لیلا پیک (1 مرور)

قله لیلا پیک

    قله لیلاپیک کوهی است واقع در دره هوشه، نزدیک به یخچال گندوگورو در منطقه کاراکروم پاکستان. لیلاپیک که در منطقه گلگت-بلتستان پاکستان واقع شده است، ارتفاعی معادل 6096 متر دارد. ویژگی متمایز آن شکل نیزهمانندش است و وجه شمال غربی آن شیب چالش‌برانگیزی به میزان 45 درجه دارد که بیش از 1500 متر ارتفاع را در بر می‌گیرد. کوهنوردانی همچون سایمون ییتس و دیگران موفق به صعود قله لیلاپیک شده‌اند. طبق گفته ساکنان محلی هوشه، این قله تنها دو بار صعود شده است و در مجموع تنها هفت نفر به قله آن رسیده‌اند.

    قله لیلاپیک برای اولین بار در زمستان توسط کوهنوردان اسپانیایی، الکس تیکون و خوزه فرناندز در فوریه 2013 صعود شد. ارتفاع قله لیلاپیک در دره هوشه موضوع اختلاف و تناقض بوده است. منابع و نقشه‌های مختلف ارتفاع‌های متفاوتی را برای این قله ذکر کرده‌اند. برخی معتقدند که ارتفاع آن حدود 6200 متر است، در حالی که برخی دیگر آن را 6614 متر تخمین می‌زنند. با این حال، طبق نقشه کوهنوردی ژاپنی توسط تسونئو میاموری که در سال 2003 منتشر شد، ارتفاع قله لیلاپیک 6096 متر ذکر شده است.

تاریخچه صعودهای لیلا پیک

    در اوایل دهه 90، یک تیم آلمانی از همان مسیر کوهنوردی کردند و یک تیم سوئیسی نیز در سال 1993 به قله رسیدند. این صعودها نیز غیرقانونی انجام شد. اولین صعود "رسمی" تا سال 1997 توسط یک گروه ایتالیایی انجام نشد. فابیو ایاکینی و پائولو کاواگنتو ابتدا با کامیلو دلا ودوا، جیوانی اونگارو و گویدو روگری به قله صعود کردند که روز بعد به قله رسیدند. ایتالیایی‌ها پس از رسیدن به قله، یک کپسول گاز پیدا کردند که نام‌های چهار کوهنورد بریتانیایی که یک دهه قبل از آن کوه را صعود کرده بودند، روی آن خراشیده شده بود.

    با این حال، مسیری که ایتالیایی‌ها صعود کردند، سخت‌تر بود و از طریق یال غربی-شمالی به جای مسیر جنوبی-غربی انجام شد. این تیم سال قبل تلاش کرده بود تا کوه را صعود کند اما شرایط بد برف مانع آنها شده بود. تمام صعودهای فوق به سبک آلپی انجام شده است. این کوه را می‌توان توسط یک گروه قوی در یک روز از کمپ اصلی پیشرفته در سمت شرقی یخچال گندوگورو صعود کرد.

    با حدود 1500 متر ارتفاع، بسیاری از افراد برای صعود و فرود در روز دوم، شبمانی در مسیر را انتخاب خواهند کرد. کوهنوردی درجه متوسط با شیب حداکثر 55 درجه است. بخش پایین‌تر صعود ترکیبی است و به تدریج به سمت قله یخی‌تر می‌شود. قله گندوگورو (5650 متر) که نزدیک‌تر و آسان‌تر است، صورت تمایل می تواند برای هم هوایی مورد استفاده قرار گیرد.

    قله لیلاپیک همچنین توسط فردریک اریکسون و یورگن آموت اسکی شده است. این اولین فرود اسکی در کوه بود. این زوج در واقع به قله نرسیدند و 120 تا 140 متر آخر قله دارای شرایط یخی بود در بالای قله برای اسکی کردن خودکشی‌آمیز بود. پس از فرود از لیلاپیک، آنها به گاشربروم 2 صعود و اسکی کردند.

دسترسی به قله لیلاپیک

    این قله در قلب کاراکروم مرکزی دارای موقعیت دوری است اما از روستای هوشه که خود با جاده به اسکاردو متصل است، نسبتا به راحتی قابل دسترسی است. جیپ‌های مسافربری در حدود هشت ساعت بین اسکاردو و هوشه رفت و آمد می‌کنند. از آنجایی که دره‌های گندوگورو و چوگولیسا محدود هستند، اکثر افرادی که این قله را صعود می‌کنند با یک شرکت ترکینگ با جیپ شخصی بین اسکاردو و هوشه سفر می‌کنند. این معمولا اجتناب ناپذیر است زیرا جیپ‌های مسافربری معمولا برای حمل بار یک گروه علاوه بر بار سایر مسافران مجهز نیستند.

    از روستای هوشه می‌توان در حدود دو روز به کوه رسید، اما گروه‌های که هم هوایی خوبی ندارند یا انجام نداده‌اند، ممکن است بخواهند برای افزایش ارتفاع با سرعت کمتر زمان بیشتری صرف کنند (کمپ اصلی در ارتفاع 4680 متری و هوشه تنها در ارتفاع 3050 متری قرار دارد). مسیر به راحتی قابل پیمایش است زیرا گروه‌های زیادی از کوهنوردان در پایان سفر به کی 2 این دره را فرود می‌آیند.

    ترتیب دادن باربر در هوشه آسان است. مسیر ابتدا از سمت چپ واقعی رودخانه هوشه به سمت شمال حرکت می‌کند. پس از چند ساعت، مسیر با دنبال کردن رودخانه‌های ترکیبی گندوگورو و تسراک به سمت شمال شرقی می‌رود. شایشچو یک یا دو ساعت بعد به آنجا می‌رسد. در شرق اینجا دره چاراکوسا (یا تسراک تسا) قرار دارد که به سنگنوردی استثنایی خود معروف است. از شایشچو، دره گندوگورو آغاز می‌شود و مسیر ابتدا به شدت بالا می‌رود. می‌توان بیشتر مسیر را در امتداد سمت چپ واقعی یخچال گندوگورو دنبال کرد، اما باید آن را در ارتفاع بالاتر به سمت راست واقعی خود عبور داد. عبور از یخچال برای هر کوهنوردی با تجربه یخچال به اندازه کافی آسان است.

    همچنین می‌توان از طریق گذرگاه گندوگورو لا به این کوه رسید. این مسیر گران‌تر و زمان‌برتر است، اما یک سفر فوق‌العاده از طریق یخچال بالتورو و کنکوردیا است. گروه‌های کوهنوردی که از کنکوردیا از گذرگاه گندوگورو لا عبور می‌کنند، معمولا با توجه به تعداد افرادی که در آغاز سفر از آسکوله خارج می‌شوند، تنها چند باربر را از گذرگاه عبور می‌دهند، زیرا بیشتر غذا تا آن زمان تمام شده است. با اضافه شدن قله لیلاپیک به برنامه سفر، برای عبور از گذرگاه به دره گندوگورو به تعداد قابل توجهی باربر بیشتر نیاز خواهد بود که هزینه کلی را افزایش می‌دهد.

پرمیت و مجوز صعود به قله

    در حال حاضر برای صعود به این کوه نیازی به مجوز یا افسر رابط نیست، زیرا ارتفاع آن کمتر از 6500 متر است. وزارت گردشگری پاکستان در پی حادثه 11 سپتامبر به امید جذب مجدد کوهنوردان به پاکستان، ارتفاع مورد نیاز برای درخواست مجوز را از 6000 متر به 6500 متر افزایش داد. بنابراین تمام صعودهای که قبلا انجام شده‌اند به نوعی می‌توان گفت غیر رسمی و بدون مجوز بودند.

    این کوه در "منطقه ممنوعه" قرار دارد. مناطق ممنوعه مناطقی هستند که نسبتاً نزدیک به مناطق مرزی (یعنی هند، چین و افغانستان) هستند. روستای هوشه که دروازه ورود به کوه است، در منطقه آزاد قرار دارد و دره ماشربروم در غرب لیلا نیز منطقه‌ای نسبتا باز در کنار روستای هوشه ایجاد کرده است. با این حال، دره‌های گندوگورو و چوقولیسا محدود هستند و صعود به قله را بسیار گران‌تر می‌کنند. برای بازدید از این دره‌ها باید مجوزی از وزارت گردشگری (50 دلار برای هر نفر) خریداری شود، یک راهنمای دارای مجوز استخدام شود و یک بیمه حوادث شخصی برای راهنما(ها) و باربران تهیه شود.

    راهنما برای تمام مدت لازم است حتی اگر پس از رسیدن به کمپ کار کمی انجام دهد. در پاکستان راهنمای کوهنوردی وجود دارد اما تعداد کمی از آنها از نظر استانداردهای غربی خوب هستند (احتمالا اگر برای انجام صعود در کوهستان‌ها نیاز به راهنما دارید قله‌ای که به دنبال آن می‌گردید اشتباه است و لیلاپیک نمی‌تواند آن قله مورد نظر برای شما باشد.) یک نفر باید در یک جلسه توجیهی اجباری و توجیهی در وزارت گردشگری در اسلام آباد شرکت کند. برخی افراد جلسه توجیهی را حذف می‌کنند اما این امر بر راهنمای مرتبط که برای صدور مجوز خود به وزارت گردشگری وابسته است، تأثیر بدی می‌گذارد. اکثر مردم از یک شرکت ترکینگ در پاکستان استفاده می‌کنند که یک راهنمای دارای مجوز را فراهم می‌کند، با بوروکراسی‌ها برخورد می‌کند و تمام ترتیبات را انجام می‌دهد.

    موارد فوق فقط برای خارجی‌ها است. پاکستانی‌هایی که اهل مناطق شمالی نیستند می‌توانند به راحتی بدون مجوز از این منطقه بازدید کنند. فراتر از هوشه هیچ پست بازرسی وجود ندارد، به همین دلیل است که گروه‌های گذشته به راحتی می‌توانستند بدون مدارک مناسب وارد دره شوند.

شرایط صعود به قله لیلاپیک

    مشکل اصلی صعود به قله‌هایی مانند لیلا پیک در کاراکروم این است که برف گاهی شب‌ها یخ نمی‌زند. همانطور که بسیاری از مردم می‌دانند، صعود روی برف نرم 55 درجه‌ای دردناک و طاقت‌فرسا است. بسیاری از صعودهای انجام شده روی این قله و تیم‌هایی که به این منطقه اعزام شده‌اند به خاطر شرایط برف نتوانسته‌اند صعود خود را به پایان برسانند. صبر و انتظار برای شرایط مناسب کوهنوردی مهم است. مانند هر کوه بزرگ، مقدار مشخصی شانس لازم است. بارش برف ممکن است در هر زمانی رخ دهد، اگرچه در ماه‌های تابستان نسبتاً ملایم است. در ارتفاعات بالا، برف ناپایدار می‌تواند پس از یک دوره طولانی هوای بد به سرعت تجمع کند.

    خطر بهمن تخته‌ای نیز ممکن است در صورت عدم تثبیت مناسب برف در جبهه غربی وجود داشته باشد. دما در طول فصل کوهنوردی نسبت به سایر رشته کوه‌ها مانند هیمالای نپال، تیان شان یا حتی قفقاز گرم‌تر است و امکان صعود سبک بار را امکان‌پذیر می‌کند. حتی امکان اینکه بتوان با کیسه بیواک این قله را صعود کرد نیز اگر شانس با شما همراه باشد وجود دارد.

بهترین زمان برای صعود

    فصل کوهنوردی عموما از ژوئن تا سپتامبر است. آگوست محبوب‌ترین ماه برای کوهنوردی است اما همیشه بهترین نیست. به دلیل بارندگی زیاد، تقریبا هیچ کس در زمستان در کاراکروم کوهنوردی نمی‌کند. قله‌ای مانند این احتمالا از طریق وجه غربی تله مرگ خواهد بود.

تجهیزات مورد نیاز برای صعود به قله لیلاپیک

    برای صعود به کوه لیلا پیک، نیاز به تمام تجهیزات فنی و عمومی مورد نیاز برای یک صعود تمام و عیار است:

• کفش کوهنوردی دو پوش: البته اگر هوا خوب باشد و سرعت صعود بالا امکان انجام صعود با کفش‌های تک پوش خاص نیز وجود دارد.
• لباس پر: هم شامل دستکش، جوراب، کاپشن
• کیسه خواب مناسب برای دمای پایین
• طناب، کلنگ، کارابین و دیگر تجهیزات فنی
• کلاه ایمنی (هلمت)
• عینک آفتابی و کرم ضد آفتاب
• نقشه و قطب‌نما یا GPS
• آب و غذای کافی برای طول اکسپدیشن
• کوله پشتی مناسب و کیسه بار
• دستکش پنچ انگشتی فنی و دستکش بیس
• طناب
• ابزارهای میانی سنگ و یخ

کلام آخر

در این مقاله نگاهی انداختیم به قله لیلا پیک. بی شک یکی از زیباترین قلل جهان که شکل نیزه یا سوزن مانند آن خواه یا ناخواه هر رهگذری یا کوهنوردی که در یخچال‌های اطراف تردد دارد را به سوی خود جلب می‌کند. قله لیلاپیک در کاراکروم مرکزی قرار گرفته است و از قللی است که بسیار کم در طول تاریخ بشریت صعود شده است. این مقاله را به بررسی بهترین فصل، شرایط کوهستان و همچنین معرفی آن اختصاص دادیم. اینجا دکوول است رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران. با ما همراه باشید.