مهارت‌های نجات از شکاف یخچالی

    نجات از شکاف یخچالی در موقعیت‌های اضطراری، پیچیده و چالش­  برانگیز است؛ بهتر است که در محل اول تصمیماتی اتخاذ شود که از وقوع سقوط جلوگیری شود. بیشتر کوهنوردان احتمالا هرگز مجبور به بکارگیری مهارت‌های نجات نخواهند شد، اما زمانی که احتمالا به آن مهارت‌ها نیاز داشته باشید، یقینا اهمیت حیاتی دارد که در آنها به اندازه کافی خبره باشید. 

    وقتی که یک کوهنورد از تیم شما در یک شکاف یخچالی سقوط می‌کند، هدف شما کمک کردن به او جهت خروج از شکاف است. در بعضی از موارد، ممکن است که آن فرد با استفاده از سیستم صعود در تکنیکی که به عنوان نجات انفرادی شناخته می‌شود، بتواند به تنهایی از شکاف خارج شود. در موارد دیگر، شما مجبورید که با استفاده از یکی از تکنیک‌های بیشمار کشش، او را بیرون بکشید.

    در این مقاله، ما ابزار نجات و مراحل ابتدایی در یک سناریوی نجات از شکاف یخچالی که به آنها نیاز خواهید داشت را بازای یک تیم سه نفره هم­طناب، به شما معرفی می‌کنیم. بر این اساس، قبل از دل به دریازدن برای اولین سفر کوهنوردی خود، باید آموزش ببینید و چندین تکنیک مختلف نجات را تمرین کنید. شما باید با امنیت کوهنوردی کنید .هیچ مقاله یا ویدیویی نمی تواند جای آموزش مناسب و تجربه را بگیرد.

ابزار نجات از شکاف یخچالی

    به عنوان یک حداقل، برای نجات از شکاف یخچالی، به ابزارهای زیر نیاز خواهید داشت:

• یک نبشی برفی بازای هر نفر جهت ساخت یک کارگاه؛ احتمالا شما به نبشی‌های سایر هم­تیمی‌های خود نیز دسترسی خواهید داشت
• اسلینگ‌های تک یا جفت برای ساخت کارگاه‌ها  
• (18 متر ) یا همان 20 پا طنابچه برای ساخت پروسیک
• 2 تسمه (یا  کارابین‌هایی که به عنوان تسمه عمل می‌کنند) برای سیستم کشش
• 4 کارابین پیچ، 5 کارابین ساده برای چندین کاربرد، از جمله ساخت یک کارگاه، تنظیم یک سیستم کشش، پروسیک، بستن به کارگاه و ... 

    این موارد، علاوه بر کارابین‌هایی است که برای وصل کردن خودتان به طناب بکار می‌برید. کارابین‌ها باید ترکیبی از طرح‌های گرد و سایر انواع باشند.

نحوه انجام عملیات نجات از یک شکاف یخچالی

    تعداد زیادی سناریو احتمالی وجود دارند که شما احتمالا در یک صعود با آنها مواجه می‌شوید و به این بستگی دارند که چه تعداد کوهنورد با طناب به هم متصل باشند، کدام کوهنورد در گروه باید نجات داده شود و شرایط نجات چه چیزی را تحمیل می‌کنند. بدون توجه به جزییات، مراحل اصلی انجام و موفقیت نجات، منسجم و هماهنگ خواهند بود تا اینکه شما راهکار کششی خاصی را برای بیرون کشیدن فرد، مشخص کنید. مراحل اصلی عبارتند از:

1. توقف سقوط
2. ساخت یک کارگاه
3. انتقال وزن بدن کوهنورد به روی کارگاه
4. ارزیابی موقعیت
5. آماده سازی لبه شکاف یخچالی
6. برپایی یک سیستم کشیدن

    در ادامه، ما فقط یک سناریوی احتمالی را نشان خواهیم داد تا آنچه ممکن است در یک عملیات نجات رخ دهد، را بدانید. در این مثال فرض می‌شود که آخرین فرد در تیم هم­طناب در یک شکاف یخچالی سقوط می‌کند.

مرحله 1: توقف سقوط

    اگر کسی در تیم سر بخورد، هدف آنی شما توقف سقوط است که در نتیجه آن، کوهنورد بیشتر در شکاف یخچالی سر نخورد یا با خطر دیگری مواجه نشود. مراحل در اینجا آورده شده اند:

1. همه فریاد بزنند "سقوط" و بلافاصله وارد وضعیت ترمز شوند، تبر یخ خود را در برف فرو ببرند و برای توقف سقوط، بدن‌های خود را بکار بگیرند.
2. کوهنوردان برای ایمنی خودشان باید پاهایشان را باز کنند و به زمین بکوبند.
3. در ادامه، کوهنوردان باید طناب را بگیرند و با گام های بلند به سمت کوهنورد سقوط کرده بروند. 

مرحله 2: ساخت یک کارگاه

    وقتی که تیم، سقوط را متوقف کرد، مرحله بعدی برای نجات­دهنده‌ها این است که کارگاهی بسازند که به اندازه کافی محکم باشد تا وزن کوهنورد سقوط­کرده را تحمل کند و به بیرون کشیدن او از شکاف یخچالی کمک کند. نجات دهنده‌ها با هم صحبت می‌کنند و درباره اینکه کدام موقعیت برای برپایی کارگاه بهترین موقعیت است، تصمیم می‌گیرند؛ یک کوهنورد همچنان تلاش می‌کند تا سقوط را متوقف نگه دارد در حالیکه سایرین تلاش خواهند کرد تا آن کارگاه را با استفاده از حداقل دو وسیله خاص حفاظتی بسازند.

    در اینجا مراحلی که کوهنورد 1 برای ساخت کارگاه طی می‌کند در حالیکه کوهنورد 2 در وضعیت ترمز باقی می‌ماند، آورده شده‌اند:

• ابتدا، کوهنورد 1 با استفاده از یک گره چفت­شونده (برای مثال، پروسیک یا کلیمست) به منظور حمایت از خود در طول طناب، با احتیاط به سمت کوهنورد 2 می‌رود. کوهنورد 1 آماده است که در صورت نیاز، توقف کند.

• کوهنورد 1، با استفاده از حداقل دو قطعه ابزار حفاظتی، یک کارگاه متوازن (همتراز) را در نزدیک کوهنورد 2 می‌سازد. نوع کارگاه برفی به کار رفته (برای مثال، کارگاه T، نبشی عمودی با گیره کابل در بالای آن، نبشی عمودی با گیره کابل در نقطه میانی) به شرایط برف و تجهیزات موجود بستگی دارد.

• کوهنورد 1 یک نقطه مهار (کنترل) ایجاد می‌کند (یک گره یا نقطه کانونی دیگر که بار را بین کارگاه‌ها توزیع می‌کند) که بعدا طناب اصلی را به آن محکم می‌کنند.

مرحله 3: انتقال وزن کوهنورد بر روی کارگاه

    وقتی که یک کارگاه محکم ساخته شود، مرحله بعدی، انتقال وزن کوهنورد سقوط کرده بر روی آن کارگاه است، بنابراین کوهنورد 2 که تلاش می‌کند سقوط متوقف بماند، می‌تواند از ترمز خارج شود. هدف در اینجا، محکم بستن کوهنورد سقوط کرده به کارگاه در دو نقطه است: یک گره چفت شونده و گره دوم پشتیبان.

    مراحل در اینجا آورده شده‌اند:

1. کوهنورد 1 یک گره چفت­شونده (برای مثال پروسیک، کلیمست) را بر روی طنابی که به کوهنورد سقوط کرده می‌رسد می‌بندد و با استفاده از یک کارابین  قفل­دار، آن را به نقطه مهار (کنترل) کارگاه می بندد.
2. کوهنورد 1 یک گره پشتیبان (برای مثال، گره کلاو) را می‌بندد و با استفاده از یک کارابین پیچ آن را به کارگاه اصلی متصل می‌کند.
3. اکنون کوهنورد سقوط کرده، به کارگاه با گره چفت شونده و گره پشتیبان متصل است.
4. کوهنورد 2 از وضعیت ترمز خارج می‌شود، طناب را باز می‌کند و جهت امنیت بیشتر، با استفاده از یک اسلینگ و کارابین، به کارگاه وصل می‌شود.

مرحله 4: ارزیابی موقعیت

    در ادامه، با کوهنورد سقوط کرده که اکنون محکم به کارگاه متصل شده است، ارتباط برقرار می‌کنید و موقعیت را ارزیابی می‌کنید.

1. کوهنورد 1 با استفاده از خود حمایت تا لبه شکاف یخچالی می‌رود تا کوهنورد سقوط کرده را چک کند، و تبر یخ را برای بررسی شکاف بکار می‌برد.
2. کوهنورد 1، شرایط هم تیمی را بررسی می‌کند و تعیین می‌کند که آیا آنها می‌توانند از موقعیت خارج شوند. اگر بتوانند خارج شوند، با استفاده از پروسیک‌ها برطبق روش نجات انفرادی، صعود خواهند کرد.
3. اگر کوهنورد نتواند خودش از موقعیت خارج شود، تیم باید تصمیم بگیرد که کدام سیستم بالا کشی را به کار بگیرد.

مرحله 5: آماده سازی لبه شکاف یخچالی

    برای اینکه مطمئن شوید که در زمان بیرون کشیدن کوهنورد، طناب به قسمت عمیق­تر نمی‌رود، باید لبه شکاف را با قراردادن شیئی مانند یک تبریخ، کوله پشتی یا باتوم‌های اسکی در زیر طناب، بپوشانید.

1. لبه شکاف را ارزیابی کنید. آیا بیش از حد معلق است؟ آیا طناب در لبه بریده شده است، و چقدر عمیق؟
2. برف اضافی را از لبه پاک کنید و آن را بررسی کنید، مراقب باشید که برف را بر روی کوهنورد سقوط­کرده که در زیر قرار دارد نریزید.
3. لبه شکاف را به نحوی بپوشانید و یک وسیله میانی در آن قرار دهید که طناب در برف بریده نشود. این کار را با قراردادن یک تبر یخ، باتوم کوهنوردی یا کوله­ پشتی در زیر طناب در لبه انجام دهید. هر شیئی که بکار می‌برید، مطمئن شوید که آن را در برف محکم کرده‌اید تا سقوط نکند.

مرحله 6: تنظیم و برپایی یک سیستم بالا کشی

    بیرون کشیدن یک کوهنورد از یک شکاف یخچالی مستلزم صرف نیروی زیادی است. به کارگیری یک طناب و سیستم قرقره (چرخ تسمه)، به یک نفر یا دو نفر امکان می‌دهد که میزان بیشتری از وزن خود را بکشند. برای بیرون کشیدن یک شخص، روش‌های بسیار زیادی وجود دارد و اینکه چه سیستمی را به کار ببرید به عوامل بسیار زیادی مانند تعداد افرادی که می‌توانند بکشند، چرخ­دنده نجات موجود، میزان مستحکم بودن طناب در برف و شرایط برف، بستگی دارد. شما باید قبل از اولین سفر کوهنوردی خود، سیستم‌ها و سناریوهای بیرون­کشیدن مختلف را یابد بگیرید و تمرین کنید.

    قرقرهZ 1:3 ، یک سیستم رایج بیرون کشیدن است که برای یک تیم سه نفره یا بیشتر، کارایی دارد. نسبت به میزان نیرویی که شما می‌توانید با استفاده از طناب و قرقره اعمال کنید، اشاره دارد. در این  سیستم 3:1، به ازای هر واحد نیرو که به طناب وارد می‌کنید، سیستم کشش با نیروی سه برابر آن، می‌کشد.

• به منظور تنظیم و راه اندازی یک قرقره Z، یک گره چفت شونده (برای مثال پروسیک) را بر روی طنابی که به کوهنورد سقوط کرده می‌رسد، در نزدیکی لبه وصل کنید. یک قرقره و کارابین (یا کارابینی که به عنوان یک قرقره عمل می‌کند) را برای اتصال آن گره به طنابی که به کشنده می‌رسد، به کار ببرید.

• آن گره پشتیبان را (که قبلا در زمان انتقال بار بسته بودید) با یک کارابین  قفل­دار، جایگزین کنید. گره را باز کنید تا طناب بتواند آزادانه در کارابین حرکت کند.

• طناب باید از کوهنورد سقوط­کرده به سمت قرقره (یا یک کارابین که به عنوان قرقره عمل می‌کند) در کارگاه بالا بیاید، به کارابین/ قرقره دوم برگردد و مجددا به سمت کوهنوردی که در حال کشیدن است، به شکل یک Z برگردان، بالا برود.

• کوهنورد 1 اکنون طناب را به سمت خود می کشد (در جهت کارگاه) تا اینکه پروسیک کشنده به کارگاه نزدیک شود.

• سپس، سیستم را با لغزاندن پروسیک در جهت پایین به سمت کوهنورد سقوط کرده، مجددا تنظیم (راه اندازی) کنید. مجددا بکشید، و در صورت نیاز روند را تکرار کنید.