کشور نپال دارای کوهها و قلههای بسیار مرتفعی است، که قله دائولاگیری بزرگترین قله آن است. این قله تماماً در این کشور واقع شده، این کوه در شمال مرکزی نپال و شمال غربی شهر پخارا قرار دارد و از میان تنگه عمیق کالی کاندالی به سمت شرق آناپورنای هیمالیا گسترده شده است. با ما در دکوول همراه باشید.
قله دائولاگیری یکی دیگر از قلههای هشت هزار متری است که در نپال قرار دارد. معنای لغوی نام این کوهستان که بخشی از رشته کوه هیمالیا است را میتوان کوهستان سفید دانست. بلندترین نقطه این کوهستان 8167 متر است. یک خط الراس 30 کیلومتری در این کوهستان وجود دارد که اطرافش را آبشارهای یخی فرا گرفته و منظره فوقالعاده زیبایی پدید آورده است.
در مطلب قله دائولاگیری قصد داریم زیر و بم این قله هشت هزار متری بیان کنیم. ابتدا به معرفی آن خواهیم پرداخت و سپس مسیرهای صعود به این قله را بررسی خواهیم کرد و در پایان هم درباره نکات مهم این کوهستان زیبا در کشور نپال حرف خواهیم زد. اگر شما هم علاقمند به کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه هستید با ما تا انتهای این مطلب از وب سایت دکوول همراه باشید.
نام قله | دائولاگیری |
ارتفاع | 8167 متر (26795 فوت) |
کشور | نپال، شمال غربی پخارا |
برجستگی | 3357 متر |
اولین صعود | 13 می 1960 |
اولین صعود کنندگان | هیات سوئیس - کورت دیمبرگر (اتریش)، پیتر داینر (آلمان)، ارنست فوئرر، اربین شلبرت، ناوانگ دورجی (نپال)، نیما دورجی (نپال) |
دائولاگیری (Dhaulagiri) به معنای "کوهستان سفید" بخشی از رشته کوههای هیمالیا است که در شمال غربی Pokhara پُخارا در ناحیه شمال نپال مرکزی قرار گرفته است. ارتفاع این کوهستان به ۸۱۶۷ متر میرسد. خط الراس منتهی به دائولاگیری بالغ بر 30 کیلومتر است و دورادور آنرا یخچالها و یخشارها (آبشارهای یخی) فرا گرفتهاند. در کنار برج اصلی کوه چندین تاج بلند قرار دارد که از شرق تا غرب گسترده شدهاند و هر یک از آنها بیش از 7200 متر ارتفاع دارند .در میان آنها دائولاگیری I و II بیشتر مور توجه کوهنوردان قرار میگیرد و اکثر کسانی که قصد صعود در این منطقه را دارند، یکی از این دو قله را انتخاب میکنند. بنابراین میتوان گفت سایر قلههای این کوهستان از اهمیت چندانی برخوردار نیستند.
اولین صعود به این قله در ۱۳ می ۱۹۶۰ توسط گروهی مشترک از کوهنوردان اهل کشور سوئیس، اتریش و نپال صورت گرفت. کورت دیمبگر، پیتر داینر، ارنست فورر، آلبین شلبرت، به همراه نیما دورجی و ناوانگ دورجی فاتحان نخست این کوه بودند. رهبری این گروه صعود را فردی به نام مکس ایزلین بر عهده داشت. این تیم از مسیر یال شمال شرقی کوه، برای فتح قله اقدام کردند. این مسیر را امروزه بهعنوان راحتترین مسیر برای صعود به قله دائولاگیری میشناسند. کورت دیمبرگر از فاتحان نخست این قله، پیش از این به همراه شخصی به نام هرمان بول، قله برودپیک را فتح کرده بودند و با صعود به دائولاگیری، دومین شخصی بود که توانسته بود به دو قله ۸۰۰۰ متری صعود کند.
در اتفاقی تلخ در سال ۱۹۶۰، زمانی که برای اولین بار کوهنوردان توسط هواپیما به منطقه اعزام شدند، در کمال ناباوری هواپیما در نزدیکی کوهستان سقوط کرد. پس از این حادثه برای مدتها اعزام کوهنوردان با هواپیما ممنوع شد. تا به حال قله دائولاگیری با بیش از ۳۲۰ صعود و حدود ۵۶ کشته از جمله قلههای دشوار و خطرناک هشت هزار متری هیمالیا به شمار میرود. در اواخر فروردین سال ١٣٨٥ سه تن از کوهنوردان مشهور ایرانی به نامهای مهدی اعتمادیفر، امیرحسین جابرانصاری و نادر فروتن تلاش کردند به قله دائولاگیری صعود کنند که با توجه به مساعد نبودن شرایط آب و هوا تلاش این گروه ناکام ماند. در سال ١٣٨٨ بار دیگر مهدی اعتمادیفر این بار به صورت فردی و مستقل برای دومین بار تلاش خود را برای صعود به قله دائولاگیری در هیمالیا تکرار کرد، که متاسفانه این بار هم موفق نشد و نزدیک قله مفقود شد و کسی هیچ نشانی از او پیدا نکرد.
در سال 1808 میلادی زمانی که کوهنوردان و کارشناسان غیر بومی، دائولاگیری را برای نخستین بار کشف کردند؛ آن را به عنوان بلندترین کوه دنیا معرفی نمودند و همچنین آن را بلندتر از چمبورازو که تا آن زمان بلندترین قله جهان شناخته میشد؛ دانستند. این امر 30 سال پیش از کشف کانچنچونگا توسط کاشفان غربی بود و پس از آن قله کانچنچونگا بهعنوان بلندترین کوه جهان شناخته شد. در سال 1950 یک تیم بسیار خبره و کارآمد از کوهنوردان بزرگ فرانسه برای صعود به دائولاگیری عازم منطقه شدند ولی با دیدن کوه پر از برف و بارش سنگین برف و شرایط بد آب و هوایی؛ صعود را دست نیافتنی ارزیابی کردند، از اینرو تصمیم خود را تغییر داده به سمت قله آناپورنا رفتند تا نخستین صعود به یک 8000 متری را تجربه کنند. سرپرستی این تیم را موریس هرزوگ بر عهده داشت .
در مطلب قله دائولاگیری هر آنچه را که لازم بود درباره این قله هشت هزار متری در کشور نپال بدانید؛ بیان کردیم. ابتدا به معرفی آن پرداختیم و سپس مختصری درباره پیشینه صعودهایش حرف زدیم. اگر چه این کوه را از نظر درجه سختی خیلی فنی نمیدانند اما شیب مسیر صعود به آن زیاد است و معمولا باد فراوانی در آن میوزد. در برخی از روزهای سال نیز شاهد ریزش بهمن در این کوهستان هستیم. بنابراین نمیتوان صعود به آن را کار آسانی دانست.
اگر نکته دیگری درباره قله دائولاگیری وجود دارد که در این مطلب بدان اشاره نشد، حتما آن را با ما و دیگر خوانندگان به اشتراک بگذارید تا دیگران نیز بتوانند از آن استفاده کنند. امید است این مطلب برایتان مفید بوده باشد و بتوانید از آن استفاده کنید.
علاقه شخصی من به کوهنوردی و صعودهای بلند هیمالیایی منجر شد که به شکل حرفهای این ورزش رو دنبال کنم و به سمت مربی شدن و راهنمای کوهستان شدن برم.