالاخانی در استان کرمانشاه را دارید می‌بایست با برنامه‌ریزی خوب و مناسب نسبت به صعود آن اقدام کنید. کلام آخر     قله دالاخانی مجموعه‌ای از کوه دالاخانی است. این منطقه علاوه بر قله دالاخانی یا قله سهیل قلل دیگری را نیز شامل می‌شود. پس با توجه به برنامه‌ای که خودتان در نظر دارید امکان صعود به قلل مختلف را دارید. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران و بسیار خوشحالیم که در مقاله‌ای دیگر نیز همراه شما بودیم. ما را از نظرات خود بی بهره نگذارید.

توانایی گره زدن صحیح گره‌های کوهنوردی یک مهارت ضروری است که هر کوهنوردی، صرف نظر از تجربه یا توانایی، باید نه تنها یاد بگیرد، بلکه به تسلط بر آن برسد. صدها نوع گره وجود دارد که می‌توانید برای کوهنوردی استفاده کنید - کتاب‌های کاملی در مورد گره‌ها نوشته شده است - بنابراین در دکوول تصمیم گرفتیم تا مهمترین گره‌های کوهنوردی که هر کوهنوردی باید بداند و در آنها به حد تسلط برسند را برای شما در یک جا ارائه دهیم. پس با ما همراه باشید.

برنامه‌ریزی و بسته‌بندی غذا برای سفرهای طولانی در طبیعت می‌تواند چالش‌برانگیز و وقت‌گیر باشد - اما آخرین چیزی که می‌خواهید این است که به مدت 6 روز پی در پی بارهای انرژی یا غذاهای تکراری بخورید. کوهنوردان باید چندین عامل مهم را در نظر بگیرند: وزن، زمان پخت، تنوع و خوشمزگی. اطلاعات زیر در راستای تغذیه در کوهستان باید شما را در مسیر تبدیل شدن به یک سرآشپز تمام عیار در طبیعت تبدیل کند. پس دعوت می‌کنیم در این مقاله از دکوول با ما همراه باشید.

تغذیه در کوهستان از جمله موارد بسیار مهمی است که باید در هر فعالیتی که در کوهستان انجام می‌دهید مورد توجه خود قرار دهید. حال چه فعالیت در حد کوهنوردی، طبیعت گردی، اسکی و موارد مشابه باشد. بنابراین این مقاله را برای شما آماده کردیم تا 10 نکته مهم تغذیه در کوهستان را مورد توجه قرار دهید و با توجه به این شرایط نسبت به بهینه سازی تجربیات خود در کوهنوردی و فعالیت‌هایی که دارید اقدام کنید. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران و تا آخر این مقاله دعوت می‌کنم با ما همراه باشید و نظرات خودتان را در قالب کامنت برای ما ارسال نمایید.

کوهنوردی ما را در معرض چالش، ماجراجویی و زیبایی طبیعی وسیع و شگفت‌انگیز قرار می‌دهد که آن را از هر ورزش دیگری روی زمین متمایز می‌کند! شخصاً، جذابیت کوهنوردی اولین بار پس از آشنایی با یرزی کوکوچکا در من ریشه دواند و از آن زمان تاکنون این ورزش بر من مسلط است! در حالی که تمرین فیزیکی مناسب برای یک برنامه کوهنوردی موفق، ایمن و لذت‌بخش حیاتی است اما تغذیه مناسب اغلب نادیده گرفته می‌شود. با این حال، حقیقت این است که تغذیه مناسب برای حفظ انرژی، استقامت و عملکرد کلی در برنامه‌های کوهنوردی ضروری است. این مقاله از دکوول را به بررسی یکی از مهمترین موضوعات در کوهنوردی یعنی تغذیه کوهنوردی اختصاص دادیم و قصد داریم به صحبت پیرامون غذای کوهنوردی بپردازیم. پس شما را دعوت می‌کنیم تا در این مقاله با ما همراه باشید.   این مقاله از دکوول را به بررسی یکی از مهمترین موضوعات در کوهنوردی یعنی تغذیه کوهنوردی اختصاص دادیم و قصد داریم به صحبت پیرامون غذای کوهنوردی بپردازیم. پس شما را دعوت می‌کنیم تا در این مقاله با ما همراه باشید. پی بردن به نیازهای غذایی در کوهنوردی کوهنوردی یک رویدار استقامتی است که عمدتا از سیستم انرژی هوازی بدن برای تولید آدنوزین تری فسفات (ATP) استفاده می‌کند، که واحد پولی انرژی سلولی است و تقریباً تمام عملکردهای بدن از جمله ورزش را تامین می‌کند. سیستم انرژی هوازی در تامین سوخت برای ورزش‌های آهسته، ثابت و طولانی مدت مانند کوهنوردی بسیار عالی است. سیستم انرژی هوازی می‌تواند از گلوکز (قند) و چربی برای تولید ATP استفاده کند. گاهی اوقات، سیستم انرژی هوازی نیز از پروتئین برای تولید ATP استفاده می‌کند. با این حال، ما نمی‌خواهیم به شدت به پروتئین به عنوان منبع انرژی تکیه کنیم، زیرا تبدیل آن به انرژی ناکارآمد است و باید پروتئین را برای ترمیم و بهبود عضلات ذخیره کنیم. از سوی دیگر، سیستم انرژی بی‌هوازی شما در تامین سوخت برای فعالیت‌های کوتاه و شدید عالی است. سیستم انرژی بی‌هوازی توسط گلوکز تامین می‌شود. ممکن است در حین کوهنوردی درگیر دوره‌های کوتاه فعالیت بی‌هوازی شوید، اما فعالیت هوازی بخش عمده ورزش را تشکیل می‌دهد. هنگامی که درگیر یک ورزش هوازی مانند کوهنوردی می‌شویم، می‌خواهیم بتوانیم به شدت به چربی برای تولید ATP تکیه کنیم، زیرا "تطبیق با چربی" به ما امکان می‌دهد تا خروجی کار ثابت را برای مدت طولانی بدون "خستگی شدید" حفظ کنیم. برعکس، زمانی که شما عمدتاً قند سوز هستید، باید در طول فعالیت هوازی به طور مداوم غذا بخورید تا سطح انرژی خود را بالا نگه دارید. همچنین در طول دوره‌های طولانی ورزش هوازی مانند کوهنوردی بیشتر مستعد "خستگی شدید" خواهید بود. بسیاری از ورزشکاران عمدتا قند سوز هستند. اگر می‌خواهید یک کوهنورد متابولیکی کارآمدتر شوید که قادر به سوزاندن چربی برای سوخت باشد، باید رژیم غذایی خود را تنظیم کنید تا بدن خود را برای سوزاندن چربی بیشتر "آموزش" دهید. بر اساس نیازهای فیزیولوژیکی کوهنوردی، ما می‌خواهیم بتوانیم از مقدار قابل توجهی چربی برای سوخت (هم از بدن ما و هم از رژیم غذایی ما) و کربوهیدرات در صورت نیاز استفاده کنیم. نکته مهم: اگر در حین کوهنوردی در حال انجام کوهنوردی ترکیبی (مثلاً کوهنوردی با ابزارهای یخی یا دست‌های خود) یا اسکی کردن از کوه پس از رسیدن به قله هستید (اسکی آلپاین کمی شبیه تمرینات بین‌فاصله‌ای است)، اینها فعالیت‌های بی‌هوازی هستند. برای حمایت از این نوع حرکات، باید با کربوهیدرات به درستی سوخت‌رسانی کنید. کوهنوردی ورزشی کالری سوز است چالش‌های فیزیکی کوهنوردی کالری زیادی می‌سوزاند. شما باید کالری کافی برای حمایت از تمرین کوهنوردی خود قبل از سفر و تامین سوخت بدن خود در طول سفر بخورید. نیازهای کالری بر اساس عوامل بسیاری از جمله حجم تمرین قبل از سفر، شدت فعالیت بدنی در طول سفر، وزن بدن، سن، جنسیت، وضعیت سلامتی، دمای محیط و مقدار وزنی که حمل می‌کنید متفاوت است. یک متخصص تغذیه ورزشی می‌تواند به شما در تعیین نیازهای کالری و برنامه‌ریزی نحوه تامین سوخت بدن خود در طول تمرین و سفر کوهنوردی کمک کند. اگر نمی‌توانید با یک متخصص تغذیه کار کنید، توصیه می‌کنم از یک ماشین حساب مصرف انرژی روزانه کل و یک عامل سطح فعالیت متوسط یا بالا برای تخمین تقریب نیازهای کالری خود در طول تمرین و سفر کوهنوردی استفاده کنید. ارتفاع بالا می‌تواند متابولیسم شما را افزایش دهد و اشتهای شما را کاهش دهد. به عبارت دیگر، شما باید بیشتر غذا بخورید اما ممکن است انگیزه کمتری برای غذا خوردن داشته باشید! آگاهی از این اثرات بالقوه ارتفاع مهم است تا بتوانید حتی زمانی که سیگنال‌های گرسنگی بدن شما کاهش می‌یابد، در مورد تغذیه خود کوشا باشید. خوردن یک رژیم غذایی متعادل در حین کوهنوردی می‌تواند خستگی عضلانی، بیماری ارتفاع و کاهش توده عضلانی (در سفرهای طولانی کوهنوردی) را کاهش دهد و انرژی، خلق و خوی و روحیه شما را حفظ کند. در بخش زیر بیشتر در مورد نحوه ایجاد یک پایه تغذیه‌ای محکم یاد خواهید گرفت. یک پایه قدرتمند برای تغذیه کوهنوردی خود ایجاد کنید پایه تغذیه‌ای که شما در مسیر آماده‌سازی برای سفر خود می‌سازید (که امیدواریم پس از سفر نیز حفظ کنید) بر سلامت و عملکرد شما در ماجراجویی کوهنوردی تأثیر خواهد گذاشت. اگر تا به حال به رژیم غذایی خود توجه زیادی نکرده اید، حداقل ۳ ماه قبل از صعود خود شروع به توجه و ایجاد تغییرات استراتژیک کنید. ساختن یک پایه تغذیه‌ای محکم برای کوهنوردی شامل ۳ چیز است: بهینه سازی نسبت‌های درشت مغذی‌ها (پروتئین، کربوهیدرات و چربی) شما برای تبدیل شدن به یک چربی‌سوز کارآمدتر اولویت‌بندی کربوهیدرات‌های غذایی کامل برای بخش عمده مصرف کربوهیدرات شما برای حمایت از انرژی پایدار و مداوم. از کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده برای روزهای قله و یا در صورت داشتن مشکلات اشتها استفاده کنید. خوردن پروتئین کافی برای حمایت از سازگاری‌های تمرینی، قدرت و استقامت، خوردن چربی‌های سالم برای حمایت از سیری، بهینه سازی نسبت‌های درشت مغذی‌ها همانطور که قبلاً بحث کردیم، نیازهای تغذیه‌ای کوهنوردی عمدتا به سیستم انرژی هوازی بدن شما وابسته است. در حالت ایده‌آل، شما می‌خواهید به عنوان یک کوهنورد یک چربی‌سوز ماهر باشید اما همچنین انعطاف‌پذیری متابولیکی برای استفاده از برخی کربوهیدرات‌ها برای سوخت داشته باشید. نسبت‌های درشت مغذی‌های غذایی شما (پروتئین، کربوهیدرات و چربی) به شدت بر اینکه شما در حین ورزش هوازی یک چربی‌سوز یا قندسوز هستید تأثیر می‌گذارد. اگر شما یک رژیم غذایی غالب کربوهیدرات با چربی و پروتئین ناکافی مصرف کنید، بدن خود را برای تبدیل شدن به یک بدن قندسوز آموزش می‌دهید. برعکس، زمانی که شما مقدار مناسبی کربوهیدرات (نه خیلی زیاد!) و یک مصرف پروتئین و چربی سالم مصرف می‌کنید، بدن خود را برای استفاده از چربی و گلوکز برای سوخت آموزش می‌دهید. لطفا توجه داشته باشید که دستورالعمل‌های درشت مغذی‌های ارائه شده در زیر فقط راهنما هستند. علاوه بر این، متوجه خواهید شد که تغذیه در طول تمرین با تغذیه در کوه متفاوت است. ورزشکاران در سایر ورزش‌ها در طول تمرین در مقایسه با مسابقه متفاوت سوخت‌گیری می‌کنند؛ به سفر کوهنوردی به عنوان "مسابقه" خود فکر کنید؛ شما برای بهترین عملکرد خود در طول آن کمی متفاوت سوخت‌گیری خواهید کرد. یکی از تفاوت‌های اصلی این است که احتمالاً در طول سفر کوهنوردی کربوهیدرات بیشتری و پروتئین کمتری نسبت به زمان تمرین مصرف خواهید کرد. مصرف مناسب درشت مغذی‌ها برای شما به عوامل متعددی بستگی دارد. اگر به کمک برای شخصی‌سازی برنامه تغذیه‌ای و غذای خود برای کوهنوردی نیاز دارید، توصیه می‌کنم با یک متخصص تغذیه ورزشی همکاری کنید که بتواند با شما برای توسعه یک برنامه تغذیه‌ای شخصی همکاری کند. بهینه سازی مصرف کربوهیدرات و اولویت‌بندی کربوهیدرات‌های غذایی کامل در طول تمرین کوهنوردی، مصرف مناسب کربوهیدرات ممکن است روزانه ۱۰۰ تا ۲۰۰ گرم باشد. لطفا توجه داشته باشید که برخی افراد ممکن است در طول تمرین به کربوهیدرات کمتری نیاز داشته باشند و برخی دیگر ممکن است به کربوهیدرات بیشتری نیاز داشته باشند! در سفر کوهنوردی، ممکن است کربوهیدرات بیشتری نسبت به این مقدار مصرف کنید که خوب است! تحقیقات نشان می‌دهد که بدن ترجیحاً کربوهیدرات بیشتری را در ارتفاع می‌سوزاند. غذاهای غنی از کربوهیدرات ممکن است به ویژه برای مصرف در کمپ‌های مرتفع و روز قله مهم باشند. در اینجا برخی از توصیه‌های مبتنی بر شواهد برای مصرف کربوهیدرات در حین کوهنوردی آورده شده است: نیازهای کربوهیدراتی در کمپ اصلی: ۳ تا ۸ گرم/کیلوگرم وزن بدن در روز نیازهای کربوهیدراتی بالاتر از کمپ اصلی: ۳ تا ۵ گرم/کیلوگرم در روز در رژیم غذایی روزانه خود، اولویت را به خوردن کربوهیدرات‌های غذایی کامل بدهید. کربوهیدرات‌های غذایی کامل یا غذاهای حاوی کربوهیدرات که حداقل فرآوری شده‌اند باید بیشتر مصرف کربوهیدرات شما را به عنوان یک دوچرخه‌سوار کوهستانی تشکیل دهند. کربوهیدرات‌های غذایی کامل شامل سیب‌زمینی شیرین، سیب‌زمینی سفید، سبزیجات ریشه‌ای، حبوبات و غلات کامل مانند کینوا و جو دوسر بریده شده هستند. کربوهیدرات‌های غذایی کامل باعث افزایش تدریجی قند خون می‌شوند و انرژی پایدار و مداوم را تقویت می‌کنند. این در طول ساعت‌ها کوهنوردی بسیار ارزشمند است! برعکس، کربوهیدرات‌های تصفیه شده کربوهیدرات‌هایی هستند که تحت یک فرآیند تولید قرار گرفته‌اند. این فرآیند تولید ممکن است کربوهیدرات‌ها را به آرد و غذاهای مبتنی بر آرد مانند پاستا، نان و کراکر تبدیل کند. کربوهیدرات‌های تصفیه شده همچنین شامل قندها مانند شکر خوراکی می‌شوند. کربوهیدرات‌های تصفیه شده به سرعت در روده کوچک هضم می‌شوند. پس از جذب این کربوهیدرات‌های سریع هضم، می‌توانند قند خون شما را افزایش دهند و باعث کاهش ناگهانی قند خون شوند؛ خوردن مقدار زیادی کربوهیدرات تصفیه شده و تجربه مداوم نوسانات قند خون می‌تواند بر انرژی، تمرکز و شناخت شما تأثیر منفی بگذارد که این یک مشکل بزرگ در زندگی روزمره و در حین کوهنوردی است! کربوهیدرات‌های غذایی کامل (whole-food) همچنین حاوی فیبر، ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌ها هستند. این ترکیبات از جنبه‌های مختلف سلامتی شما که بر عملکرد ورزشی و بهبودی تأثیر می‌گذارند، از جمله سلامت روده، تولید انرژی سلولی و بهبودی ورزش حمایت می‌کنند. آنتی‌اکسیدان‌های موجود در کربوهیدرات‌های غذایی کامل مانند میوه‌ها همچنین می‌توانند به مبارزه با استرس اکسیداتیو تجربه شده در ارتفاع کمک کنند. در مقابل، کربوهیدرات‌های تصفیه شده تقریباً فاقد این مواد مفید هستند. (نکته حرفه‌ای: میوه‌ها و سبزیجات تازه در طبیعت دوام زیادی ندارند. اگر سفر کوهنوردی شما بیش از چند روز طول می‌کشد، ممکن است بخواهید یک پودر سبزیجات یا سبزیجات/میوه را به عنوان منبع آنتی‌اکسیدان‌های مکمل همراه خود ببرید. پودر آب‌میوه سبز ارگانیک یک گزینه خوب است که می‌توانید به سادگی با آب مخلوط کنید.) به عبارت دیگر، در طول تمرین روزانه خود اولویت را به خوردن کربوهیدرات‌های غذایی کامل بدهید و مقداری از آن را در سفر کوهنوردی خود همراه ببرید. زمان و مکان مناسب برای کربوهیدرات‌های تصفیه شده وجود دارد! زمان و مکان مناسبی برای کربوهیدرات‌های تصفیه شده وجود دارد، مانند یک روز قله طاقت‌فرسا که به انرژی سریع هضم نیاز دارید یا اگر کم اشتهایی دارید. در این حالت، کربوهیدرات‌های تصفیه شده مانند ژل‌ها و وافل‌های هانی استینگر ممکن است دقیقاً همان چیزی باشد که شما نیاز دارید! به طور خلاصه، کربوهیدرات‌های تصفیه شده باید به صورت استراتژیک در ماجراهای کوهنوردی شما استفاده شوند و بخش عمده مصرف کربوهیدرات شما را تشکیل ندهند. بهینه سازی مصرف پروتئین پروتئین چطور؟ پروتئین برای بسیاری از چیزها حیاتی است، اما تولید انرژی در حین ورزش یکی از آنها نیست! بدن ما اولویت را به استفاده از کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها برای تولید انرژی می‌دهد. برعکس، پروتئین برای بازسازی بافت‌های حاوی پروتئین، حفظ عملکرد مناسب ایمنی و تثبیت قند خون استفاده می‌شود که همه اینها عملکردهایی هستند که بر سلامت و عملکرد شما تأثیر می‌گذارند. در حالی که هنوز اجماع در مورد اینکه ورزشکاران استقامتی مانند کوهنوردان باید روزانه چقدر پروتئین مصرف کنند وجود ندارد، دانشمندان و متخصصان تغذیه موافقند که مصرف روزانه توصیه شده (RDI) برای پروتئین ۰.۸ گرم/کیلوگرم وزن بدن در روز برای افراد فعال بسیار کم است. کوهنوردان به دلیل افزایش گردش پروتئین ناشی از ورزش پرطلب، احتمالاً نیازهای پروتئینی بالاتری نسبت به افراد کم‌تحرک دارند. تحقیقات نشان می‌دهد که هدف خوردن 1 گرم پروتئین/کیلوگرم وزن بدن در روز برای بسیاری از کوهنوردان در طول تمرین یک هدف خوب است. به عنوان مثال، یک زن ۶۰ کیلویی باید روزانه ۶۰ گرم پروتئین مصرف کند. در سفر کوهنوردی خود، ممکن است نتوانید ۱ گرم پروتئین/کیلوگرم وزن بدن بخورید. در اینجا برخی از دستورالعمل‌های مبتنی بر شواهد برای مصرف پروتئین در طول سفر کوهنوردی شما آمده است: نیازهای پروتئینی در کمپ اصلی: ۱.۳ تا ۲ گرم/کیلوگرم در روز نیازهای پروتئینی در ارتفاع متوسط: ۱.۵ تا ۲ گرم/کیلوگرم در روز به عنوان یک مرجع می‌توانید به موارد زیر توجه کنید: ۴ اونس گوشت گاو ۹۰ درصد بدون چربی/۱۰ درصد چربی حاوی ۲۳ گرم پروتئین است ۴ اونس سینه مرغ حاوی ۳۱ گرم پروتئین است ۴ اونس سالمون حاوی ۲۸ گرم پروتئین است ۱ فنجان نخود پخته حاوی ۱۴.۵ گرم پروتئین است ۱ فنجان عدس پخته حاوی ۱۷.۹ گرم پروتئین است برای اکثر پروتئین‌های حیوانی، ۱ اونس پروتئین تقریباً برابر با ۷ گرم پروتئین است چربی‌های سالم چربی‌ها منبع حیاتی انرژی در حین کوهنوردی و در طول تمرین شما هستند. پس از تعیین مصرف پروتئین و کربوهیدرات خود، چربی بقیه کالری‌های شما را تشکیل می‌دهد. مصرف روزانه چربی شما باید شامل چربی‌های سالم و ضد التهابی باشد. چربی‌های سالم به تنظیم التهاب (که می‌تواند توسط ورزش شدید تشدید شود) و تولید هورمون کمک می‌کنند و سیری را تقویت می‌کنند. نمونه‌هایی از چربی‌های سالم عبارتند از: روغن زیتون زیتون آووکادو روغن آووکادو آجیل و دانه‌ها ماهی‌های چرب مانند سالمون، هالیبوت و ساردین روغن نارگیل پنیر، ماست و کفیر پرچرب کره برعکس، ما می‌خواهیم از چربی‌های التهابی، یعنی روغن‌های دانه صنعتی اجتناب کنیم. روغن‌های دانه صنعتی (که اغلب به عنوان "روغن‌های گیاهی" شناخته می‌شوند) روغن‌هایی هستند که از دانه‌های روغنی از جمله کانولا (کلزا)، ذرت، پنبه‌دانه، انگور، گلرنگ، سویا و آفتابگردان استخراج می‌شوند. روغن‌های دانه صنعتی افزودنی‌های جدیدی به رژیم غذایی انسان هستند (ما فقط در قرن بیستم شروع به مصرف مقدار زیادی از آنها کردیم) و تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف این روغن‌ها باعث التهاب و احتمالاً بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی عروقی می‌شود. شما می‌توانید روغن‌های دانه صنعتی را در بسیاری از تنقلات و غذاهای خشک شده پیدا کنید، بنابراین سعی کنید مراقب باشید. گاهی اوقات خوردن روغن‌های دانه صنعتی خوب است، اما این روغن‌هایی نیستند که باید به طور مرتب بخورید. در سفر کوهنوردی خود، خوردن چربی‌های اضافی همچنین می‌تواند به شما کمک کند در شرایط سرد احساس گرمی کنید. من توصیه می‌کنم بسته‌های آجیل و کره آجیل مانند Trail Butter، مخلوط آجیل، پنیر، گوشت‌های عمل‌آورده، بسته‌های زیتون و بسته‌های روغن زیتون را برای اضافه کردن آسان چربی به تنقلات و وعده‌های غذایی خود بیاورید. آماده‌سازی و برنامه‌ریزی غذای شما برای کوهنوردی متوجه شده‌ایم که بسیاری از مقالات در مورد غذا برای کوهنوردی عمدتا به کوهنوردان می‌گویند که کالری‌ها را بسته‌بندی کنند (که یک توصیه قانونی است) اما با توجه کمی یا بدون توجه به کیفیت تغذیه‌ای غذاهای مصرفی یا نیازهای غذایی کوهنورد. برنامه غذایی برای سفر شما برنامه‌ریزی وعده غذایی برای سفر کوهنوردی شما حیاتی است. شما باید از قبل برنامه‌ریزی کنید تا مقدار مناسب غذا را برای سفر خود بیاورید و اطمینان حاصل کنید که غذا وزن مناسب (نه خیلی سنگین) و خیلی بزرگ نیست. شما همچنین باید برنامه‌ریزی کنید تا مطمئن شوید که در طول سفر کالری، پروتئین، کربوهیدرات، چربی و ریزمغذی‌های کافی خواهید داشت. در اینجا چند نمونه از غذاهای پر از مواد مغذی و سبک مناسب برای کوهنوردی آورده شده است: میوه خشک. میوه خشک بدون سولفیت و قند افزودنی را انتخاب کنید. میوه خشک حاوی قند طبیعی است؛ نیازی به پوشاندن آن با قند اضافی نیست! پنیر سخت، مانند پارمزان گوشت گاو خشک شده با کیفیت بالا سالامی خرما فرنی صبحانه فوری، مانند جو دوسر یا غلات گرم بدون دانه وعده‌های غذایی منجمد شده با کیفیت بالا. لطفا توجه داشته باشید که برای سفرهای طولانی‌تر از چند روز، معمولاً ایده آل است که منحصراً وعده‌های غذایی منجمد شده بسته‌بندی نکنید. شما می‌خواهید در طول مسیر مقداری غذای تازه یا پخته شده بخورید. آجیل بسته‌های کره آجیل تورتیلا ساندویچ‌های آماده شده از قبل. حتما مقداری پروتئین در ساندویچ‌ها بگنجانید! شکلات سیب‌زمینی خشک شده برنج فوری سوپ فوری کراکر قهوه فوری چای گیاهی ژل‌های انرژی غذایی کامل، به خصوص برای روز قله هنگام برنامه‌ریزی غذایی که می‌خواهید بیاورید، سعی کنید مقدار بسته‌بندی تولید شده را به حداقل برسانید. همچنین به روش‌هایی فکر کنید که می‌توانید زمان پخت و پز را در کوهستان به حداقل برسانید. انرژی و منابع در کوه محدود است، بنابراین احتمالاً نمی‌خواهید پخت و پز را به یک تولید بزرگ تبدیل کنید! تنوع نیز مهم است. هنگامی که اشتهای شما به دلیل ارتفاع و خستگی کاهش می‌یابد، مهم است که تنوع کافی از غذاها برای انتخاب داشته باشید تا اشتهای خود را تحریک کنید! برای سفرهای کوهنوردی طولانی مدت (۲ هفته یا بیشتر)، توصیه می‌کنم برای پوشش پایه‌های ریزمغذی‌های خود یک مولتی ویتامین بیاورید. البته قبل از استفاده از مولتی ویتامین (یا هر مکمل غذایی دیگر) با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که برای شما مناسب است. با راهنماها/اعضای تیم خود در مورد غذا صحبت کنید اگر به عنوان بخشی از یک سفر راهنمایی شده کوهنوردی می‌کنید، از قبل با راهنماهای خود صحبت کنید تا متوجه شوید وضعیت غذا چگونه خواهد بود. این یک مرحله آماده‌سازی بسیار مهم مانند تمرین‌های استقامت عضلانی و انتخاب دقیق تجهیزات کوهنوردی است! هنگامی که از قبل با راهنماهای خود صحبت می‌کنید، می‌توانید متوجه شوید چه غذایی ارائه خواهد شد و سپس تعیین کنید که چه غذایی نیاز دارید تا مصرف خود را کامل کنید. هیدراتاسیون: کلید موفقیت در ارتفاع بالا ارتفاع بالا می‌تواند باعث کم‌آبی بدن شود زیرا رطوبت پایین و افزایش سرعت تنفس بدن شما در ارتفاع باعث می‌شود بدن شما سریع‌تر از ارتفاعات پایین‌تر آب از دست بدهد. علاوه بر این، کلیه‌های شما سطح اکسیژن پایین در ارتفاع را حس می‌کنند و اریتروپوئیتین (EPO) بیشتری را از سلول‌های پری‌توبولی برای تحریک تولید گلبول قرمز آزاد می‌کنند. کلیه‌ها همچنین شما را تشویق می‌کنند تا بیشتر ادرار کنید تا حجم پلاسمای خون خود را کاهش دهید و هموگلوبین شما را غلیظ‌تر کنید. هموگلوبین حامل اصلی اکسیژن در بدن شماست. علاوه بر این، فعالیت بدنی کوهنوردی نیز باعث از دست دادن آب از طریق تنفس می‌شود. در نهایت، دمای سرد (معمول در کوهنوردی!) می‌تواند باعث دیورز (diuresis) سرد شود، پدیده‌ای که بدن شما هنگام احساس محیط‌های سرد شروع می‌کند و جریان خون را به هسته بدن شما افزایش می‌دهد. در مجموع، کوهنوردی در صورت عدم مراقبت، محیطی عالی برای کم‌آبی ایجاد می‌کند. کم‌آبی بدن که منجر به از دست دادن ۲ تا ۳ درصد از وزن بدن می‌شود ممکن است عملکرد استقامتی مانند کوهنوردی را مختل کند. در اینجا برخی از دستورالعمل‌ها برای تخمین نیازهای مایعات شما در حین کوهنوردی آورده شده است: با نیازهای هیدراتاسیون پایه خود شروع کنید. هدف این است که روزانه نیمی از وزن بدن خود را در اونس آب بنوشید. طبق گفته انستیتو پزشکی ارتفاع، باید روزانه ۱ تا ۱.۵ لیتر اضافی در ارتفاع مصرف کنید. همچنین مهم است که در هنگام کوهنوردی الکترولیت مصرف کنید، مشروط بر اینکه از بیماری یا مصرف داروهایی که مصرف مکمل‌های الکترولیت را ممنوع می‌کند رنج نبرید. خوردن اسنک در حین کوهنوردی به منظور حفظ انرژی به عنوان کوهنوردانی بسیار فیت، بلندپرواز و سخت‌کوش، باید با بدن خود مانند اتومبیل‌های اسپرت رفتار کنیم؛ قرار دادن باکیفیت‌ترین سوخت (غذا) در بدن ما تضمین می‌کند

دو قله چشمه شاهی و پهنه حصار از جمله قلل منطقه امامزاده داوود و روستای واریش به شمار می‌روند. دو قله در منطقه غرب تهران که با توجه به دسترسی‌های مختلفی از بخش‌های مختلف کوهستان دارند در نگاه اول و همچنین جذابیت‌های طبیعی و کوهنوردی معرف کوهنوردان و طبیعت گردان بسیاری هستند. این مقاله از دکوول را به بررسی دو قله پهنه حصار و چشم شاهی اختصاص دادیم پس از شما دعوت می‌کنیم با ما همراه باشید.

قله پسند کوه یکی از زیباترین و چالش‌برانگیزترین قله‌های منطقه کلاردشت در استان مازندران است. این قله با چشم‌اندازهای خیره‌کننده و مسیرهای متنوع صعود، مقصدی محبوب برای کوهنوردان و طبیعت‌گردان به شمار می‌رود. پسند در منطقه کلاردشت استان مازندران واقع شده است، جایی که در شمال ایران و در دامنه‌های رشته کوه البرز قرار دارد. این مقاله را به قصد بررسی قله پسند کوه (پسنده کوه) دکوول برای شما تهیه کرده است. امید است مورد توجه شما قرار گیرد.

قله خرسنگ از جمله قلل منطقه رودبار قصران در شمال شرقی تهران به شمار می‌رود. این قله زیبا نیز از جمله قلل پر صعود این منطقه است که در خط الراسی بسیاری زیبا قرار گرفته است. در این مقاله قصد داریم نگاهی کامل به قله خرسنگ بیاندازیم و مسیرهای صعود، درجه سختی صعود و موارد مهم دیگر پیرامون این قله را با شما در میان بگذاریم. پس با ما در دکوول رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران همراه باشید.

پلدختر     این شهرستان از شمال به شهرستان خرم‌آباد از شرق به قسمتی از بخش ویسیان اسلام در جنوب شرقی به شهرستان اندیمشک و از غرب به شهرستان‌های کوهدشت و رومشگان محدود می‌گردد. این شهرستان دارای یک شهر و دو بخش به نام‌های معمولان و بخش مرکزی می‌باشد. مهمترین رودخانه پلدختر کشکان است که در جنوب غربی این شهرستان به رودخانه سیمره می‌پیوندد و با نام کرخه سمت خوزستان جریان می‌یابد. جاذبه‌‌های گردشگری پلدختر غار کوگان     غار کوگان در ۵۱ کیلومتری جنوب خرم‌آباد و در روستایی به همین نام قرار گرفته است. این غار از دو طبقه متصل به هم و به صورت دستکند تشکیل شده و در مجموع شامل ۱۵ فضای کوچک و بزرگ و ۶ آب انبار است؛ و مساحت کل آن ۳۴۰ متر مربع اندازه‌گیری شده است. این غار که از جمله غارهای دستکند در کشور به شمار می‌رود و احتمالاً به منظور نیایش و اجرای مناسک مذهبی در آیین مهر میترائیسم در دوره اشکانی ایجاد شده و در قرون ۷ و ۸ هجری مجددا مورد بهره برداری قرار گرفته است. غار کلماکره     کلماکره برگرفته از واژه کلما به معنای ماوای کل و کره به مفهوم درخت انجیر است که در دیواره صخره‌ای یکی از درهای کوه مهله بهنام دره هفت چشمه قرار دارد. این غار طبیعی و شکوهمند در ۱۵ کیلومتری شمال غرب شهر پلدختر واقع شده. ارتفاع محل غار از سطح دشت حدود ۶۵۰ متر و مساحت فضاهای شناخته شده در آن حدود ۴۳۰۰ متر مربع است. طول غار حدود ۷۰۰ متر از چهار تالار نسبتا بزرگ و رفیع و همچنین دهلیزها و راهروهای ورودی تشکیل شده است.     غار کلماکره در سال ۱۳۶۸ کشف و مورد بررسی قرار گرفت و پژوهش انجام شده اشیا منسوب به غار با توجه به کتیبه‌های موجود بر روی آنها بهره برداری از این مکان طبیعی و حیرت انگیز را به دورانی لامنه یعنی ۷۰۰ سال قبل از میلاد نسبت می‌دهد. بر اساس آنچه از متن کتیبه‌ها مشخص شده برای نخستین بار به نام یک سلسله پادشاهی به نام سمتی‌ها و سرزمینی به نام ساماتوره و پادشاهی به نام آمپی ریش در این منطقه حاکمیت داشته‌اند. کاروانسرای چشمک     این کاروانسرا با مساحت ۴۰۰۰ متر مربع در منطقه چشمک از توابع شهرستان پلدختر و در مسیر راه باستانی شاپور خواست به خوزستان قرار گرفته است. شکل اصلی بنا به صورت چهار ضلعی و ارتفاع آن به ۵ متر می‌رسد. ورودی آن به سمت جنوبی و هلالی شکل است؛ این بنا دارای ۱۲ اتاق است که بعضی از آنها برای سکونت کاروانیان و تعدادی دیگر از اتاق‌ها جهت نگهداری چهارپایان مورد استفاده قرار می‌گرفته است.     مصالح مورد استفاده در این بنا سنگ گچ ملات می‌باشد دارای بارویی با کنگره‌های نیم دایره تزیینی است بنای مذکور مربوط به دوره صفویه شاه عباس اول می‌باشد. دره خزینه     دره خزینه نام جاذبه‌های منحصر به فرد است که در مسیر جاده پلدختر به اندیمشک و در جوار روستایی به همین نام قرار دارد. این دره نشانه‌هایی است فرسایش در طی سال‌های دور و دراز را دارد در کنار نقش و نگارهایی که بر دیواره‌های دره خزینه به چشم می‌خورد. عبور رودخانه کرخه از میان این دره جلوه‌ای خاص به آن بخشیده است. چشم‌اندازهای طبیعی و زمین شناسی و تاثیر آب رودخانه باعث ایجاد پیچ نعل اسبی شده که از ویژگی‌های شاخص دره خزینه می‌باشد. تالاب‌های پلدختر     در استان لرستان ۱۳ تالاب وجود دارد که یازده مورد آن در منطقه پلدختر واقع شده است. تالاب‌های پلدختر با ۴۵ هکتار وسعت تقریباً در فاصله‌های مکانی ۱۰ الی ۲۷ کیلومتری جنوب و جنوب غربی شهرستان پلدختر در منطقه کوهستانی قرار گرفته و به علت نزدیکی با کبیرکوه آب و هوای گرمسیری است و از این رو زمستان‌های کوتاه و تابستان های گرم و طولانی دارد.     تالاب‌های مزبور در محیطی از مواد آهکی در روی سفره آب زیرزمینی بسترهای قرار دارند و هیچ نشانه‌ای در ارتباط با تامین آب از طریق رودخانه یا منابع آب‌های سطحی مشاهده نمی‌شود؛ بنابراین دارای آب شیرین شفاف و گوارا بوده و به دلیل عدم ارتباط با رودخانه‌ها عاری از هرگونه آلودگی انسانی و صنعتی می‌باشد.     این تالاب‌ها به واسطه سفره‌های زیرزمینی خود جوش هستند. غالب پرندگان آبزی موجود در این تالاب چنگیر، اگرت بزرگ، اگرت کوچک، چنگر نوک سرخ، خودشکا و آبچلیک بوده که به تناسب فصول متناسب زیست در منطقه مشاهده می‌شود. این تالاب‌ها علاوه بر زیبایی چشمگیرشان زیستگاه خوبی برای جانوران آبزی و پرندگان مهاجر است. تنگه هلت     تنگه هلت در ۹۰ کیلومتری آزادراه خرم آباد پل زال به سمت اندیمشک در بین تونل خرگوشان ۱ و ۲ قرار دارد. تنها فصل بازدید از تنگه هلت فصل تابستان است در فصل‌های دیگر به دلیل بارندگی و افزایش عمق آب بازدید آن غیر ممکن است. طول تنگه هلد ۴ کیلومتر است که با توجه به ارتفاع آب زمان طی کردن مسیر میان این تنگه‌ها ممکن است تا ۴ ساعت هم طول بکشد. آبشار آفرینه     این آبشار در فاصله ۴۰ کیلومتری شمال پلدختر و در ۷۰ کیلومتری جنوب شهرستان خرم‌آباد در روستای آفرین واقع شده است. منطقه از نظر خصوصیات اقلیمی در منطقه گرمسیری واقع شده و دارای بارندگی سالانه حدود ۴۵۰ میلیمتر می‌باشد در پاییز و زمستان دارای هوای معتدلی بوده و در فصول بهار و تابستان دارای آب و هوای گرم و خشک می‌باشد. سرچشمه آبشار آفرینه در ۳۸ کیلومتری جنوب خرم‌آباد است که از تلاقی رودهای چشمک و آفرینه تشکیل شده و راهی رودخانه کشکان شود. گذری بر مردم شناسی پلدختر     لرستان حدود نیمی از سال را در مناطق ییلاقی و نیم دیگر را در مناطق قشلاقی می‌گذراند. اطراف پلدختر تالاب‌های جنوبی ۴۰ چل جایدر وریان و همچنین منطقه حسینیه که روزگاری در حوزه استحفاظی لرستان جای می‌گرفت؛ محل قشلاق گرمسیر طوایف اصیل سلسله و ایل چهارلنگ بختیاری می‌باشد که هر ساله فصول پاییز و زمستان در به سر می‌برند. شیوه زندگی عشایر به خصوص گونه‌های مختلف مساکن عشایری  همتون سیاه چادر کبک اولا و لیر از منظر مردم شناسی و سیاسی قابل تامل است. صنایع دستی شهرستان پلدختر     از دیرباز رشته‌های مختلف صنایع دستی همچون گلیم بافی حصیر بافی کپوبافی و انواع مختلف صنایع دستی در شهرستان پلدختر رواج دارد از رشته‌های فعال در این شهر رشته‌های حاصل از الیاف گیاهی سلولزی به کمک دست و ابزار ساده دستی است که طی آن محصولات مختلفی مانند زیرانداز سفره حصیری انواع سبد انواع ظروف و غیره تولید می‌شود.     حصیربافی خود پخل بافی بامبو بافی مروار بافی ترکه بافی چم بافی و سبد بافی را نیز شامل می‌شود چیغ بافی نیز در مجموعه حصیر بافی قرار دارد با این تفاوت که در روند بافت علاوه بر الیاف گیاهی از نخ پشمی رنگ نیز برای ایجاد نقش و طرح‌های سنتی استفاده می‌گردد. کلام آخر     این مقاله را به بررسی یکی از شهرستان‌های استان لرستان پرداختیم که هم جاذبه‌های طبیعی بسیاری را در دل خود جای داده است و هم از منظر مردم شناسی و جاذبه‌های فرهنگی جایگاهی قابل قبول را داراست. شهرستان پلدختر از جمله شهرستان‌های گردشگری استان لرستان است و بی شمار جاذبه طبیعت گردی و سفر را در دل خود جای داده است.اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران. پس با ما همراه باشید و ما را از نظرات خود بی بهره نگذارید.