تاریخ انتشار: 1402/2/13 | تاریخ آخرین ویرایش: 1402/7/26
راینهولد مسنر، کوهنورد و مسافر قطبی اهل ایتالیاست که به خاطر صعودهای پیشگامانه و دشوار او به قلههای بلند جهان، از جمله قلل هشت هزار متری مشهور است. در سال ۱۹۷۸ وی با همراهی پیتر هابلر اتریشی، اولین انسانهایی بودند که بدون استفاده از اکسیژن مصنوعی، توانستند به قله اورست (8848 متر)، بلندترین کوه جهان، صعود کنند. وی همچنین دو سال بعد، به شکل انفرادی موفق به صعود قله اورست و بدون استفاده از کپسول اکسیژن شد. اینها تنها بخشی از افتخارات این مرد بزرگ کوهنوردی هستند که توانست مرزهای بسیاری را در حوزه کوهنوردی جابجا کند. او اولین نفری بود که تمامی ۱۴ کوه بلند جهان با ارتفاع بیشتر از ۸۰۰۰ متر را صعود کند. در این مقاله از دکوول قصد داریم به شکل اختصاصی به تلاشهای این کوهنورد بزرگ بپردازیم..
مسنر در منطقهای آلمانی زبان در دولومیتهای رشته کوه آلپ در شمال ایتالیا بزرگ شد. پدرش او را با کوهنوردی آشنا کرد و او از سن ۱۳ سالگی، صعودهای دشوار زیادی را، ابتدا در کوههای آلپ شرقی و سپس در قلههای دیگر آلپ، به انجام رساند. در دهه ۱۹۶۰، مسنر یکی از اولین و قویترین حامیان روشی شد که به آن "روش آلپی" در کوهنوردی گفته میشود. این روش، استفاده از حداقل مقداری تجهیزات و تا حد ممکن سبک و کم حجم را شامل میشود که کمترین میزان حمایت و نفرات همراه (مانند شرپاها، راهنمایان محلی و باربران در هیمالیاها) اقدام به صعود میکنند. برادر کوچکتر مسنر، گونتر و هابلر که در سفر به رشته کوه آند در کشور پرو در سال ۱۹۶۹ با مسنر آشنا شد، نیز به این فلسفه پیوستند که در ادامه منجر به انجام صعودهای بسیار ارزشمندی در مرتفعترین کوههای جهان گردید.
وی در سال ۱۹۷۰ به هیمالیا سفر کرد، زمانی که او و گونتر به قله نانگاپاربات (۲۶،۶۶۰ فوت یا ۸،۱۲۶ متر) صعود کردند؛ اولین کسانی بودند که از طریق یالجنوبی (روپال) این قله بسیار زیبا که در کشور پاکستان قرار گرفته است و به عنوان کوه قاتل شناخته میشوند به قله برسند؛ برادرش در هنگام فرود از کوه جان خود را از دست داد و مسنر به سختی توانست زنده بماند و خود را به پایین کوه برساند. اما با این وجود چند انگشت پای خود را به دلیل یخزدگی از دست داد. بعدها یرزی کوکوچکا کوهنورد اسطوره لهستانی هدلامپ برادر مسنر را مییابد و این اولین نقطه برخورد این دو کوهنورد با همدیگر است.
در سال ۱۹۷۵ مسنر و هابلر بدون استفاده از اکسیژن مصنوعی، نخستین صعود به روش آلپی به یک قله ۸۰۰۰ متری را به انجام رساندند و این تلاشی ارزشمند به شمار میآمد که در یال شمال غربی و رخ دیوارهای قله عظیم گاشربروم 1 (قله پنهان، ۲۶،۴۷۰ فوت یا ۸،۰۶۸ متر) به ثمر نشست. قله گاشربروم 1 در رشته کوه کاراکروم قرار گرفته است و یکی از 14 قله هشت هزار متری جهان است که همواره صعودهای بسیار کمی را به خود دیده است.
در سال ۱۹۷۸ مسنر و هابلر با همراهی تیمی از آلمان و اتریش با همراهی شرپاها و باربران نپالی در پی صعود به قله اورست آن هم بدون استفاده از کپسول اکسیژن بودند. آنها از ارتفاع ۷۹۸۵ متری (۲۶،۲۰۰ فوت) در صبح روز ۸ می، به تنهایی شروع به صعود کردند و در بعد از ظهر همان روز به قله اورست یعنی بام جهان رسیدند اما آن هم بدون کپسول اکسیژن. هابلر به خاطر ترس از اثرات کمبود اکسیژن، به سرعت به پایین فرود رفت و مسنر به صورت آهستهتر به فرود ادامه داد. مسنر در کتاب خود با عنوان "اورست: صعود بدون اکسیژن" که در سال ۱۹۷۸ منتشر شد، ماجراجویی خود را شرح داد.
صعود تنهای مسنر به قله اورست در سال ۱۹۸۰ نیز بسیار قابل توجه بود. پس از سه روز صعود سخت و خسته کننده به سمت شمال قله که شامل سقوط به یک شکاف یخی نیز بود، در تاریخ ۲۰ آگوست بر فراز قله ایستاد. به طوری که بعدا خودش توضیح داد: "من در درد و رنج مداوم بودم؛ هیچ وقت در زندگیام خستگیای مانند آن روز در قله اورست نداشتهام. فقط نشسته بودم و هیچی رو متوجه نمیشدم ... میدانستم که به لحاظ فیزیکی به حداقل توانم رسیدهام."
مسنر به چالش کشیدن قلههای بلند را با طرحی نوآورانه و جدید ادامه داد. در سال 1978 دوباره به قله نانگاپاربات رفت و با صعود از یک مسیر جدید، به تنهایی به قله رسید. در سال 1979 یک تیم شش نفره را به قله کی 2 (دومین قله بلند جهان با ارتفاع 28,251 فوت یا 8,611 متر) رهنمود داد. در سال 1983، او یک گروه را برای نخستین بار با استفاده از روش جدید خود به یال جنوب غربی به قله چوآیو (ارتفاع 26,906 فوت یا 8,201 متر) صعود داد و در سال بعد اولین تراورس بین دو قله بالای 8000 متری دنیا را انجام داد: گاشربروم 1 و گاشربروم 2، مسیری که بعدها نیز در تاریخ کوهنوردی زیاد تکرار نشد. تا سال 1986 توانسته بود همهی قلههای بالای 8000 متری جهان را صعود کند، بسیاری از آنها را دوباره تجربه کرده بود.
در سال های 1989-1990، مسنر و ارفوگرمان آرود فوکس، اولین افرادی شدند که بدون استفاده از دستگاههای مکانیکی و کمکی، قطب جنوب آنتارکتیکا را با پیادهروی طی کردند. سفر آنها که حدود 1740 مایل (2800 کیلومتر) بود، در 92 روز انجام شد. یک ماجرای دیگر مسنر، پیادهروی 1250 مایل (2000 کیلومتر) از صحرای گوبی در مغولستان بود که تنها او آن را به صورت تکی انجام داد. او همچنین یک سری موزههای مرتبط با کوهنوردی را در منطقه آلپهای شمالی ایتالیا بنیاد نهاد، که در سال 2006 با یکی از آنها در نزدیکی بولزانو شروع شد. مسنر یک دوره (1999-2004) در پارلمان اروپا خدمت کرد و بیشتر مسائل محیط زیست را پشتیبانی کرد.
مسنر نویسنده چند ده کتاب در زبان آلمانی بود که بسیاری از آنها به انگلیسی و بعضی به زبانهای دیگر از جمله فارسی نیز ترجمه شده است. در این قسمت به مهمترین کتابهایی که راینهولد مسنر نوشته است نیز اشاره میکنیم:
موزههای کوهنوردی مسنر (Messner Mountain Museums) - کتابی که به توضیح موزههای کوهنوردی مسنر میپردازد
راینهولد مسنر (راینولد مسنر) را باید افسانهای در حوزه کوهنوردی به شمار آورد. وی راهگشای بسیاری از کوهنوردان بوده است و امروزه نیز زنده بودن وی موید قدرت و توان مسنر در برنامههای کوهنوردی و اکسپدیشنها بوده است. در این مقاله از دکوول سعی کردیم به معرفی کاملی از راینهولد مسنر بپردازیم. با ما همراه باشید.