قله دماوند بلندترین قله ایران و رشته کوه البرز، بلندترین قله آتشفشانی آسیا است که در استان مازندران قرار گرفته است. علاوه بر این اگر بخواهید ارتفاع را تجربه کنید یا پروژه سیمرغ کوه‌های ایران را به اتمام برسانید نیز گذرتان به این دیو سپید پای در بند خواهد افتاد. قله دماوند از مسیرهای مختلفی قابل صعود است و می‌توانید تجربیات بسیار متفاوتی از سوار شدن به ماشین‌های 4WD، دوچرخه سواری در دامنه‌های اطراف، پیاده‌روی در مسیرهای مختلف تا یخنوردی و پیمایش یخچال‌هایی که ماهیت فنی دارند را تجربه کنید. بسیاری قله دماوند و قله علم کوه را مانند قله اورست و قله کی 2 در جهان می‌دانند. پس مطمئن باشید مقاله جذابی در انتظار شماست.

تالاب میانکاله یک شبه جزیره در جنوب شرقی دریای خزر است. این شبه جزیره 12 کیلومتری شهرستان بهشهر در استان مازندران قرار دارد. میانکاله سال‌هاست که یک منطقه حفاظت شده به حساب می‌آید. در سال 1348 به عنوان یک منطقه حفاظت شده انتخاب شد و در حال حاضر این منطقه را به عنوان پناهگاه حیات وحش و ذخیره گاه طبیعی زیست کره می‌شناسند. در واقع میانکاله تقریبا تنها جایی در اطراف دریای خزر است که محیط طبیعی اطرافش تاکنون تقریبا دست نخورده باقی مانده و از این حیث این منطقه را باید یکی از مهم‎ترین‌ها در ایران دانست. متاسفانه در مناطق دیگر دریای خزر، ساخت و سازهایی مانند جاده سازی، ویلاسازی و ... وضعیت زیست محیطی منطقه را با خطراتی روبه کرده و تغییر داده است.

وارنگه رود به لالون مسیری است در دل البرز مرکزی که باید برای گذر از آن بر بلندای قله خلنو که بام استان تهران است پا نهاد. هرزه کوه، دریاچه خلنو، عشایر، مسیرهای منتهی به آزادکوه، دشت‌های بی انتها، آب‌های خروشان، مسیری زیبا و البته هرزه کوه از جمله مناظری هستند که در این مسیر طولانی به نوازش چشمانتان می‌نشینند. در این سفر کوتاه و سریع با هدف پیمایش این مسیر در مرداد ماه عازم وارنگه رود شدیم و از آنجا به سمت روستای بی نهایت زیبای لالون (لالان) رهسپار شدیم. با من در این سفر همراه باشید.

درباره شهرهای زیرزمینی چه می‌دانید؟ آیا می‌دانید که چند شهر زیرزمینی در ایران وجود دارد؟ و اصلا برایتان جذابیت دارد که چنین شهرهایی را ببینید؟ برای کسانی که علاقمند به تاریخ و جاذبه‌های تاریخی هستند، قطعا بازدید از یک شهر زیرزمینی که روزگاری مردمی در آن می‌زیسته‌اند جذابیت‌ زیادی دارد. در ایران نیز چند شهر زیرزمینی مشهور وجود دارد که سالانه گردشگران زیادی را به سوی خود جذب می‌کند. این شهرها معمولا کاربرد دفاعی داشته‌اند. اما یکی از این شهرهای زیرزمینی، نوش آباد و یا اویی (اوئی) نام دارد که زیر بافت کنونی شهر نوش آباد، از بخش مرکزی شهرستان آران و بیدگل قرار گرفته است. در واقع اویی در یک مجموعه تاریخی از این شهر قرار دارد که به جز آن جاذبه‌های دیگری همچون آب انبار چاله سی بالاده و آب انبار مرکزی جدید ده نیز در این مجموعه قرار دارند. به نظر می‌رسد قدمت این مجموعه به دوره ساسانیان یعنی حدود هزار و 500 سال پیش باز می‌گردد و تا دوره صفویه یا حتی قاجاریه نیز فعال بوده است.

زمانی که در شهر اصفهان قدم می‌زنید، می‌توانید چشمانتان را ببندید و تصور کنید که در یک کتاب مصور تاریخ هستید. از هر گوشه این شهر زیبا که بگذرید جاذبه‌ای وجود خواهد داشت که برگی از تاریخ را برایتان رو می‌کند. شاید این شهر به اندازه نیمی از جهان راز در سینه خود پنهان دارد و اصلا به همین خاطر آن را نصف جهان می‌دانند. در این نوشته اما قصد داریم درباره یکی از این جاذبه‌ها صحبت کنیم و آن میدان نقش جهان نام دارد. میدان نقش جهان اصفهان یک کتاب باز است و بنابراین نوشتن درباره‌اش همانقدر که کار آسانی است، کار سختی هم هست. تصور کنید که می‌خواهید درباره جایی بنویسید که همه آن را می‌شناسند، سادگی کار اینجاست که اطلاعات زیادی درباره این مکان وجود دارد و سختی کار نیز اینجاست که توصیف جایی به با این شهرت و عظمت باید بدون نقص و کامل باشد.

آتش مقدس زرتشتی، در روزگاری که اکثر ایرانیان دین زرتشت را برگزیده بودند، یکی از مقدسات بوده که باید در کمال احترام از آن نگهداری می‌شده است. یکی از شهرهایی که زرتشتیان متدین زیادی در آن زندگی می‌کرده‌اند، شهر یزد بوده است. هنوز هم شماری از هموطنان یزدیمان به دین زرتشت گرایش دارند. یک آتشکده معروف در این شهر وجود دارد که محل نگهداری آتش مقدس زرتشتی است. نیایش کنندگان برای اینکه بتوانند وارد عبادتگاه شوند باید آداب خاصی را اجرا کنند. پاکیزگی یکی از این آداب است. مردان برای ورود باید کلاه سفید و زنان برای ورود باید روسری سفید بپوشند. پوشیدن لباس روشن نیز یکی دیگر از این آداب است. همچنین ورود به نیایشگاه با کفش امکان پذیر نبوده است. این آتش مقدس درون یک مجمر بزرگ برنجی قرار داشته و شخصی به نام هیربد از آن نگهداری می‌کرده است.

جزیره کیش یکی از لاکچری‌ترین و مفرح‌ترین مقاصد سفر در ایران است که سالانه به خصوص در فصل‌های زمستان و بهار، پذیرای شمار زیادی از گردشگران داخلی و خارجی است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید به صورت متوسط در سال یک میلیون و هفتصد هزار نفر به کیش سفر می‌کنند. کیش جزیره‌ای در خلیج فارس و استان هرمزگان است که شکلی بیضی مانند دارد.

نپال     کشور نپال را باید سرزمین کوه آناپورنا، صومعه‌ها و عبادتگاه‌های جذاب و مردمی خونگرم و دوست داشتنی دانست که یکی از منحصر به فردترین طبیعت‌های دنیا را در دل خود جای داده است. اگرچه پس از زلزله‌ سال ۲۰۱۵ در این کشور، بخش زیادی از بناهای تاریخی آن با خاک یکسان شد و یا در بهترین حالت آسیب‌های جدید دید اما، باز هم این کشور را باید مقصدی شگفت‌انگیز برای سفر دانست.     بسیاری از کسانی که به نپال سفر کرده‌اند اعتقاد دارند یکبار سفر به این کشور می‌تواند دیدتان به زندگی را برای همیشه تغییر دهد. دلیل این امر را باید قرار گرفتن در یک فرهنگ جذاب و کاملا متفاوت دانست. در این مطلب قصد داریم سیر تا پیاز را درباره کشور نپال بررسی کنیم. اگر شما هم علاقمند به کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه هستید، با ما تا انتهای این مطلب از وب سایت دکوول همراه باشید. معرفی کشور نپال     شهر کاتماندو نام پایتخت کشور نپال است که گذراندن چند روز، چند هفته و حتی چند سال در آن کار آسانی به نظر می‌رسد. این شهر آنقدر جاذبه دارد که به هر طرف رو کنید چیز جدیدی برای دیدن هست و بنابراین مدت زمان زیادی به طول خواهند انجامید تا خوصله‌تان از کاتماندو سر برود و این شهر برایتان تکراری شود. مثلا هنگامی که به میدان دوربار این شهر می‌روید، مرکز فرماندهی پادشاهان گذشته را خواهید دید و به گنبدی تاریخی برخواهید خورد که قدمتش به قرن یکم پس از میلاد مسیح باز می‌گردد. از این نوع گنبدها همه جای کشور نپال وجود دارد و مردم کشور نپال را به یاد فردی می‌اندازد که بسیار برایشان مورد احترام است و به صورت مداوم آیین‌هایش را تمرین می‌کنند. فرهنگ مردم نپال     همانطور که ذکر شد در ۲۵ آپریل سال ۲۰۱۵ یک زلزله در نپال اتفاق افتاد که باعث شد بخش زیادی از بناهای موجود در این کشور ویران شود. اما این زلزله به هیچ عنوان تاثیری بر روح مردم این سرزمین نگذاشت.در کشور نپال به هر کجا که رو کنید، مردمانی لبخند به رویتان خواهند زد و با «ناماسته» گفتن‌های گرمشان، از شما پذیرایی خواهند کرد. این مردم عاشق این هستند که جاذبه های گردشگری  کشورشان را به شما نشان دهند و شما را بیشتر با فرهنگشان آشنا کنند.     در این کشور لازم نیست نگران صحبت کردن به زبان محلی باشید چون بسیاری از مردمی که در شهرهای بزرگ و در نزدیک مناطق توریستی زندگی می‌کنند، به زبان انگلیسی به خوبی مسلط هستند. اما به طور کلی زبان رسمی مردم نپال را باید نپالی دانست. همچنین بیشتر مردم این کشور پرو دیدن هندوئیسم هستند و درصدهای بالای بعدی هم به ادیان بودیسم و اسلام متعلق است. خوراک در نپال     یکی از اصلی‌ترین جذابیت‌های فرهنگی نپال را باید فرهنگ غذایی این کشور دانست. غذاهای بومی زیادی در این کشور وجود دارد که چشیدن هر کدام از آنها لذت سفرتان را دو چندان می‌کند اما توصیه می‌شود در طول سفر یه نپال اگر یک غذای محلی بیشتر نمی‌توانید بخورید، حتما معروف‌ترین غذای این کشور یعنی مومو (Momo) های آن را امتحان کنید. مومو در واقع نوعی دامپلینگ نپالی است که در هر گوشه این کشور می‌توان آن را تهیه کرد. در ادامه برخی دیگر از غذاهای محلی که در پایتخت این کشور یعنی شهر کاتماندو را به شما معرفی خواهیم کرد. با ما همراه باشد. موموس  Momos     یکی از خوشمزه‌ترین و محبوب‌ترین غذاهای کاتماندو غذایی به اسم موموس است که با خمیرهایی شکم پر درست می‌شود و ریشه در آشپزی تبتی دارد. موموس به نوعی دامپلینگ یا پیراشکی‌های کوچک گفته می‌شود که بیشتر افراد آن را با سس گوجه مخصوصی سرو می‌کنند. معمولا درون این دامپلینگ‌ها را با مواد و ترکیبات متنوعی پر می‌کنند که برخی از این مواد به شرح زیر هستند: ترکیب سبزیجات و گوشت‌های مختلف، پنیر و سیب زمینی آبپز. این غذا در رستوران‌های کاتماندو به صورت‌های بخارپز، سرخ شده، نیمه سرخ و نیمه بخارپز سرو می‌شوند که به نظر می‌رسد نوع کاملا سرخ شده آن طرفداران بیشتری دارد. یوماری  Yomari     یوماری یک ظاهر بامزه به شکل ماهی دارد و آن را باید یکی از معروف‌ترین غذاهای نپال دانست که تجربه‌ای فوق‌العاده‌ای از غذاهای نپال را در اختیار مسافران قرار می‌دهد. یوماری در واقع نوع دیگری از دامپلینگ ها یا پیراشکی است که خمیر آن را با آرد برنج درست می‌کنند. به این خمیر فرم ماهی می‌دهند و داخل آن را هم با مواد شیرین مثل چاکو و جدیدا شکلات پر می‌کنند و بنابراین این غذا را می‌توان در دسته شیرین‌ها قرار داد و حتی در کنار آن هم سس شیرین سرو می‌کنند و معمولا آن را به‌عنوان یک میان وعده خوشمزه انتخاب می‌نمایند. این میان وعده خوشمزه معمولا در جشن‌هایی که در نپال برگزار می‌شود؛ وجود دارد. سوپ توکپا  Thukpa     یکی دیگر از معروف ترین غذاهای نپال  را باید توکپا دانست. این غذا درواقع یک نوع سوپ نودل است که ریشه آن به تبت باز می‌گردد. برای پخت این غذا از نودل دست‌ساز همراه با سبزیجات و گوشت (معمولا گوشت بوفالو) استفاده می‌کنند. شاید برایتان جالب باشد که بدانید در مناطق هندونشین نپال برای پخت این سوپ به هیچ عنوان از گوشت گاو استفاده نمی‌شود. در نهایت هم ادویه‌ها و طعم دهنده‌های بسیار خوشمزه‌ای همچون دویه گرام ماسالا و پودر فلفل چیلی در این غذا استفاده می‌کنند. کیما چاتاماری Keema Chatamari     کیما چاتاماری را باید یکی دیگر از غذاهای بسیار مشهور در کشور نپال دانست. این غذا به یک کرپ یا پنکیک نازک شبیه است که آن را از آرد برنج درست کرده‌اند و رویش را با ترکیبات مختلف پوشانده‌اند. به راحتی می‌توان این غذا را به عنوان نسخه نپالی پیتزا معرفی کرد. بومیان دره کاتماندو از قدیم این غذا را طبخ می‌کرده‌اند و در حال حاضر هم در اکثر رستوران‌های این شهر امکان سفارش آن وجود دارد. ترکیبات که روی کیما چاتاماری استفاده می‌شود، بسیار متنوع است اما، معمولا از تخم‌مرغ، گوشت و پیاز روی این غذا استفاده می‌کنند. دال بات Dal Bhat     دال بات جز یکی از پر طرفدارترین غذاهای نپال است. این غذا معمولا از برنج به همراه سوپ عدسی به نام دال به همراه ترکیبات دیگر تشکیل می‌شود. در حقیقت "بات" در زبان محلی به معنای برنج پخته شده و "دال" هم به معنای عدس است و دال بات را می‌توان برنج سفید و ساده به همراه سوپ عدس دال معنا کرد. در ایران هم ما نوعی عدس قرمز داریم که به آن دال عدس می‌گوییم.     دال بات را البته بسیاری از مردم جهان به‌عنوان یکی از سینی‌های غذای مشهور شبه قاره هند به نام تالی سرو می‌شناسند که در جریان فرهنگی به نپال راه پیدا کرده است. در این سینی غذاهای مختلف در پیاله‌ها و کاسه‌های کوچک ریخته شده و داخل یک سینی سرو می‌شوند. از دیگر غذاهایی که در کنار دال بات سرو می‌‎شوند باید به کاری، ترشی و سبزیجات بخارپز و … اشاره نمود. ماست جوجو دائو Juju Dhau     اگر بخواهیم یک ترجمه دقیق برای جوجو دائو بیاوریم باید آن را «شاه کشک‌ها» معرفی نماییم، دائو از روزگاران قدیم توسط بومیان و قبایل ساکن در دره کاتماندو درست می‌شده و تقریبا در سرتاسر نپال از این نام برای آن استفاده می‌کنند. این ماست با دستور خاص و سنتی با استفاده از شیر بوفالو درست می‌شود و به دلیل تکه‌های کاسترد مانندی که در بافتش وجود دارد شهرت و محبوبیت زیادی دارد. برای تهیه این ماست، شیر بوفالو را می جوشانند و آن را با استفاده از شیرین‌کننده‌های طبیعی مثل عسل شیرین می‌کنند و بعد آن را داخل کوزه سفالی می‌ریزند تا آماده شود.     این کوزه را با پتو یا پارچه پنبه‌ای می‌پوشانند و در جای گرمی قرار می‌دهند تا ماست تخمیر شده و آماده شود. این ماست طعمی خاص و متفاوت دارد و یکی از بهترین غذاهای کاتماندو که حتما توصیه می‌شود اگر به این منطقه سفر کردید حتما این ماست را امتحان کنید. طبیعت کشور نپال     کشور نپال دارای یک طبیعت کارت پستال مانند است که اگر یک بار آن را ببینید تصویرش تا ابد در ذهنتان حک خواهد شد. بیشتر مردم دنیا، کشور نپال را به دلیل شهرت قله اورست که در این کشور قرار دارد، می‌شناسند اما اورست فقط بخشی از طبیعت فوق‌العاده نپال است. با این حال کسانی که به نپال سفر کرده‌اند اعتقاد دارد چه به اورست صعود کنی و چه از پایین به آن نگاه کنی، تجربه نابی را به دست خواهی آورد. جدا از اورست، هفت تا از بلندترین قله های جهان، ۸۵۶ گونه پرنده مختلف، دریاچه های متعدد، مسیرهای پیاده‌رویی بی نظیر بخش کوچکی از طبیعت زیبای نپال را تشکیل می‌دهند. جاذبه های گردشگری نپال     بیشتر مردم دنیا نپال را به کوهستان‌های بلند و ورزش کوهنوردیش می‌شناسند اما، همانطور که ذکر شد جاذبه‌های فرهنگی و طبیعی بسیار دیگری هم در این کشور برای بازدید وجود دارد. درواقع دنیایی از شگفتی‌ها در نپال منتظر شماست. از قصرها و عمارت‌های تاریخی گرفته تا دریاچه‌های بی‌نهایت زیبا در نپال انتظار بازدید شما را می‌کشد. در ادامه برخی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری نپال را به شما معرفی خواهیم کرد. با ما همراه باشید. موزه پاتان  PATAN MUSEUM     در میدان پاتان دوربار یک قصر سلطنتی تاریخی وجود دارد که در حال حاضر به آن موزه پانان می‌گویند. به اعتقاد بسیاری از افراد این موزه یکی از بهترین موزه های جنوب آسیا محسوب می‌شود. فضای داخلی این موزه را که در آن آثاری ارزشمند از میراث هندوها و بودا در دره شهر کاتماندو قرار دارد، اتریشی‌ها به بهترین شکل ممکن بازسازی کرده‌اند. این آثار آنچنان جذابند که بتوانند شما را ساعت ها محو تماشای خود کنند. پارک صلح لومبینی  LUMBINI PEACE PARK     در دشت‌های مجاور مرزهای هندوستان یک شهر کوچک به نام لومبینی وجود دارد که براساس شواهد تاریخی بودا در سال ۶۲۳ قبل از میلاد مسیح در آن متولد شده است. لومبینی در حال حاضر پر از صومعه‌ها و خانه‌های بودایی است و با سفر به آن انگار به یک موزه بزرگ از سنت‌ها و معماری بودایی رفته‌اید. این شهر کوچک در ترای غربی Western Terai قرار دارد و بازدید از آن را حتما باید در برنامه‌های سفرتان قرار دهید. بازار آسان  ASAN MARKET     بازار آسان که به آن بازار آسون هم می‌گویند، یک بازار بسیار تاریخی در مرکز کاتماندو است که در آن خرت و پرت‌ها، ادویه‌جات، لباس‌های محلی و... به فروش می‌رسد. این بازار همچنین به خاطر معماری بی‌نظیرش محبوبیت جهانی پیدا کرده است. این بازار قدمت بسیار طولانی‌ای دارد و مربوط به دورانی است که شهر کاتماندو به عنوان یک قطب اقتصادی بین مسیر هند و تبت شناخته می‌شد. اگرچه این بازار اکثر اوقات بسیار شلوغ است اما بازدید از آن ارزش تحمل جمعیت و شلوغی را دارد. پارک ملی چیتوان  CHITWAN NATIONAL PARK     یکی دیگر از جاذبه های گردشگری نپال که در واقع محبوب‌ترین پارک ملی جنگلی این کشور نیز محسوب می‌شود، پارک ملی چیتوان نام دارد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید از هر دو شهر کاتماندو و پوخارا به راحتی می‌توانید به این پارک دسترسی داشته باشید. در این پارک امکان آشنایی با شیوه زندگی بسیاری از پرندگان وجود دارد. همچنین شما می‌توانید حیواناتی نظر تمساح، گوزن و فیل را از نزدیک ببینید. در پارک ملی چیتوان، یک گونه نادر از کرگدن شاخ دار وجود دارد که دیدن آن نیز خالی از لطف نیست. حدودا ۶۰۰ عدد از این کرگدن‌ها در نپال زندگی می‌کنند. گنبد بودهاناث  BOUDHANATH STUPA     گنبد سفید و نوک طلایی بودهاناث را باید یکی از مقدس‌ترین جاهای نپال برای بودایی‌ها دانست. این گنبد که در قرن ۱۴ میلادی ساخته شده؛ یکی از بزرگترین گنبدهای جهان محسوب می‌شود. منطقه بودهاناث مرکز زندگی تبتی‌ها در کاتماندو است. بومیان این منطقه معتقدند، چرخیدن دور این گنبد در جهت عقربه‌های ساعت، یک کار مقدس است. با بازدید از این این جاذبه با شیوه زندگی تبتی آشنا خواهید شد. گورخا دوربار GORKHA DURBAR     قصر گورخا دوربار یک جاذبه تاریخی است که در قرن شانزدهم ساخته شده است. این جاذبه تاریخی در بالای تپه معروف شهر گورخا در مرکز نپال قرار گرفته است. پادشاهان گورخا در یک دوره زمانی بر کل نپال حکومت می‌کرده است، این قصر کوچک، بسیار باارزش‌تر از چیزی است که به نظر می‌آید. اگر کمی خوش شانس باشید و در روز بازدیدتان از این قصر هوا تمیز باشد تا بتوانید دور نمای هیمالیا را از درون این سازه تماشا نمایید. تله کابین ماناکامانا  MANAKAMANA CABLE CAR     تله کابین ماناکامانا، یکی دیگر از جاذبه‌ های گردشگری کشور نپال است که منطقه چیتوان را به ماناکامانا در منطقه گورخا وصل می‌کند. استفاده از این تله کابین هیجان زیادی به بازدید شما وارد می‌شود، مسیر این تله کابین بسیار طولانی است و از روی رودخانه تریسولی (Trisuli)، شالیزارهای برنج و روستاهای کوچک بسیار زیبا می‌گذرد. در در  بالای این خط نیایشگاه ماناکامانا به عنوان یکی از زیارتگاه‌های مهم مردم این منطقه و از جاذبه‌های گردشگری نپال به حساب می‌آید. کاخ نارایانهی  NARAYANHITI PALACE     یکی دیگر از جاذبه های نپال، کاخ نارایانهی نام دارد. این کاخ در دهه ۱۹۶۰ میلادی ساخته شده است. نارایانهی اگزچه امکان دار  به اندازه کاخ‌های تاریخی کاتماندو زیبا نباشد، اما باید آن را یک سازه باشکوه داست که در معماری آن از معماری بودایی‌ها الهام گرفته شده است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید تا قبل از اینکه کشور نپال به جمهوری بدل شود یعنی تا قبل از سال ۲۰۰۸ در این کاخ سکنه وجود داشت اما در حال حاضر این ساختمان به یک موزه تغییر کاربری داده است. این موزه به صورتی طراحی شده است که به بازدیدکنندگان قتل عام شاه، ملکه و سایر اعضای خانواده سلطنتی نپال در سال ۲۰۰۱ را یادآوری می‌کند. دریاچه فوا  FEWA LAKE     دریاچه فوا به عنوان یکی از دریاچه‌های زیبای کشور نپال، از دیگر جاذبه‌های این کشور محسوب می‌شود. یکی از کارهای جذابی که در اطراف این دریاچه می‌توانید انجام دهید، سوار شدن در یک قایق چوبی قدیمی و پارو زدن در یک دریاچه جنگی آرامش‌بخش با چشم‌انداز کوهستان است. شما همچنین می‌توانید در ساحل آرام دریاچه قدم بزنید و از آن آرامش بگیرید. میدان کوزه گران  POTTERS’ SQUARE     اگر به دنبال یک گنجینه ارزشمند در نپال می‌گردید، حتما سری به باکتاپور (Bhaktapur) بزنید. در این منطقه به اندازه یک شهر صنایع دستی و به خصوص کوزه سفالی دارد. برای تماشای این کوزه‌ها کافی است به میدان کوزه‌گران شهر بروید. در اطراف این میدان کارگاه‌هایی وجود دارد که در طول روز هزاران کوزه زیبا در آنها تولید و برای خشک شدن در این میدان پهن می‌شوند. این کوزه‌ها همه جای تپال به فروش می‌رسند. قله اورست     شاید بهتر بود قله اورست را در همان ابتدای متن می‌آوردیم زیرا اصلا بیشتر کردم دنیا نپال را به خاطر این قله می‌شناسند اما، به همین دلیل مشهور بودن اورست ما سعی کردیم جاذبه‌های دیگر این کشور را ابتدا به شما معرفی نماییم. اورست را باید بلندترین قله دنیا دانست که ۸۸۴۸ متر ارتفاع دارد. هر کسی نمی‌تواند این قله را فتح کند. حتی پیاده‌روی در دامنه‌های آن هم به آموزش‌های حرفه‌ای نیاز دارد. با این حال، مسیر پیاده‌روی تا کمپ اصلی اورست، یکی از محبوت‌ترین مسیرهای کوه‌نوردی در سطح جهان است. به جرأت می توان قله اورست را از اصلی‌ترین جاذبه های گردشگری کشور نپال دانست.     از دیگر جاذبه‌های گردشگری کشور نپال می‌توان به شهرهایی همچون کاتماندو، باکتاپور و پخارا اشاره کرد که هر کدامشان بسان یک موزه ارزشمند هستند و حتما باید در طول سفرتان به نپال زمانی را برای بازدید از آنها کنار بگذارید. از دیگر جاذبه‌هایی که حتما باید بازدید از آنها را در برنامه سفر به نپال چای دهید، مسیرهای طبیعت‌گردی زیادی است که در این کشور وجود دارد. از میان این مسیرها می‌توان به هلامبو (Helambu Trek) اشاره کرد.     در این کشور به جز اورست قله‌های دیگری هم وجود دارد که هر ساله کوهنوردان زیادی را به سوی خود می‌کشانند. نپال را باید کشور شگفتی‌ها دانست که جاذبه‌های گردشگریش تمامی ندارند. با سفر به این کشور به دنیایی وارد خواهید شد که مانندش را در هیچ جای دیگری پیدا نخواهید کرد. نکاتی که در سفر به نپال باید بدانید در کشور نپال هم مانند هندوستان برای سلام کردن باید از واژه «ناماسته» استفاده کنید و همراه با گفتن آن باید کف دست‌هایتان را به هم بچسبانید. در کشور نپال به هیچ عنوان تنها به به طبیعت‌گردی نروید. این کار ممکن است خطرناک باشد زیرا در این کشور تاکنون افراد زیادی که تنها راهی طبیعت‌گردی شده‌اند، ناپدید گشته‌اند. بهتر است همیشه یک راهنما همراه با خود داشته باشید و یا همراه با یک گروه طبیعت‌گردی کنید.  یکی از نکاتی که در سفر به نپال باید بدان توجه کرد، سلامتی و بهداشت غذا است. در این کشور به هیچ عنوان نباید از آب شیر و یا آب نجوشیده استفاده نمایید. همچنین استفاده از سبزیجات خام و میوه های قاچ شده‌ای که در مغازه‌ها وجود دارند هم به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. ارامش را در شهرهای بزرگ کشور نپال کمتر می‌بینید و معمولا در این شهرها ترافیک سنگینی وجود دارد و هوا هم کمی هوا آلوده است و در خیابان‌ها دست‌اندازهای زیادی وجود دارد. اگر قصد دارید با دوچرخه و یا موتور در بزرگراه‌ها تردد نمایید؛ باید بدانید که شهرهای بزرگ نپال جای مناسبی برای این تجربه نیست. سعی کنید که به افرادی که در خیابان گدایی می‌کنند پولی ندهید. حتی اگر آنها به شدت نیازمند به نظر می‌رسند اما این پول دادن باعث می‌شود که همچنان به این کارشان ادامه دهند. اگر واقعا دوست دارید که به آنها کمک کنید، موسسات خیریه متفاوتی وجود دارند که می توانید برای کمک از آنها استفاده نمایید. سعی کنید که قبل از ترک کشور نپال، باقیمانده پول‌تان را به ارز متفاوتی تبدیل نمایید. زیرا در بیرون از نپال تبدیل کردن آن بسیار سخت است، همچنین بیرون بردن پول نپال به خارج از کشور خلاف مقررات است. بهتر است در سفر به نپال به یک نکته مهم عادت کنید و آن تاخیرات زمانی است. اگر سعی کنید با برنامه سفری که در ابتدای آن به شما داده می‌شود جلو بروید، به احتمال زیاد ناامید خواهید شد. بنابراین بهتر است برنامه خود را منعطف بچینید. کتاب می‌توانید خلاءهای زمانی که این تاخیرات ایجاد می‌نماید را پر کند. در سفر به نپال همیشه باید در مورد Bandhs (مکان هایی که در آن هیچ حمل و نقلی مجاز نیست) هشدار و آگاه باشید. دلیل آن واضح است. در صورتی که حواستان به این مساله نباشد برنامه سفرتان به راحتی خراب خواهد شد.  بیشتر مکان‌ها در کشور نپال تا ساعت ۱۰ شب بیشتر باز نیست و پس از آن تعطیل می‌شود بنابراین در برنامه‌های خود به این نکته توجه نمایید. اما یک استثنا به نام منطقه تامل وجود دارد که برخی از رستوران‌ها آن تا کمی بعد از این ساعت نیز باز می‌مانند. یک نکته دیگر که باید در سفر به نپال بدانید این است که در نظر داشته باشید که برای ورود به شماری از بناهای مذهبی و عمومی در صورتی که محلی‌ها هیچگونه هزینه‌ای پرداخت نمی‌کنند، امکان دارد از شما هزینه دریافت نمایند. در صورت مواجه شدن با این مساله تعجب نکنید. سعی کنید که همیشه همراه با خود چند دستمال کاغذی داشته باشید. همچنین داشتن یک ژل ضدعفونی کننده همراه با خود از ضروریات سفر به نپال است تا اگر برای شستن دست هایتان جایی را پیدا نکردید بتوانید از آن استفاده کنید. اگر در کشور نپال سوار یک تاکسی شدید، حتما از راننده بخواهید که تاکسی‌مترش را روشن نماید تا مجبور نشوید هزینه اضافه پرداخت کنید. این را هم در نظر بگیرید که بعد از ساعت ۱۰ شب هزینه تاکسی‌ها دوبرابر خواهد شد. اگر در سفر به نپال میمون‌ها را دیدید، سعی کنید که به هیچ عنوان خوراکی از کیف‌تان در نیاورید زیرا میمون‌ها سعی می‌کنند خوراکی را از دستتان بدزدند! در نپال اخیرا جنبشی برای کمتر استفاده کردن از پلاستیک راه افتاده است. پیشنهاد می‌شود شما هم در طول سفرتان به این جنبش بییوندید و تا آنجا که می‌توانید از پلاستیک استفاده ننمایید. کلام آخر     در مطلب آشنایی با کشور نپال هر آنچه را که لازم بود درباره این کشور زیبا که در قاره آسیا قرار دارد بدانید بیان کردیم. درباره غذاها و جاذبه‌های گردشگری و حتی فرهنگ مردم نپال حرف زدیم و نکاتی را که باید در سفر به این کشور بدانید بیان کردیم. بسیاری از مردم جهان کشور نپال را تنها به خاطر وجود اورست در آن می‌شناسند. در حالی جدا از جذابیت فرهنگی جاذبه های گردشگری فراوان دیگری هم در این کشور وجود دارد که سفر به آن را جذاب می‌کند.     اگر نکته دیگری درباره سفر به کشور نپال وجود دارد که در این مطلب بدان اشاره نشد و یا اگر تجربه سفر به این کشور را دارید آن را با ما و دیگر خوانندگان به اشتراک بگذارید تا دیگران نیز بتوانند از خواندن تجربیات شما لذت ببرند. امید است این مطلب برایتان مفید بوده باشد و بتوانید از آن استفاده کنید.

قله اورست را بعید است کسی نشناسد. سوالاتی مانند قله اورست در کدام کشور است؟ قله اورست در کدام شهر است و یا ارتفاع قله اورست چقدر است و همچنین اورست کجاست از جمله سوالات معمولی هستند که در ذهن علاقه مندان به این کوه زیبا همواره موج می‌زند. در این مقاله از دکوول قصد داریم به شکل جامع و کامل به این سوالات و بسیاری از سوالات دیگری که ذهن دارید پاسخ دهیم. همچنین در دل این مقاله فیلمی زیبا از صعود به قله اورست و همچنین دو پادکست پیرامون این قله قرار داده شده است که شما را به شنیدن آنها دعوت می‌کنیم. دکوول رسانه ادونچر و کوهنوردی ایران همراه شماست.

میدان امیر چخماق یزد را باید یکی از مهم‌ترین میدان‌های تاریخی ایران دانست که به اندازه میدان نقش جهان اهمیت دارد. در این میدان سازه‌هایی مثل بازار، تکیه، آب انبار، مسجد و... قرار دارد. در واقع این میدان را باید یکی از شاخص‌ترین مجموعه‌های گردشگری دانست که در شهر زیبای یزد قرار گرفته است. بخشی از این مجموعه که قدمتش به دوره تیموریان باز می‌گردد؛ در سال 1330 و بخش دیگری از آن در سال 1341 به ثبت ملی ایران رسیده است. در واقع این مجموع را سرداری به نام امیر جلال الدین چقماق که یکی از امرای شاهرخ تیموری در یزد بود، ساخت و توسعه داد. فاطمه خانم، همسر این سردار که به سینی فاطمه نیز مشهور بود و بسیار در ساخت میدان و دیگر سازه‌های اطرافش همت کرد را در ضلع شمالی ارسن میدان به خاک سپرده‌اند. 

"سفرنامه تصویری انارک و ریگ جن". سوار بر قالیچه پرنده بر فراز دشت‌های آفتاب‌گون و پهناور کویر مرکزی ایران از انارک که چون نگینی زیبا بر رکاب انگشتری سرزمین‌های دور نشسته عبور می‌کنیم و به ریگ جن، این بیابان اسرار آمیز می‌رسیم و آنجا محو تماشای هنر آفریدگار چیره‌دست می‌شویم، از خود بیخود گشته و در این طبیعت مینوی اندیشه‌کنان در پی یافتن اسرار ازل غرق می‌گردیم. در این سیر و سلوک همراهم باشید که گفتنی‌ها بسیار است.

استان هرمزگان جزایر کوچک و بزرگ زیادی را در خود جای داده که هر کدام از آنها جذابیت‌ها و دیدنی‌های مخصوص به خود را دارند. یکی از مهم‌ترین و توریست پذیرترین این جزایر قشم نام دارد. جزیره قشم را باید بزرگ‌ترین جزیره ایران و خلیج فارس دانست که در تنگه هرمز قرار دارد. قشم کجاست؟ قشم نقطه‌ای از جنوب ایران و استان هرمزگان است که به دلیل زیبایی‌های طبیعی و جاذبه‌های گردشگریش بسیار محبوب شده است. سالانه عده زیادی گردشگر داخلی و خارجی راهی سفر به این جزیره دیدنی می‌شوند. در واقع قشم را باید یکی از مقاصد سفر زمستانی و پاییزی دانست زیرا هوای این جزیره در این فصول بسیار معتدل است.

سی و سه پل معنای ویژه‌ای برای اصفهانی‌ها دارد. این پل تاریخی فقط جایی برای تفریح نیست بلکه از قدیم‌ تا امروز بخشی از زندگی روزمره مردمی شده است که زندگی خود را در کنار زاینده رود ساخته‌اند. این جاذبه گردشگری که به پل الله ورودی خان نیز مشهور است، 295 متر طول و 14 متر عرض دارد. دلیل اینکه نام الله وردی خان روی این پل مانده این است که سی و سه پل زیر نظر فردی به نام الله وردی خان اوندیلادزه که یک سردار مشهور صفوی بود، ساخته شده است. زمان ساخت این پل را همزان با حکومت شاه عباس صفوی می‌دانند. جالب است بدانید جشن آب پاشان و مراسم خاخ شویان که مخصوص ارامنه بوده، روی این پل برگزار می‌شده است. این جشن‌ها آنقدر اهمیت داشته که در برخی از سفرنامه‌های مربوط به آن زمان که به قلم گردشگران خارجی نوشته شده، به آنها اشاره شده است. سی و سه پل یکی از عجیب‌ترین و زیباترین پل‌های جهان است. به طوری که "پرسی ساکس" آن را یکی از درجه یک‌ترین پل‌های جهان، "شارن" آن را شاهکار معماری و "دن گارسیا" یکی از بهترین معماری‌های ایران می‌دانند.

برخلاف تصور برخی از افراد که گمان می‌کنند در استان کرمانشاه فقط جاذبه‌های تاریخی وجود دارد، جاذبه‌های طبیعی منحصر به فردی  نیز در این استان وجود دارد که بازدید از آنها لذت سفر به کرمانشاه را دو چندان می‌کند. یکی از این جاذبه‌ها غار قوری قلعه کرمانشاه نام دارد که بزرگ‌ترین غار آبی خاورمیانه است. این غار که در 25 کیلومتری شهر روانسر، در دامنه کوه شاهو قرار گرفته حدود 65 میلیون سال قدمت دارد. غار قوری قلعه کرمانشاه را با نام قوری قلا و همچنین نام کردی "قوڕی قه‌ڵا" نیز می‌شناسند. در پاسخ به این سوال که غار قوری قلعه در کجا قرار دارد؟ باید گفت این جاذبه طبیعی در دامنه کوه شاهو مشرف به جاده روانسر به پاوه در مجاورت با روستای قوری قلعه قرار گرفته است. این غار آبی که 12 کیلومتر درازا و 3140 متر عمق دارد به عنوان یکی از هفت اثر طبیعی و پنجاه و چهارمین اثر ملی در تاریخ 27 اسفند 1387 به در فهرست میراث ملی ایران به ثبت رسیده است.  

استان لرستان را به حق می‌توان بهشت جاذبه‌های طبیعی دانست زیرا در هر نقطه از این استان، شمار زیادی جاذبه گردشگری وجود دارد که تماشای آن می‌تواند یک خاطر زیبای ابدی در هر ذهن بسازد. یکی از این جاذبه های گردشگری جذاب، تنگه شیرز کوهدشت نام دارد. در واقع این دره یا تنگه در منطقه زردلان در جایی به نام اولاد قباد قرار گرفته و از روستای گدارگه تا کنار رودخانه سیمره کشیده شده است. دیواره‌های تنگه شیرز لرستان بین 150 تا 200 متر است. این دیواره‌ها شیب‌دار است و در نزدیکی گداره با ارتفاع کمتر از 10 متر شروع می‌شود و هر چه که به انتهای دره نزدیک شوید و به هفت رک برسید این ارتفاع نیز بیشتر می‌شود و به اوج خود می‌رسد. تنگه شیرز دارای پنج کیلومتر طول است و در میان آن رودخانه‌ای جریان دارد که که به رود سیمره می‌ریزد.

افرادی که استان لرستان را به عنوان مقصد سفر خود انتخاب می‌کنند؛ می‌دانند که این استان زیبا پر از جاذبه‌های طبیعی فوق‌العاده زیبا مانند کوه‌ها، دشت‌ها، آبشارها و رودخانه‌هاست. بنابراین طبیعی است بیشتر کسانی که این استان را برای سفر انتخاب می‌کنند، علاقمندان به طبیعت‌گردی باشند. یکی از جاذبه‌های گردشگری که می‌توانید در سفر به استان لرستان از آن دیدن کنید، آبشار بیشه است. این جاذبه در تاریخ 27 اسفند 1387 به عنوان چهل و هشتمین اثر ملی، در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده است.

دامنه‌های البرز، نگین‌های سبز بی شماری در خود نهان کرده که سفر به هریک با تجربه‌ای به یاد ماندنی همراه است، در این میان اما، سفر به روستای نوا و دشت آزو با چشم‌اندازهای بی نظیر از دامنه‌های سر سبز و قله پر صلابت دماوند، همراه با تنفس هوای پاک و سبک کوهستانی حکایت دیگری دارد. در این سفر با دکوول همراه باشید. شوق تماشای کوهستان و خصوصا قلل مرتفع و پرابهت، از آن دست چیزهایی است که بیشتر ما آدم‌ها آن را دوست داریم و هنگامی که صحبت از دماوند به میان می‌آید این اشتیاق همراه با غروری پنهان همراه می‌شود. دماوند البته کوه عجیبی است، تقریبا هر جای دامنه این کوه سپید پای دربند که باشید ، باز هم یک چشم‌انداز از بام ایران پیش رویتان است. حتی اگر دماوند زیبا هم در فاصله دور باشد، باز هم پر صلابت و تماشایی است. اما اگر دنبال منطقه‌ای هستید که بهترین چشم اندازها را از این کوه پرصلابت پیش رویتان بگشاید ، باید راهی دشت آزو شوید.

وقتی نام استان مازندران به میان می‌آید، ناخودآگاه چشمه‌‌های عجیب و جذاب باداب سورت در ذهن تداعی می‌شود. این چشمه‌های رنگی که در روستای ارست یا اروست، بخش چهاردانگه شهرستان ساری قرار دارد، آنقدر جذاب و دیدنی است که سالانه عده زیادی گردشگر داخلی و خارجی را به خود جذب می‌کند. این گردشگران یا برای بازدید از این چشمه‌ها به مازندران سفر می‌کنند و یا به باداب سورت می‌آیند تا از خواص درمانی آن استفاده کنند.

دلایل زیادی برای انتخاب استان گلستان به عنوان مقصد سفر وجود دارد. مردمی خونگرم و مهمان‌نواز، جاذبه‌های تاریخی فراوان، فرهنگی خاص و طبیعتی بکر و رویایی تنها چند مورد از این دلایل هستند. مکان های دیدنی استان گلستان آنقدر زیاد است که اگر بخواهیم آنها را به شما معرفی کنیم نیاز به نوشتن چندین صفحه متن داریم. بنابراین در این نوشته سعی داریم به صورت مختصر و مفید شما را با بخش کوچکی از این بهشت زیبا، یعنی آبشارهای این استان آشنا کنیم. رشته کوه البرز رودهای فراوانی را در خود جای داده است. شیب تند این رشته کوه این رودها را به آبشارهای کوچک و بزرگ بدل کرده است. بازدید از آبشارهای گلستان می‌تواند هیجان‌انگیزترین بخش سفر به گلستان باشد. البته به این شرط که در فصل مناسب و با وسایل مناسب این بازدید را انجام دهید. برای رسیدن به این آبشارها باید جنگل‌پیمایی کنید.

قلعه الموت از پرطرفدارترین و محبوب‌ترین جاذبه های گردشگری استان قزوین به حساب می‌آید. بعید است کسی گذرش به این دیار بیافتد و از فرصتش برای بازدید از قلعه الموت استفاده نکند. قلعه یا دژ الموت که معنای لغوی آن آشیانه عقاب است، در منطقه الموت قزوین قرار دارد. این دژ مقر حسن صباح، بنیانگذار دولت اسماعیلیان بوده است. حسن صباح یکی از قدرتمندترین و نام‌آورترین مردان زمان خود بوده و به همین دلیل مقر او یعنی همان قلعه الموت هنوز تاکنون نام خود را حفظ کرده است.  در مطلب سفر به قلعه الموت قصد داریم شما را با این جاذبه گردشگری که هم طبیعتی فوق‌العاده اطرافش را فرا گرفته و هم اهمیت و ارزش تاریخی دارد، آشنا کنیم. ابتدا به معرفی این قلعه خواهیم پرداخت، سپس کمی درباره تاریخچه و موقعیت جغرافیایی آن حرف خواهیم زد و در نهایت این مساله را بررسی می‌کنیم که در اطراف قلعه الموت چه جاذبه‌های دیگری برای بازدید وجود دارد. اگر قصد سفر به الموت را دارید و یا خواندن درباره این جاذبه گردشگری برایتان جذابت دارد، این مطلب مخصوص شماست. پس تا انتهای آن با دکوول همراه باشید.

تنها یک بار پای گذاشتن در مرکز پایتخت کافی است تا ارگی نامتجانس از معماری امروزی شهری چشم‌ها را به خود خیره کند. ارگی که چهار قرن قدمت را در خود جای داده و همچون گلستانی که در میان ساختمان‌های سر به فلک‌کشیده پایتخت خودنمایی می‌کند. گرچه امروزه تهران 123 کاخ-موزه و موزه را در دل خود جای داده، اما این کاخ گلستان است که به‌عنوان نگین کاخ‌های تهران هر ساله گردشگران فراوانی را به سمت مرکز ایران می‌کشاند. البته طی 1.5 سال اخیر کاخ گلستان هم از گزند کرونا در امان نمانده و طی روزهایی که تهران به رنگ نارنجی و قرمز درآمده درهای خود را به روی بازدیدکنندگان بسته، اما به نظر می‌رسد در این روزها بازدید مجازی از کاخ گلستان می‌تواند جایگزین مناسبی برای حضور فیزیکی در این کاخ باشد.

دریاچه‌‎ای بزرگ با آبی زلال که دور تا دورش را سبزه‌های با طراوت و گل‎هایی با رنگ‌های گرم و چشم‌نواز گرفته است. این کمترین تعریفی است که می‌توان از دریاچه نئور داد؛ دریاچه‌ای در مرز دو استان زیبای اردبیل و گیلان که می‌تواند نقطه آغاز سفری پیمایشی به ییلاق بی‌نظیر سوباتان باشد. تصاویر بکری که چشم‌هایتان در این سفر رویایی شکار می‌کند، احتمالا تا آخر عمر در ذهن‌تان می‌ماند و هر بار که یادش می‌افتید سرشار از لذت می‌شوید. دریاچه‌‎ای بزرگ با آبی زلال که دور تا دورش را سبزه‌های با طراوت و گل‎هایی با رنگ‌های گرم و چشم‌نواز گرفته است. این کمترین تعریفی است که می‌توان از دریاچه نئور داد؛ دریاچه‌ای در مرز دو استان زیبای اردبیل و گیلان که می‌تواند نقطه آغاز سفری پیمایشی به ییلاق بی‌نظیر سوباتان باشد. تصاویر بکری که چشم‌هایتان در این سفر رویایی شکار می‌کند، احتمالا تا آخر عمر در ذهن‌تان می‌ماند و هر بار که یادش می‌افتید سرشار از لذت می‌شوید. درباره از نئور تا سوباتان با این مقاله از وب سایت دکوول همراه باشید.

شمس تبریزی شخصیتی شناخته شده برای ایرانیان، ترک‌ها و دیگر ادب دوستان و عرفان دوستان جهان است. او یکی از صوفیان و عارفان مسلمان قرن هفتم بوده که داستان دوستی و نزدیکیش با شاعر معروف ایرانی مولانا جلال الدین محمد بلخی زبان زد خاص و عام است. بعید است کسی به مولانا علاقه داشته باشد و داستان زندگی شمس را نخوانده باشد. شمس تبریزی اهل سفر بود و یک جا آرام و قرار نداشت. در طول زندگی‌ به شهرهای مختلفی سفر کرده و برخی از آنها را برای زندگی انتخاب کرده است. شهر خوی در استان آذربایجان غربی نیز یکی از این انتخاب‌هاست. او در همین شهر دار فانی را وداع گفت و مقبرهاش هم در همین شهر قرار دارد. این مقبره اکنون به یکی از جاذبه های گردشگری شهر خوی تبدیل شده است.

گیلان؛ سرزمینی که گویا برای خلقت آن زمان و سلیقه دو چندانی صرف شده تا بدین شکل تصویری از بهشت در زمین به تصویر درآید. منطقه‌ای از ایران که در طبیعت سحرانگیز آن جنگل، دریا و کوهستان به هم پیوند خورده‌اند و تلفیق بی‌نظیری از سرسبزی و نیل‌گونی را به وجود آورده‌اند. درختان سر به فلک کشیده، رودهای روان و آبشارهای خروشان این استان شمالی از چنان زیبایی برخوردارند که ماهرترین نقاشان تاریخ هم از به تصویر درآوردن چنین طبیعتی عاجزند. وجود چنین طبیعتی در کنار آب‌وهوای مطبوع شمال ایران، بهترین زیستگاه را برای هر موجودی اعم از حیوان و گیاهان به وجود آورده است. پناهگاه حیات وحش لوندویل تنها تکه‌ای از این فردوس زمین محسوب می‌شود که با زیست حداقل 125 گونه جانوری در آن، حیاتی زیبا و زندگی سرشار را الهام می‌بخشد. اما این تنها یکی از زیبابی‌های لَوَندِویل است. این شهرستان مرتفع‌ترین آبشار ایران را هم در غرب خود جای داده است. آبشار لاتون با ارتفاع 105 متر، یکی دیگر از جاذبه‌های گردشگری لوندویل به حساب می‌آید که خود می‌تواند نمادی از زیبایی باشد. مسیر صعود آبشار تپه‌هایی جنگلی و بسیار زیباست که در طول پیمایش آن چشمه‌های فراوانی با آبی خنک و نوشیدنی چشم‌ها را به خود خیره می‌کند. آبشار لاتون از فاصلۀ 600 متری قابل رویت است و در حاشیه آن یکی از زیباترین جنگل‌های متراکم بکر و دست‌نخورده گیلان با انبوهی از درختان آلو، به، گلابی، گردو، فندق و سیب وحشی وجود دارد که در ۹ ماه از سال سرسبزی و زیبایی خود را حفظ می‌کند. از تنوع جانوری اطراف آبشار نیز می‌توان به گرگ، گراز، خرس (نادر)، جوجه تیغی، اسب، گاو، و … اشاره کرد. اگر شما هم قصد سفر به آبشار لاتون و لوندویل را دارید، تا انتهای این مطلب همراه دکوول باشید تا به‌طور کامل با این تکه از بهشت روی زمین آشنا شوید.