یک کارگاه صعود، یک سیستم ایجاد شده از نقاط کارگاه تک به تک است که به همدیگر متصل میشوند تا نقطهای اصلی (مرکزی) را ایجاد کنند که طناب/صعودکنندهها به آن متصل میشوند تا اتصال به صخره، ایمن باشد. چه شما در حال صعود با حمایت از بالا یا صعود سر طناب(lead climbing) باشید، آگاهی از نحوه ساختن یک کارگاه ایمن و مطمئن بسیار ضروری است.برای به دست آوردن اطلاعاتی درباره نحوه ایجاد کارگاه صعود با این مقاله از وب سایت دکوول همراه باشید.
در زمان ساخت یک کارگاه ملاحظات مهم زیادی وجود دارد، اما فرایند آن را میتواند به دو مرحله اساسی تقسیم کرد:
متغیرهای بسیار زیادی در ایجاد کارگاه وجود دارند که پرداختن به تمام روشهای ممکن برای ایجاد یک کارگاه غیرممکن است. هدف این مقاله این است که درکی از اصول ساخت کارگاه به شما بدهد ضمن اینکه تعداد کمی از روشهای ساخت کارگاه را به شما نشان می دهد.
قبل از اینکه یک کارگاه بسازید، ابتدا باید آنچه را میخواهید به عنوان یک نقطه کارگاه به کار ببرید، شناسایی کنید. آنچه انتخاب میکنید، تا حد زیادی به جایی که هستید و گیرهای که در دسترس دارید، بستگی دارد. کارگاههای طبیعی مانند درختان و تکههای صخرهها، میتوانند کارگاههای مناسبی را ایجاد کنند و به شما کمک کنند تا در استفاده از ابزار صرفهجویی کنید. با این حال، شما باید درستی این مشخصهها را قبل از به کارگیری آنها در یک سیستم کارگاه ارزیابی کنید.
کارگاههای ثابت هر نوعی از گیرههای مصنوعی هستند که در زمان جایگذاری، به طور دائمی به صخره ثابت میشوند. به منظور اتصال طناب، کوئیکدرا یا حلقهها را به گیره متصل میکنید. دو نمونه رایج کارگاههای ثابت، بولتها و میخها هستند. دقیقا مانند کارگاههای طبیعی، کارگاههای ثابت باید بخاطر علائم ضعف، بررسی و ارزیابی شوند. در صورتی که شکافها یا فرسایش یا فرسودگی را مشاهده کردید، گیره ثابت احتمالا قابل اعتماد نیست. در صورتی که بولت یا میخ در هر جهتی حرکت کرد، از آن استفاده نکنید. درباره گیرههای منسوخ شده مخصوصا بولتهای 4/1 اینچی و چنگکهای سبک فلزی فولادی مراقب باشید. اندازه استاندارد کنونی برای بولت برابر با 3/8 تا 1/2 اینچ در قطر است.
کارگاههای متحرک مانند فرندها در جایی که حفاظت طبیعی و ثابت موجود نیست به کار میروند.
برای ساخت یک کارگاه، شما نقاط کارگاه تک را به هم متصل میکنید تا یک نقطه کارگاه اصلی را ایجاد کنید که به آن وصل میشوید. یک کارگاه استاندارد، دو یا سه نقطه کارگاه که یک کشش رو به پایین را تحمل میکنند و یک نقطه کارگاه که یک کشش رو به بالا را تحمل میکند، دارد.
برای ساخت یک کارگاه، باید این نقاط کارگاه را به هم متصل کنید و آنها را همتراز کنید به نحوی که فشار به طور مساوی بین آنها تقسیم شود. شما معمولا یک کارگاه را به واسطه به کارگیری حلقهها یا یک بخش طولانی از طنابچه که طنابچه (اسلینگ بلند) نامیده میشود، همتراز میکنید. دو روش اصلی برای همتراز کردن کارگاه وجود دارد: همترازسازی استاتیک و خودهمترازی.
همترازی استاتیک به یک سیستم کارگاه اشاره دارد که چندین نقطه کارگاه را که به همدیگر بسته شده اند، به کار میگیرد. وقتی که سیستم بسته میشود، هیچ میزان لقی اتصال شل بودنی در خود ندارد. کارگاههای با همترازی استاتیک، برای صعودهایی که جهت کشش مشخصی مانند مستقیما به پایین دارند، عالی هستند. در صورتی که پیشبینی میکنید جهت کشش تغییر میکند، بهترین گزینهایجاد کارگاهی است که خودش را تراز میکند (ادامه را ببینید).
کارگاه طنابچه: به کارگیری یک طنابچه، روشی بسیار رایج برای اتصال دو، سه یا تعداد بیشتری نقاط کارگاهی جهت ایجاد همترازی استاتیک است. برای ایجاد یک طنابچه، یک بخش 20-18 فوتی از یک طنابچه پرلون هفت تا هشت میلیمتری را بردارید و یک گره سر دست را جهت اتصال طنابچه به یک حلقه بزرگ به کار ببرید.
حلقه ایجاد شده به واسطه بستن گره هشت (یا سردست)، نقطه اصلی نامیده میشود و باید در حدود سه تا چهار اینچ قطر داشته باشد. این، نقطه اصلی اتصال به کارگاه است و جایی است که شما و همراه صعود شما، به آن متصل خواهید شد. نقطه ضعف یک طنابچه آن است که در صورتی که جهت کشش به آرامی تغییر کند، بعد از آن ممکن است که تمامی بار (فشار) بر روی یک بازوی کارگاه، وارد شود.
خود همتراز ی
خود همترازی یک روش ایجاد یک کارگاه است به نحوی که با تغییرات در جهت کشش تطبیق می یابد تا فشار را به طور مساوی در نقاط کارگاه توزیع کند. در صورتی که میدانید جهت کشش در طی صعود تغییر خواهد کرد، تلاش کنید تا کارگاهی را ایجاد کنید که خودش را همتراز میکند. یک کارگاه چهارلا، یک گزینه عالی در صعودهای ورزشی است که در آن دو بولت پهلوی هم دارید. برای ایجاد یک کارگاه چهارلا به شکل زیر عمل کنید.
نقطه قدرت کارگاه خود (جایی که طناب بالایی به آن متصل میشود) را با متصل کردن دو کارابین قفل دار مقابل همدیگر به سه تا از رشتههایی که بین گرههای از قبل بسته شده حرکت میکنند – رشته چهارم را آزاد بگذارید – ایجاد کنید. این تنظیمات، کارابینها را در رویدادهایی که یک سمت از کارگاه دچار نقص میشود، حفظ میکند.
Xلغزشی (سرسرهای) یک روش نسبتا ساده برای اتصال دو نقطه کارگاه است، ضمن اینکه سیستمی را ایجاد میکند که با جهت کشش تطبیق می یابد.
جهت ایجاد یک X لغزشی (سرسرهای):
یک نقطه ضعف X لغزشی آن است که اگر یک نقطه کارگاه دچار مشکل شود، کشش قابل ملاحظهای وجود خواهد داشت که بار را به نقطه کارگاه دیگر وارد خواهد کرد. به منظور محدودسازی کشش، گره های سردست را دقیقا بالای نقطه اتصال ایجاد کنید. گره ها امکان تطبیق را به سیستم میدهند، اما در صورت نقص نقطه کارگاه، کشش را محدود میکنند.
یک اکوالت، روش دیگری برای ساخت یک کارگاه خود همتراز به واسطه ترکیب عناصری از طنابچه و X لغزنده است. خود همترازی موثر و تطبیقپذیری آسان را ایجاد میکند. یک اکوالت، به طور بسیار رایجی در صعودهای کلاسیک (سنتی) چند طولی به کار میرود.
به منظور ساخت یک کارگاه با استفاده از یک اکوالت، بخش مرکزی جداشده را به سمت جهت پیشبینی شده کشش قرار دهید. گره مهارکننده سمت راست را در حدود دو تا شش اینچ زیر پایینترین نقطه کارگاه قرار دهید. با استفاده از گره های خودحمایتی (clove hitch)، بازوهای سمت راست اکوالت را به نقاط کارگاه سمت راست، متصل کنید. اکنون، گره محدودکننده (limiter) سمت چپ را با گره سمت راست همتراز کنید و بازوهای سمت چپ اکوالت را به نقاط کارگاه سمت چپ، متصل نمایید. رشته هایی را که به سمت نقاط کارگاه میروند باهم هماهنگ کنید که به طور یکنواخت کشیده شوند.
استفاده از گره های خودحمایتی برای اتصال اکوالت به نقاط کارگاه، به شما امکان می دهد که ضعف ها (شل بودن ها) در سیستم را سریعا و به آسانی تصحیح کنید و بر روی رشته ها، کشش یکسانی داشته باشید. با دو کارابین قفلدار، خودتان را به کارگاه متصل کنید، هر کدام از کارگاهها به رشته های مجزایی از نقطه توان (قدرت) که بین گره های محدودکننده قرار گرفته است، متصل هستند.
هر کارگاهی که شما بسازید، احتمالا کمی متفاوت خواهد بود. با این حال، اصولی وجود دارند که برای هر مورد خاص به کار میروند. برای اینکه یادآوری اصول سادهتر باشد، صعودکنندگان دستگاههای یادافزار مختلفی مانند ERNEST و SERENE را دارند. بدون توجه بهاینکه کدام یک را به کار می برید، تمامی آنها به عنوان یک یادآوری کننده برای آنچه باید در زمان ایجاد یک کارگاه درباره اش فکر کنید و آن را بررسی کنید، به کار میروند. مربیان REI Outdoor School (آموزش فضای باز REI)، از SERENE-A استفاده میکنند:
هر کارگاهی که می سازید باید معیارهای SERENA-A را تامین کند. با این حال، فقط بهاین دلیل که یک کارگاه شرایط SERENA-A را تامین میکند، آن را کامل نسازید. این ابزار را به عنوان یک یادآوری کننده آنچه باید بررسی شود و نه آنچه عدم نقص کارگاه شما را برای همیشه تضمین میکند، به کار بگیرید.
کارگاههای Top-rope (قرقرهای)، معمولا فقط برای تحمل (مقاومت در مقابل) یک کشش رو به پایین ایجاد میشوند. در صورتی که شما از چندین طول (مسیر) صعود میکنید، ساخت یک کارگاه چندجهته که بتواند کشش از هر مسیری را تحمل کند، ضرورت دارد.
برای درک این مورد، درباره آنچه که در صورت سقوط یک صعودکننده سرطناب برای یک حمایت کننده رخ می دهد فکرکنید. نیروی صعودکننده درحال سقوط، حمایت کننده را در جهتی که هدایتکننده در حال صعود بود خواهد کشید، و در نتیجه، فشاری را در آن جهت به کارگاه وارد میکند. این، نه تنها حمایت کننده را به درون صخرهها خواهند انداخت و احتمالا او را دچار آسیب خواهد کرد، بلکه باعث میشود که کارگاه در صورت ساخته شدن برای مدیریت کشش فقط از یک جهت، از کار بیفتد.
از آنجائیکه بسیاری از کوهپیمایی ها (صخره نوردیها) معمولا بالا میروند، ساخت کارگاهی که یک کشش رو به پایین و رو به بالا را تحمل کند، رایج است. انجام این کار میتواند به سادگی جایگذاری یک فرند یا نات باشد که جهتگیری آن به سمت بالا است و با استفاده از یک طنابچه با سایر جایگذاریها همتراز میشود. بهترین کار این است کهاین قطعه در قسمت پایین ساختار کارگاه قرار داده شود به نحوی که کشش به سمت بالا را قبل از اینکه به سایر قطعات در کارگاه فشار وارد کند، متوقف کند.
داشتن یک نقطه کارگاه که بتواند هم یک کشش رو به بالا و هم یک کشش رو به پایین را مدیریت کند، امکانپذیر است. بولتها، درختان محکم و فرندهای جایگذاری شده بصورت افقی، نمونه هایی از نقاط کارگاهی هستند که وقتی به درستی به کار برده شوند، میتوانند کشش های از هر دو جهت را مهار کنند. فاصله گذاری افقی بین نقاط کارگاه و طول اسلینگ هایی که شما برای اتصال نقاط به کار می برید، در ایجاد یک کارگاه قابل اطمینان، اهمیت حیاتی دارند. این بهاین دلیل است که میزان نیروی اعمال شده به هر نقطه کارگاه، به زاویه شکلگرفته توسط اسلینگ هایی که به هم می رسند بستگی دارد. هرچقدر که زاویه کوچکتر باشد، هر نقطه کارگاه نیروی کمتری را دریافت خواهد کرد و در مقابل، هرچقدر که زاویه بزرگتر باشد، هر نقطه نیروی بیشتری را دریافت میکند.
برای مثال، در یک کارگاه دو قطعهای با یک زاویه 60 درجه، هر نقطه کارگاه 58% از نیرو را دریافت میکند. در صورت افزایش زاویه تا 90 درجه، نیرو بر روی هر شیب تا 71% افزایش می یابد. یک کارگاه با زاویه 120 درجهای، 100% نیرو را در هر نقطه کارگاه، توزیع میکند. جهت پیشگیری از رسیدن نیرو به سطوح خطرناک در هر نقطه کارگاه، زاویه شکلگرفته به واسطه اسلینگ یا اسلینگ ها در سیستم کارگاه شما، هرگز نباید از 60 درجه بیشتر باشد. این بدان معنی نیست که شما نمیتوانید نقاط کارگاهی را که دور از همدیگر قرار دارند به کار ببرید. برای ایجاد زاویهای که از 60 درجه کمتر باشد، شما میتوانید نقاط کارگاه را با اسلینگ های طولانی یا یک طنابچه، طویل کنید.
زمانی که میتوانید، کارگاهی بسازید که نقطه اصلی بین قفسه سینه و دقیقا بالای سر شما قرار بگیرد. این، معمولا امکان حمایت موثر از یک موقعیت مناسب را فراهم میکند. اگر در حال ساخت یک کارگاه با استفاده از یک طنابچه هستید، میتوانید نقطه اصلی را به واسطه بستن یک گره نه بجای یک گره هشت، بالا بیاورید. گره نه، بیشتر طنابچه را به کار میگیرد، و بنابراین نقطه اصلی را بالا میآورد. برای بستن یک گره نه، کار را مانند بستن یک گره هشت آغاز کنید، اما قبل از تکمیل گره هشت، طناب را یک دور دیگر بپیچانید.
همیشه بخاطر داشته باشید: ایمنی شما مسئولیت شما است. هیچ مقاله یا ویدئویی نمیتواند به درستی جای دستورالعملها و تجربه را بگیرد. قبل از صعود مطمئن شوید که تکنیکهای مناسب و الزامات ایمنی را تمرین کردهاید