شروع کوهنوردی

کوهنوردی چیست؟

در برخی از جهات، صعود از یک کوه، تفاوت چندانی با کوله‌­گردی ندارد. شما اغلب با یک کوله بر پشت خود بر روی مسیر مشخص شده‌ای شروع می‌کنید و کوله شما با تجهیزات و امکاناتی که برای مدت زمان سفر به آنها نیاز دارید، پر می‌شود. اما، در جایی که هدف کوله‌گردی تکمیل یک چرخه مسیر فوق­العاده یا رفت و برگشت به یک مکان از یک یا چندین مسیر است، هدف کوهنوردی ایستادن بر روی نوک یک قله است و شما اغلب با حرکت بر روی برف و احتمالا یخچال‌ها یا یخ، به آنجا می‌رسید.  

کوهنوردی شامل چه چیزهایی است؟

کوهنوردی می‌تواند به لحاظ فیزیکی و ذهنی بسیار دشوار باشد که با ساعت‌های طولانی کار و تلاش، با یک کوله سنگین بر پشت خود، یک کوه را به آرامی بالا یا پایین می‌روید. و قبل از اینکه بتوانید آن را آغاز کنید، باید مهارت‌های تکنیکی مانند نحوه به کارگیری یک تبر یخ و نحوه نجات یک کوهنورد از یک شکاف یخچالی را یاد بگیرید چون احتمالا به آن نیاز خواهید داشت. اما لذت رسیدن به نوک قله و حس دستاورد و کامیابی که به محض اتمام سفر دارید می‌تواند تمام آن را ارزشمند کند.

اگر مایل به آغاز ورزش کوهنوردی هسنید، نحوه شروع در اینجا آورده شده است:

1. زیر نظر یک مربی کارآزموده فعالیت کنید و یا در یک کلاس شرکت کنید:

یک مربی واجد شرایط، مسیر را نشان خواهد داد و مهارت‌های مهم برای صعود از یک کوه را به شما آموزش می‌دهد. اگر تصمیم دارید که بدون یک راهنما یا مربی  به کوه بروید، ابتدا در یک (یا چندین) کلاس ثبت نام کنید تا نحوه حرکت بر روی برف و یخچال‌ها، نحوه استفاده از یک تبر یخ و نحوه نجات یک کوهنورده سقوط کرده از یک شکاف یخچالی را یاد بگیرید.

2. آموزش را آ غاز کنید:

کوهنوردی به لحاظ فیزیکی و ذهنی، دشوار است. کوهپیمایی را با یک کوله سنگین آغاز کنید و خودتان را به لحاظ ذهنی برای روزهای طولانی و چالش ­برانگیز آماده کنید.

3. تجهیزات حیاتی را جمع ­آوری کنید:

کفش‌های کوهنوردی، یک تبر یخ، کرامپون‌ها و یک هارنس، تعدادی از آیتم‌هایی هستند که شما به آنها نیاز خواهید داشت. ممکن است بتوانید بعضی از اینها را اجاره کنید، یا اگر با یک باشگاه کوهنوردی برنامه می روید، ممکن است از قبل برای شما فراهم شده باشند.

4. یک مسیر انتخاب کنید:

چه برای کوهنوردی با مربی ثبت نام کنید یا یک قله را برای صعود به همراه تیم کوهنوردی خودتان انتخاب کنید، انتخاب مسیری که برای سطوح مهارت و راحتی شما مناسب باشد، اهمیت دارد. شما باید با امنیت کوهنوردی کنید .هیچ مقاله یا ویدیویی نمی‌تواند جای آموزش مناسب و تجربه را بگیرد.

مرحله 1: زیر نظر یک مربی کارآزموده فعالیت کنید و یا یا یک کلاس بگذرانید  :

اگر در کوهنوردی تازه وارد هستید، یک روش برای ورود سریع به ورزش، کمک به وسیله یک باشگاه کوهنوردی است. اگر تناسب اندام معقولی دارید، تعداد بیشماری راهنماهایان کوه در سطح جهان وجود دارند که می‌توانند شما را دقیقا بالای هر کوهی که تمایل داشته باشید، ببرند. راهنماهای واجد شرایط در وارد کردن آماتورها به کوهنوردی، خبره هستند و می‌دانند که چطور تکنیک‌هایی را توضیح و نشان دهند که درک آنها آسان باشد و با نیازهای شما نیز متناسب باشند.

برای یافتن یک راهنما، باشگاه‌های کوهنوردی محلی یا خدمات راهنمای خصوصی را در ناحیه‌هایی که قصد کاوش در آنها را دارید، جستجو کنید. ما یافتن راهنماهایی را توصیه می‌کنیم که بوسیله یک نهاد تأیید کننده مانند انجمن آمریکایی راهنماهای کوه یا فدراسیون کوهنوردی، به رسمیت شناخته می‌شوند.

همه کسانی که کوهنوردی می‌کنند، یک راهنما ا ستخدام نمی‌کنند. کوهنوردی به تنهایی، نه تنها هیجان تجربه آلپی را به شما می‌دهد، بلکه حس عمیق کامیابی را نیز در شما ایجاد می‌کند. اما، قبل از اینکه تلاش کنید تا به تنهایی کوهنوردی کنید، شما ابتدا باید در مهارت‌های تکنیکی خبره شوید و مفهوم نحوه حرکت در کوهستان­‌ها را درک کنید. ضمن اینکه یادگیری از یک مربی یا آموزگار نیز امکانپذیر است، ما توصیه می‌کنیم در کلاس‌هایی ثبت نام کنید که در آنها توسط حرفه‌ای‌ها آموزش ببینید. تعداد بسیار زیادی از سازمان‌ها، مدارس و کلوپ‌ها وجود دارند که این آموزش را ارائه می‌دهند؛ تعدادی از آنها دوره‌های آموزشی چندماهه را ارائه می‌دهند که آنچه را که باید برای یک صعود بدانید و انجام دهید، به شما یاد خواهند داد و در نهایت به صعودی می‌رسند که مهارت‌های جدید خود را در آن به کار می برید. همچنین، شرکت در چندین کلاس کوتاه یکی پس از دیگری و برای یادگیری موارد اساسی، امکان‌پذیر است.

تعدادی از مهارت‌هایی که قبل از آغاز کوهنوردی به آنها نیاز دارید، در اینجا آورده شده‌اند:

• تکنیک‌های حرکت بر روی برف: آگاهی از نحوه حرکت ایمن و موثر بر روی برف، با حرکات پای مناسب آغاز می‌شود. گام‌های ضربه ای، گام پلانژ (شیرجه‌ای) و سرخوردن، روش‌های موثری برای صعود و پایین آمدن از شیب‌های برفی هستند. در مقاله ما با عنوان تکنیک‌های حرکت بر روی برف، موارد بیشتری را یاد بگیرید.
• استفاده از یک تبر یخ: کاربرد تبر یخ، یکی از اصولی است که باید برای کوهنوردی یاد بگیرید. تکنیک سلف بیلی (خودحمایتی) شامل کاشت دسته تبریخ دربرف جهت حفاظت در مقابل سقوط در کارگاه اول است. اگر در وضعیت سرخوردن و سقوط هستید، خودحمایتی برای متوقف­ کردن شما قبل از اینکه فاصله زیادی را سربخورید، به کار می رود. آموزش مناسب و تمرین، برای ماهرشدن در هر دوی این تکینک‌های تبر یخ، لازم هستند. موارد بیشتری را درباره استفاده از یک تبر یخ یاد بگیرید.
• استفاده از کرامپون‌ها: کرامپون‌ها، کشش (اصطکاک) لازم بر روی ناحیه یخی را ایجاد می‌کنند که شما در غیر اینصورت نمی‌توانید صعود را انجام دهید. اینکه بدانید چطور و چه زمانی کرامپون‌ها را بپوشید و چه زمانی آنها را در بیاورید، اهمیت دارد. برای اینکه در زمان راه رفتن با کرامپون‌ها بر روی کفش‌هایتان راحت باشید، تمرین لازم است. در مقاله ما با عنوان نحوه استفاده از کرامپون‌ها، موارد بیشتری را درباره کرامپون‌ها یاد بگیرید.
• تمرین هم­طنابی بر روی یخچال: وقتی که ضمن عبور از یک یخچال، با طناب به یک نفر یا تعداد بیشتری از افراد دیگر متصل می‌شوید، استفاده از یک تبر در این نوع حرکت اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. نه تنها به مهارت‌هایی نیاز دارید که سقوط خودتان را متوقف کند، بلکه باید نسبت به سایر افراد در تیم خود هوشیار باشید و در صورت سرخوردن یکی از آنها به سمت یک شکاف یخچالی یا یک سراشیبی تند، برای وضعیت ترمـز آماده باشید. آگاهی از زمان و نحوه متصل­ شدن با طناب به همدیگر، میزان شل بودن طناب و نحوه حمایت از کوهنوردان دیگر، مجموعه‌ای از مهارت‌هایی هستند که به بهترین شکل توسط مربیان با تجربه یا باشگاه‌های کوهنوردی، آموزش داده می‌شوند. درباره تمرین هم‌طنابی بر روی یخچال، موارد بیشتری را یاد بگیرید.
• جهت­ یابی در شکاف‌ها و مه و برف: در بیشتر بهار و تابستان، مسیرهای برفی اصلی صعود بر روی کوه‌ها در ایالات متحده، صعودهای هم­طناب مستقیم هستند، این موضوع در ایران کمتر مشاهده می‌شود و فقط در مسیرهای خاص و در فصول زمستان نیاز به هم طنابی احساس می‌شود. در اواخر تابستان یا پاییز، وقتی که برف های سال به آرامی ذوب می‌شوند، شکاف‌های یخچالی باز می‌شوند. یخچال‌هایی که قبلا نرم و فشرده بودند، می‌توانند تبدیل به پازلی از یخ‌های پخش­شده و پلکان مارپیچی از ترک‌ها (شکاف‌ها) شوند. در این شرایط، مسیریابی می‌تواند چالش ­برانگیزتر باشد. مه و برف نیز، جذابیت و خاصیت گول­ زننده خود را دارند. مهارت کار با ارتفاع­ سنج و قطب­ نما برای کوهنوردی الزامی است.
• نجات از شکاف یخچالی: آیا می‌توانید یک همراه را در صورت سقوط در یک شکاف، نجات دهید؟ استفاده مناسب از کارگاه‌ها برفی، و یک سیستم شناخته شده به عنوان قرقره (چرخ تسمه) Z یک مجموعه مهم از مهارت‌ها برای سفر ایمن بر روی یخچال است. حتی کوهنوردان باتجربه نیز اینها و سایر تکنیک‌های نجات را هر فصل تمرین می‌کنند تا برای موارد غیرمنتظره آماده باشند. درباره نجات از شکاف یخچالی بیشتر یاد بگیرید. 

مرحله دو: شروع آموزش برای کوهنوردی

لذت ایستادن بر روی یک قله بلند، خیره شدن به جذابیت‌های چشم انداز پایین پاهای‌تان، همیشه آسان بدست نمی‌آید. کوهنوردی، چالش‌های فیزیکی و ذهنی زیادی دارد؛ صرف زمان 14-12 ساعت در روز و بسیار آهسته رفتن مسیر بر روی سربالایی با یک کوله پشتی سنگین بر روی پشت، رایج است. جهت آماده سازی خودتان برای این چالش‌ها، باید از لحاظ فیزیکی و ذهنی آماده باشید.

 آماده­ سازی فیزیکی

وقتی که یک کوله سنگین را بر روی پشت دارید و برای ساعت‌ها است که در حال حرکت هستید، عملکرد به ظاهر ساده گذاشتن یک پا در جلوی دیگری، می‌تواند کاملا خسته کننده باشد. به منظور آمادگی برای چالش‌های طاقت­ فرسای کوهنوردی، بیشتر افراد نیاز دارند که آموزش مداوم و پیوسته‌ای را چندین ماه قبل از یک سفر شروع کنند. یک برنامه آموزشی منظم که شامل دویدن، دوچرخه سواری و شنا باشد، روش مناسبی برای آماده ­سازی سیستم قلبی عروقی شما است. صعود از پله در فضای سرپوشیده، می‌توانند به رشد و تقویت ماهیچه‌های پا که برای کوهنوردی به کار می روند، کمک کند. وزنه برداری می‌تواند بالاتنه را برای حمل یک کوله تقویت کند.

بنابراین، بهترین آموزش برای صعود با یک کوله، کوهپیمایی با یک کوله است. مقداری از وزن را بر روی عقب و مقداری از وزن را بر جلوی سربالایی قرار دهید. در جایی که می‌توانید ارتفاعی را بالا بروید، مسیرهای راه پیمایی نزدیک را انتخاب کنید. یا مجموعه‌ای طولانی از پله‌ها را بیابید و چندین تکرار داشته باشید. این نوع از آموزش، نسبت به دویدن و دوچرخه سواری، مقاومت شما را در یک برنامه طولانی بیشتر بهبود می‌دهد.

در حالیکه آمادگی فیزیکی برای روزهای طولانی پیمایش سربالایی با یک کوله پشتی سنگین اهمیت دارد، تاثیرات ارتفاع بلند وقتی که از یک کوه پایین می‌آیید، می‌تواند غیرقابل پیش­­بینی باشد. در ارتفاعات بالای 8000 پا (و گاهی اوقات حداقل5000 پا)، حتی افرادی با بیشترین میزان آمادگی فیزیکی، تاثیرات اکسیژن کاهش یافته در اتمسفر را حس خواهند کرد. علائم بیماری‌های ملایم ارتفاع، خواب مختل­ شده، تنفس نامنظم درطول خواب، سردرد، ضعف، کوفتگی، حالت تهوع، سرگیجه و تنگی نفس هستند. برای یادگیری بیشتر درباره بیماری‌های ارتفاع و آنچه می‌توانید برای پیشگیری ازآن انجام دهید، مقاله نحوه شناسایی و درمان بیماری‌های ارتفاع را بخوانید.

برای یادگیری بیشتر درباره آمادگی فیزیکی برای کوهنوردی و دیدن یک نمونه برنامه روزانه تمرین بدنی، مقاله ما با عنوان نحوه آموزش برای کوهنوردی را بخوانید.

آمادگی ذهنی

کوهنوردی، چیزی بیشتر از مهارت‌های ورزشی و تکنیکی را ایجاب می‌کند. یک نگرش (چهارچوب) فکری متفاوت از صعود ورزشی محدود به تمدن شهری یا کوله­‌گردی بر روی یک مسیر مشخص­ شده، دارد. شما برای تکمیل یک صعود کوهنوردی، باید زمان و انرژی بیشتری صرف کنید، و باید برای بعضی از مشکلات، ناراحتی ها و خطرات احتمالی درطول مسیر مانند سقوط صخره‌ها، سقوط یخ، ریزش بهمن و سقوط در شکاف‌های یخچالی، آماده باشید. مشکلی وجود دارد مبنی بر اینکه آب و هوای کوهستانی ناپایدار ممکن است وجود داشته باشد؛ اهمیتی ندارد که شما چقدر سخت آموزش دیده‌اید و برای مواجهه با نور شدید خورشید آماده‌اید، یک طوفان می‌تواند شما را مجبور کند که قبل از رسیدن به قله، برگردید. به این دلایل، کوهنوردی برای هرکسی مناسب نیست.

البته لذت و شادابی رفتن به محیط کوهستان می‌تواند فوق­العاده باشد. یک آسمان پر از ستاره، کرامپون‌هایی که زیر پاهای شما صدای خش خش می‌دهند و صدای تنفس ممتد خودتان را تصور کنید. چراغ­های پیشانی، مسیر به سمت بالا را مشخص می‌کنند و بعد از آن یکی‌­یکی خاموش می‌شوند زیرا اولین زبانه‌های نور، یخچال را به رنگ صورتی در می‌آورند و شما به منظره‌ای می‌رسید که بسیاری از مردم آن را فقط از هواپیما می‌بینند. اینها لحظاتی هستند که افراد را از راحتی باشگاه صخره­نوردی یا اطمینان از یک صعود کوتاه نزدیک به جاده، دور می‌کنند.

مرحله سه: ابزارهای ضروری برای کوهنوردی

کوهنوردی فعالیتی است که به ابزارهای بسیار زیادی نیاز دارد. اگر یک باشگاه کوهنوردی را به کار می‌گیرید، بعضی از ابزارها ممکن است برای اجاره در دسترس باشند، بنابراین قبل از خرید ابزار، این مورد را بررسی کنید. آنچه شما دقیقا نیاز دارید تا همراه خود ببرید، با توجه به مسیری که قصد صعود از آن را دارید، متفاوت است، اما تعدادی از آیتم‌های شخصی که احتمالا به آنها نیاز خواهید داشت، در اینجا آورده شده‌اند:

• کفش­های کوهنوردی: یک جفت کرامپون راحت و مقاوم سازگار با کفش‌های کوهنوردی، برای سفر موثر و نتیجه بخش در کوهستان‌ها، اهمیت دارند. کفش‌های کوهنوردی، محکم‌­تر از کفش‌های کوله­‌گردی هستند که باعث می‌شود زمانی که کرامپون‌ها را پوشیده‌اید و راه می‌روید، حمایت­‌کننده­‌تر باشند.

 • هارنس کوهنوردی: می‌توان از یک هارنس استاندارد صخره­‌نوردی استفاده کرد، اما هارنسی که مخصوص کوهنوردی طراحی شده باشد، سبک­تر و راحت­تر خواهد بود.

• تبر یخ: یک تبر یخ طراحی شده برای کوهنوردی عمومی، چیزی است که شما بیشتر اوقات برای صعود از شیب‌های تند و ترمز در صورت لیزخوردن، به آن نیاز دارید. مسیرهای تکنیکی‌­تر ممکن است وجود دو ابزار یخی را ایجاب کنند.

• کرامپون‌ها: در زمان راه رفتن شما بر روی برف یا یخ شیب­‌دار، کرامپون‌های فولادی یا آلومینیومی، باعث ایجاد کشش (اصطکاک) می‌شوند. کرامپون‌های آلومینیومی بسیار سبک هستند، اما به اندازه کرامپون‌های فولادی مقاوم نیستند، بنابراین تنها درصورتی آنها را انتخاب کنید که بر روی زمین های برفی متعادل بدون بخش های صخره‌ای صعود می‌کنید.

• کلاه ایمنی کوهنوردی: هرگونه کلاه استاندارد صخره‌­نوردی نیز کارایی خواهد داشت. مطمئن شوید که برای اتصال چراغ پیشانی، قلاب‌هایی دارد.

این فقط آغاز است؛ شما برای سفر کوهنوردی، به ابزارهای بسیار زیادی نیاز خواهید داشت. موارد بیشتر را در مقاله ما با عنوان لوازم ضروری کوهنوردی ، یاد بگیرید و قبل از ترک خانه، از چک­ لیست کوهنوردی استفاده کنید.

مرحله چهار: انتخاب یک مسیر کوهنوردی

اگر تصمیم گرفته‌اید که برای صعود یک راهنما داشته باشید، درباره آنچه هدف‌تان است و آن انواعی از صعودها (درصورت انجام) که قبلا انجام داده‌اید، با آنها صحبت کنید. آنها می‌توانند در تصمیم گیری درباره صعودی که برای شما چالش­ برانگیز اما انجام­ پذیر است، به شما کمک کنند.

اگر یک دوره آموزش کوهنوردی را تکمیل کرده‌اید و آماده انجام یک صعود بدون راهنما هستید، شما باید درباره اینکه چه مهارت‌هایی دارید بخوبی فکر کنید و جایی را به عنوان مقصد صعود انتخاب کنید که در حد توانایی‌های تکنیکی و فیزیکی شما باشند. به جای انتخاب بلندترین قله موجود در اطرافتان برای اولین سفر کوهنوردی، عاقلانه است که ابتدا تجربیاتی را بر اساس کوهستان‌های کوچک‌تر که کمتر تکنیکی هستند، بدست آورید.

نکاتی برای انتخاب یک مسیر کوهنوردی:

• به کتاب‌های راهنما و وب‌سایت‌ها مراجعه کنید: کتابها و وب‌سایت‌ها منابع فوق­العاده‌ای هستند زیرا شما می‌توانید تمام اطلاعاتی را که احتمالا نیاز دارید در آنها ببینید: مشکلات، فاصله، ارتفاعی که باید طی شود، جهت‌ها، منابع آب، ویژگی‌های مسیر و موارد دیگر. وب‌سایت‌ها همچنین گزارشات سفر جدید را نمایش می‌دهند که احتمالا درباره چگونگی سفر در واقعیت و زمانی که قصد انجام آن را دارید، حس خوبی را به شما می‌دهد. سایت‌های آنلاین مانند SummitPost.org، گزینه های فوق العاده‌ای هستند.

• با محلی­ها و کوهنوردان دیگر صحبت کنید: صحبت با افراد آشنا با ناحیه یا سایر مردمی که کوهپیمایی می‌کنند، می‌تواند روش مناسبی برای گرفتن پیشنهاداتی بازای مسیر باشد. همچنین، تلاش کنید تا با حوزه‌های محیط­بانان محلی در ناحیه‌ای که قصد سفر به آنجا را دارید، تماس بگیرید. محیط­بانان بیشترین اطلاعات به­ روز را درباره شرایط دارند.

• نوع کوهنوردی ضروری را شناسایی کنید: آیا مسیر نیازمند حرکت بر روی برف، عبور از یخچال یا صخره ­پیمایی است؟ دانستن اینکه چه نوعی از کوهنوردی باید انجام شود، اهمیت حیاتی دارد بنابراین می‌توانید تعیین کنید که آیا مهارت‌های موردنیاز این نوع سفر را دارید. بطور کلی می‌توانید این اطلاعات را در کتاب‌های راهنما یا در توصیفات آنلاین مسیرها، بیابید.

• مجوزها را بررسی کنید: کوهنوردی یک ورزش بطور فزاینده‌ای محبوب است، و وقتی که کوه شلوغ‌­تر شود، ناحیه‌های بیشتری مجوزهای کاربری را الزامی می‌کنند تا ترافیک و تأثیرات انسانی حاصل را محدود و کنترل کنند. تعداد زیادی از کوه‌هایی که صعودهای بیشتری بر روی آنها انجام می‌شود، بعضی از برنامه ریزی‌های پیشرفته را برای اعطای مجوز و ثبت­نام، الزامی می‌کنند. مطمئن شوید که قبل از کوهنوردی، با نمایندگی مناسب برای صدور مجوز صعود در منطقه، تماس بگیرید.

• بدانید که صعود چقدر طول خواهد کشید: تعدادی از مسیرها در یک روز طی خواهند شد در حالی‌که طی کردن مسیرهای دیگر هفته ها طول می‌کشد. در نظر داشته باشید که چقدر زمان دارید و صعودی را انتخاب کنید که با آن متناسب باشد. در مواردی که کندتر از آنچه برنامه ریزی شده است حرکت می‌­کنید، عاقلانه است که زمان اضافی را در زمانبندی خود گنجانده باشید.