قله چوگولیزا (Chogolisa) یکی از قلههای بلند و کمتر شناخته شده رشته کوه کاراکروم (Karakoram) در پاکستان است. این قله با ارتفاع ۷۶۶۵ متر، در نزدیکی قلههای مشهوری مانند کی۲، برودپیک و گاشربرم 1 و گاشربروم 2 قرار دارد و به دلیل زیبایی طبیعی و شکل خاص خود توجه کوهنوردان را جلب کرده است. در ادامه این مقاله، به معرفی کامل این قله از جنبههای مختلف خواهیم پرداخت. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران.
چوگولیزا (در زبان اردو: چوگولیزا، مشتق شده از چوگو لینگ سا؛ به معنای "شکار بزرگ") یک کوه ذوزنقهای شکل است که در رشته کوه کاراکروم، در منطقه گیلگیت-بالیستان پاکستان واقع شده است. این کوه نزدیک یخچال بالتورو (Baltoro Glacier) و کونکوردیا (Concordia) قرار دارد که به خاطر میزبانی برخی از بلندترین قلههای جهان شناخته شده است.
چوگولیزا دارای چندین قله است: بلندترین قله، که در سمت جنوب غربی آن (چوگولیزا 1) قرار دارد، به ارتفاع 7665 متر (25148 فوت) میرسد. در سمت شمال شرقی، دومین قله بلند به ارتفاع 7654 متر قرار دارد و در سال 1892 توسط مارتین کانوی "قله عروس" نامگذاری شد. چوگولیزا دارای دو قله اصلی است:
این قله به دلیل مجاورت با یخچالهای بزرگ و شرایط جوی سخت، به عنوان یکی از قلههای چالشبرانگیز قراقروم شناخته میشود.
در سال 1909، گروهی به رهبری دوک آبروزی به ارتفاع 7498 متر (24600 فوت) از یک کمپ اصلی واقع در سمت شمالی و کمپ ارتفاع بالا در زین اسبی چوگولیزا به ارتفاع 6335 متر رسیدند. هوای بد این گروه را از صعود بیشتر بازداشت، اما صعود آنها یک رکورد جدید ارتفاع جهانی را ثبت کردند.
کوهنوردانی از اتریش، هرمان بول (Hermann Buhl) و کورت دیمبرگر، در سال 1957 پس از اینکه چند هفته قبل با موفقیت قله برودپیک را برای اولین بار پشت سر مارکوس شومک و فریتز وینترشتلر صعود کرده بودند، تلاشی بر روی قله چوگولیزا به انجام رساندند. در 25 ژوئن، آنها کمپ 1 را ترک کردند و در محلی در ارتفاع 6706 متر در یال جنوب شرقی کمپ کردند.
در 27 ژوئن، یک طوفان ناگهانی برف آنها را مجبور به عقبنشینی در فاصله کمتر از 600 متری از قله و بر طبق برخی مراجع در ارتفاعی معادل با 7400 متر، کرد و در هنگام فرود، هرمان بول با شکست یک نقاب برفی به سمت شمالی و تقریبا عمودی کوه سقوط کرد و جسد او هرگز پیدا نشده است. مرگ هرمان بول شاید یکی از بزرگترین وقایع قرن شناخته شد. کسی که برای اولین بار توانسته بود 2 هشت هزار متری را صعود کند این بار در یک قله هفت هزار متری و اما بسیار ارزشمند جان خود را از دست داد.
در 4 آگوست 1958، یک گروه ژاپنی از باشگاه آکادمیک آلپ دانشگاه کیوتو به رهبری تاکئو کووابارا اولین صعود به چوگولیزا 2 را انجام داد و ماسائو فوجی هیرا و کازوماسا هیرای را بر فراز قله قرار داد.
اولین صعود به چوگولیزا 1 در 2 آگوست 1975 توسط فرد پرسل و گوستاو آمرر از یک گروه اتریشی به رهبری ادوارد کوبلمولر انجام شد. کوبلمولر تقریبا همان سرنوشتی را که بول متحمل شد، را به خود دید، زیرا او نیز در هنگام صعود از طریق یک طاقچه برف سقوط کرد، اما او طناب بسته بود و اعضای تیم توانستند او را به سلامت بیرون بکشند.
برای سفر به اسلامآباد میتوان از هواپیما یا جاده استفاده کرد. برای سفر از اسلامآباد به اسکاردو، میتوان از پروازهای برنامهریزی شده پیایای استفاده کرد که با توجه به شرایط آب و هوایی واضح انجام میشود. گزینه دوم برای سفر از اسلامآباد به اسکاردو از طریق جاده، از طریق بزرگراه قراقروم است. میتوان از اتوبوسهای خصوصی، ون یا جیپهایی که با قیمتهای مناسب در اسلامآباد در دسترس هستند، استفاده کرد. در غیر این صورت، میتوان از حمل و نقل عمومی مانند اتوبوس یا واگن استفاده کرد.
روستای آسکوله
از اسکاردو، یک جیپ برای ادامه سفر به روستای آسکوله، آخرین سکونتگاه انسانی و نقطه شروع پیادهروی اجاره کنید. محلهای کمپ در روستای آسکوله در دسترس هستند. از آسکوله به بعد، 6-7 روز پیادهروی روی یخچال بالتورو تا رسیدن به اردوگاه پایه چوگولیزا انجام میشود.
صعود به چوگولیزا به دلیل ارتفاع زیاد، شرایط ناپایدار جوی و وجود یخچالهای بزرگ، از لحاظ فنی و جسمی بسیار دشوار است. یکی از مهمترین خطرات این قله، طوفانهای ناگهانی و بادهای شدید است که میتواند کوهنوردان را در معرض خطر جدی قرار دهد. همچنین، وجود شکافهای عمیق در مسیر صعود به چوگولیزا، نیاز به تجهیزات پیشرفته و تجربه کافی دارد.
چوگولیزا به دلیل شکل خاص خود که شبیه به یک هرم برفی است، به نام "قله عروس" نیز شناخته میشود. از بالای این قله، مناظر بینظیری از دیگر قلههای مرتفع کاراکروم همچون قله کی۲، گاشربروم و برودپیک دیده میشود. این منطقه یکی از زیباترین و بکرترین نقاط جهان برای کوهنوردی است و به ویژه برای کسانی که به دنبال طبیعتی وحشی و دست نخورده هستند، جذابیت دارد.
البته زیباییهای چوگولیزا به اینجا ختم نمیشود و دیدن قلل دیگری مانند ماشربروم یا دیدن قللی نظیر لیلاپیک و برجهای ترانگو در مسیر رسیدن به کمپ اصلی همگی از جذابیتهای بینظیر این قله و یخچال بالتورو به شمار میروند.
بهترین زمان برای صعود به چوگولیزا بین ماههای ژوئن تا آگوست است که هوا نسبتا پایدارتر است و امکان صعود با کمترین خطرات جوی وجود دارد. با این حال، حتی در این دوره نیز، احتمال وقوع طوفانهای ناگهانی و تغییرات سریع جوی وجود دارد.
صعود به چوگولیزا نیازمند آمادگی فیزیکی و روانی بالاست. همچنین، تجهیزات و لوازم کوهنوردی کامل و پیشرفته کوهنوردی برای مواجهه با شرایط سخت جوی، یخچالهای عظیم و ارتفاع بالا ضروری است. توصیه میشود که کوهنوردانی که قصد صعود به این قله را دارند، تجربه کافی در صعود به قلههای مرتفع دیگر داشته باشند و حتما تحت نظارت راهنمایان محلی و تیمهای کوهنوردی حرفهای عمل کنند.
قله چوگولیزا با ارتفاع و زیبایی طبیعی خود، یکی از چالشبرانگیزترین و در عین حال جذابترین قلههای رشته کوه کاراکروم است. هر چند صعود به این قله نیازمند مهارت و تجربه بالا است، اما طبیعت بکر و مناظر خیرهکننده آن هر ساله علاقهمندان به کوهنوردی را به خود جذب میکند. گره خوردن تاریخ چوگولیزا با هرمان بول خودش بر جذابیتهای این قله میافزاید. در نهایت سعی کردیم به جنبههای مختلفی از این کوه بسیار زیبا و جذاب بپردازیم. امید است این مقاله مورد توجه شما قرار گرفته باشد. دعوت میکنیم ما را از نظرات خود بیبهره نگذارید. دکوول رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران
علاقه شخصی من به کوهنوردی و صعودهای بلند هیمالیایی منجر شد که به شکل حرفهای این ورزش رو دنبال کنم و به سمت مربی شدن و راهنمای کوهستان شدن برم.