صعود سرطناب، هیجان انگیز و چالش برانگیز است. به شما امکان میدهد تا بتوانید از مسیری جدید به بالای صخره برسید و خودتان این مسیر را تا رسیدن به کارگاه یا نقطه ایمن آمادهسازی کنید. همچنین صعود سرطناب در آمادهسازی ذهنی و فیزیکی شما بسیار موثر است به طوری که در صعود تاپ روپ یا قرقره این امکان برای شما فراهم نیست. اکر علاقمند به افزایش دانش خود در این زمینه هستید با این مقاله از وب سایت دکوول همراه باشید.
در انجام صعود سرطناب مهارتهایی باید داشته باشید. با توجه به اینکه صعود در مسیرهای اسپرت انجام میشود یا در طبیعت نیاز به استفاده از انواع ابزارهای میانی صعود سرطناب را آسان فرض نکنید.
سقوطها و پاندولیها قطعا طولانیتر و سختتر از زمان صعود قرقره یا تاپ روپ هستند. قبل از اینکه صعود سرطناب را امتحان کنید، دستورالعملها و راهنماییهای لازم را از افراد مجرب دریافت کنید تا مهارتهای مورد نیاز را بیاموزید و سپس تمرین کنید و تمرین کنید. در اینجا مراحل کلیدی یادگیری صعود سرطناب آورده شدهاند:
درباره تکنیکها و بکارگیری ابزار به خوبی تمرین کنید.
آیا تا به حال به صخرهای که صعود کنندگان روی آن هستند نگاه کردهاید و تعجب کردهاید که یک طناب چطور به آنجا میرسد؟ درصورتی که در اطراف هیچ راهی برای بالارفتن وجود نداشته باشد، پس افراد باید صعود سرطناب در مسیر را انجام دهند.
با صعود سرطناب، طناب مستقیما از حمایت چی به صعود کننده متصل است. وقتی صعود کننده از صخره بالا میرود، طناب را به بولتهایی که به دیواره ثابت شدهاند (البته در مسیرهای اسپرت) یا به قطعات متحرک یا به اصطلاح ابزارهای میانی متصل میکند. این حالت با صعود قرقره که در آن ابتدا طناب در بالای صخره و در یک کارگاه مطمئن ثابت میشود متفاوت است. در حالت قرقره عملا پاندولی مفهومی ندارد.
در حالت سرطناب صعود کننده جهت پیشروی در مسیر از بولتها یا ابزارهای میانی استفاده میکند و ترجیحا تا رسیدن به آن میانیها نباید اقدام به انداختن طناب کند. اگر او قبل از متصل کردن طناب به بولت یا قطعه بعدی سقوط کند، طول سقوط حداقل دو برابر فاصله آخرین میانی خواهد بود. برای مثال یک صعود کننده در فاصله 1 بالای آخرین میانی باشد و سقوط کند در این حالت بازوی سقوط 2 متر خواهد بود. البته این بدون احتساب کشسانی طناب است که در این صورت مقداری نیز به دلیل خاصیت کشسانی طناب به این مقدار اضافه خواهد شد.
دورههایی را بگذرانید یا از یک باشگاه کوهنوردی معتبر که از مربیان عالی استفاده میکند آموزش دریافت کنید. قبل از صعود سرطناب، شما باید در جایگذاری ابزار میانی، (در صورتی که قصد دارید صعود به سبک ابزار گذاری انجام دهید)، اتصال کوئیک درا، حمایت از صعود کننده، کنترل طناب و ایجاد کارگاه، مهارتهای کافی را در اختیار داشته باشید.
قبل از تلاش برای صعود سرطناب، از خودتان بپرسید که آیا از لحاظ ذهنی برای آن آمادهاید یا خیر. صعود سرطناب، شما را ملزم می کند تا میانیها را متصل کنید، طناب را کنترل کنید و ضمن صعود در بالای میانی، خونسردی خود را حفظ کنید، تمام اینها کارهایی هستند که ضمن صعود قرقره نیازی به انجام آنها نیست.
صعود سرطناب میتواند ترسناک باشد و هیچ خجالتی در تأیید آن وجود ندارد. اگر ذهن شما برای آن آماده نباشد، به کار بر روی مهارتهای خود ادامه دهید و از هر فرصتی برای دنبال کردن یک صعود کننده سرطناب به عنوان یک تجربه یادگیری استفاده کنید. شما میتوانید ابزار گذاری را ببینید، تکنیکها را تمرین کنید و به آرامی و پیوسته پیشرفت خود را ادامه دهید تا سرانجام برای انجام یک صعود سرطناب تمام و کمال آماده باشید.
یک گزینه مناسب برای صعود کنندههای تازه وارد به شیوه سرطناب، انجام صعود نمادین است. با یک صعود نمادین، شما مسیر را به روش قرقره بالا میروید در حالیکه یک طناب دیگر را نیز برای صعود دارید. این به شما امکان میدهد که بر روی جایگذاری ابزار تمرکز کنید، بولتها را متصل کنید و به واسطه امنیتی که صعود قرقره ایجاد میکند از سقوط احتمالی شما جلوگیری به عمل آورد. در این حالت طنابی که در حال صعود سرطناب هستید را باید به شکل کامل کنترل کنید. برای انجام این صعود، به طنابهای صعود و دو حمایت کننده نیاز دارید. البته در صورتیکه حمایت کننده با تجربه باشد میتواند به تنهایی این کار را انجام دهد.
زمانی که برای انجام اولین صعود خود آمادهاید، موارد زیر را به خاطر داشته باشید:
هیچ راهی در اطراف آن وجود ندارد: شما در صعود سرطناب، نسبت به صعود تاپروپ (قرقره)، با ریسک اساسیتری مواجه هستید. صعود سرطناب، احتمال واقعی سقوط را نشان میدهد. بعضی از سقوطها ممکن است آسیبی نداشته باشند، اما یک سقوط بد میتواند منجر به خراشیدگیها، آسیب به طناب، استخوانهای شکسته یا آسیبهای بدتر شود.
از بین بردن تمام ریسکهای صعود سرطناب، امکانپذیر نیست، اما شما میتوانید اقداماتی را برای مدیریت آن انجام دهید:
سقوطهای کنترل شده در نقاط با ریسک پایین و با اتکا به ابزارهای ایمن و صحیح، میتواند کاملا بدون آسیب باشد و راه خوبی برای تقویت اعتماد به نفس و مهارتهای شما است. برای صعود کنندگان ورزشی بسیار رایج است که ضمن شناسایی حرکتهای لازم برای یک مسیر چالش برانگیز، سقوطهای پیدرپی هدایت شده را انجام دهند. راحت بودن ضمن انجام یک سقوط بدین معنی است که شما به ابزار و حمایت چی اطمینان دارید، که به شما امکان می دهد جدیتر صعود کنید.
صعود کنندگان اغلب در رویکرد خود برای سقوط، محتاطتر هستند، اما ابزارهای میانی و فرندهایی که به خوبی چایگذاری شدهاند میتوانند به اندازه یک بولت سخت در گرفتن (مهارکردن) یک سقوط، مؤثر باشند. همچنین پاندولی در یک موقعیت کنترل شده میتواند یک تمرین عالی برای یک حمایت چی سرطناب باشد. آن به حفاظت کننده امکان میدهد تا بر روی مدیریت Slack (میزان شل بودن) در طناب و مهار سقوط کار کند.
علاوه بر آیتمهای استانداردی مانند طناب، هارنس، کفشها و کلاه ایمنی (هلمت)، صعود کننده به حمل ابزارهای ویژه برای سنگنوردی نیاز دارد که تا حدودی وابسته به مسیر صعود است، نیاز دارد. در صعود مسیرهای اسپرت همراه داشتن کوئیک درا کافی خواهد بود در حالی که در مسیرهای طبیعی که غالبا نیاز به ابزار گذاری دارند باید تنوعی از این ابزارها در اختیار فرد قرار گیرد.
در باشگاههای سنگنوردی حتی بولتها و کوئی ک دراهای متصل به آنها اقرار داده شدهاند و صعود کننده فقط طناب را در داخل نقاط میانی قرار میدهد در صورتی که در صعودهای طبیعی علاوه بر اینها شخص نیاز دارد تا تجهیزات مورد نیاز برای ایجاد کارگاه مانند تسمه، کارابین و طنابچه همراه داشته باشد. همچنین همراه داشتن خود حمایت نیز یک الزام به شمار میرود.
در هر دو مورد صعود اسپرت و طبیعی صعود کننده سرطناب باید ابزار و آگاهی کافی برای ایجاد یک کارگاه را داشته باشد. به عبارتی در انتهای هر طول صعود باید یک کارگاه ایجاد شود و شخص باید ابزارها و تکنیکهای کافی را در اختیار داشته باشد. همیشه بخاطر داشته باشید: ایمنی شما مسئولیت شما است. هیچ مقاله یا ویدئویی نمیتواند به درستی جای دستورالعملها و تجربه را بگیرد. قبل از صعود مطمئن شوید که تکنیکهای مناسب و دستورالعملهای ایمنی را تمرین کردهاید.