قله لاتوک

لاتوک (Latok)

    گروه قله‌های لاتوک عبارتند از: لاتوک ۱ با ارتفاع ۷۱۴۵ متر، لاتوک ۲ با ارتفاع ۷۱۰۸ متر (صعود اول جبهه غربی آن توسط تونی گوتش، الکس و توماس هوبر در سال ۱۹۹۷ انجام شد. یک هیئت اعزامی ایتالیایی اخیراً قله‌های لاتوک را بررسی کرد و لاتوک ۲ را بلندتر از لاتوک ۱ اندازه‌گیری کرد)، لاتوک ۳ با ارتفاع ۶۹۴۰ متر، لاتوک ۴ با ارتفاع ۶۴۵۶ متر، لاتوک ۴ جنوب شرقی تقریباً ۶۴۵۰ متر. قله‌های نزدیک دیگر عبارتند از: چوک‌توی با ارتفاع ۶۱۶۶ متر، باینتا براک جنوب شرقی با ارتفاع ۶۹۶۰ متر، ۷۲۸۵ متر میانی، انگشت شست اورگه / لوکفیلا براک با ارتفاع ۵۵۰۰ متر، اسپالدانگ با ارتفاع ۵۵۹۰ متر، برج‌های بیاچراهی با ارتفاع ۵۹۰۰ متر.

    دیواره بزرگ (Big Wall) یک پدیده طبیعی است، پرتگاهی که شیب آن بیش از ۷۰ درجه و طول آن بیش از یک کیلومتر است. ۲۰ دیواره بزرگ در جهان وجود دارد و لاتوک یکی از آنهاست. قله‌های لاتوک ترکیبی از یخ‌نوردی و سنگ‌نوردی هستند. همه جبهه‌های قله‌های لاتوک قابل صعود نیستند، فرصت‌های زیادی برای علاقه‌مندان به ماجراجویی وجود دارد تا بیایند و اولین صعود خود را انجام دهند. در سال ۱۹۹۹ برادران هوبر از آلمان دومین صعود را به لاتوک ۴ جنوب ۶۴۵۰ متر در یک روز انجام دادند و همچنین لاتوک ۲ را صعود کردند.

    پس اگر بخواهیم جمع بندی کنیم، داریم:

• لاتوک 1، موقعیت مرکزی شمالی نسبت به باقی قله­ها دارد و با ارتفاع 7145 متر مرتفع­ترین قله این مجموعه می‌­باشد، برای اولین بار در سال 1979 بشری توانست بر روی آن بایستد
• لاتوک 2، در موقعیت غربی مجموعه قلل قرار گرفته است و در سال 1977 این قله 7108 متری برای اولین بار شکست خورد.
• لاتوک 3، این قله 6949 متری واقع در بخش شرقی مجموعه قلل نیز در سال 1979 اولین صعود را بر خود دید؛ و
• لاتوک 4 با ارتفاع 6456 واقع در موقعیت جنوب شرقی در سال 1980 صعود شد.

    البته گروه لاتوک شامل چندین قله فرعی است که برخی از آنها به دلیل ارتفاعشان نامگذاری شده‌اند.

• لاتوک V (۶۱۹۰ متر) یک قله فرعی است که در سمت دور لاتوک IV قرار دارد. اولین صعود ثبت شده برای این قله در سال ۲۰۰۶ بود.
• قله ۵۷۵۰، جنوب غربی لاتوک II. اولین قله ثبت شده از طریق شمال در سال ۲۰۰۰ و از طریق جنوب غربی در سال ۲۰۰۷.
• قله ۵۹۹۰، نزدیک جبهه شرقی اوزون براک. اولین قله ثبت شده در سال ۲۰۰۰.
• قله ۵۲۰۰، نزدیک پایگاه لاتوک III، در ضلع جنوبی یخچال چوک‌توی. احتمالاً صعود نشده است، اولین صعود ثبت شده به زیر قله در سال ۲۰۰۷.

    تمامی این قله‌­ها با توجه به دشواری تکنیکی خاصی که دارا هستند کمتر مورد صعود قرار گرفته­‌اند و در تمام دنیا نیز قله‌­هایی بسیار بی نظیر محسوب می‌­شوند. زیرا انجام کار فنی در کنار مسائل مربوط به کوهنوردی عادی از جمله مسائلی هستند که نیاز به تمرین و ممارست زیادی دارند.

    اولین تلاش بر روی لاتوک مرکزی توسط اکسپدیشن ژاپنی در سال 1979 به موفقیت دست یافت، سرپرستی این برنامه را نااوکی تاکادا بر عهده داشت. اولین افرادی که توانستند بر روی این قله بایستند عبارت بودند از سینه ماتسومی، یو واتاناب و سه روز بعد نیز هیده موتو، جونیچی اوکو و کاتو اندو به قله دست یافتند. تلاش آنها از یخچال باینتا لوکپار آغاز شد و با عبور از موانعی دشوار به خط الراس شرقی دست یافتند.

    همچنین جبهه شمالی لاتوک 1 با ارتفاع 2500 متر مسیری بسیار زیبا و صعود نشده است که تلاش‌­های فراوانی را به خود دیده است، اما هیچکدام از این صعودهای طعم شیرین قله را به همراه نداشته‌­اند.

دسترسی به قله لاتوک

    پیاده‌روی سه روزه از روستای آسکوله شما را به پای قله‌های لاتوک و اورگ می‌رساند. کمپ اصلی در ارتفاع ۴۲۰۰ متری، بسیار سبز و با آب شیرین فراوان است و شکلی شبیه به یک زمین فوتبال دارد. گروه لاتوک را همچنین می‌توان از یخچال پانماه و یخچال نوبانده سوبانده نیز دسترسی پیدا کرد. کوتاه‌ترین مسیر به قله‌های لاتوک از یخچال بیافو قابل دسترسی است. هو بلوک، در ساحل راست یخچال بیافو، گفته می‌شود که بالاترین چراگاه است. محیط اینجا دلپذیر است. این منطقه همچنین چراگاه خرس قهوه‌ای و بز کوهی هیمالیا است.

تاریخچه صعود به قلل لاتوک

قله لاتوک 1

    اولین تلاش برای صعود به یال شمالی لاتوک ۱: یال شمالی برای اولین بار در سال ۱۹۷۸ توسط یک گروه اعزامی آمریکایی متشکل از جیم دونینی، جف لو، مایکل کندی و جورج لو تلاش شد و تنها چند طول طناب تا قله فاصله داشت. این صعود و عقب‌نشینی موفقیت‌آمیز، علاقه مداوم به این کوه را برانگیخت.

    اولین صعود لاتوک ۱: لاتوک ۱ برای اولین بار در سال ۱۹۷۹ توسط یک گروه اعزامی ژاپنی به رهبری نائوکي تاکادا صعود شد. گروه اول صعود شامل شین‌ئه ماتسومی، تسونئو شیگه‌هیرو، یو واتانابه بود و سه روز بعد هیدئو موتو، جون‌ایچی اوکو و کوتا اندو به آنها ملحق شدند. آنها از یخچال باینتا لوکپار شروع کردند و از یک تکیه‌گاه برای رسیدن به یال شرقی صعود کردند. یال شمالی شیب‌دار لاتوک ۱، به ارتفاع ۲۵۰۰ متر، هنوز به طور کامل صعود نشده است.

    صعود اول یال شمالی در سال ۲۰۱۸: کوهنوردان روسی الکساندر گوکوف (۴۲ ساله) و سرگئی گلازونوف (۲۶ ساله) در ۱۵ ژوئیه برای صعود به لاتوک ۱ از طریق یال شمالی صعود نشده، حرکت کردند. آنها موفق شدند تا بالای یال شمالی صعود کنند، اما نتوانستند به قله لاتوک ۱ برسند. در هنگام فرود، گلازونوف سقوط کرد و جان باخت و گوکوف به مدت ۷ روز در یک سرپناه موقت روی یال سرگردان شد. او توسط یک هلیکوپتر ارتش پاکستان در ارتفاع ۲۰۰۰۰ فوتی (۶۱۰۰ متری) نجات یافت.

    صعود اول لاتوک ۱ از طریق جبهه شمالی در سال ۲۰۱۸: کوهنوردان اسلوونیایی آلش چسن (۳۶ ساله)، لوکا استراژار (۲۹ ساله) و کوهنورد بریتانیایی تام لیوینگستون (۲۷ ساله) سه چهارم مسیر یال شمالی لاتوک ۱ (۷۱۴۵ متر) را صعود کردند و سپس از سمت غرب عبور کردند و از طریق مسیر اصلی در ۹ اوت ۲۰۱۸ به قله رسیدند. آنها پس از سال ۱۹۷۹ دومین صعود تاریخ این کوه را انجام دادند. این صعود در سال ۲۰۱۹ جایزه کلنگ طلایی را دریافت کرد.

لاتوک ۲

    گروه‌های اعزامی بریتانیایی به لاتوک ۲: گروه‌های اعزامی ناموفق بریتانیایی به لاتوک ۲ در سال‌های ۱۹۷۷ و ۱۹۷۸ برای صعود از طریق مسیر غربی، منجر به از دست دادن پت فرنئو (۱۹۷۸) و دان موریسون (۱۹۷۷) شد.

    اولین صعود لاتوک ۲: لاتوک ۲ اولین صعود خود را در سال ۱۹۷۷ توسط یک گروه ایتالیایی به رهبری آرتورو برگاماسکی تجربه کرد. این اولین صعود موفقیت‌آمیز در این گروه بود. آنها از جبهه جنوب شرقی قله صعود کردند و ازیو آلیمونتا، تونی ماسه و رناتو والنتینی به قله رسیدند.

    گروه اعزامی ۱۹۹۷ به لاتوک ۲: صعود قابل توجه بعدی لاتوک ۲ در سال ۱۹۹۷ انجام شد، زمانی که الکساندر هوبر، توماس هوبر، تونی گوتش و کنراد آنکر از جبهه غربی محض قله صعود کردند. آنها آن را به این صورت توصیف کردند: "قرار دادن ال کاپیتان بر فراز دنالی": یک دیوار سنگی عمودی ۱۰۰۰ متری با پایگاهی در ارتفاع ۶۱۰۰ متری. ارتفاع کل صعود ۲۲۰۰ متر بود.

    صعود به سبک آلپی در سال ۲۰۰۶ توسط آمریکایی‌ها: پس از اولین صعود لاتوک V، داگ شابوت، مارک ریچی و استیو سونسون در ۲۱ اوت ۲۰۰۶ به سبک آلپی به لاتوک ۲ صعود کردند. این چهارمین صعود موفقیت‌آمیز این قله بود.

    گروه اعزامی اسپانیایی در سال ۲۰۰۹: آلوارو نولون و اسکار پرز اولین صعود کامل یال شمال غربی را انجام دادند. پرز پس از ناتوان شدن در اثر سقوط، در هنگام فرود ناپدید شد. علی‌رغم بسیج تلاش‌های بین‌المللی برای نجات، پرز پیدا نشد و جستجو متوقف شد.

    گروه اعزامی اسپانیایی در سال ۲۰۲۳: کوهنوردان میکل ماس و مارک سوبیرانا مسیر جدیدی را در جبهه جنوب غربی لاتوک ۲ صعود کردند، که بعداً آن را انگشت شست لاتوک (۶۳۸۰ متر) نامیدند.

لاتوک ۳

    اولین صعود لاتوک ۳: اولین صعود لاتوک ۳ در سال ۱۹۷۹ توسط یک تیم ژاپنی به رهبری یوجی ترانشی انجام شد. آنها از یال جنوب غربی صعود کردند و گروه قله شامل ترانشی، کازوشیگه تاکامی و ساکائه موری بودند.

    گروه اعزامی ایتالیایی ۱۹۸۸: اولین صعود در "شرایط زمستانی" و دومین صعود کلی توسط مارکو مارسیانو، انریکو روسو و مارکو فورکاتورا از باشگاه آلپینو ایتالیانو انجام شد، که در ۲۰ ژوئن ۱۹۸۸ در زیر برف سنگین به قله رسیدند. این اولین صعود تکراری هر قله در این گروه بود.

    گروه اعزامی جبهه غربی ۱۹۹۸: تیمی متشکل از جی اسمیت، کیتی کالون، استیو کوینلان و کن سالز تلاشی برای صعود به لاتوک ۳ از طریق جبهه غربی صعود نشده انجام دادند. پس از ده روز، تیم به نقطه اوج ۶۰۰۰ متری رسید.

    گروه اعزامی روسی جبهه غربی ۲۰۰۱: هنگامی که تیم اعزامی به ارتفاع ۶۲۰۰ متری صعود می‌کرد، یک ریزش سنگ بزرگ از قله جدا شد، طناب کوهنوردان را پاره کرد و باعث سقوط و مرگ ایگور باریخین، عضو تیم شد. تلاش برای صعود به قله متوقف شد.

    سومین صعود به سبک آلپی در سال ۲۰۰۵: یک تیم اسپانیایی متشکل از آلوارو نولون و اسکار پرز از طریق یال جنوب غربی به سبک آلپی، بدون طناب ثابت صعود کردند. کل صعود رفت و برگشت هفت روز طول کشید.

    دومین صعود به سبک آلپی در سال ۲۰۰۷: جولین هری و روچ مالنویت دومین صعود به سبک آلپی لاتوک ۳ را انجام دادند و در ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۷ به قله رسیدند.

    گروه اعزامی روسی جبهه غربی ۲۰۱۱: جبهه غربی صعود نشده قبلی لاتوک ۳ توسط یوگنی دیمیتریینکو، ایوان دوزدف، الکس لونسینسکی و الکساندر اودینتسوف در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۱ صعود شد. این صعود به ۶۳ طول طناب برای صعود به جبهه غربی ۲۰۰۰ متری نیاز داشت. اودینتسوف ۱۱ سال و سه گروه اعزامی را برای صعود به قله صرف کرد.

لاتوک ۴

    تلاش ژاپنی‌ها در سال ۱۹۷۶ برای صعود به لاتوک ۴: منجر به مرگ یک کوهنورد شد.

    گروه اعزامی سانگاکو دوشیکای در سال ۱۹۸۰: گروه اعزامی ژاپنی متشکل از کوجی اوکانو، هیساشی هاندا، تسوتومو تاگوساری، موتومو اومیا و دکتر ماساکی نودا، رهبر گروه اعزامی، منجر به اولین صعود موفقیت‌آمیز قله اصلی توسط اوکانو و اومیا شد. در هنگام فرود، اوکانو و اومیا با جراحات جدی به شکاف یخی سقوط کردند. اومیا پس از شکستن پا و از دست دادن چکمه، به مدت چهار روز گرفتار شد. در راه رسیدن به اردوگاه، او توسط یک تیم بریتانیایی که در منطقه صعود می‌کرد، نجات یافت. این تیم برگشت و اوکانو را که به مدت هشت روز در شکاف یخی گرفتار شده بود، با موفقیت نجات داد.

    گروه اعزامی چک در سال ۲۰۰۹: ییری پلیسکا و اوندرژ مان‌دولا مسیری جدید را تقریباً تا بالای یال جنوب غربی ایجاد کردند، اما به دلیل هوای نامساعد از صعود به قله بازماندند.

لاتوک ۵

    گروه‌های اعزامی ژاپنی جبهه جنوبی: موتومو اومیا، که اولین صعود لاتوک ۴ را در سال ۱۹۸۰ انجام داد، چهار تلاش ناموفق برای صعود به قله از طریق جبهه جنوبی در سال‌های ۱۹۹۹، ۲۰۰۰، ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ انجام داد و تا ۷۰ متری قله رسید. گروه اعزامی آمریکایی لاتوک: داگ شابوت، مارک ریچی و استیو سونسون اولین صعود ثبت شده لاتوک ۵ را در ۲۱ اوت ۲۰۰۶ انجام دادند.

کلام آخر

    لاتوک، مجموعه‌ای از قله‌های سنگی که در قلب رشته‌کوه قراقروم پاکستان واقع شده‌اند، نمادی از چالش و زیبایی دست‌نخورده طبیعت هستند. این قله‌ها، با دیواره‌های صخره‌ای سر به فلک کشیده، یخچال‌های یخی پیچیده و شرایط آب و هوایی بی‌رحم، به کابوسی برای بسیاری از کوهنوردان و رویایی برای ماجراجویان تبدیل شده‌اند. لاتوک، با ترکیبی از مسیرهای فنی و دشوار، به مکانی برای محک زدن توانایی‌های کوهنوردان و صعودهای بی‌نظیر تبدیل شده است.

    این قله‌ها، نه تنها به دلیل ارتفاع و سختی صعود، بلکه به دلیل زیبایی و عظمت‌شان، در میان کوهنوردان و علاقه‌مندان به طبیعت، جایگاهی ویژه دارند. لاتوک، با وجود چالش‌های فراوان، همچنان به عنوان یکی از مقاصد مورد علاقه کوهنوردان و ماجراجویان، به سوی آسمان قد علم کرده است. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران.