دولومیتی ایتالیا (1 مرور)

کوه‌های دولومیتی

    کوه‌های دولومیتی (Dolomites) که به عنوان کوه‌های دولومیت، آلپ دولومیت یا آلپ دولومیتی شناخته می‌شوند، رشته کوهی در شمال شرقی ایتالیا است. این رشته کوه بخشی از رشته کوه آلپ جنوبی هستند و از رودخانه آدیژ در غرب تا دره پیاوه (پیهوه دی کادوره) در شرق امتداد دارند. مرزهای شمالی و جنوبی توسط دره پاستر و دره سوگانا (به ایتالیایی: Valsugana) تعریف می‌شوند. دولومیتی در مناطق ونتو، ترنتینو-آلتو آدیژ/سودتیرول و فریولی-ونزیا جولیا قرار دارند و مساحتی را پوشش می‌دهند که بین استان‌های بلونو، ویکزا، ورونا، ترنتینو، تیرول جنوبی، اودین و پوردنونه تقسیم شده است.

    به طور خلاصه دولومیتی، زنجیره‌ای از کوه‌های آهکی در شمال شرقی ایتالیا، یکی از زیباترین و منحصر به فردترین مناطق کوهستانی جهان است. این کوه‌ها که به دلیل رنگ‌های خیره کننده و شکل‌های عجیب و غریبشان شهرت دارند، در سال 2009 به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شدند. اینجا دکوول است و دعوت می‌کنیم در مقاله کوه‌های دولومیتی با ما همراه باشید.

تاریخچه و نامگذاری دولومیتی ایتالیا

    دولومیتی‌ها، که همچنین به عنوان "کوه‌های رنگ پریده" شناخته می‌شوند، نام خود را از سنگ کربنات دولومیت گرفته‌اند. این نام از زمین‌شناس فرانسوی قرن هجدهم، دِه دولومیه (1750-1801) گرفته شده است که اولین کسی بود که این کانی را توصیف کرد. بنابراین وی در قرن هجدهم میلادی بود که متوجه ترکیب شیمیایی منحصر به فرد سنگ‌های این منطقه شد. دولومیت‌ها عمدتا از سنگ آهک دولومیتی تشکیل شده‌اند که به آن‌ها رنگ‌های سفید، صورتی، زرد و قرمز زیبایی بخشیده است.

تاریخچه دولومیتی ایتالیا

    به مدت هزاران سال، شکارچیان و کلکسیونرها به بالاترین مناطق سنگی پیشروی و صعود کرده بودند و احتمالا برخی قله‌ها را نیز صعود کرده بودند. شواهدی وجود دارد که کشیش یسوعی، فرانز فون وولفن از کلاگن‌فورت، در دهه 1790، لونگکوفل و دورنشتاین را صعود کرد.

    در سال 1857، جان بال ایرلندی اولین فرد شناخته شده‌ای بود که به قله مونته پلمو صعود کرد. پل گرومان بعدا قله‌های متعددی مانند آنتلائو، مارمولادا، توفانا، مونته کریستالو و بوئه را صعود کرد. در حدود سال 1860، کوهنورد آگوردین، سیمونه دی سیلوسترو، اولین کسی بود که روی سیویت ایستاد. مایکل اینرکوفلر یکی از کوهنوردان سه قله دی لاوا ردو بود. بعدها کوهنوردان محلی بسیار مهم، که به دلیل بسیاری از صعودهای اولیه شناخته شده بودند، آنجلو دیبونا و جیوانی پیاز بودند.

    در طول جنگ جهانی اول، خط مقدم بین ارتش ایتالیا و اتریش-مجارستان از دولومیتی‌ها عبور می‌کرد، جایی که هر دو طرف از مین‌های اطراف کوهستان به طور گسترده استفاده می‌کردند. موزه‌های جنگی فضای باز در پنج برج، مونته پیانا و کوه لاگازویی وجود دارد. بسیاری از مردم از دولومیتی‌ها بازدید می‌کنند تا به وی فراته، مسیرهای محافظت شده از طریق دیوارهای سنگی که در طول جنگ ایجاد شده‌اند، صعود کنند.

    چندین مسیر پیاده‌روی طولانی در دولومیتی‌ها وجود دارد که از این میان می‌توان به آلت‌وی اشاره کرد. این مسیرهای برا و از 1 تا 10 شماره گذاری شده‌اند. پیاده‌روی در مسیرها حدود یک هفته طول می‌کشد و توسط پناهگاه‌های متعدد پشتیبانی می‌شوند. اولین و شناخته شده‌ترین مسیر، آلتا وی 1 است. تاریخ گذاری با کربن رادیواکتیو در منطقه آلتا بادیا برای نشان دادن ارتباط بین فعالیت رانش زمین و تغییرات آب و هوا استفاده شده است.

موقعیت جغرافیایی و زمین شناسی دولومیتی

    این کوه‌ها مساحتی بیش از 90 کیلومتر از شمال به جنوب و 100 کیلومتر از شرق به غرب را پوشش می‌دهند. دولومیتی‌ها از 15 توده مختلف تشکیل شده‌اند که هر کدام به ارتفاع حدود 3000 متر می‌رسند. این توده‌ها توسط رودخانه‌ها، دره‌ها و گذرگاه‌ها تقسیم می‌شوند. مارمولادا بلندترین کوه دولومیتی‌ها است (3348 متر). این کوه بین مرزهای ترنتینو و ونتو قرار دارد. مهم‌ترین رودخانه‌ها عبارتند از ایسارکو و آدیژ در غرب؛ ریانزا در شمال؛ پیاوه در شرق؛ و آویسیو و کورده‌وله که از شمال به جنوب از میان دولومیتی‌ها جریان دارند.

    تنها توده غربی رودخانه آدیژ، گروه برنتا است، یک گروه بزرگ بیضی شکل که کمی از بقیه دولومیتی‌ها جدا شده است. دولومیتی‌ها بخشی از آلپ آهکی جنوبی هستند و از رودخانه آدیژ در غرب تا دره پیاوه در شرق امتداد دارند. مرزهای شمالی و جنوبی توسط دره پاستر و دره سوگانا تعریف می‌شوند.

    همچنین گروه‌های کوهستانی با ساختار زمین‌شناسی مشابه وجود دارند که در شرق رودخانه پیاوه گسترش یافته‌اند - دولومیتی د’اولتروپیاوه؛ و در غرب رودخانه آدیژ - دولومیتی دی برنتا. همچنین گروه کوچکتر دیگری به نام پیکوله دولومیتی (دولومیتی‌های کوچک) بین استان‌های ترنتینو، ورونا و ویکزا قرار دارد.

    این منطقه معمولا به دولومیتی‌های غربی و شرقی تقسیم می‌شود که توسط خطی که از محور وال بادیا - گذرگاه کامپولونگو - دره کورده‌وله (آگوردینو) پیروی می‌کند، جدا می‌شوند. پارک طبیعی دولومیتی‌های آمپزو و بسیاری از پارک‌های منطقه‌ای دیگر در دولومیتی‌ها واقع شده‌اند.

نحوه دسترسی به دولومیتی

    نزدیک‌ترین فرودگاه‌های بین‌المللی به دولومیتی‌ها، فرودگاه ونیز (160 کیلومتر) و فرودگاه موناکو (آلمان) هستند. همچنین فرودگاه‌های کوچک‌تری در این منطقه، در ترزیزو، ورونا و اینسبروک (اتریش) وجود دارند.

زیبایی‌های طبیعی دولومیتی ایتالیا

    دولومیتی مکانی است که در آن طبیعت در زیباترین شکل خود به نمایش گذاشته شده است. از جمله ویژگی‌های بارز این منطقه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• رنگ‌های خیره کننده: رنگ‌های متنوع سنگ‌های دولومیتی، به‌ویژه در هنگام طلوع و غروب خورشید، منظره‌ای رویایی را خلق می‌کند.
• شکل‌های عجیب و غریب: فرسایش هزاران ساله، شکل‌های عجیب و غریبی را در سنگ‌های دولومیتی ایجاد کرده است.
• دره‌های عمیق: دره‌های عمیق و سرسبز، با رودخانه‌های خروشان و آبشارهای زیبا، مکانی ایده‌آل برای پیاده‌روی و کوهنوردی هستند.
• دریاچه‌های آلپی: دریاچه‌های آلپی زلال و آرام، با انعکاس کوه‌های اطراف، منظره‌ای بی‌نظیر را به وجود آورده‌اند.

آب و هوای دولومیتی

    آب و هوای دولومیتی‌ها معمولا کوهستانی است و با دمای سخت زمستانی همراه با کاهش شدید ارتفاع مشخص می‌شود. بارندگی در دوره تابستان متمرکز است در حالی که در زمستان روزهای آفتابی حدود 80٪ از کل را تشکیل می‌دهند.

    آب و هوای دولومیتی‌ها از یک طرف با هوای سردی که از دشت‌های قاره‌ای منطقه دانوب می‌آید و از طرف دیگر با آب و هوای معتدل و مرطوب مدیترانه مشخص می‌شود. دولومیتی‌ها به طور کلی گرم هستند و بارندگی کمتری نسبت به مناطق آلپی اتریش، سوئیس و فرانسه دریافت می‌کنند. هوای بد معمولا از جنوب و جنوب غربی می‌آید و باد شمال معمولا هوای خوبی به همراه دارد. همانطور که در تمام مناطق کوهستانی دیگر، هوا می‌تواند به ویژه در ماه‌های ژوئن و آگوست ناگهان تغییر کند.

فعالیت‌های تفریحی در دولومیتی

    دولومیتی مکانی است که برای علاقه‌مندان به طبیعت و ورزش‌های ماجراجویانه، فرصت‌های بی‌شماری را فراهم می‌کند. از جمله فعالیت‌هایی که در این منطقه می‌توان انجام داد، عبارتند از:

• کوهنوردی: مسیرهای متنوع کوهنوردی برای افراد با هر سطح توانایی وجود دارد.
• دوچرخه‌سواری کوهستان: مسیرهای دوچرخه‌سواری کوهستان در میان دره‌ها و جنگل‌ها، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی را برای دوستداران این ورزش فراهم می‌کند.
• اسکی: در فصل زمستان، پیست‌های اسکی دولومیتی میزبان اسکی‌بازان حرفه‌ای و آماتور از سراسر جهان است.
• پیاده‌روی: مسیرهای پیاده‌روی متعدد در میان مراتع آلپی و جنگل‌های کاج، فرصتی عالی برای لذت بردن از طبیعت بکر است.
• ویا فراتا: یا سنگنوردی در مسیرهای ایمن سازی شده از جمله تفریح‌های منحصر به فردی به شمار می‌روند که امکان انجام آن را دارید.

بهترین زمان سفر به دولومیتی

    بهترین زمان برای سفر به دولومیتی، فصل‌های بهار و تابستان است. در این فصل‌ها هوا معتدل و آفتابی است و می‌توان از تمام فعالیت‌های تفریحی لذت برد. اما اگر به دنبال آرامش و خلوت هستید، می‌توانید در فصل پاییز نیز به دولومیتی سفر کنید.

نکات مهم برای سفر به دولومیتی

• اقامت: در دولومیتی، هتل‌ها، مهمانخانه‌ها و آپارتمان‌های زیادی برای اقامت وجود دارد.
• حمل‌ونقل: برای دسترسی به مناطق مختلف دولومیتی، می‌توانید از اتوبوس، قطار و یا ماشین اجاره‌ای استفاده کنید.
• تجهیزات: بسته به فعالیت‌هایی که قصد انجام آن را دارید، به تجهیزات مناسب کوهنوردی، پیاده‌روی و یا اسکی نیاز خواهید داشت.
• آب و هوا: قبل از سفر، حتما پیش‌بینی هوا را بررسی کنید و لباس مناسب با آب و هوا به همراه داشته باشید.

کلام آخر

    دولومیتی، با زیبایی‌های طبیعی بی‌نظیر و فرصت‌های متنوع برای تفریح و ماجراجویی، مقصدی ایده‌آل برای سفر است. اگر به دنبال مکانی برای فرار از شلوغی شهر و لذت بردن از طبیعت هستید، دولومیتی بهترین انتخاب برای شما خواهد بود. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران. پس با ما در این مقاله از معرفی دولومیتی ایتالیا همراه باشید