نگاهی به مسیر 1956 آبالاکوف بر روی قله پوبدا

زمان مطالعه: 4 دقیقه

تراژدی رخ داده در سال 1955 روحیه کوهنوردان را کم نکرد. آنها با دقت دلایل وقوع چنین پیشامدی را بررسی کردند و سپس تصمیم قاطع گرفتند که در در سال 1956 برگردند و حمله نهایی موفقیت آمیز برای فتح شمالی‌ترین 7000 متری را انجام دهند. صعود باید به نحوی مدیریت و پیاده‌سازی شود که موفقیت در صعود تضمین شده باشد.


فهرست:

مسیر 1956 آبالاکوف: بر روی قله پوبدا

    کوهنوردان اهل جامعه اسپارتاک و دوباره کوهنوردان قزاقستانی برای انجام صعود به قله پوبدا دعوت شدند. شرکت کردن کوهنوردان جامعه اسپارتاک که از قوی‌ترین کوهنوردان اتحاد جماهیر شوروی به شمار می‌رفتند که به سرپرستی یکی از مربیان افتخاری ورزشیبه نام ویتالی آبالاکوف قرار بر اعزام شد. همچنین تصمیم گرفته شد تا هر دو اکسپدیشن یکی شوند و کوهنوردان به یک سیستم آماده سازی سیستماتیک و بسیار جامع بپردازند.

    آمادگی عمومی تمام اعضاء اکسپدیشن در سواحل دریاچه اسیک-کول انجام گرفت. همزمان، تیم تدارکات نیز که وظیفه ایجاد کمپ اصلی، انتقال بارها، ایجاد ارتباط موثر، خدمات هواشناسی و ... را بر عهده داشتند نیز به سرپرستی شخصی به نام پولیاکوف انجام می‌شد، برای مطالعه بیشتر درباره این مسیر برفراز قله پوبدا با این مقاله از وب سایت دکوول همراه باشید.

    در نهایت، در جولای تمارین و آمادگی سازی ارتفاع تیم صعود شروع شد. اعضاء تیمی که قرار بود صعود را انجام دهند شروع به تمرین بر روی یال شمالی قله پوبدا کردند. تمارین شامل انجام بیواک در هنگام صعود به قله، ایجاد غارهای برفی و قرار دادن غذا و تجهیزات در آنها می‌شد. در تمام این صعودها کوهنوردان به هم هوایی کامل می‌رسیدند و شرایط مسیر را نیز کنترل می‌کردند. قبل از انجام صعود نهایی تمام اعضاء قبلا ارتفاع 6200 متر را لمس کرده بودند.

    آگوست در حال تمام شدن بود. آماده‌سازی به اتمام رسید، مسیر آماد شد و هوای دلخواه نیز از پیش‌بینی‌های هوا گرفته شد. تیم صعود کنندگان ارائه شد. 11 کوهنورد با نام‌های ویتالی آبالاکوف، گوساک، لونوو، یا آرکین، بودانوو، کیزل، فیلیمونو، کلستکو، موسااف، یو تور و یوسنو (تنها کوهنورد قزاقستانی که از اکسپدیشن 1955 جان سالم به در برد همگی قصد صعود داشتند.

    گروه به جلو پیش می‌رفت. اشخاص باهوش تیم در جلو بودند: آبالاکوف، گوساک، بودانوو و فیلیمونو. هر کدام از بیواک‌های انجام شده در غارهای بزرگ و جادار انجام گرفت. بنابراین در شرایطی بسیار راحت در انتظار عبور هوای بد بودند و دوباره ادامه مسیر را پیش می‌رفتند. نهایتا در 30 آگوست 1956، گروه کمپ بیواک در ارتفاع 7000 متری را به قصد قله ترک کرد و با تمام قدرت برای دستیابی به بلندترین نقطه این رشته کوه پیش رفتند. بعد از 18 سال این دومین صعود به قله پوبدا بود. بنابراین صعود به دومین قله مرتفع USSR بعد از تلاش اولیه سال 1938 و صعودی راحت (البته در بعضی منابع این صعود موفقیت آمیز ذکر نشده است)، که با تراژدی‌هایی ادامه یافت و نهایتا با صعودی بسیار موفقیت آمیز که تمام ابعاد آن محاسبه شده بود به پایان رسید. به این ترتیب تمام ضن و گمان‌هایی که در مورد اولین صعود بود پاک شد و از بین رفت.

    به این ترتیب تمام قله‌های 7000 متری اتحاد جماهیر شوروی صعود شدند. در این اثناء همچنین 5 صعود موفق از مسیرهای گوناگون روی قله لنین انجام گرفت. در قله کمونیزم نیز در سال 1955، مسیری جدید در رخ شرقی و در سال 1957 نیز مسیر دیگری از دشت فیرین (Firin Plateau) که قبلا غیر قابل صعود خوانده شده بود انجام گرفت. به این ترتیب پرونده اولین صعودهای انجام شده روی قلل 7000 متری اتحاد جماهیر شوروی به اتمام رسید و پروژه پلنگ برفی متولد شد.

درباره مسیر آبالاکوف که در سال 1956 بر فراز قله پوبدا به وجود آمده است در دکوول بخوانید.

    برای دومین بار در تاریخ صعود به قله پوبدا انجام گرفت. امروز، 8 فوریه است که یک اکسپدیشن قرقیزستانی که شامل 4 کوهنورد بود توانستند بر روی قله پوبدا (چنگیش چاقوسو) بایستند، قله‌ای که بلندترین در قرقیزستان و منطقه تیان شان به شمار می‌رود.

اعضاء تیم صعود

  • سیلوسترو سرگی (Seliverstov Sergei)، مسئول و سرپرست تیم RedfoxAsia از بیشکک
  • دانیچکین میخاییل (از اعضاء تیم از بیشکک)
  • دورنیچنکو سیمون (از اعضاء تیم از بیشکک)
  • یوساتی آلکسی (از بارنول)

    از زمان اولین صعود به قله پوبدا در سال 1956، صعود زمستانی به قله پوبدا تنها یک بار به وقوع پیوسته بود. در فوریه 1990 بود که تیمی به سرپرستی والری کریشچانتی توانستند به قله صعود کنند، اعضاء تیم عبارت بودند از سرگی بوگومولوو، گنادی بوگومولو، سرگی اوچارنکو و سرپرست تیم والری کریشچانتی. به طور کل می‌توان اذعان کرد که پوبدا فصل‌های بدون صعود بسیاری را گذرانده است و صعودهای بسیار کمی هم در زمستان یا تلاش‌های بسیار کمی هم در زمستان به منظور صعود به این قله انجام شده است.

برنامه صعود تیم قرقیزستان

  • 31 ژانویه 2017

تصمیم گرفتیم تا در مسیر پوبدا گام برداریم تا بتوانیم برای آماده‌سازی سال بعد اقدامات کافی را انجام دهیم.

  • 1 فوریه 2017

به زیر ناحیه pedestal رسیدیم و کمپ 1 در ارتفاع 4400 متری را برپا کردیم. همه چیز معمولی به نظر می‌رسد.

  • 2 فوریه 2017

Pedestal را صعود کردیم و کمپ را در ارتفاع 5100 متری برپا کردیم.

  • 3 فوریه 2017

به ارتفاع 5600 متر رسیدیم. باد بسیار سختی می‌وزید.

  • 4 فوریه 2017

نتوانستیم به تیغه در ارتفاع بین 5900 متر تا 6200 متر برسیم و در ارتفاع 6100 متر اقامت کردیم. تمام طول روز برف سنگینی می‌بارید.

  • 5 فوریه 2017

به ارتفاع 6600 متر رسیدیم. برفی که دیروز و امروز می‌بارید لذت کار را بیشتر کرده بود

  • 6 فوریه 2017

در هنگام غروب دمای هوا در حدود 41- درجه سانتی‌گراد بود. ما به ارتفاع 6950 متری رسیده بودیم.

  •  7 فوریه 2017

نتوانستیم پیش بریم. صبح هنگام شرایط تیغه به هیچ عنوان خوب نبود و ما حرکت خودمان را ادامه ندادیم. دوباره به داخل برف برگشتیم و متوجه شدیم که تایم بیشتری نداریم. اگر شرایط هوایی به حد کافی خوب باشد فردا صعود می‌کنیم در غیر اینصورت اجبار به برگشت به سمت پایین وجود دارد.

  • 8 فوریه 2017

ما موفق شدیم. در 8 فوریه توانستیم به قله پوبدا برسیم و راه برگشت تا کمپ را در پیش گرفتیم.

  • 9 فوریه 2017

به pedestal برگشتیم و همه چیز خوب بود.