کوه دالاخانی، با ارتفاع باشکوه ۳۳۵۰ متر، نگینی درخشان در تاج کوه‌های استان کرمانشاه است. این کوهستان استوار که در فاصله ۱۰ کیلومتری جنوب شهر سنقر و ۸۵ کیلومتری شمال شرقی کرمانشاه واقع شده است، پس از کوه‌های پراو، شاهو، نمازگاه و قته چرمی، پنجمین قله مرتفع این استان محسوب می‌شود. دالاخانی، کوهستانی منفرد است که به هیچ رشته کوه دیگری متصل نیست. همین ویژگی، زیبایی و منحصر به فردی خاصی به این منطقه بخشیده است. از شرق شهرستان سنقروکلیایی، رشته کوه دالاخانی مانند دیواری عظیم و استوار خودنمایی می‌کند. نام "دالاخانی" ریشه در فرهنگ کردی دارد و به معنای "آشیانه عقاب‌ها" است. اگرچه امروزه تعداد عقاب‌ها در اطراف این کوه کاهش یافته است، اما همچنان می‌توان ردپایی از این پرندگان شکاری را در دل طبیعت بکر دالاخانی جستجو کرد. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران. دعوت می‌کنیم با ما در این مقاله همراه باشید.  

اسکی تورینگ: سفری به دل کوهستان با ابزارهای ویژه     اسکی تورینگ یکی از رشته‌های جذاب و ماجراجویانه اسکی است که علاقه‌مندان به طبیعت و کوهستان را به خود جذب می‌کند. شاخه‌ای از اسکی که به نوعی سرعت را در دل کوهنوردی احیا کرده است و به نوعی آینده کوهنوردی و حضور در کوهستان نیز به شمار می‌رود. در این مقاله از دکوول، به معرفی کامل اسکی تورینگ، تاریخچه، اصول، تجهیزات، نکات مهم و مهارت‌های لازم برای این ورزش پرداخته‌ایم. پس با ما در دکوول رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران همراه باشید. تاریخچه اسکی تورینگ     اسکی تورینگ از قرن‌ها پیش، زمانی که انسان‌ها از اسکی برای عبور از مسیرهای برفی و کوهستانی استفاده می‌کردند، پدید آمده است. این ورزش در اصل به عنوان وسیله‌ای برای حمل و نقل و جابجایی در مناطق کوهستانی سرد و پوشیده از برف شکل گرفت. در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، مردم به ارزش تفریحی و ورزشی این فعالیت پی بردند و اسکی تورینگ به یک رشته ورزشی مستقل تبدیل شد. این ورزش با تجهیزات و تکنیک‌های خاص خود به سرعت گسترش یافت و امروزه به یکی از محبوب‌ترین ورزش‌های کوهستانی در سراسر جهان تبدیل شده است.     ریشه‌های اسکی تورینگ مدرن به کشورهای نوردیک (دانمارک، فنلاند، سوئد، نروژ، ایسلند) بازمی‌گردد، جایی که شواهدی از افرادی که بر روی چوب‌های اسکی از جنس چوب سر می‌خورند به قرن ۱۵۰۰ میلادی برمی‌گردد. با گسترش کاوش در اروپای غربی و عقب نشینی یخچال‌های طبیعی که دسترسی به دره‌های غیرقابل دسترس پیشین را فراهم می‌کرد، اسکی تورینگ به عملی‌ترین روش سفر در کوهستان‌های برفی تبدیل شد. با نفوذ بیشتر انسان‌ها در آلپ، این ورزش نیز گسترش یافت.     اسکی تورینگ در اوایل دهه ۱۸۰۰، توسط مهاجران اسکاندیناویایی، به آمریکای شمالی راه یافت. در شهرهای معدنی مرتفع در غرب، اسکی تنها محدود به تعداد کمی از شرکت کنندگان شجاع بود، اما با افزایش افراد در کوه‌ها، محبوبیت بیشتری پیدا کرد.     بسیاری از روایت‌های تاریخی تماشاگرانی را توصیف می‌کنند که از دیدن اولین اسکی‌بازان در مناطق دورافتاده شگفت‌زده می‌شدند: معدنچیان نروژی که در ارتفاعات نزدیک به 3500 متری در برف حرکت می‌کردند و شکارچیان شاموآ که در دره شامونی مسیرهای خود را در دایره‌های دورافتاده ایجاد می‌کردند. اسکی در نهایت از یک فعالیت ساده برای نیازهای اولیه به شیوه‌ای برای تفریح و ماجراجویی تبدیل شد.     با شروع فعالیت پیست‌های اسکی در شرق ایالات متحده و همراه با انقلاب صنعتی، اسکی تورینگ کاهش یافت. در مقابل، در اروپا، با رشد زیرساخت‌ها، اسکی تورینگ نیز رشد کرد. این دو تاریخچه به طور جداگانه توسعه یافته و تفسیرهای منحصر به فردی از این ورزش را بسته به مکان استفاده از اسکی ایجاد کرده‌اند. اصول و مبانی اسکی تورینگ     اسکی تورینگ ترکیبی از اسکی در مناطق برفی و صعود در مسیرهای کوهستانی است. این ورزش به توانایی‌های ویژه‌ای نیاز دارد و افراد برای انجام آن باید با اصول خاصی آشنا باشند. از جمله این اصول می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: • تکنیک‌های صعود: در اسکی تورینگ، افراد از پوست مخصوص اسکی (skins) استفاده می‌کنند که زیر چوب اسکی نصب می‌شود تا در صعود به کوه به خوبی روی برف بایستند و سر نخورند. • تکنیک‌های فرود: پس از صعود، ورزشکاران از مسیرهای کوهستانی به پایین سر می‌خورند. در این مرحله، کنترل و تعادل اهمیت ویژه‌ای دارد. • آشنایی با مسیرها: مسیرهای اسکی تورینگ معمولا در کوهستان و در شرایط چالش‌برانگیز قرار دارند. آشنایی با مسیرها و ارزیابی خطرات طبیعی مانند بهمن از اهمیت بالایی برخوردار است. ریسک‌ها و خطرات اسکی تورینگ     صحبت از اسکی بک‌کانتری بدون اشاره به خطرات مرتبط با آن ممکن نیست. دوست داشتم بگویم که راهی بدون خطر و کاملا "ایمن" برای این کار وجود دارد، اما در کوهستان هیچوقت نمی‌توان همه چیز را کنترل کرد. سنگ‌ها به طور غیرمنتظره سقوط می‌کنند، بهمن‌ها ممکن است غیرقابل پیش‌بینی باشند و طوفان‌ها می‌توانند در بدترین زمان ممکن برسند. بهمن     معمولا بهمن بزرگ‌ترین خطر در بک‌کانتری یا همان اسکی تورینگ است. بررسی پیش‌بینی بهمن و آگاهی از احتمال تغییر شرایط بخش مهمی از فرایند برنامه‌ریزی است. باید فرضیات خود را در حین حرکت در کوهستان ارزیابی کنید. بهمن‌ها عمدتا در زمین‌هایی با شیب ۳۲ تا ۳۸ درجه رخ می‌دهند، بنابراین باید از قبل شیب زمینی که قصد اسکی در آن را دارید و آنچه در بالای شما قرار دارد، آگاهی داشته باشید. این مساله نیاز به گذراندن دوره‌های کامل آموزش کوهنوردی و دوره‌های بهمن شناسی است. سقوط سنگ و افتادن در شکاف‌ها     در راهنمایی‌های کوهستان، ما می‌گوییم که خطرات افتادن از کوه، افتادن درون کوه یا افتادن کوه بر سرمان را داریم. بسته به زمین، ممکن است نیاز باشد هر سه این خطرات را به طور هم‌زمان مدیریت کنیم. هرچه زمین ساده‌تری انتخاب کنید، خطرات کمتری پیش رویتان خواهد بود. آمادگی     همیشه باید سعی کنید از زمین اطراف خود آگاهی کامل داشته باشید، برنامه‌ای برای صعود و فرود داشته باشید و از خطراتی مانند صخره‌ها، تله‌های طبیعی و سایر ویژگی‌هایی که عواقب بهمن یا سقوط را تشدید می‌کنند، دوری کنید. اگر شرایط با انتظارات شما مطابقت نداشت یا هوا مانع رسیدن به هدف شد، گزینه‌های جایگزین داشته باشید. باید پیش‌بینی آب‌وهوا را برای روز و تا شب بدانید و بدانید که این شرایط چگونه بر هدف شما یا احتمال نجات تأثیر خواهد گذاشت.     به همراه این‌ها، باید یک کیت اضطراری شامل کمک‌های اولیه، پوشاک اضافه، سرپناه قابل حمل، لوازم تعمیر، نقشه‌های آفلاین و امکان شارژ اضافی برای دستگاه‌های خود و یک دستگاه ارتباط ماهواره‌ای مانند Garmin InReach همراه داشته باشید. در ادامه فهرست کاملی از تجهیزات ارائه شده است. تجهیزات مورد نیاز اسکی تورینگ     تجهیزات خاصی برای اسکی تورینگ طراحی شده که به ورزشکاران کمک می‌کند تا در شرایط دشوار کوهستانی، عملکردی مناسب داشته باشند. در ادامه به برخی از تجهیزات ضروری اشاره می‌کنیم: • کفش اسکی تورینگ: کفش‌های مخصوص این رشته به ورزشکاران اجازه می‌دهند که در هنگام صعود با راحتی حرکت کنند و در هنگام نزول، کنترل بهتری روی اسکی داشته باشند. اگر تازه کار را شروع کرده‌اید، به دنبال چکمه‌ای باشید که هم با فیکس‌های پین و هم با فیکس‌های آلپاین سازگار باشد. • لباس مناسب: لباس‌هایی با قابلیت حفظ گرما، جذب رطوبت، و مقاوم در برابر سرما و برف. • تجهیزات ایمنی: مانند بی‌پیپ بهمن‌یاب، کاوشگر بهمن، و بیلچه برای مواقع اضطراری و شرایط بهمن. • کوله‌پشتی: کوله‌ای با ظرفیت حدود ۳۰ لیتر مناسب است. اگر بیشتر در مناطق کوهستانی و برفی اسکی می‌کنید، می‌توانید استفاده از کوله‌ای با کیسه هوا (برای جلوگیری از بهمن) را در نظر بگیرید. • فرستنده بهمن: به نام بیکن نیز شناخته می‌شود. به دنبال فرستنده‌ای مدرن با سه آنتن و قابلیت نشانه‌گذاری باشید. اکثر راهنماها و نیروهای گشت و نجات مدل Mammut Barryvox را ترجیح می‌دهند. • بیلچه: باید سبک، فلزی، قابل جداسازی و جمع‌وجور باشد. • پروب (میله سنجش برف): حداقل ۲۴۰ سانتیمتر طول داشته باشد. باید روش سریع بازکردن آن را تمرین کنید و آن را در پوشه مخصوص داخل کوله نگذارید، زیرا این کار در مواقع نجات باعث اتلاف وقت می‌شود. • اسکی‌های تورینگ بک‌کانتری: انتخاب اسکی تورینگ بسته به نوع اسکی‌ای که قصد انجام آن را دارید می‌تواند متفاوت باشد. معمولا برای اسکی با پهنای ۹۵ تا ۱۰۵ میلی‌متر در بخش زیرین پا، با انتهای صاف برای تطبیق بهتر با پوست اسکی و بدون خمیدگی زیاد در قسمت جلویی برای صعود آسان‌تر، مناسب است. اسنوبرد بازان می‌توانند از تخته‌های دوطرفه جهت‌دار استفاده کنند. بهتر است اسکی‌ای سبک و بدون فلز در هسته انتخاب شود. • پوست اسکی: برخی مدل‌ها سطح سرخوردن بیشتری دارند و برخی دیگر چسبندگی بهتری دارند. بر اساس نوع تورینگ در منطقه‌تان اولویت‌دهی کنید. برای مبتدی‌ها، پوست با چسبندگی بیشتر می‌تواند در جلوگیری از سرخوردن به عقب کمک کند. • فیکس‌ها: فیکس‌های Dynafit امتحان خود را پس داده‌اند و به‌خوبی تعادل بین عملکرد صعود و فرود را برقرار می‌کنند. • چوب اسکی: چوب‌های دارای مکانیزم جمع‌شونده برای تغییرات زمین بهتر هستند. • Garmin InReach: این وسیله برای ارتباط، مسیریابی و کمک به نجات در صورت نیاز حیاتی است. • کیت تعمیرات: شامل بند اسکی، کاردک، موم، چاقوی کوچک، ابزار چندکاره و قطعات اضافی خاص تجهیزات شما باشد. • کیت کمک‌های اولیه: یک دوره مقدماتی به شما نشان می‌دهد که چه چیزهایی باید همراه داشته باشید، اما به آسیب‌هایی که ممکن است در کوهستان رخ دهد فکر کنید و کیتی سبک و کاربردی بسته‌بندی کنید. بین آماده بودن و حجم اضافی تعادل ایجاد کنید. • کیت مطالعه برف: این ابزار می‌تواند پیشرفته‌تر باشد، اما زمانی که به حفر چاله‌ها برای ارزیابی لایه‌های برف می‌پردازید، به وسایلی مانند اره برف و طناب برای آزمایش ثبات نیاز خواهید داشت. نکات مهم در اسکی تورینگ     اسکی تورینگ نیازمند توجه به نکاتی است که برای امنیت و کارایی در این ورزش حیاتی هستند: آمادگی بدنی و فیزیکی: اسکی تورینگ نیازمند استقامت بدنی و قدرت عضلانی بالاست. ورزشکاران باید از نظر فیزیکی آمادگی لازم برای صعودهای طولانی و همچنین شرایط سخت کوهستانی را داشته باشند. آشنایی با شرایط آب و هوایی: شرایط جوی و تغییرات ناگهانی آن در کوهستان می‌تواند بسیار خطرناک باشد. اطلاع از پیش‌بینی‌های هواشناسی و توانایی ارزیابی وضعیت جوی برای برنامه‌ریزی و پیشگیری از حوادث ضروری است. مدیریت خطر بهمن: بهمن یکی از تهدیدات اصلی در اسکی تورینگ است. آشنایی با علائم بهمن، داشتن تجهیزات مناسب و مهارت در استفاده از آن‌ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. آموزش‌ها و مهارت‌های لازم     برای تجربه‌ای ایمن و لذت‌بخش در اسکی تورینگ، ورزشکاران باید مهارت‌ها و آموزش‌های خاصی را بگذرانند. برخی از این آموزش‌ها عبارتند از: •    آموزش تکنیک‌های پایه اسکی: مانند کنترل سرعت، تعادل و تغییر مسیر. •    دوره‌های آموزشی بهمن‌شناسی: شامل آشنایی با علائم بهمن، استفاده از تجهیزات ایمنی و تکنیک‌های جستجو و نجات. •    آموزش کار با تجهیزات: از آنجا که تجهیزات اسکی تورینگ متفاوت از اسکی معمولی است، آموزش نحوه استفاده از آن‌ها بسیار اهمیت دارد. •    برنامه‌ریزی مسیر و نقشه‌خوانی: آشنایی با نقشه‌خوانی و مسیریابی از جمله مهارت‌هایی است که به ورزشکاران کمک می‌کند در شرایط کوهستانی به خوبی عمل کنند. برخی از بهترین لوکیشن‌های اسکی تورینگ در جهان شامونی فرانسه     مرکز اصلی اسکی تورینگ بی‌چون و چرای رشته کوه آلپ است که عمدتا کشورهای فرانسه، سوئیس، ایتالیا و اتریش را در بر می‌گیرد. شامونی است در قلب این منطقه، دره شامونی یکی از بهترین نقاط برای اسکی تورینگ در اروپا قرار دارد. این منطقه که مسیرهای معروفی همچون Haute Route و Vallée Blanche را در خود جای داده، اسکی تورینگ فوق‌العاده‌ای برای تمام سطوح ارائه می‌دهد. با وجود پنج پیست در این دره و تله‌کابین آیگوئل دو میدی (Aiguille de Midi) که اسکی‌بازان را تا ارتفاع حدود 2500 متری (8000 فوت) بالا می‌برد، امکانات فوق‌العاده‌ای برای اسکی و اسکی بازارن در دسترس است. کانادا     کانادا برخی از بهترین نقاط اسکی بک‌کانتری در جهان را دارد و رشته کوه Coast از بهترین شرایط برف برخوردار است. در اینجا امکاناتی برای دسترسی به مکان‌های بکر و خیره کننده فراهم شده است. با افزایش علاقه‌مندی اسکی‌بازان به مناطق دور از پیست (off-piste)، کانادا به خوبی توانسته پاسخگوی این نیاز باشد. کلبه‌های اسکی تورینگ در ایالت بریتیش کلمبیا دسترسی بدون ازدحام به این نقاط را ممکن می‌کنند. تعادلی از کیفت برف عالی، هوای صاف و برفی خشک که تا هفته‌ها تازه می‌ماند، تورینگ اسکی از کلبه‌های بریتیش کلمبیا را به یک تجربه منحصر به فرد تبدیل می‌کند. ایالات متحده •    رشته‌کوه‌های آلاسکا: آلاسکا به عنوان آخرین مرز طبیعی، مکان‌هایی با اسکی تورینگ باورنکردنی دارد. این مکان دارای شرایط مناسب برای یادگیری اسکی‌های سرعتی نیز است. •    جکسون هول (Jackson Hole): یکی از بهترین نقاط برای اسکی‌بازان بک‌کانتری است و با تنوع بالا در پارک ملی گرند تتون، گزینه‌های بی‌پایانی برای تورینگ اسکی دارد. •    تلیوراید (Telluride): این منطقه در کوه‌های سن خوان قرار دارد و شرایط اسکی تورینگ عالی، منظره‌های زیبا، و دسترسی بی‌نظیر به اسکی را فراهم می‌کند. این منطقه همچنین یکی از بهترین مکان‌ها برای آموزش بهمن‌سنجی در آمریکا است. ژاپن     برای تجربه فرهنگی منحصر به فرد و عمیق‌ترین برف جهان، به ژاپن سفر کنید. شمال جزیره هوکایدو یکی از بهترین نقاط برای اسکی تورینگ است و با بارش سالانه نزدیک به 2.5 متر برف، امکان تجربه برف عمیق را فراهم می‌کند. کوه یوتی و دیگر کوه‌های آتشفشانی در این منطقه فرصت‌های خاصی برای اسکی بک‌کانتری فراهم می‌کنند. نروژ     سفرهای اسکی تورینگ در نروژ مانند اسکی در جزایر اسوالبارد یا رشته‌کوه‌های لیونگن، تجربه‌ای خاص و منحصر به فرد است. اکسپدیشن‌های اسکی از قایق‌های بادی تجربه‌ای بی‌نظیر از اسکی با منظره اقیانوس در پیش رو را ارائه می‌دهند. ایسلند     ایسلند به عنوان یک مقصد جدید برای اسکی‌بازان مطرح شده است. این کشور دارای خطوط اسکی تا دریا، یخچال‌های طبیعی در فیورد غربی و کوه‌های آتشفشانی است. شبه جزیره ترول با برف و هوای مناسب تا ژوئن یک مقصد محبوب است و منطقه فیورد غربی  با اکسپدیشن‌های اسکی و قایق از مناطق دورافتاده زمین محسوب می‌شود. جنوبگان     اسکی تورینگ در جنوبگان (Antarctica) تجربه‌ای نادر است. در اینجا با توده‌های یخی آبی و برف‌های پایدار و حیواناتی مانند پنگوئن‌های گنتو، آلباتروس‌های ابرو سیاه و فوک‌های پلنگی مواجه خواهید شد که این تجربه را فراموش‌نشدنی می‌سازند. کلام آخر     اسکی تورینگ به عنوان یکی از ورزش‌های هیجان‌انگیز و ماجراجویانه، تجربه‌ای متفاوت و چالش‌برانگیز را در دل طبیعت و کوهستان برای علاقه‌مندان فراهم می‌کند. رعایت اصول و استفاده از تجهیزات مناسب، همراه با آموزش‌های لازم، به ورزشکاران امکان می‌دهد که با اطمینان و لذت بیشتری به این رشته ورزشی بپردازند. دکوول به عنوان یک مرجع تخصصی در زمینه ماجراجویی و ورزش‌های کوهستانی، همواره تلاش می‌کند تا با ارائه محتوای آموزشی و نکات کاربردی، شما را در این مسیر همراهی کند. اگر به دنبال اطلاعات بیشتر و یا برنامه‌های آموزشی خاصی در زمینه اسکی تورینگ هستید، دکوول منبعی قابل اعتماد برای شما خواهد بود.

اسکی (معرفی جامع سبک‌های اسکی و لوازم اسکی)     اسکی یکی از هیجان‌انگیزترین و محبوب‌ترین ورزش‌های زمستانی است که ترکیبی از مهارت، تعادل، و سرعت را می‌طلبد. این ورزش که در ابتدا به عنوان وسیله‌ای برای عبور از برف مورد استفاده قرار می‌گرفت، امروزه به شاخه‌های مختلفی از جمله اسکی آلپاین، کراس کانتری، فری‌استایل و تورینگ تقسیم شده است که هر کدام تجربه‌ای متفاوت و چالش‌های منحصر به فردی را برای علاقه‌مندان به ارمغان می‌آورند.     در این مقاله از دکوول، به تاریخچه اسکی، معرفی سبک‌های مختلف آن، و تجهیزات لازم برای شروع این ورزش پرداخته‌ایم تا علاقه‌مندان و مبتدیان بتوانند با این دنیای پرفراز و نشیب بیشتر آشنا شوند و لذت بیشتری از تجربه خود ببرند. دکوول رسانه کوهنوردی و ادونچر ایران. تاریخچه اسکی     ورزش اسکی یکی از قدیمی‌ترین روش‌های حرکت بر روی برف است و ریشه‌های آن به هزاران سال پیش بازمی‌گردد. نخستین شواهد مربوط به استفاده از اسکی به بیش از 8000 سال پیش در مناطق سردسیر شمال اروپا و آسیا برمی‌گردد؛ جایی که مردم برای جابه‌جایی روی برف و شکار، از چوب‌های بلند و صاف استفاده می‌کردند. در غارهای نروژ و روسیه نقاشی‌هایی از انسان‌ها دیده می‌شود که چوب‌های اسکی به پا دارند، و این نقوش باستانی نشان‌دهنده قدمت این وسیله در تمدن‌های کهن است.     اسکی به طور عمده در مناطق سرد و کوهستانی مانند اسکاندیناوی و سیبری توسعه یافت و به تدریج از حالت اولیه خود که ابزاری برای جابه‌جایی بود، به‌عنوان یک فعالیت ورزشی درآمد. در قرن 18 و 19، اسکی به ویژه در نروژ به عنوان یک مهارت ضروری شناخته شد و مردم این کشور شروع به برگزاری مسابقات محلی کردند.     نخستین مسابقه اسکی رسمی در سال 1843 در نروژ برگزار شد، و این کشور سهم مهمی در توسعه این ورزش دارد. در اواخر قرن 19، تکنیک‌های پیشرفته‌تر و تجهیزاتی مانند چکمه‌ها و فیکس‌های مخصوص برای اسکی ابداع شدند، که به افراد امکان کنترل بهتر روی برف و سرعت بیشتر را می‌داد.     در اوایل قرن بیستم، اسکی به عنوان یک ورزش حرفه‌ای در سراسر اروپا محبوب شد. در سال 1924، اولین دوره بازی‌های المپیک زمستانی در شامونی فرانسه برگزار شد، و اسکی آلپاین و اسکی کراس کانتری به عنوان ورزش‌های رسمی در آن گنجانده شدند.     با گذر زمان، سبک‌های متنوعی از اسکی پدید آمدند، مانند اسکی تورینگ (برای طبیعت‌گردی و ماجراجویی در مسیرهای خارج از پیست)، اسکی آلپاین (تمرکز بر سرعت و دقت در پیست‌های شیب‌دار)، و اسکی فری‌استایل (حرکات نمایشی و آکروباتیک). امروزه اسکی به یکی از محبوب‌ترین ورزش‌های زمستانی در جهان تبدیل شده است و کشورهایی مانند سوئیس، اتریش، فرانسه، و ایالات متحده با پیست‌های معروف خود میزبان صدها هزار علاقه‌مند به اسکی هستند. انواع سبک‌های اسکی اسکی آلپاین     اسکی آلپاین (Alpine Skiing) یکی از محبوب‌ترین سبک‌های اسکی است که در آن اسکی‌بازان از شیب‌های تند و پیست‌های آماده شده کوهستانی با سرعت بالا پایین می‌آیند. این سبک شامل چهار رشته اصلی است: سرعت (Downhill)، مارپیچ بزرگ (Giant Slalom)، مارپیچ کوچک (Slalom) و سوپر جی (Super-G). اسکی آلپاین نیازمند مهارت و کنترل بالاست و از تجهیزاتی مانند چوب‌های اسکی قوی و کفش‌های خاص با قفل‌هایی که اسکی‌ها را محکم نگه می‌دارند، استفاده می‌شود. به دلیل هیجان و چالش‌های فنی، این سبک در مسابقات جهانی و بازی‌های المپیک زمستانی بسیار پرطرفدار است. اسکی تورینگ یا کوهستان     اسکی تورینگ یا اسکی کوهستان (Ski Touring / Backcountry Skiing) سبکی از اسکی است که شامل پیمایش در مسیرهای خارج از پیست‌های آماده‌شده و استاندارد، معمولا در کوهستان‌ها و طبیعت بکر، می‌شود. در این سبک، اسکی‌بازان علاوه بر سر خوردن روی برف، با کمک پوست‌های مصنوعی (skins) که زیر اسکی نصب می‌شود، قادر به صعود در شیب‌های برفی نیز هستند. اسکی تورینگ آزادی بیشتری برای کشف مناظر طبیعی و ماجراجویی در ارتفاعات مختلف فراهم می‌کند و به تجهیزات خاصی مانند اسکی‌های سبک‌تر، چکمه‌های انعطاف‌پذیرتر، و گیره‌های قابل تنظیم نیاز دارد. این سبک به‌ویژه برای علاقه‌مندان به طبیعت و کوهنوردان ماجراجو جذاب است. اسکی کراس کانتری     اسکی کراس کانتری (Cross-Country Skiing)، یا اسکی صحرانوردی، یکی از سبک‌های کلاسیک اسکی است که در آن اسکی‌بازان مسیرهای طولانی و کم‌شیب را در زمین‌های پوشیده از برف طی می‌کنند. برخلاف اسکی آلپاین، کراس کانتری در مسیرهای صاف یا تپه‌های ملایم انجام می‌شود و از این رو نیاز به سیستم اتصال متفاوتی دارد که به کفش اجازه می‌دهد از اسکی جدا شود تا اسکی‌باز بتواند آزادانه پا بزند و حرکت کند. این ورزش با استفاده از چوب‌های اسکی بلندتر و سبک‌تر، به استقامت بدنی و مهارت فنی نیاز دارد و ترکیبی از قدرت و استقامت را می‌طلبد. اسکی کراس کانتری در مناطق سردسیر با مسیرهای طبیعت‌گردی محبوب است و به دلیل کمترین تأثیر بر محیط‌زیست، دوستدار طبیعت محسوب می‌شود. فری‌استایل اسکی     فری‌استایل اسکی (Freestyle Skiing) یکی از سبک‌های مهیج و نمایشی اسکی است که در آن اسکی‌بازان به اجرای حرکات آکروباتیک و پرش‌های خلاقانه می‌پردازند. این سبک شامل رشته‌هایی مانند موگل‌ها (Moguls)، ایر بیگ (Big Air)، هاف پایپ (Halfpipe) و اسکی اسلوپ استایل (Slopestyle) است که هرکدام شامل حرکات خاصی مانند چرخش، پشتک و حرکات پیچیده در هوا هستند. فری‌استایل اسکی نیازمند دقت، تعادل، و انعطاف‌پذیری بالا است و به تجهیزات خاصی مانند چوب‌های اسکی کوتاه‌تر و چکمه‌های نرم‌تر نیاز دارد که به اسکی‌باز اجازه می‌دهد حرکات بیشتری انجام دهد. این سبک به دلیل حرکات نمایشی و هیجان بالا در مسابقات جهانی و المپیک زمستانی بسیار محبوب است. اسکی سرعت     اسکی سرعت (Speed Skiing) یکی از سریع‌ترین و هیجان‌انگیزترین رشته‌های اسکی است که در آن اسکی‌بازان با بیشترین سرعت ممکن در مسیرهای شیب‌دار مستقیم به سمت پایین حرکت می‌کنند. در این سبک، هدف رسیدن به حداکثر سرعت است و اسکی‌بازان می‌توانند به سرعت‌های بالای ۲۰۰ کیلومتر در ساعت دست یابند. برای کاهش مقاومت باد و افزایش سرعت، اسکی‌بازان از تجهیزات ویژه‌ای مانند لباس‌های آیرودینامیک، کلاه‌های مخصوص و چوب‌های اسکی بلند و سنگین استفاده می‌کنند. اسکی سرعت به مهارت، تمرکز بالا، و کنترل کامل نیاز دارد و به دلیل خطرات احتمالی، تنها در مسیرهای کنترل شده و شرایط خاص انجام می‌شود. تجهیزات و لوازم مورد نیاز برای اسکی چوب اسکی (Skis): چوب اسکی‌ها بسته به نوع اسکی متفاوت هستند؛ به عنوان مثال، چوب‌های کوتاه‌تر برای اسکی آلپاین و چوب‌های بلندتر برای اسکی کراس کانتری استفاده می‌شوند. چکمه اسکی (Ski Boots): چکمه‌های اسکی باید با فیکس‌های چوب اسکی هم‌خوانی داشته باشند. چکمه‌های مخصوص آلپاین بسیار محکم‌تر هستند، در حالی که چکمه‌های سبک‌تر و قابل انعطاف برای اسکی کراس کانتری مناسب‌ترند. فیکس (Bindings): فیکس‌ها وظیفه اتصال چکمه‌ها به چوب اسکی را دارند. در اسکی تورینگ، فیکس‌هایی طراحی شده‌اند که به حرکت راحت‌تر در مسیرهای صعودی کمک می‌کنند. باتوم اسکی (Ski Poles): باتوم اسکی در تعادل و پشتیبانی در حین حرکت و چرخش‌ها بسیار کاربرد دارد. طول و نوع باتوم بسته به سبک اسکی متفاوت است. تفاوت باتوم اسکی با باتوم کوهنوردی در ثابت بودن طول آنهاست. لباس اسکی (Ski Wear): لباس‌های مخصوص اسکی معمولا ضد آب و گرم هستند. این لباس‌ها باید بتوانند بدن را از سرمای شدید و باد محافظت کنند. کلاه و دستکش نیز جزء ضروری لباس اسکی به حساب می‌آیند. عینک و کلاه ایمنی (Goggles and Helmet): عینک اسکی برای محافظت از چشم در برابر باد، برف و نور خورشید ضروری است. کلاه ایمنی نیز برای پیشگیری از صدمات بسیار توصیه می‌شود. آموزش اسکی برای مبتدیان     آموزش اسکی برای مبتدیان با یادگیری اصول اولیه و تکنیک‌های پایه آغاز می‌شود که به فرد کمک می‌کند اعتماد به نفس و کنترل لازم را برای اسکی در پیست‌های ساده به دست آورد. در ادامه، برخی از مراحل و نکات کلیدی در آموزش اسکی مبتدیان آورده شده است. انتخاب تجهیزات مناسب     مبتدیان به اسکی‌های کوتاه‌تر و سبک‌تر نیاز دارند که مانور دادن و کنترل را آسان‌تر می‌کنند. کفش‌های اسکی راحت و مناسب که به خوبی به پا قفل شوند و همچنین چوب‌های اسکی متناسب با قد و توانایی فرد، از دیگر لوازم ضروری هستند. آموزش روش‌های پوشیدن و بستن اسکی     یادگیری نحوه پوشیدن چکمه‌ها و چفت‌کردن اسکی به پاها برای اطمینان از ایمنی و راحتی در هنگام اسکی ضروری است. اسکی‌باز باید به نحوی اسکی‌ها را بپوشد که تعادل خوبی داشته باشد. موقعیت بدن و تعادل     در اسکی، خم‌کردن زانوها و حفظ تعادل یکی از اصول پایه‌ای است. بدن باید به سمت پایین و کمی خم شود و دست‌ها در حالت تعادل و فاصله از بدن قرار گیرند. تکنیک ترمز کردن     یادگیری ترمز با استفاده از تکنیک "پلو" یا "اسکی مثلثی" از مهم‌ترین مهارت‌هاست. در این روش، اسکی‌باز باید نوک اسکی‌ها را به هم نزدیک کند و انتهای آن‌ها را از هم باز نگه دارد تا سرعت کاهش یابد و در صورت نیاز متوقف شود. چرخش و کنترل سرعت     برای تغییر جهت و کنترل سرعت، مبتدیان باید یاد بگیرند که وزن بدن را به یک طرف انتقال دهند. این کار با تکیه دادن وزن روی یکی از پاها انجام می‌شود و باعث می‌شود اسکی‌باز به همان سمت منحرف شود. تمرین در شیب‌های ملایم     برای شروع، بهتر است از پیست‌های شیب ملایم استفاده کنید تا بتوانید با کنترل و تعادل آشنا شوید. این پیست‌ها مخصوص مبتدیان طراحی شده‌اند و از خطرات احتمالی جلوگیری می‌کنند. تجهیزات ایمنی     مبتدیان باید از کلاه ایمنی، عینک محافظ، و لباس گرم و ضدآب استفاده کنند. این تجهیزات ایمنی و راحتی را در حین اسکی فراهم می‌کنند. البته مساله آموزش به اینجا ختم نمی‌شود و دکوول مجموعه عظیمی از آموزش‌های این حوزه را برای شما آماده خواهد کرد. با ما در رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران همراه باشید. معروف‌ترین پیست‌های اسکی ایران     در این بخش قصد داریم نگاهی به مهمترین پیست‌های اسکی ایران و جهان بیاندازیم و به بررسی مختصر آنها نیز بپردازیم. بدیهی است که بررسی کامل آنها در مقالات جداگانه‌ای انجام خواهد گرفت و در این بخش فقط به منظور آشنا شدن با آنها ارائه می‌شوند. همچنین پیست‌های اسکی بسیاری در ایران و جهان وجود دارند که دلیل ارائه در آنها اقبال عمومی و یا تعداد افراد استفاده کننده است. قطعا با معیارهای تخصصی‌تر این لیست‌ها دستخوش تغییر خواهند شد. پیست اسکی توچال     توچال، یکی از بلندترین پیست‌های اسکی ایران و جهان، در ارتفاعات شمال تهران واقع شده و با طول بیش از 1,200 متر به قله 3,964 متری توچال می‌رسد. پیست توچال دسترسی خوبی دارد و با داشتن تله‌کابین‌ها و امکانات رفاهی مناسب، یکی از محبوب‌ترین پیست‌های ایران به شمار می‌آید. پیست اسکی دیزین     دیزین، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین پیست اسکی ایران، در منطقه البرز و در نزدیکی کرج قرار دارد. این پیست با تنوع بالای مسیرها و امکانات پیشرفته مانند تله‌سی‌یژ، تله‌کابین و تله‌اسکی، میزبان مسابقات بین‌المللی است. دیزین همچنین به دلیل ارتفاع مناسب و بارش برف کافی، از اواخر پاییز تا اوایل بهار برای اسکی مناسب است. پیست اسکی شمشک     شمشک که در شمال شرقی تهران واقع شده، بعد از دیزین دومین پیست اسکی معتبر ایران به شمار می‌آید. این پیست با امکانات رفاهی خوب و فضای حرفه‌ای خود، مورد علاقه اسکی‌بازان با تجربه و حرفه‌ای است. شمشک همچنین دارای پیست شبانه است که امکان اسکی در شب را فراهم می‌کند. پیست اسکی دربندسر     پیست دربندسر نیز در شمال تهران و در نزدیکی پیست شمشک قرار دارد. این پیست امکانات به‌روزی دارد و با مسیرهای متنوع برای اسکی‌بازان حرفه‌ای و مبتدی مناسب است. دربندسر دارای استانداردهای لازم برای برگزاری مسابقات بین‌المللی نیز می‌باشد. پیست اسکی شیرباد     پیست اسکی شیرباد در نزدیکی مشهد و در ارتفاعات رشته‌کوه بینالود قرار دارد. این پیست به دلیل ارتفاع بالا و بارش برف زیاد، به یکی از بهترین پیست‌های ایران در شرق کشور تبدیل شده است و اسکی‌بازان از شهرهای مختلف برای تجربه اسکی به این پیست می‌روند. مهم‌ترین پیست‌های اسکی جهان پیست اسکی زرمات (Zermatt) - سوئیس     زرمات در دامنه‌های کوه ماترهورن و در مرز بین سوئیس و ایتالیا واقع شده و به عنوان یکی از زیباترین پیست‌های اسکی دنیا شناخته می‌شود. این پیست مسیرهایی طولانی، شرایط عالی برف و امکانات رفاهی درجه یک دارد و امکان اسکی در تمام فصول سال نیز فراهم است. پیست اسکی شامونی (Chamonix) - فرانسه     پیست شامونی در دامنه کوه مون‌بلان و با ارتفاعات شگفت‌انگیز خود، میزبان اولین دوره بازی‌های المپیک زمستانی بوده و یکی از قدیمی‌ترین و معتبرترین پیست‌های اسکی جهان است. این پیست به ویژه برای اسکی‌بازان حرفه‌ای و علاقه‌مندان به اسکی خارج از پیست جذابیت زیادی دارد. پیست اسکی ویستلر بلک‌کامب (Whistler Blackcomb) - کانادا     ویستلر بلک‌کامب یکی از بزرگ‌ترین و پرطرفدارترین پیست‌های اسکی در آمریکای شمالی است که در استان بریتیش کلمبیا قرار دارد. این پیست دارای مسیری‌های متنوع و طولانی است و از امکانات عالی برای اسکی‌بازان حرفه‌ای و مبتدی برخوردار است. پیست اسکی کور تینا دامپتزو (Cortina d'Ampezzo) - ایتالیا     کورتینا دامپتزو در دل رشته‌کوه‌های دولومیت و در ایتالیا واقع شده و به دلیل مناظر فوق‌العاده زیبا و مسابقات بین‌المللی اسکی شهرت جهانی دارد. این پیست به‌ویژه برای دوست‌داران اسکی آلپاین و طبیعت‌گردی مناسب است. پیست اسکی اسپن (Aspen) - آمریکا     اسپن، واقع در ایالت کلرادو، یکی از پیست‌های اسکی مشهور و محبوب در ایالات متحده است. این پیست با امکانات مدرن، مسیرهای متنوع و بخش‌های مخصوص اسکی‌بازان مبتدی تا حرفه‌ای، از محبوب‌ترین مقاصد اسکی‌بازان در آمریکا محسوب می‌شود. پیست اسکی سنت موریتز (St. Moritz) - سوئیس     سنت‌موریتز یکی از پیست‌های اسکی لوکس و معروف دنیا است که در کوه‌های آلپ سوئیس قرار دارد. این پیست علاوه بر داشتن امکانات عالی برای اسکی، با هتل‌های لوکس و چشم‌اندازهای زیبا، مقصد گردشگران و علاقه‌مندان به ورزش‌های زمستانی از سراسر جهان است. کلام آخر     اسکی از جمله ورزش‌های بسیار پر طرفدار و جذابی است که هر ساله افراد بسیاری هم برای آموزش آن و هم برای خرید لوازم اقدام به جمع آوری اطلاعات می‌کنند. به دست آوردن اطلاعات مورد اطمینان از اهمیت بالایی برخوردار است. از این رو دکوول همراه شماست تا بتواند بهترین اطلاعات پیرامون این حوزه را برای شما به ارمغان آورد. با ما همراه باشید و ما را از نظرات خود آگاه سازید. دکوول رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران.

گره‌ها را شاید بتوان از جمله مهارت‌هایی دانست که در هر حوزه‌ای قصد داشته باشید با طناب کاری انجام دهید نیاز خواهید داشت. بعضا این نیازها تخصصی هستند و در یک ورزش تخصصی نیاز به پیاده‌سای آن دارید و بعضی اوقات در زندگی روزمره نیاز است با استفاده از طناب کاری را به انجام برسانید. به هر حال برای اتصال طناب نیاز به گره خواهید داشت. پس در این مقاله از دکوول قصد داریم به معرفی انواع گره کوهنوردی بپردازیم و همچنین اصول ایجاد گره‌های کوهنوردی را با شما در میان خواهیم گذاشت. همچنین آموزش تصویری و فیلم گره‌های کوهنوردی را برای موثر بودن آموزش گره کوهنوردی برای شما قرار خواهیم داد. پس تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید این مقاله از مجموعه آموزش کوهنوردی همراه باشید. همچنین فهرستی از گره‌هایی که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است را نیز در ادامه در اختیار شما گذاشته‌ایم، امید است مورد توجه شما علاقه مندان قرار بگیرد.

تغذیه در کوهنوردی: غذای کوهنوردی     کوهنوردی ما را در معرض چالش، ماجراجویی و زیبایی‌های طبیعی وسیع و شگفت‌انگیزی قرار می‌دهد که آن را از هر ورزش دیگری روی زمین متمایز می‌کند! شخصا، جذابیت کوهنوردی اولین بار پس از آشنایی با یرزی کوکوچکا در من ریشه دواند و از آن زمان تاکنون این ورزش بر من مسلط است! در حالی که تمرین فیزیکی و آمادگی جسمانی مناسب برای یک سفر کوهنوردی موفق، ایمن و لذت‌بخش حیاتی است و در طول آماده‌سازی سفر بسیار مورد تاکید قرار می‌گیرد، تغذیه مناسب اغلب نادیده گرفته می‌شود. با این حال، حقیقت این است که تغذیه مناسب برای حفظ انرژی، استقامت و عملکرد کلی در سفرهای کوهنوردی ضروری است.     این مقاله از دکوول را به بررسی یکی از مهمترین موضوعات در کوهنوردی یعنی تغذیه کوهنوردی اختصاص دادیم و قصد داریم به صحبت پیرامون غذای کوهنوردی بپردازیم. پس شما را دعوت می‌کنیم تا در این مقاله با ما همراه باشید. پی بردن به نیازهای غذایی در کوهنوردی     کوهنوردی یک رویداد استقامتی است که عمدتا از سیستم انرژی هوازی بدن برای تولید آدنوزین تری فسفات (ATP) استفاده می‌کند، که واحد پولی انرژی سلولی است و تقریبا تمام عملکردهای بدن از جمله ورزش را تامین می‌کند. سیستم انرژی هوازی در تامین سوخت برای ورزش‌های آهسته، ثابت و طولانی مدت مانند کوهنوردی بسیار عالی است. سیستم انرژی هوازی می‌تواند از گلوکز (قند) و چربی برای تولید ATP استفاده کند. گاهی اوقات، سیستم انرژی هوازی نیز از پروتئین برای تولید ATP استفاده می‌کند. با این حال، ما نمی‌خواهیم به شدت به پروتئین به عنوان منبع انرژی تکیه کنیم، زیرا تبدیل آن به انرژی ناکارآمد است و باید پروتئین را برای ترمیم و بهبود عضلات ذخیره کنیم.     از سوی دیگر، سیستم انرژی بی‌هوازی شما در تامین سوخت برای فعالیت‌های کوتاه و شدید عالی است. سیستم انرژی بی‌هوازی توسط گلوکز تامین می‌شود. ممکن است در حین کوهنوردی درگیر دوره‌های کوتاه فعالیت بی‌هوازی شوید، اما فعالیت هوازی بخش عمده ورزش را تشکیل می‌دهد. هنگامی که درگیر یک ورزش هوازی مانند کوهنوردی می‌شویم، می‌خواهیم بتوانیم به شدت به چربی برای تولید ATP تکیه کنیم، زیرا "تطبیق با چربی" به ما امکان می‌دهد تا خروجی کار ثابت را برای مدت طولانی بدون "خستگی شدید" حفظ کنیم.     برعکس، زمانی که شما عمدتا قند سوز هستید، باید در طول فعالیت هوازی به طور مداوم غذا بخورید تا سطح انرژی خود را بالا نگه دارید. همچنین در طول دوره‌های طولانی ورزش هوازی مانند کوهنوردی بیشتر مستعد "خستگی شدید" خواهید بود. بسیاری از ورزشکاران عمدتا قند سوز هستند. اگر می‌خواهید یک کوهنورد متابولیکی کارآمدتر شوید که قادر به سوزاندن چربی برای سوخت باشد، باید رژیم غذایی خود را تنظیم کنید تا بدن خود را برای سوزاندن چربی بیشتر "آموزش" دهید.     براساس نیازهای فیزیولوژیکی کوهنوردی، ما می‌خواهیم بتوانیم از مقدار قابل توجهی چربی برای سوخت (هم از بدن ما و هم از رژیم غذایی ما) و کربوهیدرات در صورت نیاز استفاده کنیم.     نکته مهم: اگر در حین کوهنوردی در حال انجام کوهنوردی ترکیبی (مثلا کوهنوردی با ابزارهای یخی یا دست‌های خود) یا اسکی کردن از کوه پس از رسیدن به قله هستید (اسکی آلپاین کمی شبیه تمرینات بین فاصله‌ای است)، اینها فعالیت‌های بی‌هوازی هستند. برای حمایت از این نوع حرکات، باید با کربوهیدرات به درستی سوخت‌رسانی کنید. کوهنوردی ورزشی کالری سوز است     چالش‌های فیزیکی کوهنوردی کالری زیادی می‌سوزاند. شما باید کالری کافی برای حمایت از تمرین کوهنوردی خود قبل از سفر و تامین سوخت بدن خود در طول سفر بخورید.     نیازهای کالری بر اساس عوامل بسیاری از جمله حجم تمرین قبل از سفر، شدت فعالیت بدنی در طول سفر، وزن بدن، سن، جنسیت، وضعیت سلامتی، دمای محیط و مقدار وزنی که حمل می‌کنید متفاوت است. یک متخصص تغذیه ورزشی می‌تواند به شما در تعیین نیازهای کالری و برنامه‌ریزی نحوه تامین سوخت بدن خود در طول تمرین و سفر کوهنوردی کمک کند.     اگر نمی‌توانید با یک متخصص تغذیه کار کنید، توصیه می‌کنم از یک ماشین حساب مصرف انرژی روزانه کل و یک عامل سطح فعالیت متوسط یا بالا برای تخمین تقریب نیازهای کالری خود در طول تمرین و سفر کوهنوردی استفاده کنید.     ارتفاع بالا می‌تواند متابولیسم شما را افزایش دهد و اشتهای شما را کاهش دهد. به عبارت دیگر، شما باید بیشتر غذا بخورید اما ممکن است انگیزه کمتری برای غذا خوردن داشته باشید! آگاهی از این اثرات بالقوه ارتفاع مهم است تا بتوانید حتی زمانی که سیگنال‌های گرسنگی بدن شما کاهش می‌یابد، در مورد تغذیه خود کوشا باشید.     خوردن یک رژیم غذایی متعادل در حین کوهنوردی می‌تواند خستگی عضلانی، بیماری ارتفاع و کاهش توده عضلانی (در سفرهای طولانی کوهنوردی) را کاهش دهد و انرژی، خلق و خوی و روحیه شما را حفظ کند. در بخش زیر بیشتر در مورد نحوه ایجاد یک پایه تغذیه‌ای محکم یاد خواهید گرفت. یک پایه قدرتمند برای تغذیه کوهنوردی خود ایجاد کنید     پایه تغذیه‌ای که شما در مسیر آماده‌سازی برای سفر خود می‌سازید (که امیدواریم پس از سفر نیز حفظ کنید) بر سلامت و عملکرد شما در ماجراجویی کوهنوردی تأثیر خواهد گذاشت. اگر تا به حال به رژیم غذایی خود توجه زیادی نکرده اید، حداقل ۳ ماه قبل از صعود خود شروع به توجه و ایجاد تغییرات استراتژیک کنید.     ساختن یک پایه تغذیه‌ای استوار و با اطمینان برای کوهنوردی شامل ۳ چیز است: بهینه سازی نسبت‌های درشت مغذی‌ها (پروتئین، کربوهیدرات و چربی) شما برای تبدیل شدن به یک چربی‌سوز کارآمدتر اولویت‌بندی کربوهیدرات‌های غذایی کامل برای بخش عمده مصرف کربوهیدرات شما برای حمایت از انرژی پایدار و مداوم. از کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده برای روزهای قله و یا در صورت داشتن مشکلات اشتها استفاده کنید. خوردن پروتئین کافی برای حمایت از سازگاری‌های تمرینی، قدرت و استقامت، خوردن چربی‌های سالم برای حمایت از سیری، بهینه سازی نسبت‌های درشت مغذی‌ها همانطور که قبلا بحث کردیم، نیازهای تغذیه‌ای کوهنوردی عمدتا به سیستم انرژی هوازی بدن شما وابسته است. در حالت ایده‌آل، شما می‌خواهید به عنوان یک کوهنورد یک چربی‌سوز ماهر باشید اما همچنین انعطاف‌پذیری متابولیکی برای استفاده از برخی کربوهیدرات‌ها برای سوخت داشته باشید. نسبت‌های درشت مغذی‌های غذایی شما (پروتئین، کربوهیدرات و چربی) به شدت بر اینکه شما در حین ورزش هوازی یک چربی‌سوز یا قندسوز هستید تأثیر می‌گذارد. اگر شما یک رژیم غذایی غالب کربوهیدرات با چربی و پروتئین ناکافی مصرف کنید، بدن خود را برای تبدیل شدن به یک بدن قندسوز آموزش می‌دهید. برعکس، زمانی که شما مقدار مناسبی کربوهیدرات (نه خیلی زیاد!) و یک مصرف پروتئین و چربی سالم مصرف می‌کنید، بدن خود را برای استفاده از چربی و گلوکز برای سوخت آموزش می‌دهید. لطفا توجه داشته باشید که دستورالعمل‌های درشت مغذی‌های ارائه شده در زیر فقط راهنما هستند. علاوه بر این، متوجه خواهید شد که تغذیه در طول تمرین با تغذیه در کوه متفاوت است. ورزشکاران در سایر ورزش‌ها در طول تمرین در مقایسه با مسابقه متفاوت سوخت‌گیری می‌کنند؛ به سفر کوهنوردی به عنوان "مسابقه" خود فکر کنید؛ شما برای بهترین عملکرد خود در طول آن کمی متفاوت سوخت‌گیری خواهید کرد. یکی از تفاوت‌های اصلی این است که احتمالا در طول سفر کوهنوردی کربوهیدرات بیشتری و پروتئین کمتری نسبت به زمان تمرین مصرف خواهید کرد. مصرف مناسب درشت مغذی‌ها برای شما به عوامل متعددی بستگی دارد. اگر به کمک برای شخصی‌سازی برنامه تغذیه‌ای و غذای خود برای کوهنوردی نیاز دارید، توصیه می‌کنم با یک متخصص تغذیه ورزشی همکاری کنید که بتواند با شما برای توسعه یک برنامه تغذیه‌ای شخصی همکاری کند. بهینه سازی مصرف کربوهیدرات و اولویت‌بندی کربوهیدرات‌های غذایی کامل در طول تمرین کوهنوردی، مصرف مناسب کربوهیدرات ممکن است روزانه ۱۰۰ تا ۲۰۰ گرم باشد. لطفا توجه داشته باشید که برخی افراد ممکن است در طول تمرین به کربوهیدرات کمتری نیاز داشته باشند و برخی دیگر ممکن است به کربوهیدرات بیشتری نیاز داشته باشند! در سفر کوهنوردی، ممکن است کربوهیدرات بیشتری نسبت به این مقدار مصرف کنید که خوب است! تحقیقات نشان می‌دهد که بدن ترجیحا کربوهیدرات بیشتری را در ارتفاع می‌سوزاند. غذاهای غنی از کربوهیدرات ممکن است به ویژه برای مصرف در کمپ‌های مرتفع و روز قله مهم باشند. در اینجا برخی از توصیه‌های مبتنی بر شواهد برای مصرف کربوهیدرات در حین کوهنوردی آورده شده است: نیازهای کربوهیدراتی در کمپ اصلی: ۳ تا ۸ گرم/کیلوگرم وزن بدن در روز نیازهای کربوهیدراتی بالاتر از کمپ اصلی: ۳ تا ۵ گرم/کیلوگرم در روز در رژیم غذایی روزانه خود، اولویت را به خوردن کربوهیدرات‌های غذایی کامل بدهید. کربوهیدرات‌های غذایی کامل یا غذاهای حاوی کربوهیدرات که حداقل فرآوری شده‌اند باید بیشتر مصرف کربوهیدرات شما را به عنوان یک دوچرخه‌سوار کوهستانی تشکیل دهند. کربوهیدرات‌های غذایی کامل شامل سیب‌زمینی شیرین، سیب‌زمینی سفید، سبزیجات ریشه‌ای، حبوبات و غلات کامل مانند کینوا و جو دوسر بریده شده هستند. کربوهیدرات‌های غذایی کامل باعث افزایش تدریجی قند خون می‌شوند و انرژی پایدار و مداوم را تقویت می‌کنند. این در طول ساعت‌ها کوهنوردی بسیار ارزشمند است! برعکس، کربوهیدرات‌های تصفیه شده کربوهیدرات‌هایی هستند که تحت یک فرآیند تولید قرار گرفته‌اند. این فرآیند تولید ممکن است کربوهیدرات‌ها را به آرد و غذاهای مبتنی بر آرد مانند پاستا، نان و کراکر تبدیل کند. کربوهیدرات‌های تصفیه شده همچنین شامل قندها مانند شکر خوراکی می‌شوند. کربوهیدرات‌های تصفیه شده به سرعت در روده کوچک هضم می‌شوند. پس از جذب این کربوهیدرات‌های سریع هضم، می‌توانند قند خون شما را افزایش دهند و باعث کاهش ناگهانی قند خون شوند؛ خوردن مقدار زیادی کربوهیدرات تصفیه شده و تجربه مداوم نوسانات قند خون می‌تواند بر انرژی، تمرکز و شناخت شما تأثیر منفی بگذارد که این یک مشکل بزرگ در زندگی روزمره و در حین کوهنوردی است! کربوهیدرات‌های غذایی کامل (whole-food) همچنین حاوی فیبر، ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌ها هستند. این ترکیبات از جنبه‌های مختلف سلامتی شما که بر عملکرد ورزشی و بهبودی تأثیر می‌گذارند، از جمله سلامت روده، تولید انرژی سلولی و بهبودی ورزش حمایت می‌کنند. آنتی‌اکسیدان‌های موجود در کربوهیدرات‌های غذایی کامل مانند میوه‌ها همچنین می‌توانند به مبارزه با استرس اکسیداتیو تجربه شده در ارتفاع کمک کنند. در مقابل، کربوهیدرات‌های تصفیه شده تقریبا فاقد این مواد مفید هستند. (نکته حرفه‌ای: میوه‌ها و سبزیجات تازه در طبیعت دوام زیادی ندارند. اگر سفر کوهنوردی شما بیش از چند روز طول می‌کشد، ممکن است بخواهید یک پودر سبزیجات یا سبزیجات/میوه را به عنوان منبع آنتی‌اکسیدان‌های مکمل همراه خود ببرید. پودر آب‌میوه سبز ارگانیک یک گزینه خوب است که می‌توانید به سادگی با آب مخلوط کنید.) به عبارت دیگر، در طول تمرین روزانه خود اولویت را به خوردن کربوهیدرات‌های غذایی کامل بدهید و مقداری از آن را در سفر کوهنوردی خود همراه ببرید. زمان و مکان مناسب برای کربوهیدرات‌های تصفیه شده وجود دارد! زمان و مکان مناسبی برای کربوهیدرات‌های تصفیه شده وجود دارد، مانند یک روز قله طاقت‌فرسا که به انرژی سریع هضم نیاز دارید یا اگر کم اشتهایی دارید. در این حالت، کربوهیدرات‌های تصفیه شده مانند ژل‌ها و وافل‌های هانی استینگر ممکن است دقیقا همان چیزی باشد که شما نیاز دارید! به طور خلاصه، کربوهیدرات‌های تصفیه شده باید به صورت استراتژیک در ماجراهای کوهنوردی شما استفاده شوند و بخش عمده مصرف کربوهیدرات شما را تشکیل ندهند. بهینه سازی مصرف پروتئین پروتئین چطور؟ پروتئین برای بسیاری از چیزها حیاتی است، اما تولید انرژی در حین ورزش یکی از آنها نیست! بدن ما اولویت را به استفاده از کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها برای تولید انرژی می‌دهد. برعکس، پروتئین برای بازسازی بافت‌های حاوی پروتئین، حفظ عملکرد مناسب ایمنی و تثبیت قند خون استفاده می‌شود که همه اینها عملکردهایی هستند که بر سلامت و عملکرد شما تأثیر می‌گذارند. در حالی که هنوز اجماع در مورد اینکه ورزشکاران استقامتی مانند کوهنوردان باید روزانه چقدر پروتئین مصرف کنند وجود ندارد، دانشمندان و متخصصان تغذیه موافقند که مصرف روزانه توصیه شده (RDI) برای پروتئین ۰.۸ گرم/کیلوگرم وزن بدن در روز برای افراد فعال بسیار کم است. کوهنوردان به دلیل افزایش گردش پروتئین ناشی از ورزش پرطلب، احتمالا نیازهای پروتئینی بالاتری نسبت به افراد کم‌تحرک دارند. تحقیقات نشان می‌دهد که هدف خوردن 1 گرم پروتئین/کیلوگرم وزن بدن در روز برای بسیاری از کوهنوردان در طول تمرین یک هدف خوب است. به عنوان مثال، یک زن ۶۰ کیلویی باید روزانه ۶۰ گرم پروتئین مصرف کند. در سفر کوهنوردی خود، ممکن است نتوانید ۱ گرم پروتئین/کیلوگرم وزن بدن بخورید. در اینجا برخی از دستورالعمل‌های مبتنی بر شواهد برای مصرف پروتئین در طول سفر کوهنوردی شما آمده است: نیازهای پروتئینی در کمپ اصلی: ۱.۳ تا ۲ گرم/کیلوگرم در روز نیازهای پروتئینی در ارتفاع متوسط: ۱.۵ تا ۲ گرم/کیلوگرم در روز به عنوان یک مرجع می‌توانید به موارد زیر توجه کنید: ۴ اونس گوشت گاو ۹۰ درصد بدون چربی/۱۰ درصد چربی حاوی ۲۳ گرم پروتئین است ۴ اونس سینه مرغ حاوی ۳۱ گرم پروتئین است ۴ اونس سالمون حاوی ۲۸ گرم پروتئین است ۱ فنجان نخود پخته حاوی ۱۴.۵ گرم پروتئین است ۱ فنجان عدس پخته حاوی ۱۷.۹ گرم پروتئین است برای اکثر پروتئین‌های حیوانی، ۱ اونس پروتئین تقریبا برابر با ۷ گرم پروتئین است چربی‌های سالم چربی‌ها منبع حیاتی انرژی در حین کوهنوردی و در طول تمرین شما هستند. پس از تعیین مصرف پروتئین و کربوهیدرات خود، چربی بقیه کالری‌های شما را تشکیل می‌دهد. مصرف روزانه چربی شما باید شامل چربی‌های سالم و ضد التهابی باشد. چربی‌های سالم به تنظیم التهاب (که می‌تواند توسط ورزش شدید تشدید شود) و تولید هورمون کمک می‌کنند و سیری را تقویت می‌کنند. نمونه‌هایی از چربی‌های سالم عبارتند از: روغن زیتون زیتون آووکادو روغن آووکادو آجیل و دانه‌ها ماهی‌های چرب مانند سالمون، هالیبوت و ساردین روغن نارگیل پنیر، ماست و کفیر پرچرب کره برعکس، ما می‌خواهیم از چربی‌های التهابی، یعنی روغن‌های دانه صنعتی اجتناب کنیم. روغن‌های دانه صنعتی (که اغلب به عنوان "روغن‌های گیاهی" شناخته می‌شوند) روغن‌هایی هستند که از دانه‌های روغنی از جمله کانولا (کلزا)، ذرت، پنبه‌دانه، انگور، گلرنگ، سویا و آفتابگردان استخراج می‌شوند. روغن‌های دانه صنعتی افزودنی‌های جدیدی به رژیم غذایی انسان هستند (ما فقط در قرن بیستم شروع به مصرف مقدار زیادی از آنها کردیم) و تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف این روغن‌ها باعث التهاب و احتمالا بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی عروقی می‌شود. شما می‌توانید روغن‌های دانه صنعتی را در بسیاری از تنقلات و غذاهای خشک شده پیدا کنید، بنابراین سعی کنید مراقب باشید. گاهی اوقات خوردن روغن‌های دانه صنعتی خوب است، اما این روغن‌هایی نیستند که باید به طور مرتب بخورید. در سفر کوهنوردی خود، خوردن چربی‌های اضافی همچنین می‌تواند به شما کمک کند در شرایط سرد احساس گرمی کنید. من توصیه می‌کنم بسته‌های آجیل و کره آجیل مانند Trail Butter، مخلوط آجیل، پنیر، گوشت‌های عمل‌آورده، بسته‌های زیتون و بسته‌های روغن زیتون را برای اضافه کردن آسان چربی به تنقلات و وعده‌های غذایی خود بیاورید. آماده‌سازی و برنامه‌ریزی غذای شما برای کوهنوردی متوجه شده‌ایم که بسیاری از مقالات در مورد غذا برای کوهنوردی عمدتا به کوهنوردان می‌گویند که کالری‌ها را بسته‌بندی کنند (که یک توصیه قانونی است) اما با توجه کمی یا بدون توجه به کیفیت تغذیه‌ای غذاهای مصرفی یا نیازهای غذایی کوهنورد. برنامه غذایی برای سفر شما برنامه‌ریزی وعده غذایی برای سفر کوهنوردی شما حیاتی است. شما باید از قبل برنامه‌ریزی کنید تا مقدار مناسب غذا را برای سفر خود بیاورید و اطمینان حاصل کنید که غذا وزن مناسب (نه خیلی سنگین) و خیلی بزرگ نیست. شما همچنین باید برنامه‌ریزی کنید تا مطمئن شوید که در طول سفر کالری، پروتئین، کربوهیدرات، چربی و ریزمغذی‌های کافی خواهید داشت. در اینجا چند نمونه از غذاهای پر از مواد مغذی و سبک مناسب برای کوهنوردی آورده شده است: میوه خشک. میوه خشک بدون سولفیت و قند افزودنی را انتخاب کنید. میوه خشک حاوی قند طبیعی است؛ نیازی به پوشاندن آن با قند اضافی نیست! پنیر سخت، مانند پارمزان گوشت گاو خشک شده با کیفیت بالا سالامی خرما فرنی صبحانه فوری، مانند جو دوسر یا غلات گرم بدون دانه وعده‌های غذایی منجمد شده با کیفیت بالا. لطفا توجه داشته باشید که برای سفرهای طولانی‌تر از چند روز، معمولا ایده آل است که منحصرا وعده‌های غذایی منجمد شده بسته‌بندی نکنید. شما می‌خواهید در طول مسیر مقداری غذای تازه یا پخته شده بخورید. آجیل بسته‌های کره آجیل تورتیلا ساندویچ‌های آماده شده از قبل. حتما مقداری پروتئین در ساندویچ‌ها بگنجانید! شکلات سیب‌زمینی خشک شده برنج فوری سوپ فوری کراکر قهوه فوری چای گیاهی ژل‌های انرژی غذایی کامل، به خصوص برای روز قله هنگام برنامه‌ریزی غذایی که می‌خواهید بیاورید، سعی کنید مقدار بسته‌بندی تولید شده را به حداقل برسانید. همچنین به روش‌هایی فکر کنید که می‌توانید زمان پخت و پز را در کوهستان به حداقل برسانید. انرژی و منابع در کوه محدود است، بنابراین احتمالا نمی‌خواهید پخت و پز را به یک تولید بزرگ تبدیل کنید! تنوع نیز مهم است. هنگامی که اشتهای شما به دلیل ارتفاع و خستگی کاهش می‌یابد، مهم است که تنوع کافی از غذاها برای انتخاب داشته باشید تا اشتهای خود را تحریک کنید! برای سفرهای کوهنوردی طولانی مدت (۲ هفته یا بیشتر)، توصیه می‌کنم برای پوشش پایه‌های ریزمغذی‌های خود یک مولتی ویتامین بیاورید. البته قبل از استفاده از مولتی ویتامین (یا هر مکمل غذایی دیگر) با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که برای شما مناسب است. با راهنماها/اعضای تیم خود در مورد غذا صحبت کنید اگر به عنوان بخشی از یک سفر راهنمایی شده کوهنوردی می‌کنید، از قبل با راهنماهای خود صحبت کنید تا متوجه شوید وضعیت غذا چگونه خواهد بود. این یک مرحله آماده‌سازی بسیار مهم مانند تمرین‌های استقامت عضلانی و انتخاب دقیق تجهیزات کوهنوردی است! هنگامی که از قبل با راهنماهای خود صحبت می‌کنید، می‌توانید متوجه شوید چه غذایی ارائه خواهد شد و سپس تعیین کنید که چه غذایی نیاز دارید تا مصرف خود را کامل کنید. هیدراتاسیون: کلید موفقیت در ارتفاع بالا ارتفاع بالا می‌تواند باعث کم‌آبی بدن شود زیرا رطوبت پایین و افزایش سرعت تنفس بدن شما در ارتفاع باعث می‌شود بدن شما سریع‌تر از ارتفاعات پایین‌تر آب از دست بدهد. علاوه بر این، کلیه‌های شما سطح اکسیژن پایین در ارتفاع را حس می‌کنند و اریتروپوئیتین (EPO) بیشتری را از سلول‌های پری‌توبولی برای تحریک تولید گلبول قرمز آزاد می‌کنند. کلیه‌ها همچنین شما را تشویق می‌کنند تا بیشتر ادرار کنید تا حجم پلاسمای خون خود را کاهش دهید و هموگلوبین شما را غلیظ‌تر کنید. هموگلوبین حامل اصلی اکسیژن در بدن شماست. علاوه بر این، فعالیت بدنی کوهنوردی نیز باعث از دست دادن آب از طریق تنفس می‌شود. در نهایت، دمای سرد (معمول در کوهنوردی!) می‌تواند باعث دیورز (diuresis) سرد شود، پدیده‌ای که بدن شما هنگام احساس محیط‌های سرد شروع می‌کند و جریان خون را به هسته بدن شما افزایش می‌دهد. در مجموع، کوهنوردی در صورت عدم مراقبت، محیطی عالی برای کم‌آبی ایجاد می‌کند. کم‌آبی بدن که منجر به از دست دادن ۲ تا ۳ درصد از وزن بدن می‌شود ممکن است عملکرد استقامتی مانند کوهنوردی را مختل کند. در اینجا برخی از دستورالعمل‌ها برای تخمین نیازهای مایعات شما در حین کوهنوردی آورده شده است: با نیازهای هیدراتاسیون پایه خود شروع کنید. هدف این است که روزانه نیمی از وزن بدن خود را در اونس آب بنوشید. طبق گفته انستیتو پزشکی ارتفاع، باید روزانه ۱ تا ۱.۵ لیتر اضافی در ارتفاع مصرف کنید. همچنین مهم است که در هنگام کوهنوردی الکترولیت مصرف کنید، مشروط بر اینکه از بیماری یا مصرف داروهایی که مصرف مکمل‌های الکترولیت را ممنوع می‌کند رنج نبرید. خوردن اسنک در حین کوهنوردی به منظور حفظ انرژی به عنوان کوهنوردانی بسیار فیت، بلندپرواز و سخت‌کوش، باید با بدن خود مانند اتومبیل‌های اسپرت رفتار کنیم؛ قرار دادن باکیفیت‌ترین سوخت (غذا) در بدن ما تضمین می‌کند که ما با بالاترین ظرفیت خود عمل خواهیم کرد. در سفرهای کوهنوردی من، متوجه شده‌ام که میان‌وعده‌ها منطقه‌ای است که کوهنوردان اغلب در کیفیت غذای خود سازش می‌کنند. بیایید در مورد نحوه انتخاب میان‌وعده‌های باکیفیت برای انرژی پایدار در حین کوهنوردی صحبت کنیم. اول، توصیه می‌کنم از میان‌وعده‌هایی که حاوی رنگ‌های مصنوعی و شیرین‌کننده‌های بسیار فرآوری شده هستند اجتناب کنید. این افزودنی‌های غذایی بی‌کیفیت و ارزان واقعا سزاوار جایی در رژیم غذایی کوهنوردی شما نیستند. رنگ‌های مصنوعی، طعم‌دهنده‌ها و شیرین‌کننده‌ها همچنین با بسیاری از مشکلات سلامتی از جمله مشکلات گوارشی و عدم تعادل قند خون مرتبط هستند. اگر هدف شما کوهنوردی برای یک عمر است، سلامت بلند مدت شما باید در اولویت باشد. انتخاب‌های غذایی شما تجمعی هستند و در طولانی مدت بر سلامتی شما تأثیر خواهند گذاشت. نمونه‌هایی از مواد تشکیل دهنده فوق‌العاده فرآوری شده و مصنوعی شامل رنگ‌های غذایی مصنوعی آبی ۱، آبی ۲، زرد ۵ و قرمز ۴۰، شیرین کننده مصنوعی سوکرالوز و شربت ذرت با فروکتوز بالا هستند. در عوض، میان وعده‌هایی را انتخاب کنید که یا غذاهای کامل هستند یا حاوی مواد تشکیل‌دهنده غذایی کامل مانند آجیل، بسته‌های کره آجیل، خرما و سایر میوه‌های خشک، پنیر، گوشت خشک یا سالامی با کیفیت بالا، مخلوط آجیل و نوارهای انرژی ساخته شده با مواد تشکیل‌دهنده باکیفیت هستند. شکلات نیز جایگاهی در این لیست دارد! لطفا شکلاتی را انتخاب کنید که دارای مواد تشکیل دهنده ساده و بدون شربت ذرت با فروکتوز بالا باشد! میان وعده‌های مبتنی بر کربوهیدرات، مانند میوه خشک، یک منبع انرژی آزادسازی سریع را فراهم می‌کنند زیرا گلوکز موجود به طور طبیعی در میوه می‌تواند به سرعت ATP (انرژی سلولی) را در داخل بدن شما تولید کند. چربی‌هایی مانند چربی‌های موجود در پنیر، آجیل، کره آجیل و گوشت‌های عمل‌آورده یک منبع انرژی آزادسازی کند را فراهم می‌کنند. من توصیه می‌کنم برای تجربه انرژی پایدار در حین کوهنوردی، منابع انرژی آزادسازی سریع و کند را با هم ترکیب کنید. نکته حرفه‌ای: از میان‌وعده‌هایی که به میلیون‌ها قطعه خرد می‌شوند (مانند چیپس!) یا به طور دیگری کثیف می‌شوند خودداری کنید. آخرین چیزی که می‌خواهید انجام دهید این است که غذای کوهنوردی خود را به هم بریزید و آن را روی تجهیزات خود بریزید یا غیرقابل خوردن شود. مدیریت تغذیه در ارتفاع مشکلات گوارشی در ارتفاعات بالاتر از ۲۵۰۰ متر (حدود ۸۲۰۰ فوت) شایع است. چرا ارتفاع باعث مشکلات گوارشی می‌شود؟ تحقیقات نشان می‌دهد که ارتفاع بالا می‌تواند جریان خون به روده را کاهش دهد و باعث هیپوکسی در روده، استرس اکسیداتیو و آسیب به پوشش روده شود. فعالیت بدنی کوهنوردی در ترکیب با ارتفاع بالا ممکن است تأثیر منفی بیشتری بر روده بگذارد. مشکلات گوارشی در افراد مبتلا به بیماری ارتفاع حاد (AMS) شایع است. مشکلات گوارشی بالقوه مرتبط با AMS شامل از دست دادن اشتها، حالت تهوع، اسهال و استفراغ است. البته اگر با AMS سروکار دارید، تنها راه حل واقعی فرود آمدن است. اگر AMS ندارید اما با مشکلات گوارشی سروکار دارید، در اینجا چند نکته برای حمایت از بدن شما آورده شده است: اگر از دست دادن اشتها یک مشکل است، لطفا درک کنید که هنوز هم باید غذا بخورید. نخوردن در طولانی مدت باعث بدتر شدن شما می‌شود. غذاهای مبتنی بر کربوهیدرات را انتخاب کنید، زیرا این غذاها اغلب در هنگام مقابله با حالت تهوع نسبت به غذاهای پر پروتئین و پرچرب خوشمزه‌تر هستند. وعده‌های غذایی کوچک‌تر و مکررتر به جای وعده‌های غذایی بزرگ‌تر و کمتر مکرر مصرف کنید. غذاهایی را بیاورید که می‌دانید خوب هضم می‌کنید. مشکلی که من در سفرهای کوهنوردی دیده‌ام این است که کوهنوردان یک دسته غذا می‌خورند که معمولا نمی‌خورند و سپس با سوء هاضمه، اسهال و گاز مبارزه می‌کنند (متاسفم که گرافیکی شدم، اما مجبور بودم توصیفی باشم!). برنامه‌ریزی کنید تا غذاهایی را بیاورید که می‌دانید از نظر هضم تحمل می‌کنید. این ممکن است شما را از بدبختی گوارشی در سفر خود نجات دهد! تغذیه ریکاوری و وعده‌های غذایی پس از صعود در پایان یک روز طولانی کوهنوردی، انتخاب غذاهای مناسب برای پر کردن بدن شما ضروری است! تغذیه پس از صعود بر ترمیم عضلات و بازسازی گلیکوژن تأثیر می‌گذارد. یک عنصر کلیدی تغذیه پس از صعود اطمینان از خوردن وعده‌ای است که حاوی کربوهیدرات و پروتئین کافی باشد. نیازهای پروتئینی بسته به وزن بدن، توده عضلانی و جنسیت در هر کوهنورد بسیار متفاوت است. با این حال، من حداقل توصیه می‌کنم ۲۵ گرم پروتئین در وعده غذایی پس از صعود خود مصرف کنید تا از ترمیم عضلات حمایت کنید. بدن شما از اسیدهای آمینه حاصل از پروتئین غذایی برای ترمیم بافت‌های عضلانی آسیب دیده استفاده می‌کند تا بتوانید روز بعد (یا شب) بیدار شوید و به کوهنوردی ادامه دهید.

دو قله چشمه شاهی و پهنه حصار از جمله قلل منطقه امامزاده داوود و روستای واریش به شمار می‌روند. دو قله در منطقه غرب تهران که با توجه به دسترسی‌های مختلفی از بخش‌های مختلف کوهستان دارند در نگاه اول و همچنین جذابیت‌های طبیعی و کوهنوردی معرف کوهنوردان و طبیعت گردان بسیاری هستند. این مقاله از دکوول را به بررسی دو قله پهنه حصار و چشم شاهی اختصاص دادیم پس از شما دعوت می‌کنیم با ما همراه باشید.

قله پسند کوه یکی از زیباترین و چالش‌برانگیزترین قله‌های منطقه کلاردشت در استان مازندران است. این قله با چشم‌اندازهای خیره‌کننده و مسیرهای متنوع صعود، مقصدی محبوب برای کوهنوردان و طبیعت‌گردان به شمار می‌رود. پسند در منطقه کلاردشت استان مازندران واقع شده است، جایی که در شمال ایران و در دامنه‌های رشته کوه البرز قرار دارد. این مقاله را به قصد بررسی قله پسند کوه (پسنده کوه) دکوول برای شما تهیه کرده است. امید است مورد توجه شما قرار گیرد.

منطقه تخت سلیمان میزبان تعداد زیادی قله 4000 متری است که از آن میان می‌توان به بلندترین قله این منطقه علم کوه اشاره کرد که 4848 متر ارتفاع دارد. در میان این قلل 4000 متری قله سیاه کمان جایگاهی خاصی در بین این قلل دارد و در این مقاله قصد داریم نگاهی بیاندازیم به قله سیاه کمان با ارتفاع 4472 متر. پس با ما در دکوول همراه باشید.

منطقه وردیج که در مسیر منتهی به روستای واریش قرار دارد از جمله مناطق سنگنوردی استان تهران می‌باشد که در منطقه 22 تهران واقع شده است. این منطقه دارای پتانسیل‌های سنگنوردی قابل توجهی است و همچنین به دلیل نزدیکی و در دسترس بودن بسیار می‌تواند در مسیر سنگنورد شدن و آموزش سنگنوردی به شما کمک کند. این مقاله را به بررسی منطقه سنگنوردی وردیج پرداختیم پس با ما در دکوول همراه باشید.

دقیقا در مرز استان البرز و تهران خط الراسی شمال غربی به جنوب شرقی وجود دارد که میزبان قللی به نام قله واریش و قلل لیز و لیچه می‌باشد. این سه قله که در بخش غربی تهران و در منطقه وردیج قرار دارد به راحتی از روستای واریش قابل دسترسی هستند. البته مسیرهای دیگری هم برای صعود به این قلل وجود دارد که به آنها خواهیم پرداخت. در این مقاله قصد داریم به بررسی قلل لیز و لیچه بپردازیم پس با ما در دکوول همراه باشید.

قله عرقچین از جمله قلل و ارتفاعات شمال تهران می‌باشد که دارای ارتفاع حدودی 2800 متر (البته بر طبق نقشه‌های توپوگرافیک ارتفاع آن 2780 متر) می‌باشد. این قله که در بخش شرقی ارتفاعات شمال تهران و در منطقه کاشانک قرار گرفته است از جمله قلل کم ارتفاع و ساده این رشته کوه می‌باشد که هم برای کوهنوردان مبتدی مناسب بوده و می‌تواند به عنوان یک مسیر تمرینی عالی مورد استفاده قرار گیرد. در این مقاله قصد داریم به بررسی قله عرقچین بپردازیم. با ما در دکوول همراه باشید.

قله شاه نشین را می‌توان از جمله قلل و ارتفاعات شمال تهران دانست که در کنار قله توچال با ارتفاع 3964 متر قرار گرفته است. این قله را به بررسی قله شاه نشین اختصاص می‌دهیم تا صعود خاطره انگیز و البته نه آسان را برای شما به همراه داشته باشد. دکوول رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران شما را به بررسی قله شاه نشین دعوت می‌کند.

قله کاسونک چندین و چند جذابیت را یک جا دارد. هم می‌توانید یک روز عالی کوهنودری را در محیطی عالی و بکر و بسیار خلوت تجربه کنید. همچنین نمایی که قله کاسونک هم به دشت لار و قله دماوند و هم دیگر قلل منطقه رودبار قصران از جمله مهرچال و پیرزن کلون در بخش غرب و جنوب غربی و یا خط الراس خاتون بارگاه در بخش شمالی دارد و در نهایت فسیل‌های آمونیت چند میلیون ساله که در جای جای این قله به وفور یافت می‌شود. تمام این‌ها را در این مقاله از دکوول رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران برای شما ارائه خواهیم داد پس با ما همراه باشید.

قله کماچال به ارتفاع 3050 متر یکی دیگر از قلل و ارتفاعات شمال تهران به شمار می‌رود که در هر هفته پذیرای کوهنوردان زیادی است. کماچال یک قله 3000 متری تا حدودی فرعی به شمار می‌رود که به نظر میاد برای تجربه اندوزی و کسب دانش بیشتر و همچنین تنوع برنامه یک روزه کوهنوردی اطراف تهران می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. این مقاله را به بررسی قله کماچال اختصاص دادیم پس با ما همراه باشید.

قله بازارک از قلل و ارتفاعات شمال تهران به شمار می‌رود که در خط الراس شرقی-غربی توچال قرار دارد. این قلل که از شرق‌ترین نقطه تهران یعنی از منطقه دارآباد شروع می‌شوند و قله منار در جاده چالوس ادامه می‌یابد. در این میان قله بازارک در کنار قلل دیگری مانند لوارک و قله شاه نشین بسیار مورد توجه است و معمولا به عنوان گزینه‌ای برای صعود از جانب کوهنوردان و طبیعت گردان انتخاب می‌شود. این مقاله از دکوول را به بررسی قله بازارک اختصاص داده‌ایم پس با ما همراه باشید.

قله همهن از جمله قللی است که در رشته کوه البرز قرار دارد. که با ارتفاع حدودی 3600 متر همواره مورد توجه کوهنوردان قرار می‌گیرد. قله همهن هم خود ارزش صعود نسبتا خوبی دارد و هم در مسیر خط الراسی که به سمت مهرچال ختم می‌شود مورد صعودهای مکرر قرار می‌گیرد. کما اینکه یکی از مسیرهای معمول برای صعود در زمستان به قله مهرچال نیز از همین قله همهن می‌گذرد. در این مقاله قصد داریم نگاهی بیاندازیم به قل همهن از مجموعه قلل منطقه رودبار قصران. پس با ما در دکوول همراه باشید.

قله چین کلاغ را می‌توان از شناخته شده‌ترین و پر صعودترین قله‌های شمال تهران دانست. یکی از دلایل این مساله را می‌توان سهولت دسترسی به این قله دانست. قله‌ای با ارتفاع 2810 متر، البته 2820 متر هم برای آن گزارش شده است. قله چین کلاغ از جمله غربی‌ترین قله‌های رشته کوه توچال است که می‌توان به شکل خط الراسی از این قله تا قله دارآباد را که با عنوان پانورامای تهران شناخته می‌شود طی کرد. این مقاله را به بررسی قله چین کلاغ اختصاص دادیم و امید داریم مورد توجه شما قرار گیرد. دکوول رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران همراه شماست

برف، آب، گل و سنگریزه راهی برای نفوذ به ضدآب‌ترین کفش‌های کوهنوردی پیدا می‌کنند. برای ساده کردن توضیحات مربوط به گترها باید بگوییم برای جلوگیری از این اتفاق، گتر بپوشید. گترها قسمت‌های آسیب پذیر بالای کفش شما را می‌پوشانند تا از پاهای شما در برابر عوامل محیطی به طور کامل محافظت کنند. خرید گتر پیچیده نیست. این مقاله از دکوول اطلاعات کافی در مورد گترها را در اختیار شما می‌گذارد و نحوه استفاده از آن را به شما آموزش می‌دهد و به شما کمک می‌کند تا بر اساس نوع سفری که برنامه‌ریزی کرده‌اید، شرایطی که به احتمال زیاد با آنها مواجه می‌شوید و ویژگی‌هایی که نیاز دارید، نوع مناسب را انتخاب کنید. همچنین نکاتی برای پوشیدن صحیح گتر و به دست آوردن بهترین عملکرد از گترهایتان را شامل می‌شود.  

اگر می‌خواهید بهترین سیستم لایه لایه ‌پوشیدن در کوهنوردی و طبیعت گردی را داشته باشید، کار خود را با تمرکز روی اساس این سیستم، یعنی لباس بیس یا بیس لایر شروع کنید. راحتی در فضای باز و فعالیت‌های ادونچر با لباس بیس شروع می‌شود، یعنی لایه‌ای که با پوست شما در تماس است.

کوهنوردی از جمله ورزش‌هایی است که همواره می‌توان داستان زندگی را از آن آموخت. در راستای فعالیت‌های مختلف شما همواره می‌آموزید و در دیگر بخش‌های زندگی خود انگیزه بیشتری می‌یابید. به این ترتیب خواهید توانست همواره با به دست آوردن انگیزه قدرتمند‌تر به فعالیت‌های خود بپردازید. در ادامه با مجموعه‌ای از جملات انگیزشی که بخشی از آنها از بزرگان کوهنوردی است را در اختیار شما خواهید گفت.

قله جانستون از قلل بسیار شناخته شده در رشته کوه البرز و در بخش البرز مرکزی است که هم به دلیل مسیرهای جذاب و هم به دلیل اسم جالبی که دارد برای بسیاری شناخته شده است و افرادی بسیاری در تابستان و بهار حداقل اقدام به صعود این قله جذاب می‌نمایند. قله جانستون در همسایگی قلل برج و گردنه ورزاب و از مجوعه قلل خرسنگ قرار گرفته است. اگر شما هم قصد دارید به این قله جذاب صعود کنید با ما در دکوول همراه باشید.

فرقی نمی‌کند آسمان بالای سر شما آبی آبی باشد یا خاکستری تیره و پر از ابرهای ضخیم باشد. پرتوهای خورشید هر ثانیه میلیاردها ذره فوتون را بر روی زمین سرازیر می‌کند. این پرتوهای رنگارنگ علاوه بر گرما و نوری که به آن نیاز داریم، حاوی اشعه ماوراء بنفش (UV) هستند که منشا آفتاب‌سوختگی، پیری زودرس پوست و سرطان پوست است که تعداد مبتلایان به آن از مجموع مبتلایان به تمام سرطان‌های دیگر بیشتر است. اگر قصد دارید کار عاقلانه‌ای انجام دهید و قبل از فعالیت در فضای باز از ضد آفتاب استفاده کنید، پس باید انتخاب‌هایی داشته باشید. این مقاله نکات کلیدی در انتخاب و استفاده از ضد آفتاب را پوشش می‌دهد که اهمیت خیلی زیادی دارد. پس با ما همراه باشد. همچنین در این مقاله قصد داریم به رتبه‌بندی ضد آفتاب، نکاتی درباره مواد سازنده ضد آفتاب‌ها  همچنین نکاتی در مورد استفاده از آنها را مورد بررسی قرار خواهیم داد. توجه: لباس‌هایی با پارچه دارای درجه UPF به طور موثرتری نسبت به هر ضد آفتابی از پوست محافظت می‌کنند. بنابراین بهترین استراتژی شما این است که تا حد امکان بدن خود را با لباس‌های محافظ بپوشانید و از ضد آفتاب برای نواحی باقی‌مانده پوست در معرض نور خورشید استفاده کنید.

منطقه تخت سلیمان یکی از جذاب‌ترین مقاصد کوهنوردی و ادونچر در ایران به شمار می‌رود که پتانسیل انواع ورزش‌های کوهستانی از دوچرخه سواری کوهستان، پاراگلایدر، دیواره‌نوری و سنگنوردی، طبیعت گردی و کوهنوردی را در دل خود دارد. منطقه تخت سلیمان منطقه کوهستانی است که در استان مازندران قرار گرفته است و بخشی از رشته کوه البرز به شمار می‌رود. در این مقاله قصد داریم به بررسی منطقه تخت سلیمان و همچنین قله تخت سلیمان بپردازیم. پس با ما در دکوول همراه باشید.

قله لتمال از جمله قلل شمال تهران است که شاید کمتر شناخته شده است. قله‌ای که نسبتا فرعی به شمار می‌رود اما با توجه به اینکه حتی در شلوغ‌ترین روزها نیز خلوت است و قله‌ای با سطح ساده به شمار می‌رود می‌تواند به عنوان مقصدی عالی برای کوهنوردان مخصوصا مبتدی و یا حتی حرفه‌ای به منظور تمرین به شمار رود. در این مقاله قصد داریم به بررسی این قله حدودا 2400 متری بپردازیم و امید داریم برایتان مفید باشد. پس تا آخر این مقاله با ما در دکوول همراه باشید.