اولین تلاش برای صعود زمستانی ایرانیان در قلل 7000 متر

اولین تلاش ایرانیان برای صعود به قلل بیش از 7000 متر در زمستان

    صعودهای زمستانی همواره جایگاه خاصی در جامعه کوهنوردی داشته است. از اوایل تاریخ کوهنوردی تلاش‌های زمستانی، به دلیل چالش‌های موجود در منطقه از قبیل سرما، شرایط ناپایدار جوی، بارش برف و بهمن‌های سهمگین، طوفان‌های زمستانی و ... شرایط خاصی را داشته و نیاز به داشتن تجربیات کوهنوردی بالا، تجهیزات مناسب‌تر، توان فیزیکی و ذهنی بالا و موارد دیگری داشته و به عنوان دستاوردی بزرگ برای یک جامعه کوهنوردی و حتی آن کشور به شمار می‌رود. در این میان می‌توان به صعود زمستانی قلل گاشربروم و قله کی 2 اشاره کرد افتخارات بسیاری را برای کوهنوردان و کشورانشان به همراه داشت.کوهنوردان صاحب نام جهان طی سال‌های متمادی تلاش های بسیاری را برای کسب این موفقیت داشته اند و آنقدر مهم که می‌گویند "بگو زمستان به کدام قله رفته‌ای که بگویم کوهنوردی یا نه؟"

    تلاش‌های زمستانی در ارتفاعات بالا نیز به تدریج با افزایش تجربه و توان کوهنوردان پا به عرصه وجود گذاشته است.بعد از رسیدن به ارتفاعات 8000 متری در هیمالیا افراد به دنبال انجام صعودهای خاص بودند. حال این کار خاص می‌توانست صعود از مسیری جدید، صعودهای سریع و صعود در زمستان باشد.

    قطعا تلاش‌های زمستانی جایگاه خاصی را دارند و میزان ریسکی که در این برنامه‌ها وجود دارد آنقدر است که حتی، تلاش برای یک صعود می‌تواند ارزشمند باشد و حال اینکه موفق به رسیدن به قله هم نشود. کوهنوردانی که آرزو و تفکرات انجام یک صعود زمستانه را در ذهن خود می‌پرورانند، افرادی هستند که طعم واقعی کوهنوردی را چشیده و به دور از دنیای کوهنوردی تجاری در تلاش‌اند تا به کسب موفقیت برسند.

    در ایران صعودهای زمستانی در ارتفاعات بالا سبقه و تاریخچه خاصی که بتوان به آن اشاره کرد ندارد. به این مفهوم که هیچ صعودی در ارتفاعات بالای 7000 متر در زمستان انجام نشده است.

    تفاوت صعودهای زمستانی و تابستانی در ارتفاعات بالا ۶۰۰۰ متر  را می‌توان این چنین بیان کرد.

1. کوهستان‌های مرتفع در تمام فصول نسبت به مناطق کم ارتفاع شرایط جوی نامساعد، بارش برف، بهمن و بادهای شدید و ... را دارد و قطعا این شرایط در زمستان بسیار ناپایدارتر است. بارش برف زیاد، بهمن‌های عظیم، طوفان‌های سهمگین، کاهش دمای محسوس از شرایط معمول کوهستان‍‌های مرتفع در زمستان محسوب می‌شود.
2. در فصل تابستان که فصل صعود قلل مرتفع به شمار می‌رود کوهنوردانی از کشورهای مختلف با همراهی شرپاها و‌شرکت‌های کوهنوردی برای برقراری کمپ اصلی، کمپ‌های ارتفاع، ثابت گذاری، برف کوبی  در مسیرها در کنار یکدیگر تلاش می‌کنند. قطعا حضور افراد بیشتر و تقسیم کارها باعث تسهیل در شرایط می‌شود که در صعودهای زمستانی با حضور چند کوهنورد و نبود باربرها، شرپاها، شرکت‌های خدمات رسان کوهنوردی، شرایط بسیار سخت‌تری در لوجستیک، ثابت گذاری، برپایی کمپ‌ها و ... خواهند داشت. در نتیجه زمان و انرژی بیشتری صرف انجام امور می‌شود و همین مساله صعود را نسبت به صعودهای تابستانی بسیار دشوارتر می‌کند. به همین‌دلایل تعداد اکسپدیشن های زمستانی بسیار کمتر از شرایط نرمال می‌باشد که حتی شاید به تعداد انگشتان دست هم نرسد.
3. علاوه بر فشارهای فیزیکی، به لحاظ روانی شرایط سخت‌تری بر کوهنوردان حاکم می‌شود.

معرفی منطقه خانتنگری و پوبدا  

   قله خانتنگری با ارتفاع 7010 متر  در مرز قزاقستان و قرقیزستان، بلندترین قله کشور قزاقستان است .در زبان «اویغری» قله خانتنگری به معنی «ارباب روح‌ها و ارباب آسمان‌ها» است و در زبان ترکی به معنی «فرمانروای آسمان‌ها» می‌باشد. به دلیل تقارن و هندسی بودن یالها بی شک جزء زیباترین قلل جهان نیز محسوب می‌شود. در هنگام غروب، سنگ‌های مرمرین قله به رنگ قرمز در می‌آید که به معنای «کوه خون» نیز لقب داده شده است.

پیشنهاد مطالعه: صعود زمستانی به قله خانتنگری

    قله پوبدا با ارتفاع  7439 متر، مرتفع‌ترین قله رشته کوه تیان‌شان است در مرز قزقیزستان و چین واقع شده است. نام قرقیزی آن «جنگیش چوقوسو» به معنای قله «پیروزی» است. این کوه شمالی‌ترین قله7000 متری روی کره زمین است. به دلیل موقعیت ژئوگرافی خاصی که دارد همواره در معرض سردترین و متغیرترین شرایط جوی است.

پیشنهاد مطالعه: صعود به قله پوبدا از مسیر آبالاکف

    این دو قله در قالب پروژه پلنگ برفی روسیه تعریف می‌شوند و جایگاه خاصی در بین کوهنوردان جهان و ایرانیان دارند. صعود زمستانی این قلل شرایط بسیاری سختی را دارد و حتی دشوارتر از صعود برخی قلل بالای ۸۰۰۰ متر در زمستان می‌باشد. تعداد صعودهای زمستانی این دو قله بسیار کمتر از تابستان و توسط کوهنوردان (روس، قرقیز، قزاق) انجام شده که بومی منطقه محسوب و با شرایط منطقه آشنا و سازگار هستند.

    برای رسیدن به محل کمپ اصلی می‌بایست یخچال ۶۰ کیلومتری اینلچک را پیمایش کرد. یخچالی که با شکاف‌ها و مورن‌های متعدد زمان و انرژی زیادی، صرف پیمایش آن خواهد شد و در ادامه برنامه‌ریزی و تلاش برای صعود خانتنگری و ‌پوبدا با شرایط جوی سرد و ناپایدار، بارش‌های بسیار که می‌توان به شیب تند و بادهای شدید کمپ سه تا قله خانتنگری و مدت زمان بیشتر صعود پوبدا با تعداد ۶ کمپ، شیب تند یخی، بادهای دائمی، حجم برف زیاد و ... اشاره کرد. قطعا این اکسپدیشن زمستانی نیاز به ماه‌ها تفکر، برنامه‌ریزی، آماده‌سازی وسال‌ها تلاش، تمرین و کوهنوردی نیاز دارد.

    با توجه به اخبار رسیده تیمی متشکل از کوهنوردان ایرانی قصد دارند برای صعود زمستانی قلل خانتگری و پوبدا تلاش نمایند. این اکسپدیشن از جهات بسیاری می‌تواند خاص و مورد توجه باشد و مقدمه ای برای ورود کوهنوردان ایرانی به دنیای کوهنوردی زمستانی بالای۷۰۰۰ متر باشد. گام مهمی که می‌بایست در کوهنوردی ایران اتفاق بیافتد و کوهنوردی ایران را ارتقا ببخشد و تجارب ارزنده‌ای برای کوهنوردی کشور به ارمغان بیاورد.

     برخی از دلایلی عدم استقبال از اکسپدیشن‌های زمستانی قلل مرتفع در ایران را می‌توان به شرح زیر نام برد:

1. میزان ریسک بالا
2. درصد موفقیت کمتر
3. هزینه‌های بالای صعود
4. انرژی و زمان بیشتر جهت آماده‌سازی و صعود
5. عدم آشنایی کافی جامعه کوهنوردی با صعودهای زمستانی و همچنین عدم مقبولیت در جامعه عوام که می‌توان از محبوبیت صعود قله اورست نام برد که به مراتب راحت‌تر از یک صعود زمستانی است.

     این تیم ایرانی با بیش از ۱۷ ماه تمرین و برنامه‌ریزی قصد اجرای این اکسپدیشن را دارد. این صعود در ۱۵ ژانویه 2023 آغاز و حدود دو ماه طول خواهد کشید. اعضاء تیم عبارتند از:

1. آقای حسین بهمنیار
2. آقای یوسف تقی‌زاده
3. آقای ابوالفضل رادافروز
4. آقای لئو ماردیروسیان

    حسین بهمنیار، کوهنورد صاحب نام ایرانی که صعود قله کی 2 (K2 Peak) از مسیر فنی سزن، بدون کمک شرپا و اکسیژن را در کارنامه خود دارد. تجربه و توان وی در کنار افراد جوان و قدرتمند تیم (آقایان یوسف تقی‌زاده، ابوالفضل رادافروز و لئو ماردیروسیان) با تجارب ارزنده در قلل پامیر، قراقروم پاکستان و هیمالیای نپال که ماه‌ها تلاش کرده‌اند و حال راهی تیان‌شان سرد خواهند شد برایشان آرزوی موفقیت داریم.