قله مومهیل سار (1 مرور)

قله مومهیل سار

    مومهیل سر یا همانطور که در زبان واخی تلفظ می‌شود، مومهل سار، با ارتفاع ۷۴۱۴ متر (۲۴۳۲۴ فوت) از سطح دریا، شصت و چهارمین قله بلند جهان است. مومهیل سار در واخی به معنای کوهی است که بر روی چراگاه مادربزرگ نظارت دارد یا بالاتر از آن است. این قله در دره شیمشال، زیر رشته هیسپار موستاق رشته کوه کاراکروم، چند کیلومتری شمال غربی قله اصلی تریور واقع شده است.

    هیسپار موستاق دومین رشته غربی خط الراس اصلی کاراکروم (قراقروم) است و از غرب با دره هونزا هم مرز است. از آنجا، این رشته برای اولین بار در لوپغار سار به ارتفاعی بیش از ۷۰۰۰ متر می‌رسد. جنوب لوپغار سار، مومهل سار قرار دارد. با عبور از یال شمالی، خط الراس اصلی تا قله امتداد دارد و از طریق یال جنوب شرقی به یک زین منتهی می‌شود که آن را به همسایه شرقی خود، تریور با ارتفاع ۷۵۷۷ متر، متصل می‌کند.

موقعیت قله مومهیل سار

    یال جنوب غربی مومهیل سار به سمت یخچال غارسه یا همان "یخچال تریور" پایین می‌آید. این یخچال در حوضه‌ای بین یال جنوب غربی، دیوار جنوبی و یال جنوب شرقی مومهل سار و یال شمال غربی، دیوار غربی و یال جنوب غربی تریور تغذیه می‌شود. این یخچال به سمت غرب جریان دارد، خروجی آن در نگر در هیسپار جریان دارد.

    غرب یال جنوب غربی مومهیل سار، یخچال غارسه توسط یک یخچال بی نام تغذیه می‌شود که منطقه تغذیه آن بین دیوار غربی مومهیل سار و سمت جنوبی لوپغار سار است. سمت شمال شرقی مومهیل سار یخچال مومهل را تغذیه می‌کند که همچنین توده‌های برف را از سمت شمالی تریور و سمت غربی دستغیل سار، بلندترین کوه هیسپار موستاق، به سمت شمال دره شیمشال هدایت می‌کند.

تاریخچه صعود به قله مومهیل سار

    گروهی از بخش تورینگ بلند استیریا انجمن آلپ اتریش به رهبری هانس شل اولین صعود را در ۲۹ ژوئن ۱۹۶۴ انجام دادند. در ابتدا آنها سعی کردند از یال جنوب شرقی صعود کنند اما ناموفق بودند بنابراین چند روز بعد به کمپ ۳ بازگشتند و از دیوار جنوب شرقی مومهیل سار عبور کردند. رودلف پیشنگر، هانس شل، هورست شیندلباخر، لئو شلومر و رودلف وایدرهوفر سپس از طریق یال جنوبی به قله رسیدند.

تلاش ایرانیان برای صعود به قله مومهیل سار

    اولین و تنها تلاش ایرانیان برای صعود به این قله به سال 1391 برمی‌گردد که تیم امید هیمالیانوردی دو استان تهران و البرز به منظور صعود این قله در اوایل مرداد ماه سال 1391 به پاکستان اعزام می‌شوند. تیم اعزام شده به سرپرستی یونس رضاخانی و مربیگری پرستو ابریشمی و شهنام جباری انجام گرفت. همچنین در این تیم آقایان حمید علیا به عنوان امدادگر و روح اله علی اکبری نیز به عنوان مسئول تدارکات تیم حضور داشتند. لیست باقی شرکت کننده نیز در ادامه آورده می‌شود.

1. رشید صمدزاده – خانه کوهنوردان تهران
2. روح اله علی اکبری – گروه کوهنوردی تهران
3. امید طالبی – هیئت کوهنوردی لواسان
4. ابوالفضل عرب – گروه کوهنوردی صها
5. مصطفی بدرخانی – گروه کوهنوردی هفت خوان کرج
6. محمد جلو خانی – گروه کوهنوردی شقایق کرج
7. اسماعیل رهگذر – گروه کوهنوردی پورا
8. زهره افقی – خانه کوهنوردان کرج
9. آلاء آزادکیا – هیئت کوهنوردی لواسان
10. محمد امین خادم حسینیه – باشگاه کوهنوردی و اسکی دماوند
11. محمد صلاح موسوی – گروه کوهنوردی شقایق کرج
12. محمد رضا افکاری – پایگاه داودی
13. حسین احمدی – گروه کوهنوردی آسمان البرز
14. بابک مویدی – خانه کوهنوردان نظر آباد
15. عادله خدابنده – هیئت کوهنوردی لواسان
16. آرزو جان محمدی – گروه کوهنوردی سیمرغ البرز
17. سپیده کیان بخت – گروه کوهنوردی پرواز کرج
18. محمد رضا شهبازی – هیئت کوهنوردی لواسان

    تلاش این تیم منجر به صعود به قله نشد اما می‌توان گفت تجربه‌ای بسیار ارزشمند برای در راستای تجربه اندوزی و هیمالیانوردی در ایران به شمار می‌رفت.

کلام آخر

    قله مومهیل سار از جمله قلل بسیار کم صعود و اما بسیار زیبای کاراکروم پاکستان به شمار می‌رود. تعداد صعودهای انجام شده در روی این قله آنقدر زیاد نیست و همین مساله تلاش ایرانیان برای انجام این صعود را تبدیل به اتفاقی مهم برای ایرانیان کرده است. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران. با ما همراه باشید و ما را از نظرات خودتان بی بهره نگذارید. در نهایت با تشکر از آقای روح اله علی اکبری از اعضاء تیم که تصاویر را در اختیار تیم دکوول قرار داده است.