نحوه‌ ایجاد کارگاه صعود

مرحله یک: شناسایی نقاط کارگاه‌

    قبل از اینکه یک کارگاه‌ بسازید، ابتدا باید آنچه را می‌خواهید به عنوان یک نقطه کارگاه‌ به کار ببرید، شناسایی کنید. آنچه انتخاب می‌کنید، تا حد زیادی به جایی که هستید و گیره‌ای که در دسترس دارید، بستگی دارد. کارگاه‌های طبیعی مانند درختان و تکه‌های صخره‌ها، می‌توانند کارگاه‌های مناسبی را ایجاد کنند و به شما کمک کنند تا در استفاده از ابزار صرفه‌جویی کنید. با این حال، شما باید درستی این مشخصه‌ها را قبل از به کارگیری آنها در یک سیستم کارگاه‌ ارزیابی کنید.

•  درختان: قبل از اینکه از یک درخت استفاده کنید، آن را بررسی کنید و مطمئن شوید که زنده و محکم است و ریشه خوبی دارد. درباره درختانی که خارج از صخره‌ها رشد می‌کنند محتاط باشید و همیشه یک درخت را با فشاردادن با پا به سمت پایین، امتحان کنید. یک قانون کلی این است که فقط از درختان سالمی‌که حداقل 12 اینچ قطر دارند، استفاده کنید. به منظور به کارگیری یک درخت به عنوان یک نقطه کارگاه‌، می‌توانید یک حلقه را اطراف پایه درخت بپیچانید و دو انتها را با یک کارابین یا گره خفت یا گره سردست (یا انواع گره کوهنوردی دیگر و توصیه شده)، به هم وصل کنید.
• ویژگی‌های صخره مانند دماغه‌ها یا سنگ‌های فشرده شده بین دو صخره (chockstone – سنگی که به طور محکم در یک شکاف گیر کرده است)، به دفعات به عنوان بخشی از یک کارگاه‌ به کار می‌روند. در زمان ارزیابی درستی این موارد، بررسی‌هایی را انجام دهید تا مطمئن شوید که آنها محکم و به خوبی به هم متصل هستند. صخره‌های شکننده و شکاف‌های نامطمئن را بررسی کنید و از استفاده از آنها اجتناب کنید. در دماغه‌ها، می‌توانید یک حلقه را در بالای آنها بپیچانید و آن را به طناب ببندید و محکم کنید. برای اتصال طناب به یک  سنگ معلق، یک حلقه را در اطراف برجستگی آن بپیچانید و دو انتها را با یک کارابین یا گره خفت به هم متصل کنید.

    کارگاه‌های ثابت هر نوعی از گیره‌های مصنوعی هستند که در زمان جایگذاری، به طور دائمی به صخره ثابت می‌شوند. به منظور اتصال طناب، کوئیک‌­درا یا حلقه‌ها را به گیره متصل می‌کنید. دو نمونه رایج کارگاه‌های ثابت، بولت‌ها و میخ‌ها هستند. دقیقا مانند کارگاه‌های طبیعی، کارگاه‌های ثابت باید بخاطر علائم ضعف، بررسی و ارزیابی شوند. در صورتی که شکاف‌ها یا فرسایش یا فرسودگی را مشاهده کردید، گیره ثابت احتمالا قابل اعتماد نیست. در صورتی که بولت یا میخ در هر جهتی حرکت کرد، از آن استفاده نکنید. درباره گیره‌های منسوخ شده مخصوصا بولت‌های 4/1 اینچی و چنگک‌های سبک فلزی فولادی مراقب باشید. اندازه استاندارد کنونی برای بولت برابر با 3/8 تا 1/2 اینچ در قطر است.

    کارگاه‌های متحرک مانند فرندها در جایی که حفاظت طبیعی و ثابت موجود نیست به کار می‌روند.

مرحله دو: اتصال نقاط کارگاه‌

    برای ساخت یک کارگاه‌، شما نقاط کارگاه‌ تک را به هم متصل می‌کنید تا یک نقطه کارگاه‌ اصلی را ایجاد کنید که به آن وصل می‌شوید. یک کارگاه‌ استاندارد، دو یا سه نقطه کارگاه‌ که یک کشش رو به پایین را تحمل می‌کنند و یک نقطه کارگاه‌ که یک کشش رو به بالا را تحمل می‌کند، دارد.

    برای ساخت یک کارگاه‌، باید این نقاط کارگاه‌ را به هم متصل کنید و آنها را همتراز کنید به نحوی که فشار به طور مساوی بین آنها تقسیم شود. شما معمولا یک کارگاه‌ را به واسطه به کارگیری حلقه‌ها یا یک بخش طولانی از طنابچه که طنابچه (اسلینگ بلند) نامیده می‌شود، همتراز می­کنید. دو روش اصلی برای همتراز کردن کارگاه‌ وجود دارد: همترازسازی استاتیک و خودهمترازی.

هم‌ترازی استاتیک

    همترازی استاتیک به یک سیستم کارگاه‌ اشاره دارد که چندین نقطه کارگاه‌ را که به همدیگر بسته شده اند، به کار می‌گیرد. وقتی که سیستم بسته می‌شود، هیچ میزان لقی اتصال شل بودنی در خود ندارد. کارگاه‌های با همترازی استاتیک، برای صعودهایی که جهت کشش مشخصی مانند مستقیما به پایین دارند، عالی هستند. در صورتی که پیش­بینی می‌کنید جهت کشش تغییر می‌کند، بهترین گزینه‌ایجاد کارگاهی است که خودش را تراز می‌کند (ادامه را ببینید).

    کارگاه‌ طنابچه: به کارگیری یک طنابچه، روشی بسیار رایج برای اتصال دو، سه یا تعداد بیشتری نقاط کارگاهی جهت ایجاد همترازی استاتیک است. برای ایجاد یک طنابچه، یک بخش 20-18 فوتی از یک طنابچه پرلون هفت تا هشت میلیمتری را بردارید و یک گره سر دست را جهت اتصال طنابچه به یک حلقه بزرگ به کار ببرید.

هم‌تراز کردن سه نقطه کارگاه‌ با یک طنابچه:

• طنابچه را با کارابین‌ها به تمام قطعات متصل کنید و بخش بالایی بین قطعات را به سمت پایین بکشید.
• بخش‌ها را با قسمت انتهایی طنابچه به واسطه کنار هم آوردن آنها و اتصال یک کارابین قفل­دار به هرسه حلقه، به هم متصل کنید.
• کارابین را به سمت پایین بکشید تا فشار در تمام رشته های طنابچه، به طور یکنواخت پخش شود.
• گره سر دست را به گونه‌ای قرار دهید که زیر بلندترین نقطه کارگاه‌ باشد تا آن را از گره اصلی که خواهید زد، دور نگه دارد.
• تلاش کنید تا متوجه شوید که نیروی وارد بر کارگاه‌ در کدام جهت است. این را می‌توانید با کشیدن کارابین در آن جهت متوجه شوید.
• تمامی این نقاط را با یک گره هشت به هم وصل کنید تا نقطه اصلی را ایجاد کنید. در صورتی که برای بستن یک گره هشت طناب کافی ندارید، یک گره سردست بزنید. هر دو گره موثر هستند، اما همتراز کردن گره سردست بعد از وارد شدن وزن، دشوار است.
• فشاری را به کارابین وارد کنید تا مطمئن شوید که وزن به درستی در بازوهای کارگاه تقسیم می‌شود.

    حلقه ایجاد شده به واسطه بستن گره هشت (یا سردست)، نقطه اصلی نامیده می‌شود و باید در حدود سه تا چهار اینچ قطر داشته باشد. این، نقطه اصلی اتصال به کارگاه‌ است و جایی است که شما و همراه صعود شما، به آن متصل خواهید شد.  نقطه ضعف یک طنابچه آن است که در صورتی که جهت کشش به آرامی تغییر کند، بعد از آن ممکن است که تمامی بار (فشار) بر روی یک بازوی کارگاه، وارد شود.

خود هم‌ترازی

    خود همترازی یک روش ایجاد یک کارگاه‌ است به نحوی که با تغییرات در جهت کشش تطبیق می یابد تا فشار را به طور مساوی در نقاط کارگاه‌ توزیع کند. در صورتی که می‌دانید جهت کشش در طی صعود تغییر خواهد کرد، تلاش کنید تا کارگاهی را ایجاد کنید که خودش را همتراز می‌کند. یک کارگاه‌ چهارلا، یک گزینه عالی در صعودهای ورزشی است که در آن دو بولت پهلوی هم دارید. برای ایجاد یک کارگاه‌ چهارلا به شکل زیر عمل کنید.

• طنابچه خود را بردارید و آن را دولا کنید در نتیجه چهار رشته با طول مساوی دارید.
• یک کارابین پیچ را به هر دو رشته انتهای حلقه که کمترین فاصله را با گره دوگانه دو سر طناب دولا دارند، متصل کنید.
• همان کارابین را به یکی از بولت‌ها متصل کنید
• انتهای مقابل حلقه طنابچه خود را به بولت دیگر گیر دهید و محکم کنید.
• نقطه پایینی در حلقه طنابچه خود را با مشت بگیرید.
• یک گره سردست را بر روی هر طرف مشت خود ببندید (در حدود 8" فاصله)
• یک کارابین قفل­دار را به هر دو رشته انتهای آزاد حلقه طنابچه خود، متصل کنید.
• همان کارابین را به بولت باقیمانده متصل کنید.

    نقطه قدرت کارگاه‌ خود (جایی که طناب بالایی به آن متصل می‌شود) را با متصل کردن دو کارابین قفل دار مقابل همدیگر به سه تا از رشته‌هایی که بین گره‌های از قبل بسته شده حرکت می‌کنند – رشته چهارم را آزاد بگذارید – ایجاد کنید. این تنظیمات، کارابین‌ها را در رویدادهایی که یک سمت از کارگاه‌ دچار نقص می‌شود، حفظ می‌کند.

    Xلغزشی (سرسره‌ای) یک روش نسبتا ساده برای اتصال دو نقطه کارگاه‌ است، ضمن اینکه سیستمی را ایجاد می‌کند که با جهت کشش تطبیق می یابد.

جهت ایجاد یک X لغزشی (سرسره‌ای):

• یک اسلینگ تک را به کارابین‌ها در هر نقطه کارگاه‌، متصل کنید.
• بخش بالایی اسلینگ را بگیرید، یک نیم­پیچ ایجاد کنید و یک کارابین قفل دار را به نیم پیچ و حول و حوش بخش پایینی اسلینگ، متصل کنید.

    یک نقطه ضعف X لغزشی آن است که اگر یک نقطه کارگاه‌ دچار مشکل شود، کشش قابل ملاحظه‌ای وجود خواهد داشت که بار را به نقطه کارگاه‌ دیگر وارد خواهد کرد. به منظور محدودسازی کشش، گره های سردست را دقیقا بالای نقطه اتصال ایجاد کنید. گره ها امکان تطبیق را به سیستم می‌دهند، اما در صورت نقص نقطه کارگاه‌، کشش را محدود می‌کنند.

    یک اکوالت، روش دیگری برای ساخت یک کارگاه‌ خود همتراز به واسطه ترکیب عناصری از طنابچه و X لغزنده است. خود همترازی موثر و تطبیق­ پذیری آسان را ایجاد می‌کند. یک اکوالت، به طور بسیار رایجی در صعودهای کلاسیک (سنتی) چند طولی به کار می‌رود.

 ایجاد یک اکوالت:

• 20 فوت از طناب نایلونی هفت میلیمتری یا هشت میلیمتری متصل به حلقه‌ای با یک گره ماهیگیری دوگانه را بگیرید.
• یک طنابچه به شکل U را ایجاد کنید.
• موقعیت گره دو سر طناب دولا را به نحوی قرار دهید که در حدود 18 اینچ از انتهای U فاصله داشته باشد.
• با شروع از انتهای U، دو گره محدودکننده سردست را در حدود 10 اینچ دورتر ببندید تا نقطه اصلی اکوالت را ایجاد کنید.

    به منظور ساخت یک کارگاه‌ با استفاده از یک اکوالت، بخش مرکزی جداشده را به سمت جهت پیش­بینی شده کشش قرار دهید. گره مهارکننده سمت راست را در حدود دو تا شش اینچ زیر پایین­ترین نقطه کارگاه‌ قرار دهید. با استفاده از گره های خودحمایتی (clove hitch)، بازوهای سمت راست اکوالت را به نقاط کارگاه‌ سمت راست، متصل کنید. اکنون، گره محدودکننده (limiter) سمت چپ را با گره سمت راست همتراز کنید و بازوهای سمت چپ اکوالت را به نقاط کارگاه‌ سمت چپ، متصل نمایید. رشته هایی را که به سمت نقاط کارگاه‌ می‌روند باهم هماهنگ کنید که به طور یکنواخت کشیده شوند.

    استفاده از گره های خودحمایتی برای اتصال اکوالت به نقاط کارگاه‌، به شما امکان می دهد که ضعف ها (شل بودن ها) در سیستم را سریعا و به آسانی تصحیح کنید و بر روی رشته ها، کشش یکسانی داشته باشید. با دو کارابین قفل­دار، خودتان را به کارگاه‌ متصل کنید، هر کدام از کارگاه‌ها به رشته های مجزایی از نقطه توان (قدرت) که بین گره های محدودکننده قرار گرفته است، متصل هستند.

ارزیابی های کارگاه‌

سیستم کارگاه‌ SERENE-A

    هر کارگاهی که شما بسازید، احتمالا کمی متفاوت خواهد بود. با این حال، اصولی وجود دارند که برای هر مورد خاص به کار می‌روند. برای اینکه یادآوری اصول ساده­تر باشد، صعودکنندگان دستگاههای یادافزار مختلفی مانند ERNEST و SERENE را دارند. بدون توجه به‌اینکه کدام یک را به کار می برید، تمامی آنها به عنوان یک یادآوری کننده برای آنچه باید در زمان ایجاد یک کارگاه‌ درباره اش فکر کنید و آن را بررسی کنید، به کار می‌روند. مربیان REI Outdoor School (آموزش فضای باز REI)، از SERENE-A استفاده می‌کنند:

• Solid (محکم): هر مولفه کارگاه‌ باید کاملا محکم باشد.
• Equalized (همتراز): کارگاه‌ را به نحوی آماده کنید که بار تا حد ممکن به طور مساوی بین نقاط کارگاه‌ تک، توزیع شود.
• Redundant (افزونه): شما همیشه باید مولفه های افزونه را در زمان ساخت یک کارگاه‌ به کار ببرید به نحوی که در صورتی که یک مولفه دچار نقص شد، کارگاه‌ به طور خودکار از کار نیفتد. در یک وضعیت حداقل، دو نقطه کارگاه‌ محکم را به کار ببرید. سه یا تعداد بیشتری توصیه می‌شوند. تضمین دهید که تمام بخش های کارگاه‌ شما، از جمله کارابین‌ها و اسلینگ ها، افزونگی داخلی دارند.
• Efficient (موثر): در زمان ساخت یک کارگاه‌، از زمان و گیره‌ها به طور موثری استفاده کنید و چیزی درست نکنید که بیش از حد پیچیده باشد.
• No Extension (هیچ کششی): کارگاه‌های خود را طوری بسازید که اگر یک نقطه کارگاه‌ دچار نقص شد، باعث نشود که کارگاه‌ به طور ناگهانی دچار کشش شود، به نحوی که بار اضافی بر روی نقاط کارگاه‌ باقیمانده اعمال شود و نیروهای با تأثیر بالا ایجاد شوند.
• Angles (زوایا): زاویه هایی را که به واسطه اسلینگ یا اسلینگ ها در سیستم کارگاه‌ شما ایجاد می‌شوند، درنظر بگیرید. زاویه های بزرگتر، نیروی بیشتری را بر روی هر نقطه کارگاه‌ اعمال می‌کنند، بنابراین، زاویه را در 60 درجه یا کمتر نگه دارید.

    هر کارگاهی که می سازید باید معیارهای SERENA-A را تامین کند. با این حال، فقط به‌این دلیل که یک کارگاه‌ شرایط SERENA-A را تامین می‌کند، آن را کامل نسازید. این ابزار را به عنوان یک یادآوری کننده آنچه باید بررسی شود و نه آنچه عدم نقص کارگاه‌ شما را برای همیشه تضمین می‌کند، به کار بگیرید.

کارگاه‌های چند جهته

    کارگاه‌های Top-rope (قرقره‌ای)، معمولا فقط برای تحمل (مقاومت در مقابل) یک کشش رو به پایین ایجاد می‌شوند. در صورتی که شما از چندین طول (مسیر) صعود می‌کنید، ساخت یک کارگاه‌ چندجهته که بتواند کشش از هر مسیری را تحمل کند، ضرورت دارد.

    برای درک این مورد، درباره آنچه که در صورت سقوط یک صعودکننده سرطناب برای یک حمایت کننده رخ می دهد فکرکنید. نیروی صعودکننده درحال سقوط، حمایت کننده را در جهتی که هدایت­کننده در حال صعود بود خواهد کشید، و در نتیجه، فشاری را در آن جهت به کارگاه‌ وارد می‌کند. این، نه تنها حمایت کننده را به درون صخره‌ها خواهند انداخت و احتمالا او را دچار آسیب خواهد کرد، بلکه باعث می‌شود که کارگاه‌ در صورت ساخته شدن برای مدیریت کشش فقط از یک جهت، از کار بیفتد.

    از آنجائیکه بسیاری از کوه­پیمایی ها (صخره نوردی‌ها) معمولا بالا می‌روند، ساخت کارگاهی که یک کشش رو به پایین و رو به بالا را تحمل کند، رایج است. انجام این کار می‌تواند به سادگی جای­گذاری یک فرند یا نات باشد که جهت­گیری آن به سمت بالا است و با استفاده از یک طنابچه با سایر جایگذاری‌ها همتراز می‌شود. بهترین کار این است که‌این قطعه در قسمت پایین ساختار کارگاه‌ قرار داده شود به نحوی که کشش به سمت بالا را قبل از اینکه به سایر قطعات در کارگاه‌ فشار وارد کند، متوقف کند.

    داشتن یک نقطه کارگاه‌ که بتواند هم یک کشش رو به بالا و هم یک کشش رو به پایین را مدیریت کند، امکانپذیر است. بولت‌ها، درختان محکم و فرندهای جایگذاری شده بصورت افقی، نمونه هایی از نقاط کارگاهی هستند که وقتی به درستی به کار برده شوند، می‌توانند کشش های از هر دو جهت را مهار کنند.  فاصله­ گذاری افقی بین نقاط کارگاه‌ و طول اسلینگ هایی که شما برای اتصال نقاط به کار می برید، در ایجاد یک کارگاه‌ قابل اطمینان، اهمیت حیاتی دارند. این به‌این دلیل است که میزان نیروی اعمال شده به هر نقطه کارگاه‌، به زاویه شکل­گرفته توسط اسلینگ هایی که به هم می رسند بستگی دارد. هرچقدر که زاویه کوچکتر باشد، هر نقطه کارگاه‌ نیروی کمتری را دریافت خواهد کرد و در مقابل، هرچقدر که زاویه بزرگتر باشد، هر نقطه نیروی بیشتری را دریافت می‌کند.

    برای مثال، در یک کارگاه‌ دو قطعه‌ای با یک زاویه 60 درجه، هر نقطه کارگاه‌ 58% از نیرو را دریافت می‌کند. در صورت افزایش زاویه تا 90 درجه، نیرو بر روی هر شیب تا 71% افزایش می یابد. یک کارگاه‌ با زاویه 120 درجه‌ای، 100% نیرو را در هر نقطه کارگاه‌، توزیع می‌کند. جهت پیشگیری از رسیدن نیرو به سطوح خطرناک در هر نقطه کارگاه‌، زاویه شکل­گرفته به واسطه اسلینگ یا اسلینگ ها در سیستم کارگاه‌ شما، هرگز نباید از 60 درجه بیشتر باشد. این بدان معنی نیست که شما نمی‌توانید نقاط کارگاهی را که دور از همدیگر قرار دارند به کار ببرید. برای ایجاد زاویه‌ای که از 60 درجه کمتر باشد، شما می‌توانید نقاط کارگاه‌ را با اسلینگ های طولانی یا یک طنابچه، طویل کنید.

نقطه اصلی  بالا

    زمانی که می‌توانید، کارگاهی بسازید که نقطه اصلی بین قفسه سینه و دقیقا بالای سر شما قرار بگیرد. این، معمولا امکان حمایت موثر از یک موقعیت مناسب را فراهم می‌کند. اگر در حال ساخت یک کارگاه‌ با استفاده از یک طنابچه هستید، می‌توانید نقطه اصلی را به واسطه بستن یک گره نه بجای یک گره هشت، بالا بیاورید. گره نه، بیشتر طنابچه را به کار می‌گیرد، و بنابراین نقطه اصلی را بالا می‌آورد. برای بستن یک گره نه، کار را مانند بستن یک گره هشت آغاز کنید، اما قبل از تکمیل گره هشت، طناب را یک دور دیگر بپیچانید.

    همیشه بخاطر داشته باشید: ایمنی شما مسئولیت شما است. هیچ مقاله یا ویدئویی نمی‌تواند به درستی جای دستورالعمل‌ها و تجربه را بگیرد. قبل از صعود مطمئن شوید که تکنیک‌های مناسب و الزامات ایمنی را تمرین کرده‌اید