اصول صعود سرطناب

    در انجام صعود سرطناب مهارت‌هایی باید داشته باشید. با توجه به اینکه صعود در مسیرهای اسپرت انجام می‌شود یا در طبیعت نیاز به استفاده از انواع ابزارهای میانی صعود سرطناب را آسان فرض نکنید.  

     سقوط‌ها و پاندولی‌ها قطعا طولانی‌تر و سخت­‌تر از زمان صعود قرقره یا تاپ روپ هستند. قبل از اینکه صعود سرطناب را امتحان کنید، دستورالعمل‌ها و راهنمایی‌های لازم را از افراد مجرب دریافت کنید تا مهارت‌های مورد نیاز را بیاموزید و سپس تمرین کنید و تمرین کنید. در اینجا مراحل کلیدی یادگیری صعود سرطناب آورده شده‌اند:

    درباره تکنیک‌ها و بکارگیری ابزار به خوبی تمرین کنید.

• آمادگی ذهنی خود را ارزیابی کنید.
• یک صعود نمادین انجام دهید.
• از مسیرهای نسبتا آسان آغاز کنید.
• با نحوه مدیریت ریسک آشنا شوید.

صعود سرطناب چیست؟

    آیا تا به حال به صخره‌ای که صعود کنندگان روی آن هستند نگاه کرده‌اید و تعجب کرده‌اید که یک طناب چطور به آنجا می‌رسد؟ درصورتی که در اطراف هیچ راهی برای بالارفتن وجود نداشته باشد، پس افراد باید صعود سرطناب در مسیر را انجام دهند.

    با صعود سرطناب، طناب مستقیما از حمایت چی به صعود کننده متصل است. وقتی صعود کننده از صخره بالا می‌رود، طناب را به بولت‌هایی که به دیواره ثابت شده‌اند (البته در مسیرهای اسپرت) یا به قطعات متحرک یا به اصطلاح ابزارهای میانی متصل می‌کند. این حالت با صعود قرقره که در آن ابتدا طناب در بالای صخره و در یک کارگاه مطمئن ثابت می‌شود متفاوت است. در حالت قرقره عملا پاندولی مفهومی ندارد.

    در حالت سرطناب صعود کننده جهت پیشروی در مسیر از بولت‌ها یا ابزارهای میانی استفاده می‌کند و ترجیحا تا رسیدن به آن میانی‌ها نباید اقدام به انداختن طناب کند. اگر او قبل از متصل کردن طناب به بولت یا قطعه بعدی سقوط کند، طول سقوط حداقل دو برابر فاصله آخرین میانی خواهد بود. برای مثال یک صعود کننده در فاصله 1 بالای آخرین میانی باشد و سقوط کند در این حالت بازوی سقوط 2 متر خواهد بود. البته این بدون احتساب کشسانی طناب است که در این صورت مقداری نیز به دلیل خاصیت کشسانی طناب به این مقدار اضافه خواهد شد.

آموزش صعود سرطناب

مرحله یک: بخوبی تمرین کنید و آموزش ببینید

    دوره‌هایی را بگذرانید یا از یک باشگاه کوهنوردی معتبر که از مربیان عالی استفاده می‌کند آموزش دریافت کنید. قبل از صعود سرطناب، شما باید در جایگذاری ابزار میانی، (در صورتی که قصد دارید صعود به سبک ابزار گذاری انجام دهید)، اتصال کوئیک ­درا، حمایت از صعود کننده، کنترل طناب و ایجاد کارگاه، مهارت‌های کافی را در اختیار داشته باشید.

مرحله دو: آمادگی ذهنی خود را ارزیابی کنید

    قبل از تلاش برای صعود سرطناب، از خودتان بپرسید که آیا از لحاظ ذهنی برای آن آماده‌اید یا خیر. صعود سرطناب، شما را ملزم می کند تا میانی‌ها را متصل کنید، طناب را کنترل کنید و ضمن صعود در بالای میانی، خونسردی خود را حفظ کنید، تمام اینها کارهایی هستند که ضمن صعود قرقره نیازی به انجام آنها نیست.

    صعود سرطناب می‌تواند ترسناک باشد و هیچ خجالتی در تأیید آن وجود ندارد. اگر ذهن شما برای آن آماده نباشد، به کار بر روی مهارت‌های خود ادامه دهید و از هر فرصتی برای دنبال کردن یک صعود کننده سرطناب به عنوان یک تجربه یادگیری استفاده کنید. شما می‌توانید ابزار گذاری را ببینید، تکنیک‌ها را تمرین کنید و به آرامی و پیوسته پیشرفت خود را ادامه دهید تا سرانجام برای انجام یک صعود سرطناب تمام و کمال آماده باشید.

مرحله سه: یک صعود نمادین انجام دهید

    یک گزینه مناسب برای صعود کننده‌های تازه وارد به شیوه سرطناب، انجام صعود نمادین است. با یک صعود نمادین، شما مسیر را به روش قرقره بالا می‌روید در حالیکه یک طناب دیگر را نیز برای صعود دارید. این به شما امکان می‌دهد که بر روی جایگذاری ابزار تمرکز کنید، بولت‌ها را متصل کنید و به واسطه امنیتی که صعود قرقره ایجاد می‌کند از سقوط احتمالی شما جلوگیری به عمل آورد. در این حالت طنابی که در حال صعود سرطناب هستید را باید به شکل کامل کنترل کنید. برای انجام این صعود، به طناب‌های صعود و دو حمایت کننده نیاز دارید. البته در صورتیکه حمایت کننده با تجربه باشد می‌تواند به تنهایی این کار را انجام دهد.

مرحله چهار: آسان آغاز کنید

    زمانی که برای انجام اولین صعود خود آماده‌اید، موارد زیر را به خاطر داشته باشید:

• از رفتن بر روی مسیری که مرتبا توسط صعودکنندگان تازه وارد پیموده می‌شود، خجالت نکشید.
• فقط به این خاطر که می‌توانید 5.10 را با تکیه به صعود قرقره صعود کنید، بدین معنی نیست که می‌توانید در آن حد صعود کنید.
• یادگیری صعود در یک باشگاه صخره نوردی می‌تواند شروع خوبی باشد، اما باید بدانید وقتی به فضای بیرون می‌روید، شما باید بتوانید ساخت و برهم زدن یک کارگاه را انجام دهید، که دو کاری هستند که در باشگاه به آنها نیاز ندارید.
• کار را از مسیری شروع کنید که بر روی آن، کاملا ثبات و کنترل داشته باشید به نحوی که بتوانید بر روی جایگذاری مناسب ابزار تمرکز کنید، بولت‌ها را متصل کنید و طناب را کنترل نمایید.

ریسک‌های صعود  سرطناب

    هیچ راهی در اطراف آن وجود ندارد: شما در صعود سرطناب، نسبت به صعود تاپ­روپ (قرقره)، با ریسک اساسی‌تری مواجه هستید. صعود سرطناب، احتمال واقعی سقوط را نشان می‌دهد. بعضی از سقوط‌ها ممکن است آسیبی نداشته باشند، اما یک سقوط بد می‌تواند منجر به خراشیدگی‌ها، آسیب به طناب، استخوان‌های شکسته یا آسیب‌های بدتر شود.

مدیریت ریسک

    از بین بردن تمام ریسک‌های صعود سرطناب، امکان‌پذیر نیست، اما شما می‌توانید اقداماتی را برای مدیریت آن انجام دهید:

• در جستجو آموزش مناسب باشید: هم صعود کننده و هم حمایت چی باید برای صعود سرطناب به طور مناسبی آموزش ببینند.
• یک حمایت چی دقیق بیابید: حمایت کننده نقش مهمی در صعود سرطناب دارد. فقط با کسی صعود را انجام دهید که به او اعتماد دارید و می‌دانید که در تکنیک حمایت سرطناب، مهارت دارد.
• پیامدها را در نظر داشته باشید: هم صعود کننده و هم حمایت چی باید درباره پیامدهای یک سقوط در هر نقطه‌ای در طول مسیر فکر کنند. آیا یک لبه پرتگاه در خط سقوط صعود کننده وجود دارد یا صعود کننده هنوز این شانس را دارد که به زمین بخورد؟
• ابزار را بررسی کنید: بررسی دقیقی از بولت‌ها و جایگذاری‌های ابزار انجام دهید تا مطمئن شوید که آنها ایمن هستند.
• خودتان را در موقعیت دشواری که نتوانید از آن خارج شوید، قرار ندهید: برای صعودکنندگان رایج است که خودشان را با صعودهای دشوار سرطناب به چالش بکشند، در حقیقت، آن بخشی از هیجان است. اما شما باید برای آن مهارت کسب کنید و آماده باشید. وقتی که شروع می‌کنید، محتاط باشید و از مسیرهای خیلی آسان شروع کنید.

یادگیری نحوه سقوط

    سقوط‌های کنترل  ­شده در نقاط با ریسک پایین و با اتکا به ابزارهای ایمن و صحیح، می‌تواند کاملا بدون آسیب باشد و راه خوبی برای تقویت اعتماد به نفس و مهارت‌های شما است. برای صعود کنندگان ورزشی بسیار رایج است که ضمن شناسایی حرکت‌های لازم برای یک مسیر چالش برانگیز، سقوط‌های پی­درپی هدایت شده را انجام دهند. راحت بودن ضمن انجام یک سقوط بدین معنی است که شما به ابزار و حمایت چی اطمینان دارید، که به شما امکان می دهد جدی­تر صعود کنید.

    صعود کنندگان اغلب در رویکرد خود برای سقوط، محتاط­تر هستند، اما ابزارهای میانی و فرندهایی که به خوبی چایگذاری شده‌اند می‌توانند به اندازه یک بولت سخت در گرفتن (مهارکردن) یک سقوط، مؤثر باشند. همچنین پاندولی در یک موقعیت کنترل شده می‌تواند یک تمرین عالی برای یک حمایت چی سرطناب باشد. آن به حفاظت کننده امکان می‌دهد تا بر روی مدیریت Slack (میزان شل بودن) در طناب و مهار سقوط کار کند.

ابزارهای صعود سرطناب

    علاوه بر آیتم‌های استانداردی مانند طناب، هارنس، کفش‌ها و کلاه ایمنی (هلمت)، صعود کننده به حمل ابزارهای ویژه برای سنگ­نوردی نیاز دارد که تا حدودی وابسته به مسیر صعود است، نیاز دارد. در صعود مسیرهای اسپرت همراه داشتن کوئیک‌  درا کافی خواهد بود در حالی که در مسیرهای طبیعی که غالبا نیاز به ابزار گذاری دارند باید تنوعی از این ابزارها در اختیار فرد قرار گیرد.

    در باشگاه‌های سنگنوردی حتی بولت‌ها و کوئی ک‌  دراهای متصل به آنها اقرار داده شده‌اند و صعود کننده فقط طناب را در داخل نقاط میانی قرار می‌دهد در صورتی که در صعودهای طبیعی علاوه بر اینها شخص نیاز دارد تا تجهیزات مورد نیاز برای ایجاد کارگاه مانند تسمه، کارابین و طنابچه همراه داشته باشد. همچنین همراه داشتن خود حمایت نیز یک الزام به شمار می‌رود.

سنگ­نو ردی اسپرت

• کوئیک­ دراها (تعداد آنها به تعداد بولت‌های روی مسیر بستگی دارد)
• ابزار ایجاد کارگاه
• خود حمایت

سنگ­نوردی طبیعی

• ترتیبی از ابزارهای میاین (مانند نات‌ها و فرندها، کیل و ...)
• کوئیک ­دراها (تعداد آن به طول مسیر بستگی دارد)
• ابزار ایجاد یک کارگاه
• خود حمایت

    در هر دو مورد صعود اسپرت و طبیعی صعود کننده سرطناب باید ابزار و آگاهی کافی برای ایجاد یک کارگاه را داشته باشد. به عبارتی در انتهای هر طول صعود باید یک کارگاه ایجاد شود و شخص باید ابزارها و تکنیک‌های کافی را در اختیار داشته باشد. همیشه بخاطر داشته باشید: ایمنی شما مسئولیت شما است. هیچ مقاله یا ویدئویی نمی‌تواند به درستی جای دستورالعمل‌ها و تجربه را بگیرد. قبل از صعود مطمئن شوید که تکنیک‌های مناسب و دستورالعمل­های ایمنی را تمرین کرده‌اید.